Katalog

12MART 1995. SAYI 468 sin' diyesordu. "Hayir"dedim. Aramı/da çok hoş bir doslluk başladı. Ben onlann karavanlarına, düğünle' rinc gittim O, bize geldi O kaba sabaadambirçerıbaşıymı.y Beni 'Tsigana' diyc çağırmaya başladı. Bu ad akademidc sanırım herkesin kolayına gitti vc bcni hcrkes 'Tsigana' diye çağırmaya başladı. Sonra yurda döndüğümde butiğimin adinı 'Çingene' koydum. Nice'dekinın adını da Tsigana .' kır'dan sanat dünyasından. Ya sosyeteden? "Çok az" diyor. Neden? Sosyete onu kaprislı mi buluyor? "Kapnsli buluyor olabilirlerbelki,ama ben sosyetenin giyim kuşama çok para harcadığına inanmıyorum. Bu kesım para ödememeyi, istediğinı ucuza kapatmayı, para vermemek için çamura yatmay ı kendinde birhak olarak görüyor. Tabiı bana böyle şeyler sökmez. Bazı kendini bilmezler vardır 'Ne parası benim ondan giyinmemin şerefi ona yeter' diye bir havadadırlar. Bunlarbeni hiç ilgilendirmiyor. O başkalan için geçcrli. Cemil Ipekçi'nin sosyetenin reklamına hiç ihtiyacı yok. Cemil lpekçi sizın malınız değil. Edirne'den Van'a herkesin malı. Sizgelmesenizdebuatölyekapanmaz, hatta daha rahat olabilir. Onun için de sizin buraya duble saygı ilegelmenizgerekir. Onlaraoyüzden ihtiyaç duymuyorum. Bazılannın sahtekârhğını da yakaladım. Bana diktirdikleri elbiselerin etiketlerinı soktürüp Avrupa etiket dikmîşler. Sosyeteye çok saygım yok. Ama sosyetenin içinde birkaç iyi dostum var. Sanatçılara da arkadaşım oldukları için dikiyorum. Işte Ajda benim 2530yıllıkdostum. Sezen'ledostluğum 20yılı buldu. Nükhet'ledeöyle. Sertabyeni.amaçokhoş. Benim ruhuma güzellikler katıyor. Yeni jenerasyonun dürüstlüğünü taşıyor. Onun için ışlennı alıyorum. Tabi gelenı kapıdan kovmuyorum. ama gelmeleri için özel çaba da göstermiyorum." İNSANLAR 11 seviyorum okşayarak da seviyorum. Varolmayı ve insanlarlakonuşmayı seviyorum. Galiba bütün bunları da insanın gözleri aktarıyor. Herhangı bir sokaktan geçcrkcn insanların bana yaklaşımı da çok farklı. Insanlar fılmyıldızıgeçiyormuşgibibirbırlerinegösterip 'AbakCemil lpekçi geçıyor' diyeçığlıkatıyorlar. Bazangelip imzalı resim istiyorlar. Geçenlerde Kadir Gecesi'nde Yahya Efendı Camiı'ne gittim. Camiden çıkarken bir genç sevinçle yanıma gelerek 'Cemil Beygcldiğiniz için sizeçok teşekküredenz'dedi. AllahAllahcamiye geldiği için bir insana tcşekür edilirmi?Sankicvlerinegitmişim gibi çokmutlu insanlar. Hiçbir zaman birilerini taklit etmeye çalışmadım. Hiçbir zaman için de kendime kurallarkoymadım. Ne bileyim bir Cemil lpekçi olmam beni mcyhanelcrimdenalıkoymadı. Hâlâgönlümünistediği insanlarla nerede mutluysam orda yaşıyorum. Insanların bana olan ilgisi hoşuma da gidiyor. Çünkü müthişbirnarsisttarafim var. Kendini scven.kendimibeğenenbirtarafımvar. Sabah aynaya baktığımda ilk sevgi« Yağma Hasan'ın torunu llk butiğini meslekten kazandıgı paralarladeğil 'Sevgili Sahirem' diye sözcttiğianasınınsattığıbırmülkten hissesinedüşenlcaçmış. "Gözlerimi ondan aldım" dediği annesi Sahire lpekçi Safranbolukökenli bıraileye mensup. Osmanlı döneminde Karaköy'ün meşhur börekçisi Yağma Hasan'ın torunu Sahire Hanım. Dolayısıyla Ccmil lpekçi, lpekçi ailesinden kalan servet yanında bir de Yağma Hasan'dan gelen mai ve mülkün vârisi olmuş. Ama bugün sadece 80 metrekarelik birevi var. "Çok para kazanıyor musunuz?" sorusuna "binbereket" karşılığını veriyor? " Valla fena kazanmıyorum. Fena kazanmıyorum derken yıllarca, bu son birbuçuk sene öncesine kadarkazanmadım. Ama kazanamayışım kcndi suçum. Çünkü canımın istediği işi aldım istemcdiğini almadım. Eskidcn müşterileri çok seçerdim Şimdi artık seçmiyorum. Insanların parayı nasıl bulduğu ve kültür düzcyleri beni hiç ilgilendirmiyor. önceleri ilgilendiriyordu. Insanların kımolduğu, ne olduğu, zevklerı benı fazlaCenıil lpekçi'ııin kreasyunundan. Modayı sevmeyen bir tasurımcu sıyla alakadar ediyordu. Fa/la para ödenmesini de hakaret sayardım. lebezi.pazenkullanacağımdiyeınat virmcn gerck. O zaman ithal kumaş Sonra bir baktım ki, bir siırü isteğim ettim. Bunun da anlamı da yokmuş. da kullanırsın, kapıdan gıren müştevar,amaparamyok. Bütün yaşamım Bir iş ya benim işımdır ya değildir. rıyle tcrbıye çerçevesinde ilişki kuboyunca çalıştım karşılığında TopaBirişisadecesanatadınasürdürürsün rarsınolurbiter." ğaeı'nda 80 metrekarelik bir kapıcı ki, o zaman da 'parasızım parasızım" Cemil lpekçi'nin Türkiye'nin her dairem var. Oevimı de yine Allah'tan diye feryat etmeye hakkın yok. Eğer bölgesinden müşterisi var. Van'dan Sahircciğimin satılacak bir iki parça parayı da ıstiyorsan bunu iş haline çeAdana'dan Samsun'dan Diyarbamücevheri vardı da onları satıp aldım. Ben evlenmediğim için Sahire ile mücevherlerini paylaşmıştık. Benim evde hâlâ duran Sahire mücevherleri vardır. Onları satıp satıp bazı isteklerımi yerıne getıriyorum. Sonra birdenbirepanıklemeye başladım. Gelecekte ne yapacaktım. Evden başka hiçbir şeyim yok. Kendi kendime dedim kı, Cemil bunu dengelemen lazım. Tamam hcr şeyi para için yapma, kendine ve sanatına saygını kaybetme, ama aynı zamanda para da kazan. Yanı bir işi kabul etmem için illa insanlan sevmem gerekmiyor. Çünkü onlarla yaşamayacağım. O insanlann kim olduğunu bilmem de gerekmiyor. Arkadaş seçerken tamam da müşteri seçerken bu kadar titiz olmak niye...Benim vazifem gelen müşteriye iyi bir şey vermek, onun vazifesi de ona verdiğim şeyinbedelini ödemek. Senelerce ithal kumaş kullanmayacağım, şi 'Bıyıklarım çok kompliman alıyor, gözJerim de. Çok iyi bir bileşimleri var." "Biraz uçuk, biraz çocuk" Kendi ifadesiyleCemil lpekçi "biraz çocuk bir okadarda uçuk". Nice'e 15 günlüğüne tatile diye gidip 5 yıl kalıyor. Ama Sahire'si hastalanıpyataklara düşünce geri dönmek zorundakalıyor. "Nice'dekendimeait çok şey buldum. Sankı ben daha önce orada yaşamışım gibi bir hisse kapıldım" diyen lpekçi 'nin şöhretinin sırrı nerede acaba. Bu kadar medyatik olması nin nedenini "Valla ben de bilmiyorum" diye yanıtlıyor: "Ben Fılmytldızı değilim, şarkıcıdadeğilim Öyleunutulmayacak büyük skandallarım da olmadı. Çoğu zaman sokaklarda bile görünmem. Bir ikı davetin dışında bir yere gitmem. Zannederim ülkem için biraz farklıyım. Sadece özel yaşamımla giyimimle değil, herhalde çok dürüst bir yaşamım oldu. Hiçbirşeyisaklamadan,ama yaşamımdan ödün de vermeden kimseninkine de burnunu sokmadan sürdürülenbiryaşam. Birde ne tesır ediyor insanlara? Şimdi benim 22 yaşımdan itibaren bıyıklarım var. Benim btyıklanm hep çok büyük komplimanlar alıyor. Gözlerim de öyle. Zannederim çok iyi bir göz ve bıyık bileşimim oldu. Duygular gözlerden çok belli. Bütun egoıstliğime rağmen insanlan sonsuzbirsevgiyleseviyorum. İnsanlan severken hırpalayarak da ebeği biz tasanmcılar bebek gibi sevmek için ya da onun annesi olmak için değil, manken olarak seçmişizdir. Çünkü o yaşta bize itiraz etmeyen, gönlümüzce giydirebileceğimiz bir tek bebekler vardır. B