Katalog

CUMHURtYET DERGİ Cocuk sahibi olmak isteyen ciftlerin yuzde 15ı kısır. Bu gerçegi ogrenenler tedavi icin yıllar harcıyorlar. Kimi basarılı oluyor, kimi olamıyor. Kısırlık tedavîsi gorenler internetteki bir sitede sorunlarını paylaşıyorlar. n, psikolojik destek. G.K. internetteki siteyeyaşadıklanndan ve üzüntüsünden içtenlikle söz ediyor ve durumunu öğrendiği günkü hayal kırıklığını anlatıyor: "Doktorumun, kısır olduğumu açıkladıktan sonra'Ne yapalım işte! Allah sana böyle bir şey vermiş, sözü' beni yıktı. Çok üzülüyordum. Evde sürekli ağlıyordum. Tabii ki bu işlerde psikolojik durumun pay ı fazla. Keşke bu sözleri söy lemeseydi." A.E. ise uzmanlığın tek başına kesinlikle yeterli olamayacağını vurguluyor. "Tüm muayeneler, sözlü oluyormuşum gibimekanikbiriletişimlegeçerdi.Hastanın da bir insan olduğunu ve psikolojik desteğe ihtiyacı olduğunu kabul etmeden doktorluk yapmanın bence kimseye bir faydasıyok." Kısırlık tedavisinin çok ağır olduğunu veolumlusonuçlanmazsa,hastanınümitsizliğe kapıldığını söylüyor Sibel Tuzcu. Amaçları deneyimleri, yaşanmışlıkları paylaşıp bu moral desteği hastalara vermek. "Ama hiçbir zaman çocuğu olmayacak bir kişiye de, olacak diyerek umut tacirliği yapmıyoruz. Sitede, çok yanlış tedaviler görüp seneler geçince menopoza giren kadınlar ve yanlış ılaçlar yüzünden spermleri yok olan erkeklerle karşılaşıyorum. İnsanlar yeterki çocuğum olsun diyerek her şey i göze alıyor. Hem cepleri boşalıyorhem de vakitleri geçiyor. İnsanlann umutlan sömürülüyor." Psikolojik destek... A.F., eşıyle tedavi süresince doktorlanndan psikolojik olarak gördükleri desteğin önemini vurguluyor: "Doktorumuzdaha ilk çocuğun, elbette kankoca için çok şey ifade ettiğini, ancak sonuçta, çocuk olsa da belli bir süre sonra onlann da büyüyerek yuvadan aynlmalan ile y ine baş başa kalacağımızı, eşimin ve benim, birbırimize olan ihtiyacımızdan ve desteğin Önemindensözetti." Eşiyle yaşadıklannı paylaşamamaktan şıkâyetediyorC.C.: "Genelde hepben anlatmm,eşimdinler. Doktorkontrollerine de hep tek başıma gitmişimdir. Hatta hatta 'aşılamatedavisi'nebile..." Infertilitehastaliğınınöğrenilmesınden tedavi sürecinın sonuna kadar, eşler aynı zamandaevliliklerinıdesorguluyorlar. Kimılerı,bağlılıklarınıperçınliyorlar;kımilen de evliliklerini sonlandırmakaranalıyorlar. Mikroenjeksiyonsonucunda çocuk sahibi olamayacağını öğrenen A.E., "Eşime ayrılmayı teklifettim"diyor. A.E.'ye eşi, "Seninle çocuk için mi evlendım.Benseniistiyorum!.."demiş. Genellikle ailelerinin haberi olmadan tedaviyegıdıyorçiftler. Bununnedenı olarak da özel hayatlarına çok fazla karışıldığını ve herkesin kafasına göre bir şeyler önerdiğini söylüyorlar. B.G. çevreden çok baskı gördüklerinden yakınıyor: "Her gördüğümüz kişi, bize bebek konusunda baskı yaptı. Bir süre sonra ınsanların bakışlarından bile rahatsız olmayabaşladık. Kaçıyorduk. Bukaçışabeşinci yıldan sonra boş verirolduk. Biriyle karşılaştığımızda'Çocuk yapmadınız mı siz hâlâ!'gibisözlersöylüyorlardı. İnsanlar çok acımasız ve anlay ışsız." Eşiyle en başından beri çok şey paylaştıgını,birbirlerine destek olduklarınıbelir \ Ya bebeğim olmazsa! ESRA ERGÜL "Hâlâ çocuk yapmadınız mı? Eee yapın artık!"Dünyabaşınızayıkıhr.Biryerlerde benım durumumda olan insanlar olmalı diye düşünürsünüz. Ama onlara nasıl ulaşacaksınız? Yirmi iki yıl sonunda kısırhğı alt eden Sibel Tuzcu yaşadıklannı, kendisi ve çevresiylemücadelesınıanlatıyor internetteki sitesinde. Sorunlarkişilere has olduğu için insanlann konuşma sıkıntısı olduğunu söyleyen Tuzcu," Hastaneye gidıyoruz, tedirgince çevremıze bakıyoruz. Herkes birbirinin gözünün içine bakıyor; ama çoğunlukla kimse konuşmaya yanaşmıyor.' Yeni mi geldiniz? Kaç kez geldinız?' diye sormuş olmak için sorulan kısa sorular... Belki o anda bir yakmlaşma ol uyor; ama hastanede yaşanan 'bekleyiş stresı', konuşmaktanvepaylaşmaktankaçırıyorinsanları. Bu nedenle hastaneden farklı ve rahat bir ortamda insanlar bir araya gel ip sorunlannı en açık şekilde konuşup pay laşsınlar istedik. Buamaçla internette 'www.cocukistiyorum.com' adındabirsiteaçtık. Sitemiz, birbirinden farklı ama aynı sorunları paylaşan birçok ınsanın buluştuğu ortak bir mekân oldu ve çok ilgi gördü. İnsanlann konuşmaya çokihtiyacıvar. Yüzyüze olmadıkları için de çok rahathkla ve içtenlikleherşeyikonuşabiliyor"diyor. Insanlartedaviolmayagidiyorlarbüyülfc umutlarla. lşittıkleri en ufak olumsuz sözle her şeyin bittiğini düşünüyorlar. Bu aşamada hastalann en fazla ihtiyaç duydukla