Katalog

Ayı Adası ve ‘Son Ayı’ Bazıları bir soru etrafında çevirir sizi, bazıları birçok soruyu bir araya getirir, bazıları yüzleşmelere salar, bazıları ince bir yere değer. Son Ayı (Hannah Gold / Çeviren: Gizem Şakar / Genç Timaş), o ince yerinizde ağırlık yapmadan adım adım ilerleyen bir hikâye; kalınlaşmadan, bağırmadan, gözünü çevirmeden, sessizce anlatılmış. şamın tek kanıtı kardaki ayak izleriydi. Ayı’yı gören April, ilk keşif günü ona kalmış Ayı’ya stoktaki yiyeceklerden EMEK YURDAKUL Boş bir yerdi burası. Paylaşacak kim- rastlamadığında, adada ayı yaşamı- getirdi doymayacağını bilerek. Pençesine dolanmış plastiğin canını sen yoksa çok yalnız hissedebilece- yorsa neden Ayı Adası denildiğini öğ- on yılların, arzı ve buna bağ- ğin bir yerdi… Dünyanın kenarında ol- renmek istiyor. yakmasını izledi. Bıçakla kesmek dı- lı talebi artan “sesli kitap” uy- ma hissi.” “Çünkü ada bir zamanlar ayılarla do- şında çaresi yoktu ama bir kutup ayı- gulamalarına ne karşıyım ne luymuş. Bu adın hikâyesi, adada kay- sına o derece yaklaşmak... S de hayranıyım bu gelişmenin. AYI ADASI VE AYI da geçmiş ilk kutup ayısının katledildi- “April üzerine düşünme fırsatı buldu- İnsanı diğerinin hikâyesiyle buluştur- ğunda, Ayı’nın muhtemelen ne dediği- Üstteki betimleme, küresel ısınma- ği 1596 senesine kadar uzanıyor. Ayı ması bakımından değerli. Görsel uya- nın Kuzey Kutbu bölgesine etkileri- ile iki saatten fazla mücadele etmiş ve ni anlamadığını fark etti. En azından ay- ranlar nedeniyle uyarılamaz olan in- rıntıları. Ancak bazen -belki de çoğu za- ni izleyip verileri toplamak için altı ay- sonunda onu öldürmüşler, ardından sanı işitsel bir yerden yakalaması da man- ayrıntılar önemli değildi. Önem- lık bir davet alan babasıyla birlikte adaya Ayı Adası adını vermişler.” başka bir artısı. Ne var ki okuyamama Oslo açıklarındaki Ayı Adası’na giden April, kalbinde sızıyla ikinci soruya li olan gerilerinde barındırdıkları histi.” halimize tek başına çözüm olabilmesi Sözcüklerin yerini, seslerin aldığı April’a ait. geçti: “İnsanlar hepsini öldürdüğü için olanaklı görünmüyor. bir yere dönüşüyor Ayı’yla arkadaşlı- Büyükanne, bunun on bir yaşında- mi ayı yok?” Bir süre sonra, görsel uyarandan yo- ğı. Ayı kükrüyor, Ayı inliyor… sesleriy- ki bir kıza göre olmadığını düşünse de “Ondan ve buzullar yüzünden. Buzul- rulduğu gibi insan, işitsel uyarandan da le karşılık veriyor. Ve sonra April onun yorulacak veya her türlü uyarılamaz ha- kulaklarının arkasını okşadığında le gelip duyarsızlıkta ilerleyecek. Ayı uyuyor: Geriye çekilip insanlık sürecine, in- “Başka bir şeyle meşgul olmayıp san ömründen daha geniş bir pers- uyuyan bir hayvanı seyretmek diğer pektiften bakarsak, “ses” ne kadar insanlara garip gelebilir. Ama aslında kıymetliyse “sessizlik” de o kadar kıy- April, bunun bir hayvanın bir insana metli, bunu görebiliriz. verebileceği en özel hediye olduğunu Ve “kitap” sözcüklerden oluşsa da biliyordu çünkü bu, Ayı’nın ona ne ka- seslerden oluşmuyor. Çünkü edebi- dar güvendiğinin göstergesiydi.” yatın insanı geliştiren tek yanı insanlı- Ayı uyandı, kulağını yere bastırdı, kı- ğa dair empati ve vicdan kaslarını ge- za dinlemeyi öğretti. “Duyabiliyorum. liştirmesi değil ki. Adayı duyabiliyorum.” dedi April. Ada tuhaf bir şey yaptı, içini çekti. April ür- SÖZCÜK, SES, SESSİZLİK perdi. Ayı’yı işitebilirdi artık. Okuyan insanın katma değer kaza- Ve Ayı’nın neden adada kapana kı- nımlarından biri ve bugünkü insanlık- sıldığını öğrendi. Hisleri korkusunu ta belki daha önemli olanı, sessizliğe aştı, April Ayı’ya sarıldı: “Çünkü üzgün katlanabilmesi. Sessizlik katlanılacak olduğunda tek istediği buydu. Onu bir şey haline de tüm bu görsel, işitsel kucaklayacak, öpecek ve her şey iyi- vb. her türlü uyaranla gelmedi mi? leştirecek biri.” Misafirliğimizin fonunda televizyon Gürültüsüzlükte büyüyen bu dost- sesi yerini almadan önce de kadınla Desen: LEVI PINFOLD luk dinlemeyi, hiçbir şey düşünme- erkek sohbetlerinin ayrıştığı bir nokta- ya gelmiştik. Bu toplumsal cinsiyetçi den, orada “olarak” dinlemeyi, güven April zaten okulu sevmiyor, okuldaki lar eskiden güneye kadar uzanırdı. Ayı- için ilk sıraya çekiyor. Sözcüklerin an- bölünmenin de bol katkısıyla, çapraz- kızları da. lar, avlanmak için buzulları kullandıkları lama üst üste binen sohbetlerin orta- lamlarıysa sese indirgeniyor. Bir söz- Okul dışı zamanını bahçelerinin ba- ve buzullar eridiği için artık uzağa gide- cüğü sarf ederkenki tınlamanın, kay- sında büyüdük birkaç kuşak. kımsız çalıları arasında yaşayan til- miyor, adaya da gelemiyorlar. Bu yüzden Çünkü o kadar gürültü var ki yaşam nağını yansıttığını hatırlatıyor okura. ki ailesini izleyerek geçiriyor. Hayvan- kutup ayısı nüfusu da düşüyor.” Bir yazarın sözcük dizilimleriyle kur- alanlarımızda ve zihinlerimizde, kimse lar, insanlardan daha nazik zaten. Hiç Bu bilgilerden sonra April, gördü- kimseyi işitemiyor. Haliyle de anlaşıl- duğu hisleri, başkasının sesinden din- kimsenin olmadığı bir ada, haliyle Ap- ğü siluetin yanılsama oluğunu düşü- ma derdinde sürekli kendimizi anlat- lemenin yaratacağı farkı da bu sessiz- ril için sıkıcı ya da zor değil; sadece nürken Ayı’yla, ömründe gördüğü en liğin sonuna iliştirelim. Ayı bir meta- maya çalışıyoruz. Herkes konuşuyor biraz ürkütücü. muhteşem yaratıkla karşılaştı. ama kimse duymuyor. for olsaydı bu, belki de April’in kendi- Yine de tüm endişelerine rağmen si olurdu... Son Ayı da bizi işte tam da bura- n dan yakalıyor: “Burada her şey ses- Kutup’ta, buzullar arasında, kulübeleri AYI, GÜVEN, ADA’NIN SESİ dışında yaşam alanı olmayan bir ada April, devasa Ayı’yla, kısık sesle sizdi. El değmemişti. Yanlışlıkla içine Son Ayı / Hannah Gold / adım attığı bir fotoğraf karesi gibiydi. hatta ayıların da olmadığı bir Ayı Ada- uzun bir süre konuştu. Sonraki gün ve Resimleyen: Levi Pinfold / Çeviren: Çığlık atan martıların ve tanımadığı di- sı merak uyandırıcıydı. sonraki gün de. Hayvanların yüksek Gizem Şakar / Genç Timaş / 108s. / ğer birçok deniz kuşunun dışında, ya- Adaya yaklaşırken siluet halinde sesten hoşlanmadıklarını biliyordu. Aç 10+ / 2022. 26 Mayıs 2022 18