Katalog

16MART2003.SAYI886 lı. Günde hemen hemen 8 saat çalışıyor başına oturuyordum, ama sonuç alamıduk. Sonra gravüre geçtik. Kasım Koçak yordum. Resimleri bitirebilmek için belki çok emek verdi. O, olmasa bu noktaya gedekursabaşladım. Şimdi soracaksın.bitilemezdim. Hem dünya görüşü hem de rebiliyor musun diye. Resimler hiç bitmiyaklaşım olarak çok hoştu. Bize sürekli şu yoraslında. Ama artık yaptığımla tatmin nu söylüyordu. "Hatayapmaözgürlüğüoluyorum. Eskiden, bir şeyler olmuyor, nüz var. Burada bu özgürlüğü sonuna ka hep yarım kalıyordu. dar kullanma şansınız var.Korkmayın." Ferhan Babalıoğlu: "Resim senin hayatında nasıl bir yer tutacak?" Kadınlardan resim yapmayı hobi olarak görmekte ısrar edenler ev kadınlığına geri Resmin başına oturunca dünya ile ilişdöndüler. Kalanlar ressamolduk. kimkesiliyor. Seviyorum. Vazgeçilmezbir tnsan ne zaman kendini ressam hisse şey benim için. Şimdiden yeni bir sergi hayalediyorum. Bazen renklihayallerkurudiyor? yorum. Şu rengi çalışsam gibi... Ben arkadaşlarımarasındahepmütevaTuğralEryılmaz:"Paris'tebeş sene yazı durdum. Hep kendimi ressam olarak şadın. Resim merakında bunun bir rolii kabul etmemek gibi bir tavrım oldu. Evdekiler sana nasıl davrandı. Çocuk olmuş olabilir mi ?" larveOsman? Beş sene... Haklısın, Istanbul, Paris, Bodrum ekseni resim için iyi bir altyapı. Selen (kızım) birkeresinde, artıkyeter Beş yıl kaldım Paris'te. 1968 yılında kız annemi eve gönder diye Kasım'a telefon kardeşim ile beraber Fransızca öğreneceaçmıştı. Osman tam tersine beni çok desğizdiyeParis'egittik. Aupair'likyaparak tekledi. Hepiniz bilirsiniz, ben kâğıt oyunayakta durmaya çalıştık. Annemiz zarfın larına bayılırım. Kaçıp kaçıp giderim. Aniçinde paralar yolluyordu bize. Mahallenem briç masasından kalkamamış doğunin ucuz sinemasında bir gün Osman'la magiderken, dahaelimibitirmedim diye. Osman belki de ondan beni teşvik ediyordu, resim yap diye. Resim hayatında ne değiştirdi? Daha önce de yapar mıydın? Resim yapmak özel bir şey mi ? Ben hep resim yapardım. Kız kardeşim Ayşegül Beton da ressam. O, Paris'teyaşıyor. Evimizdebirsanat havası vardı her zaman. Babam çok güzel klasik Türk müziği çalardı sazla. Annem piyanoda ona eşlik ederdi. Fenerbahçe'de oturuyorduk. Piyano, bale dersleri ahrdık. Çok uzun boyumuz var diye iki kardeş ikimiz de balerin olma şansımızıkaçırmıştık. Hâlâ aynı atölyeye gidiyorsun. Kasım'la hocaöğrenci ilişkiniz ne oldu? Insan hiçbir zaman yaptığı resim den emin olamıyor ki. Kasım da sü rekli bize sorar nasıl oldu diye? Elle kafanın uyumu o kadar kolay değil. Sürekli bu resim oldu mu diye bir tereddüt içinde yaşıyorsun.Yaptı Filiz Tokcan resim çalışmaya başladığı günlerde ğın şeye objektif bakamıyorsun. Kasım Koçak ve arkadaşlanyla atölyede.. Ben daha çok modelden çalıştım. tanıştık. Doktorasını yapmaya gelmişti o Tamamıyla modeli düşünüp onunla birledaParis'e.Sinemada"ZabrinskiePoint" şiyorum. O zaman bir bütünleşme oluyor. oynuyordu. O günden sonra da kolay koBodrum'la Maltepe'de resim yapmak lay bir türlü Filiz olamadım ki, hep Güzel arasında fark var mı senin için ? Doğrusu beni hiç etkilemiyor. Bazı arka Osman'ın karısı oldum. Ama, hiçbir şikâyetimolmadı. Adamgüzeldiçünkü. daşlar toplu halde olunca konsantre olaTuğrul Eryılmaz: "Eğer karınızın resmıyorlar. Ben başladığım anda işin içine sam olmasını istiyorsanız, 15 sene içinde giriyorum. Resim yapmaya başlayınca ben 4050 bin doları gözden çıkaracaksınız varım ama aslında ben yokum... Resmin efendim. Söyle bakalım Osman, Filiz'in içindeyim artık. Atölyeme girince dünya ressamlığı sana kaça patladı ?" yansa umurumda olmuyor. Kolay kon(Osman hesapyaparken Filizyanıtltyor) santre oluyorum. Zaten çok konuşkanbiBugüne dek çok resim sattım, masrafımı rideğilim. Maltepe'de Aysu (Koçak), Kasım ve ben üçümüz çalışıyoruz. Aysu anla çıkarmışımdır. Bu dördüncü kişisel sergim. Ama, hiçbir zaman boyaları toptan tır, biz dinleriz. Kasım da çokkonuşmaz. alacak param olmadı. Hep ayırdığım küEn çok hangi boyan tükeniyor? çücük paralarla, taksitlerle aldım tuvalleTopraksarısı... Sohbetin cazibesine kapılan Osman Tok rimi, boyalarımı. Hep de taksitle. Zaten can, TuğrulEryılmaz ve Ferhan Babalığolu Maltepe'de her şey taksitle. Resimler bile 20yüdır 10 taksitle satdıyor. da Filtz'e birkaçsoru sordular... Taksitsiz boyalar diliyoruz Filiz'e • Osman Tokcan: "Niye resim yapıyorsun? Niye kursa gittin." Sergi 12 Nisan'a kadar açık. Bu ne biçim soru. Zevk aldığım bir şeyi Tel: (0212) 2301976 yapmak için... Keyif alıyorum. Bir resmin KırmızıBeyaz MÜŞERREF HEKİMOĞLU NKA'daki arkadaşlarım beyaz karanfıllerle kutluyor I beni. Önceki yıllarda lormızıydı karanfiller, neden beyaza döndüler diye düşünüyor, ilginç yorumlara yöneliyorum. Beyaz ya da kırmızı, kadın gününü kutlamak yeni bir olay evimizde. Önceleri böyle bir olay yaşamadık. Atatürk'ün kadın devrimini kutlardık yalnız. En güzel bayramlar böyle kutlandı evimizde. Çevremde güzel kadınlar var. Kimi genç, kimi yaşlı, kimi yakın dostum, kimi aile ağacından taze bir fidan. Yeşil bir dala tutunarak güçleniyorum. Yakın çevremizde, ailemizde özel günler oluşmadan kudanıyor belli bayramlar. Kapalı kapılan açmak, tohumu yeşertmek, fidanı sağlam yapıya kavuşturmak için. Açıklamak zorundayım, kimi zaman hayli yapay kadın günleri. Neler yaşanıyor, neler hissediliyor çok belli değil. Ancak gerçeği değiştirmek olanağı yok. Sevgili babacığımı anımsıyorum. Göztepe'deki evimizde yaşadığım bir olay uzun yıllar çıkmadı aklımdan. Kadın bayramını bu olay doğrultusunda düşünürüm her zaman. Göztepe'de Yeşilbahar Sokağı'ndaki evimizin oturma odasında yakın arkadaşlarımla öğretmenlik oynuyorum! Odanın ortasında ayaklı bir lamba var. Elektrik Yeşilbahar Sokağı'na ulaşmamış o zaman. Lambanın ışığında oynuyoruz. Güzel kızlar toplanmış fotoğrafçıya poz veriyorlar. Derken lamba devrildi, alevler çıktı. Hayli korktuk, derken annemle babam geldi odaya. Yangını acele söndürdü babam. Bir de ders verdi bize. Birkaç sözcük yalnız: "Güzel kadın olmak yetmez, güzel insan olmak gerekir" dedi. Bu sözler hepimizi etkiledi. Güzel insan olmaya özenle geçti yıllar. Acaba oldum mu? Bilmiyorum ama çirkin savaşlan sevmedim, güzel kadın olmayı değil, güzel insan olmayı düşledim her zaman. Çevremde de güzel insanlar var. Yıllar geçti, hepimiz neler yaşadık, neler yitirdik, hayli darboğazlardan geçtik ama mutluyum fire vermedik! Değer yargılanmız güzel oluştu, ödün vermeden yürüttük savaşı, ödünsüz yaşamaya özen gösterdik. Acaba başardık mı? Bu soruya yanıt vermek kolay değil. Yaşadığımız dünya cadı kazanı gibi. Bazen kaynıyor, dumanlaşıyor, elde ne kabyor, ne uçuyor şaşırıyor insan. Kınlganlık denen olay da bu galiba. özümüze ters düşmeden yol almak gerekiyor. Yaşamın gizemi de burada bence. Yaşamı sürdürmek kolay değil. Her gün, her saat değişiyor olaylar. Sevinelim mi, üzülelim mi karar veremiyoruz. Doğrultumuzu korumak için hayli zorlanıyoruz. Mutlu bir olay, zorlanmayanlar, yolunu doğru çizenler de var çevremizde. Kimi zaman tanımıyoruz onları. Oysa tanımak gerekiyor. Toplumdaki direnişi onlar sağlıyor. *** Kadınlar gününde çok kişi çaldırdı telefonumu. Kimi dostlar, kimi okurlar seslendi, güzel sözlerle parlattı yüreğimi. Mutlu bir olay değil mi? Çevremiz daralıyor derken yeni ufuklar beliriyor birden. O ufuklara doğru yol almak gerekiyor. Toplumda da bu eğilim var. Ancak, kimi zaman her şey yozlaşıyor, yolunu şaşınyor insan. Yolunu şaşırmadan yürümek kolay olmuyor. Yaşamımda çok güzel olaylar, aynca çok acı olaylar var. Biri ötekini dengeler gibi. Gözyaşlanmı silerken, yeni olaylar yaşıyorum. Yaşamın gizemi de burada belki. Ağlarken gülmek, gülerken gözyaşını silmek. ölümden yaşama, yaşamdan ölüme bir yolculuğu güzel bitirmek.#