Katalog

Harfler Alfabenin en güzel harfi mi? f, elbet. (küçük harfle, büyüğünü ben bilmem sanki.) En uzun boylu. En haşarı. En zaif. En büyülü. (En çocuk olduğunu da söyledik mi?) En yalnız. Neden en yalnız diyorum, bunu bilmiyorum. Belki de yalnızlığı çok insancıl buluyorum, ondan. . Hem yalnızlık alfabelerin ortak özelliğidir. Kimileri öyle bile doğmuştur da. Ne ki, anakaralardır alfabeler üzerlerinde gidip geldiğimiz; her gün karşılaştığımız yüzler; kentler caddeler, sokaklar, çarşılar gibi bizi ellerimizden tutarlar. Bizimle konuşurlar. Hem f, yalnızlığının ayrımındadır. Şairler gibi, bir yazgı gibi bunu algılar bunu. (Şairlik, şairlerin yazgısıdır.) Yoksa yalnızlığı kim ister. Ancak kayalar tek başına ayakta dururlar. Hem harflerin gücü ile devinimleri korkunçtur: Her harfin bir kişiliği vardır. Gene de yalnızlık söz konusu olduğunda (f) düşünde kendini kalabalık bir ada gibi görüyordur belki de. Neden olmasın? Herkesin hakkıdır düş görmek. Ama ben fyi bizim şu yeryüzündeki durulmaz buluşmamız gibi, asıl da size benzetirim. Bu yazıya çıkması da bundan değil midir? 572/24