Katalog

At yarışına sürülen banka hesapları Banka müdürü Atilla Aksun, at yarışları için aradığı kaynağın, bankasının hesaplarına yatırılmış paralar olabileceğini fark ettiği gün, trajikomik bir öykünün kişileri belirlenivermişti. Dinmeyen bir tutkunun 300 milyonluk öyküsü ırk beş yaşlarında gösteriyordu. Yargıcın karşısında yaptıklarından pişman olmuş gibi bir hali vardı. Anlatmaya başladı: •'llk kez 1970 yılında arkadaşlarımla beraber at yarışlanna gittim. önceleri her şey normal gidiyordu. Fakat gün geçtikçe at yarışları tutkusu bende bir hastalık halini almaya başladı. Para bulmak gittikçe zorlaşıyordu. 1980 yılından sonra, ilk kaynak olarak tefecileri buldum. Tefecilerden az miktarda para alarak borçlanmaya başladım. Yüksek faizle aldığım para giderek artmaya başladı. Bunun üzerine faiz ve ana paraları geri ödenıek için tekrar borçlandım. 'Belki kurtarınm' diyerek daha fazla at yarışı oynuyordum. Fakat bir türlü kendimi kurtaramadım ve yeni kaynaklar aramaya başladım..!' K 10 za ve çek yardımıyla parasını çektiği müşterisinin hesap kartonuna kendi ismini ekledi. Böylece her para çekişinde o haneye, "Müşteriden çekiliyor" diye yazıyor ve kendi hesabıymış gibı kullanıyordu. Kayıt dışı sertifikalar devrede Hesap kartonlarındaki çekler Pamukbank Hasırcılar Şubesi eski müdüru Atilla Aksun, zimmetıne para geçirmek suçııyla nezaret altına alındıktan sonra çıkarıldığı Istanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesi'nde gerekçelerini böyle anlatıyordu. Atilla Aksun 1 un çaresiz dönemlerindeki kaynak arayışları, kendisini hapse götürecek bir karar vermesine yol açmıştı. Aksun gittikçe borçlanmış, artık borçlarının faizlerini bile ödeyemez hale gelmişti. Bir gün aradığı kavnağın, hankanın hesaplarına yatırılmış paralar olabileceğini fark etti. Kendisini yıllardır tanıyan bir müşterisinin bankasında açtığı hesap, pekâlâ bu "kaynak gereksinimini" karşılayabilirdi. Nitekim öyle de yaptı; "Çok sıkıştıgı bir dönemde" bu hesaba normal servis çeki yatırarak parayı çekti. Kapılar bir kere açılmıştı, borçların bir kısmı ödenmişti, ama Aksundaki at yarışı tutkusu dinmek bilmiyordu. Daha fazla para gerekliydi. Bu sorunu da "pratik" bir şekilde çözümleyerek, sahte imfifikaları düzenlemeye gelmişti. Aksun muşterılerınin ısteği üzerine sertifikalar düzenliyordu. Müşteriler birbiri ardına gerçek sandıkları sertıl'ikaları alıyor ve parası emnıyet altında bir hesap sahibi rahatlığıyla bunları ö/cnle kasaljrına yerleştiriyorlardı. "Bu olay beni rahallalmışü," diyordu Aksun. Ama ok yaydan bir kere çıkmıştı; "Para kaynagı buidti|>ıınidan daha fazla at yarışı oynamaya başladım. Bu »ırada ojnadığım oyunlarda, sansını iyj gitmi>ordu ve yeniden kaybetmeye başladım," diyordu. Artık Aksun, elindeki Artık sıra dijer müşteriiere ve mevduat ser