Katalog

11 TEMMUZ 2004 / SAYI955 Kızlar akı ıv soruml erkekle Herkes farkındadır, kız çocukları daha derli toplu ve sorumluluk sahibi, erkek çocukları ise daha dağınık ve sorumsuz. Bunu Delirleyen ise anne ve babaların :utumu. Erkek çocukların sosyal ıayatta özgür ve başarılı olmaları steniyor ve kişisel gelişimleri için iestek sağlanıyor. Sıra kız :ocuklarına gelince istekler : hizmet "te toplaniyor: Odanı opla, ev işlerine yardım et... ıgen tfalay G eçtiğimiz günlerde gördüğüm bir Alman dergisinin kapak konusu,' Kızlar akıllı, erkekler aptal' başlığını taşıyordu. Yazıda, kızların okul başanlannın erkeklere göre ne kadar yüksek olduğu, sınav notları, bitirme dereceleri vb. ölçüt alınarak kanıtlanıyordu. Türkiye'de durum nasıl diye merak ediyorsanızhemensöyleyelim, "erkekler aptal" dersek haksızlık etmiş oluruz. Ama şu bir gerçek ki, kız öğrencilerin sorumluluk duygusu erkeklere göre daha gelişkin. Bu yüzden de daha başarılılar. Bunun en önemli göstergesi de, okul derecesi yapan öğrencilerin genelde kızlar olması. Kültür ve Kültür Fen Lisesi öğretmen leri arasında yapılan ankete göre de kız öğrenciler, erkek öğrencilere göre daha çok sorumluluk alıyor ve yerine getiriyorlar. Ankete katılan öğretmenlerin yüzde 80'i kızları, yüzde 15 kadarı da erkek öğrencileri daha çok sorumluluk sahibi bulurken, yüzde 5 oranındaki bir öğretmen grubu da aralarında anlamlı bir fark bulunmadığını belirtiyor. Ankete katılan öğretmenlerin çoğuna göre, sorumluluk kazanmadaki en önemli unsur, aile ve toplumdaki yetiştirme tarzı. Özellikle kız çocuklarına daha çok sorumluluk ve görevler (odasını top lamak, ev işlerine yardım etmek, başkalarma hizmet etmek vb) veriliyor. Buna karşılık erkek çocuklarından böyle bir beklenti içine girilmiyor. Anneler ve babalar, erkek çocuklarının ev yerine sosyal hayatta daha özgür ve başarılı olmalarını istiyor, para kazanmak ve kendilerini ge Anne ve babaların çocuklarından beklentileri cinsiyete göre değişiyor ve bu eşitsizliği besliyor... Sorumlu bir çocuk için... Özel Kültür îlköğretim Okulu Rehber öğretmeni Bahar Erarslan ailelere çocuklarınm sorumlu davranışlarının gelişmesi için şunları öneriyor: Çocuğunuzun davranışlarının sorumluluğunu almasına ve iyi gitmeyen davranışlarını değiştirmesine olanak tanıyın. Çocuğunuz sizinle işbirliği yapsa da yapmasa da koşulsuz sevgi ve onay gösterin. Çocuğunuza güvenin. Ona en iyi olanı bilseniz bile onun adına yaptığınız seçimlerin sayısını azaltın. Çocuğunuzun yaptığı yanlış seçimlerde (hayatını tehlikeye atmadıkça) sonuçlan yaşamasına izin verin ki, bu seçimlerden ders çıkarabilsin. Kendi sorumluluklarınızı yerine getirerek ona model oluşturun. Çocuğunuza seçenekler sunun. Bu, işbirliğini tehdit ve ricalara gerek kalmadan sağlar. liştirmek amacıyla yaptıkları aktiviteleri daha çok destekliyor. Kızlar ise annelerinin yanında daha çok kaldıkları için düzene alışıyorlar. Bu yüzden de daha derli toplu olabiliyorlar. Oysa erkek çocuklarının birçok sorumluluğu anneleri ve kız kardeşleri tarafından yerine getiriliyor, bu da onların beceri kazanmalarını önlüyor. Bir başka görüş de, sorumluluk duygusunun genetik yapıyla ilgili olduğu yönünde. Bazı öğretmenler, kızlardaki kadınhkannelik hormonunun, içgüdüsel olarak sorumluluğu da beraberinde getirdiğini belirtiyorlar. Buna karşıhk erkekler ayrıntılardan hoşlanmıyor. İşte kızlar Sorumluluk duygusu kazanmada kızlar ve erkekler arasındaki farklar üzerine anket çalışması yapan Kültür Lisesi Rehberlik Servisi, sorumluluk duygusu gelişmiş öğrenci özelliklerini şöyle sıralıyor: Okula devamlılık, Ders çalışmak, Odev yapmak, Ödevleri zamanında vermek, Sorumlulukları daha kolay ve eksiksiz yerine getirmek, Arkadaşlanyla, öğretmenleriyle ve okul yönetimiyle yardımlaşma becerileri kazanmak. AİLEDEMOKRATİKSE... Toplumun da erkek çocuktan beklentisi aile ile aynı: Ileri yaşlarında iyi para kazanması. Bu yüzden de erkek çocuklar, kendilerine ait basit sorumlulukları almada bile bir yaptırımla karşılaşmıyor. Bunun için de bir zorunluluk hissetmiyorlar. Toplum, evde hizmet etme görevini kadına yüklüyor. Ancak, demokratik ailelerde durum farklı. Evin işleri evdeki bütün bireyler arasmda dengeli biçimde dağıtıhyor. Kendine bakma işi de, bireyin kendisine bırakılıyor. Çalışan annelerin zamanının kısıtlı olması ve daha bilinçli taleplerinin yanı sıra babaların da rolü çok büyük. Evdeki sorumlulukların paylaşımına katılan babanın, erkek çocuklarına model olduğu görülüyor. • AŞKENT GÜNLERİ >ular menekşelenirken... B üşerref ekimoğlu aşkent evlerinde tatil öyküleri ağır basıyor artık. Ankara dışına tatile gidenler ortak öyküler anlatıyor. Belli yazlıklardan güzel anılar taşıyor, dost söyleşilerine. Ege kıyıları, Akdeniz'e kadar uzanan öyküler, ortak konulara dönüşüyor. Ama bu öyküleri yaşamak kolay değil. Geçmiş yıllann birikimi de izleniyor. Sağkk raporları da önemli bir yer tutuyor tatil söyleşilerinde. Acı ama gerçek. Denize girmeden mezara gidenler var! Hasta yatağında umudu yitirenler! Ancak yaşam bu.. ne zaman, nerede yakalanacağmı bilmiyorsun. Kimi zaman çaktırmadan kapıyı çalıyor hastalıklar ya da ölüm. Karar veremiyor insan. Yaşamak mı, ölmek mi, seçim yapılamıyor! Son günlerde kaç kişi uğurladık mezarlık yollarında. Kimi de yaşamın gizemini yakalamış durumda. Hastalık vız geliyor. 80 yaşına karşın, dimdik ayakta, dans ediyor, şarkı söylüyor. Kimi dostlarım hastalığa aldırmıyor, yaşamın gizemine yeni tatlar katarak, yaşamına yeni boyutlar kazandırıyor. Kaç yaşında, hasta mı, yorgun mu, dingin mi? Anlamıyor insan. Onlardan biri Büyükelçi Turgut Menemencioğlu, yaşını başını almış gidiyor! Uzun ince bir yolda. Uzun yaşamm gizemi kadınlardan kaynaklanıyor galiba. Vahap Aşiroğlu, güzel bir örnek buna. Sevim Aşiroğlu'na güzel yaslanıyor. Takvimdeki yılları tersine çeviriyor. Yaşamın gizemini birlikte duyuyor, güzel yol alıyorlar geleceğe. Yakın günlerde dünyamızdan ayrılan Haluk Kura da iyi örnek verdi bu yolda. Hiçbir şeyini yitirmeden, yaşamını yitirdi. Ama dostları soruyor, acaba öldü mü? Kimi kişiler her şeyi güzel taşır değil mi.. mutluyum, çevremdekiler yaşamak sanatını biliyor. Başka duygulara, acılara ödün vermeden, bayrağı taşıyor. Çevremde öyle kişiler de var. Onlara bakarak, neler öğreniyorum. Ama hâlâ öğrenmediğim şeyler var. Kaş yaparken, göz çıkarıyor. Her şeyi silip sürüyor, ama süpürgecilere de ödün yok. Ödünsüz bir yaşamı sürdürmek, başka bir güven veriyor insana. Mutluyum, bu duyguyu da öğrendim dostlarımdan. Belki biliyorsunuz, evim çok kalabalık. Her mevsim, başka bir cıvıltıyla doluyor odalar. Küçük dostlarımın sevgisiyle güçleniyorum. Ödünsüz yaşamm güzelliğini hissediyorum onlarla. Bu birlikteliğin başka tadı var. Meslek dalımda da yaşıyorum bu mutluluğu. Kaç kuşak bir arada. Nermin Menemencioğlu ile kaç yıl öncesine gittim telefonda. Sonra Jale Eralp'le. Ardından, Lale Kura geliyor. Jale Eralp, Nilüfer Redy derken, Ören kıyısına gidiyorum. Tüm dostlarımdan selam alıyorum önce Ida'dan. Karşı kıyılardan, selam veriyor bana. Güneşin parıltısı soluyor, mora dönüşüyor giderek. Sular menekşeleniyor ya da leylaklar açıyor kıyıda. Sevgili okurlarım, belki de gülüyorsunuz, menekşelenen sulara daldığım için dudak büküyorsunuz, ancak dudak bükemezsek, yaşam hangi renge bulanır? Uzun yıllar boyunca kaç kez değişti. Karardı renkler. Ancak, alışmak değil direnmek gerekiyor. Bu savaşı, mor ya da pembe rengimizi yakalayarak bitirmek gerekiyor. Evimizde toplanan kalabalığı seyrederken, ürperiyorum. Çiçekler açmadan, soluyor kimi zaman. Kimi zaman da yolun ortasında. Bahçeden bir gül ya da papatya derlemeden. Ölümün nerede saklandığına, nereden yakamıza dolanacağma karar vermek güç. Belli günler yakamızı bırakmıyor ama yağma yok! Yaşamı yağmalayan olaylar ve insanlar bir yerde duracak değil mi? Böyle gelmiş böyle gider demeye hakkımız yok. Nasıl gelirse gelsin, gitmeyecek. Yaşamın gizemini soldurmayacağız. Bugün ben, yarın siz.. ama yaşama sevincini soldurmadan •