Katalog

AFYON 15 Dumlupınar’ın üstünde... Dumlupınar Cephesi gazileri ve bölgenin yiğit kadın efelerinin kanları ve göz yaşları boşuna mı? Yıldırım Kemal tren istasyonu karşısında oturan gazi Kazım Kurt, boşuna mı ağlıyor? Ulusal Bağımsızlık Savaşı’nı utkuya ulaştıran ve dünyanın öteki mazlum halklarına esin kaynağı olan Mustafa Kemal, öteki ulusal kahramanlarımız ve değerlerimiz yok mu ediliyor? Olgun ve nurlu bilgeler ordusu nerede? Bölgede bulunan pek çok anıt, şehitlik ve milli parklar bakımsız ve karanlık... Hastane, taksi, otel ve konaklama yeri, sinema, tiyatro ve kapalı bir salonun bile bulunmadığı Dumlupınar’da, uzun süren kış aylarında ulaşımın aksaması, taşımalı eğitimde bir sorun olarak karşımıza çıkıyor. Bu eksikliklerin ve olumsuzlukların dile getirilmesi, bir gazeteci olarak yalnızca uyarı niteliğindedir. Tüm bunların yanı sıra askerler, tıpkı 84 yıl önceki ‘‘Ulusal Kurtuluş ve Direniş Günleri’’nde olduğu gibi, yine Dumlupınar için emniyet sigortası... Bu kez eşleri de gönüllü birer nefer olmuş. Okuma yazma oranının düşük olmasına karşın, hala özellikle kız çocuklarını okula göndermemekte direnen Dumlupınarlılar var. Ayrıca Kütahya Hava Er Eğitim Tugayı’nda görevli asker eşleri tarafından Gazi İlköğretim Okulu’nda yaptırılan yemekhane, ilçedeki büyük bir eksikliği gideriyor ve taşımalı öğrencilerin konforlu, modern, rahat bir ortamda öğle yemeklerini yemelerini sağlıyor. Bir 30 Ağustos gezisi sonunda; 30 Ağustos Zaferi için, Falih Rıfkı Atay şöyle yazmıştı: ‘‘Nemiz varsa, eğer bağımsız bir devlet olmuşsak, hür vatandaşlar olmuşsak, şerefli insanlar gibi dolaşıyorsak, yurdumuzu batının pençesinden , vicdanımızı ve düşüncemizi Arapların pençesinden kurtarmışsak, şu denizlere bizim diyor bakıyor, bu topraklarda ana bağrının sıcaklığını duyuyorsak, hepsini, her şeyi 30 Ağustos zaferine borçluyuz...’’ dozdene?mynet.com