Katalog

DIŞ İsrail de eleştirilmeli Peter Philipp Deutsche Welle / 11.07.2008 İran’ın orta ve uzun menzilli füze denemeleri, tüm dünyada kaygı uyandırdı, sert tepkileri beraberinde getirdi. Peter Phillipp ise, Batıllı ülkelerin İran nükleer krizinde tutarlı davranmadığını düşünüyor: "Uluslararası devletler topluluğu İran'ın orta ve uzun menzilli füze denemelerini kaygıyla izliyor. Bu özellikle, İsrail'in güvenlik çıkarlarına tehdit oluşturan eylemlere derhal yanıt vereceğini duyurmasından kaynaklanıyor. Ancak Tahran Yönetimi'nin güç gösterisi ne şekilde değerlendirilmeli? İran'ın bu girişimleri sadece bir gövde gösterisi mi yoksa ciddi askeri bir tehdit mi? Gündeme Ortadoğu'nun İran merkezli yeni bir askeri çatışmaya sürüklenip sürüklenmediği sorusu damgasını vurdu. İran'ın füze denemelerine verilen tepkilerin de teyit ettiği gibi bu soruya ortak bir yanıt vermek güç. Batılı ve İsrailli siyasetçilerle, "uzmanların" açıklamaları "Bu, İran'ın yeni bir kışkırtması" nitelendirilmesinden; "Görüntüler bilgisayar aracılığıyla maniple edilerek daha dramatik bir boyuta taşınmış" tespitine kadar varıyor. Mutabık olunan tek bir nokta var gibi görünüyor. Bu nokta, İran’ın ateşle oynamaması ve gerilimi daha da tırmandırmaması konusunda uyarılması. BASINDAN C S TRATEJİ 19 hatta nükleer güç İsrail'in 20 yıldır bu füzelerin benzerlerine ve 6 ila 7 bin kilometre menzilli daha gelişmiş füzelere sahip olduğuna hiç ama hiç dikkat çekilmedi. BATININ YAKLAŞIMI YANLIŞ Gerçeklerin bu şekilde çelişkili bir şekilde sunularak algılanması ve bu çerçevede yapılan açıklamalar tek bir şeyi ortaya koyuyor. O da kimin tercih edildiğinin baştan belli olması. İran’ın nükleer programı konusunda kanıt yok sadece tahminler ya da şüpheler mevcut. Ve bunlar İran'ın diz çökmesini istemek için yeterli görülüyor. Hatta olası bir saldırıya yanıt vermeye hazır olduğunu göstermesi dahi kabul edilemiyor. Bu yanlış yaklaşımın oluşması ve varlığını sürdürmesinin tek nedeni kötü niyet değil gayet tabi ki. Buna İran Cumhurbaşkanı'nın İsrail ve ABD'ye karşı yinelediği sözlü saldırılar da kaynaklık ediyor. Ancak Mahmud Ahmadinejad tam da bu nedenle artan oranda İran'da eleştirilere hedef oluyor. Bununla birlikte artık yavaş yavaş Washington ve Kudüs'te, hatta Berlin'de, İran'a karşı tek taraflı bir tutumla, muhafazakârların güçlenmesine dolaylı destek sağlandığı kabul edilmeli. Türkiye enflasyonu durdurmaya çalışıyor La Repubblica Roma / 14.07.2008 Türkiye yeniden fiyat artışlarıyla mücadele içinde. Mayıs ayında yıllık yüzde 10,7'ye fırlayan enflasyon oranının gittikçe büyüyen gölgesi, Türkiye'yi karartmaya devam ediyor; bu nedenle Türkiye, kısıtlayıcı para politikasını kararlılıkla uygulamayı sürdürmek zorunda. Nitekim, faiz oranlarının maksimum seviyede olmasına rağmen, yeni bir kısıtlama daha geldi: Türkiye Merkez Bankası, faiz oranları sınırını yüzde 16,25'e yükseltti. Bölge genelinde görülen gelişmelerin izinde, yani Hindistan, Rusya, Güney Afrika ve Brezilya'nın da karar almalarının ardından, Merkez Bankası Başkanı Durmuş Yılmaz, kısa vadeli baz puanını, fiyatlar üzerinde oluşan baskıyı önlemek, ama daha da önemlisi Bankanın güvenilirliğini (4 Haziran günü, TUTARLI OLMAK GEREK Geçtiğimiz haftalarda benzer bir uyarı, diğer adreslere de yapılmış olsaydı bu uyarı haklı ve yerinde olurdu. Örneğin, İsrail Başbakanı Yardımcısı Shaul Mofaz, İran'a açıkça saldırma tehdidinde bulunduğunda ya da İsrail'in alenen Yunanistan'ın güneyinde İran'a saldırıyı zemin alan bir tatbikat yaptığında… Amerika Birleşik Devletleri ve İngiltere de aynı günlerde Basra Körfez'indeki deniz tatbikatıyla ateşe körükle gittiler. Eşzamanlı olarak Washington’da, Kongre'de, İran'a deniz ablukası uygulanmasına dönük siyasi çabalara ağırlık verildi. Böyle bir abluka savaş ilanına yakın bir önlem olarak tanımlanabilir. Tüm bu adımlara yönelik ne eleştiriler yöneltildi, ne de kaygı ifade edildi. İran'ın gündeme gelen füzelerinin yeni olmadığı ve bunun yıllardır bilindiği; İran, son dönemde kendisini hedef alan gelişmelere füze denemeleriyle karşılık verdi. son yıllardaki gelişmelerden hareketle hiç beklenmedik bir gelişmeye imza atarak, programlanan enflasyon oranında sürpriz bir kararla değişiklik yaparak, yüzde 4'ten yüzde 7,5'e getirmişti) geri kazanmak amacıyla, 50 puan yükseltti. Fiyatlardaki bu hedef değişikliği, enflasyonu yüzde dört gibi gerçekleşmesi imkansız bir oran olan altında tutmakta yetkililerin çaresizliğini ortaya çıkartmakla kalmıyor, aynı zamanda Türkiye'yi son altı yılın en düşük ritminde büyümeye zorlayan ve kötüye giden bir ekonomik gidişatı da yansıtıyor: 2007'nin dördüncü üç aylık döneminde GSMH yüzde 3,4'e düştü. Hazineden Sorumlu Devlet Bakanı Mehmet Şimşek, enflasyon oranını yeniden belirlemek gibi cesaret isteyen bir manevrayı onayladı; bu şekilde, Türkiye Merkez Bankasının güvenilirliğine zarar gelmesi tehlikesine rağmen, enflasyon oranı 2010 için yüzde 6,5, 2011 için ise yüzde 5,5 olarak belirlendi. Türkiye Merkez Bankası, fiyatları yüzde dördün altına çekebilmek için uzun süre mücadele etti, ancak petrol fiyatları ve gıda maddelerinin hızla yükselişi belirlenen hedefe ulaşmayı imkânsız kıldı. Ne var ki, Merkez Bankasının kendi kendisini eleştirebilme şeklindeki seçimi, piyasada güven oluşmasına neden oldu ve İstanbul Borsasındaki Türk lirası bono faizlerini, son 15 ayın en yüksek seviyesine getirerek, 24 puana yükseltti. Hükümet de, kamu bütçesinin iyileştirilmesi cephesinde ödün vermeden çalışarak ve vergi disiplinini olduğu gibi koruyarak desteğini eksik etmiyor. AKP 2002 yılında iktidara geldiğinden bu yana borcu azalttı ve cari açıkta Maastricht kriterleri tarafından istenen seviyelere uygun kesinti sağladı. Başbakan Erdoğan'ın Hükümetindeki Bakanlar, Türk faiz oranlarıyla Avro bölgesi arasındaki mesafe hâlâ kapatılamaz derecede uzak kalsa da, 22 milyar doları aşan yabancı yatırımı ülkelerine getirmeye yardımcı oldu.