Katalog

14MART1999. SAY1677 lumun ahlaki dayatmaian,onlann farklı düşünmesine olanak tanımıyor. Evlenmeden, birlikte yaşamak... Hiçolacakşeymi? Neden evliliği değil dc birlıkte yaşamayı seçtik? Niye oyunu kuralına göre oynamadık ve o "kutsal" müesseseye dahil olup, toplumca hoş karşılanmak varken, bunu seçtik? Ben okuyordum, o isc çalışmaya başlamış, ycni düzeninealışmayaçalışıyordu. Ikimız de gençtik. Hem de çok gcnç. Önümüzde üstesindengelmemizgerekenoncaşeydururkcn, böylesine ağır bir sorumluluk almaya hazırdeğildikelbette. Kendimızleilgilialacağımız kararlarda özgür olmayı tercih cdiyorduk. Eğer i lişkimiz resmileşirse bunu yapamayacağımızın farkındaydık. Böylece hem kendimizc hem de bırbirimize aittik. Ilişkibuhaliyledeyeterincc"kutsal"dıbizim için. Onay almamızgerekmıyordu. Zatenevliliğinlafınıbileermedik. llişkimizin kurallarını zamanla biz koyduk, başkaları değil. Ailemindurumubilmemesı,bizimyaşantımızı kısıtlıyordu. Telefona hep ben cevap vermek7orundakalıyordummesela. Kazara annemler arar her şey anlaşılır diye. Komşulann dikkatinı çekmek istemediğimiz içın çok yüksek sesle konuşmuyor, cve girip çıkarken sessizolmaya çalışıyorduk. Eviniçindebirparanoyayaşıyorduk Sevinç ve kızgınlıklarımızı b i1 e s cs yır,değil"dedım. Kendisini ilgilendirmeyen şeylere bulaştığınıanlamış olmalı ki, sessizceçıktımerdivenlen. Aklımdakadınınsözleri, dairenın kapısını açtım. tçenye girdim ve holdeki koltuğa çöktüm. Bir gün merdivenleri ailemle birlıkte çıkarken de bu soruylakarşilaşabılırdim. KapıcımızAlıEfendibile,o,evimetaşındıktanbiraykadarsonra"Odelikanlıkiminız oluyo, hani sizin evde galan" diye sormaktan alamadı kendinı. Suçlu gibi hissetmeyebaşlamıştık kendimizi. I liç kimse bize tepki göstermiyor, kanşmıyoryadabizielejjtırmiyordu.Onlarmerak ediyorlardi. Birbirimizin nesi oluyorduk? Ne diye birlikte yaşıyorduk?Buna hakkımızvarmıydı? Zamanla kendiaramızdada sorunlardoğmaya başladı. Bir akşam televizyon seyrederken başladı tartışma. tkimiz de o ana kadariçimizdebirikenleribirbirsayıpdöktük O, beni bencil olmakla suçluyordu, ben de onu... "Televizyon seyrederken uzaktan kumanday ı el ıne alıyor ve bana sormadan keyfinegöredeğİ!jtiriyorsun"dıyordu. Haklıydı galiba. Bunca zaman birhkteydik ve ben aynı şeylerden sıkılıp, aynı !>ey lerdcn zevk alacağımızı sanıyordum. Bu nedenle ona sormuyordum bıle. Açıkçası yaptığımın ne kadarbencılceolduğununayırdınabılcvarnııyordum. V#UIIIIIIJI I X** ııcu giillii \ EnelHakk'ınHokkı İlhan Selfuk Uaı Güflü Kundura Muzaffer Buyrukfu Brr Günlük Dost Üstün Akmen Anladık ki, hata değlldl... O, tanı bir ev ku!>uydu Bense akşamları arasıra dışarı çıkmak vc farklı bir >eylcryapmak ıstıyordum Nuh diyor, peygamber denııyordu Sıkılıyordum sureklı evde otıırmaktan Çoğu yeıe onsuzgıdiyordurn. Yani/amanlaonunıstcklcrıyle benımkilerçatıştı. Bazeıı bırbırımızı uyanyorduk ve bırkaç gün boyunca ıkımız de davranışlarımızda daha dikkath olmaya çalışıyorduk. Ancak en tazla bir hafta sonra aynı hataları tekrarlıyorduk. Zamanla anladık kı, bunlar hatadeğll. Birbınmizdenbizeait olmayandavranışlarbekliyoruz. Ünuolduğu gibi kabul etmem gerekırken, ondan, farklı bırı olmasını bekliyordum. Sanki ben bunu başarabıliyormuşum, kendımden farklı olabiliyormuşum gıbı. Birlikte yaşamadan önce, ben, onun gözündemükemmeldim, ku.sursuzdum Oda benimgözümde.. Ama aynı evıpaylaşınca işlerbirazdeğışıyor.Tümsırlarortadankalkıyor, gizem kalmıyor. Yanı bütün foya ortayaçıkıyor. Aşkı yaratabilmcnin bıryolu varmı? Daha doğrusu, a;>kı kendı ısteklenmizden, bencilliklerimızden, doyumsuzluklanmızdan sıyırıp yaşamanın imkânı var mı 7 Galiba yok. Ne kadar çabalasa da, salt aşkı yaşayamıyor ınsan. "Mükemmelilişki"denenşeyinvarlığına çok ınanıyoruz. Hattaöyle inanıyonızki ilışkiyı ya;>arken ayaklarımız yere basmıyor. "Böyleolsun,şöyleolsun,o,böylcdavranmalı, şöyle yapmah" dıyoruz. Düşünürken !>ckildenşekılesokuyoruzonu.Kalıbadöküyoruz Kendimizi öyle kaptınyoruz kı, sonundakendimutsuzluğumu/unmimarıoluyoru/. Yüzyıllardırınsanaşkısorguluyor. Belkı deenbiiyükyanlışıburadayapıyor. Kendinı sorgulaması gurekirken, cevapları aşktaarı Cumhuriyetin Bireyi Olmak Türkân Saylan Söz Udan Yazı Burçlon Foridun Ândaf Aydınlannramn Kadınları Yay. Haz. Neda Arat .1Z : e I iI e ;etiri'orduk. Bu durum başta ıızi pek eğlendiriyordu. Baen ona "sessiz ol, yavaş konuş" dediğimde, nutfak pcnceresıni açarak apartman boşlu;una"Buevdebirerkekyaşıyor, bızberaber aşıyoruz. Artık herkcs öğrensin" diye ba;ırmasını zorengelliyordum. Ama zamanla ğlendirici olmaktan çıkıp kâbusa dönüştü ıu. Birbiriıni/iiKİavranı^larını kontrol altına Imaya çalışmamız, zamanla birbirimize >lan hoşgörüyüdeazalttı. Kımsealttanalmıordu. Komşulardan gelccck en ufak birtepki her eyi, bizim bütün düzenımizı altüst ederdi. ıpartmanda bize tepki gösteren yoktu ama anki imali bakıyorlardı bize. Ya da bıze öyjgeliyordu. Bir gün yorgun argın okuldan dönmüş. lerdivenlcri çıkıyordum. Tek düşüncem yaklanmı uzatıpyangelipyatmaktı. Apartianıngirişindekan>ılaştığım,üçüncükattai hanını benım peşim Mra merdivcnlen çıarken havadan sudan sorular sorduktan onra, ağ/ındakı baklayı çıkartıverdı. "Sıınlekalanbeyabıniz.akrabanızfalanmı' Onunaslındanedemck ıstediğinihemen nlamıştım. Demek istedıği şuydu: "'Berabcr kaldığınız bey abııuz olmalı unkübızaksınıtasvipcl ,\oru/." Kızdığımıbellıetmemc>oçalışarak,"h.ı Paylaşılan Tutku Sinema Gönül Dönmez Colin HoaBektaş: Efsaneden Gerceğe Irene Melikc Tıirkiye'nin Şeyton Üç«ni Hikmtt Çetfnkaya Sosyal Demokroside Osmonh İnıpgratoHığ« mı Temel EğÜimler YSkseİş ve Çökış TarAi Deniz Kavuk^uoglu Dimitri Kaııt*nir Bir Kadm Yazgısı Teslime N«srin / Bıçok Sırtındoki Dünya ve Törkiye Erol Manisalı flİRHODin nesRin ynzcısı Değisik Gozle Necafi Cumalı Cumhuriyrt ^ kitap kulübü Çağ Pazarlama A.Ş. Türkocağı Cad No:39/41 (34334)Cağaloglulstanbul Tel: (212)514 01 96