Katalog

C S akistan, Hindistan’la yaşadığı sorunlar nedeniyle kendi silah sanayisini geliştiriyor. Nükleer silah, füze, savaş uçağı ve tank konularında ciddi çalışmalar yapıyor. Geçmişte yaşadığı zor dönemlerinde müttefiklerinin ambargolarıyla karşılaşan Türkiye’nin hem destek hem de örnek alabileceği bir durum söz konusu. TRATEJİ olarak Kuzey Kore teknolojisi ile; katı yakıtla çalışan Şahin serisi ise Çin teknolojisi ile Ulusal Geliştirme Kompleksi (NDC) tarafından geliştirilmektedir. Pakistan’ın elinde, yine ciddi miktarda; 80100 km. menzilli HATFI / IA ile yaklaşık 300 km. menzilli HATF2 ABDALİ balistik füzeleri vardır. Bu füzeler, nükleer başlık taşıma kapasitesine sahip değiller. Konvansiyonel savaş başlığı taşırlar. Nükleer güç arayışları akistan nükleer bomba üretimine dönük zenginleştirilmiş uranyum elde etme çalışmalarına 1980’lerde Kahuta’daki KRL tesislerinde başlamıştır. 1984’de elde edilen zenginleştirilmiş uranyum miktarı yüzde 5’lerin üzerine çıkarılmıştır. Ancak bu düzey, bomba üretimi için yeterli olmadığından, Pakistan atom bombasının babası kabul edilen Dr. Abdülkadir Han’ın önderliğinde 1985’de gereken yüksek oranlı zenginleştirilmiş uranyum elde etmeye başlamıştır. Halen 10.000’in üzerinde zenginleştirme santrifüjüne sahip olan Pakistan yıllık 120 kg. civarındaki U235 üretim kapasitesiyle her yıl nükleer bomba stoklarını 58 adet arttırabilecek düzeye gelmiştir. Başta Dr. Abdülkadir Han olmak üzere deneyimlerini ciddi şekilde geliştiren Pakistanlı bilim adamlarının çalışmaları, İslamabad’a 10 kilometre uzaklıkta ikinci bir zenginleştirme tesisinin açılmasına yol açmıştır. Yine, 1998’de Çin teknik yardımıyla çalıştırılmaya başlayan, ağırsudoğal uranyum teknolojili Kuşab reaktöründe de yıllık 1015 kg. plütonyum elde edilmeye başlanmıştır. Kuşab reaktörünü destekleyici şekilde çalı6 Aralık şan ve plütonyumu tekrar işleyebilen, Ravalpindi yakınlarındaki laboratuar, ayrıştırılmış plütonyum elde ederek plütonyum teknolojili bomba üretimini de mümkün kılabilmektedir. Ayrıca, Karaçi ve Çasma’daki nükleer elektrik santrallerinin de ciddi miktarlarda plütonyum üretme yeteneği olduğu biliniyor. Kuşab reaktörünün, yıllık 100 kg. civarında, tepkili silahlarda kullanılabilecek tritium üretebileceği ve bunun da yaklaşık 20 kadar silahın elde edilmesine yeteceği söylenmektedir. Pakistan nükleer bomba üretiminin yanı sıra bunları sevk edecek sistemlere sahip olma konusunda da ciddi adımlar atmıştır. Ağırlıklı olarak, GHAURII (Haft5) ve GHAURIII(Haft6) füzelerinin bu görevi üstlendiği ve ayrıca envanterde bulunan F16 A/B’lerin de stratejik bombardıman uçağı rolünü üstlenebilerek atom bombası atma yeteneğine sahip oldukları belirtilmektedir. Bütün bunlar Pakistan’ın özverili ve disiplinli bir çalışma sonucu, değişik teknolojilerle takriben 60 kadar bomba içeren ciddi bir nükleer envantere kavuştuğu ve kiloton altındaki güçten 100 kilotona kadar değişik bir yelpazede nükleer bomba Diğer silah sistemleri 21 üretebileceğini ortaya koymaktadır. P noktaların yanı sıra Pakistan’ın en büyük özelliği, nükleer güce sahip tek Müslüman ülke olmasıdır. Bu gücünü ciddi bir mesafeye ulaştırabilecek bir balistik füze sistemler serisini geliştirmiş olması, bu sistemlerin çoğuna Türk adları verilmiş olması ve bunu da sıklıkla, her vesileyle belirtmeleri de çok sıcak ve ilginç bir yaklaşım. Yeni geliştirdikleri ve ismini TürkMoğol İmparatoru Babür Şah’dan alan, 500 km. menzilli HATFVII tipi BABÜR Cruise Füzesi, Pakistan’ın stratejik askeri teknolojisinin gün geçtikçe geliştiğinin son örneğidir. Alçak irtifada, yüzeyi adeta yalayarak yol alan ve hedef şaşma oranı hemen hemen sıfır olan bu füze, Hindistan’ın, ABD’den alacağı Patriot Pat2, Pat3 ve İsrail’den alma olasılığı olan, ancak ABD’nin halen satış izin vermediği Arrow Hava Savunma Füzeleri’ne karşı verilmiş bir yanıttır. Babür’ün, Hint radar ve hava savunma sistemlerini aşabilme özelliği, Hindistan’a askeri caydırıcılık adına verilmiş kararlı bir yanıtı göstermektedir. Pakistan’ın, Hindistan’ın 11 ve 13 Mayıs 1998’deki beş adet nükleer denemesine 28 Mayıs 1998 günü aynı şekilde, Belucistan’da yapılan beş adet, çoğu 12 kilotonluk nükleer denemeyle yanıt vermesi ve yine 30 Mayıs 1998’de ek bir 12 kilotonluk deneme yapması, stratejik silahlanması yolunda gerçekleştirdiği emin adımları gösteriyor. Babür’ün, nükleer ve konvansiyonel savaş başlıkları taşıyabilmesi ve denizaltı, uçak ve gemilerden atılabilme özellikleri Pakistan’ın, Hindistan’ın silahlanmasına karşı, kendi olanaklarıyla ve geniş perspektiflerden yanıt verebildiğini gösteriyor. Bu aşamayı yakalamış olan Pakistan dünyanın sayılı Cruise füzesi üreticilerinden biri olmuştur. Hindistan’ın, Pakistan’a karşı alacağı Patriot’lar, temelde olası bir nükleer savaş başlıklı füzeyi önlemek içindir. Ancak, Patriot’ların etkin önleme kapasitesinin yüzde 40 olduğu gerçeğinden hareket edilirse yüzde 60 olasılıkla Pakistan füzelerinin, Hint Hava Savunma Sistemleri’ni aşacağı ortaya çıkmaktadır. Ayrıca Irak’ın Scud füzelerinin, çoğunun I. Körfez Savaşı’nda Patriot füzelerine yakalanmamış olması da Hindistan’ın olası bir savaşta Patriotlar’a çok güvenmemesi gerektiği sonucunu doğurmaktadır. Esasen bunu bilen Hindistan, İsrail’den füzesavar sistem olarak daha etkin olan Arrow’ları almak istemektedir. İsrail’in Türkiye ile müştereken üretmeyi düşünmüş olduğu, ancak ABD’nin böyle bir işbirliğine izin vermediği Arrow’lar, satın alınmaları durumunda Hindistan’a ciddi bir teknolojik üstünlük sağlayabilecektir. Ancak, Pakistan’ın kullanacağı füzelerin, Hindistan’a yakınlığı nedeniyle erken uyarı süresinin ancak 56 dakika olacağı ve Pakistan’ın kullanacağı savaş başlığı nın atmosferde füzeden ayrıldıktan sonra küçük bir parça olarak hedefe yol alacağı düşünüldüğünde, ancak birkaç metrelik bu savaş başlığının Arrow’lar tarafından bile zorlukla vurulabileceği anlaşılmaktadır. Bütün bu yaklaşımlar, Pakistan’ın ekonomik zorluklarına karşın özverili ve akılcı yaklaşımlarla, ekonomik ve askeri açıdan sayıca daha güçlü Hindistan’a karşı tam bir caydırıcılık sağladığını göstermektedir. Bu bağlamda, Devlet Başkanı General Müşerref’in ciddi bir planlamayla bizzat ele aldığı stratejik güç dengesinin eriştiği boyut kardeş Pakistan’ın geleceğinin garantisidir. Balistik füze sistemleri akistan Kara Kuvvetleri Stratejik Güçler Komutanlığı emrinde; 10 adet GHAURII (1500 km menzilli), 24 adet M11 (Çin’in M9’unun daha düşük menziline sahip, 300 km menzilli), Şa P P hin I (750 km menzilli) ve Gaznevi HATF3 (300 km. menzilli) balistik füzeleri vardır. GHAURII’in üretimi halen devam etmektedir. 1999 Nisan ayında denenen 700 kg. savaş başlığı taşıma kapasiteli ve 15001900 km. menzilli GHAURIII (HATF6) balistik füzesinin son durumu belli değildir. 2500 km. olabileceği söylenen GHAURIIII veya GAZNELİ olarak isimlendirilecek (Kuzey Kore TEOPODONG teknolojisi benzeri) serisinin geliştirilmesi devam etmektedir. 2000 km. menzilli ve ilk kez 9 Mart 2004’te denenen ŞAHİNII’ler 2 kademelidir ve Pakistan’ın en etkileyici balistik füzesi olma yolundadır. Savunma çevrelerinde menzilinin 2500 km. olabileceği yönünde yorumlar yapılmaktadır. Yine önemli bir gelişme de 4000 km. menzile ulaşacağı ve hatta uzaya uydu fırlatmaya uygun olacağı ve geliştirilmekte olduğuna dair söylentiler olan ŞahinIII’dür. Bu nükleer güç taşıma kapasitesine sahip balistik füzelerin sıvı yakıtla çalışan GHAURI serisine dahil olanlar Khan Araştırma Merkezi tarafından ağırlıklı akistan’ın Çin Halk Cumhuriyeti ile üzerinde ortaklaşa çalıştığı bir diğer proje ise JF17 çok yönlü savaş uçağı üretimidir. 150 adet edinmeyi amaçladığı bu uçaklar, ömürlerinin sonuna gelmekte olan A5 ve F7 uçaklarının yerini alacaktır. İslamabad ve Peşaver arasında, Kamra şehrindeki Pakistan Savunma Havacılık Tesislerinde üretilecek bu uçak projesi, Pakistan’ın nükleer programını geliştirmesinedeniyle ABD’nin koymuş olduğu ambargo üzerine başlatılmıştır. Çin Havacılık Teknolojileri Firması ile yapılan bir anlaşmaya göre üretimine başından itibaren yatırım yapılan bu uçak, hafif ağırlıkta, gecegündüz operasyon kapasiteli, Mach 1.7 süratinde ve muhtemelen Rus Mig29’larında da kullanılan RD33 motoruyla donatılmıştır. F16’lara kaporta teknolojisi olarak yakın sayılabilecek uçağın teknik kapasitesi düşük olmakla beraber bazı Avrupa orijinli avioniklerin takıldığı ve AIM9/PL ile PL11/Aspide/AIM7E gibi ortauzun menzilli havadanhavaya füzeler kullanabileceği de ifade edilmektedir. Atom başlığı taşıyabilen ve havada yakıt ikmali olanağı olan bu uçak Pakistan Hava Kuvvetleri’nin ciddi bir gereksinimini karşılayabileceği gibi, savunma teknolojileri alanında ciddi bir atılım yapmasını da sağlayacaktır. Yine, Türkiye’nin de yıllardır ulusal olanaklarla geliştirmeye çalıştığı tank projesi konusunda, Pakistan’ın attığı kararlı adım ve erişmiş olduğu nokta bizim için de çok önemli. Çin’in NORINCO Silah Fabrikaları ile ortaklaşa ürettiği ElHalid ana muharebe tankının düşük profil verme özelliği, 46 ton ağırlığı ve 125 mm.lik topu ile birçok modern tanka yakın özellikler arz etmekte. Pakistan’daki Taksila tesislerinde üretilecek bu tank T902M tankının geliştirilmiş bir çeşidi. Ukrayna tarafından verilen 6TD tipi 1200 beygir güçlü motor ve yeni geliştirilen termal görüntüleme sistemiyle teçhiz edilecek bu tankın, Pakistan’ın iklim koşullarına uygunluğu da göz önüne alınmış. Bunun bir adım ötesi olan ve daha kalın bir zırh ve muhtemelen L7 tipi 120 mm.lik güçlü bir top sistemiyle geliştirildiği söylenen ElHalid 2 de Pakistan Savunma Sanayi’nin dikkate alınması gereken başarısı olacaktır. P Örnek savunma sanayi ardeş Pakistan’ca atılan bütün bu güzel adım ve başarılar bizleri sonuz derecede mutlu etmektedir. Bu güzel örnek ve stratejik bir müttefiklik çizgisinde ciddi işbirliği arz eden potansiyel olanaklar, ülkemizin ulusal bir savunma sanayi kurması ve caydırıcı güç yeteneğini elde etmesinde değerlendirilebilir ve bize örnek olabilir. Böylesi işbirliği ihtimallerinin, dara düştüğümüzde ambargo koyan, bölgedeki gizli emellerine bizi alet etmeye çalışan müttefik görünümlü iki yüzlülerden belli ölçüde kurtulmamızda ve çevremizdeki yoğun tehdide yanıt vermede bize büyük avantajlar tanıyacağı açıktır. K