Katalog

>> se karanlık insanın kalbinde, ruhunda, yüzünde ve sessinde saklanıyor. Ben bu Felaket Çağı’nın yazarıyım. Romanlarımda, hikâyelerimde bu çağın insanlarını, hikâyelerini anlatıyorum. n Amar Dağı ve Cevizler Vadisi, dolayısıyla romandaki coğrafi mekânlar üzerine de konuşmak isterim... n Amar Dağı, Cevizler Vadisi ve romandaki diğer coğrafi mekânlar hayali yerler. Romanın belleğini, geçmişini, arka planını masal oluşturuyor. Amar Dağı, adını Cevizler Vadisi masalındaki Sara’ya âşık Amar’dan alır. n Ve tabii uğruna ölünesi aşklar, âşıklar... Felaket Çağı’nda hem de. Sara ile Amar’ın aşkı gücünü sence nereden alıyor? n Aşk gücünü nereden alıyor? Bunu bilsem hayatın sırrına nail olurdum sanıyorum. Cevizler Vadisi, Sara ile Amar’ın aşkıyla kurulmuş bir yer. Amar, gördüğü rüyanın etkisiyle yollara düşüp Sara’ya gelir. Gözü başka hiçbir şey görmez. Sara, sürülen Amar’ı bulmak için zindandan kaçarak onun ardına düşer. Her çağda uğruna ölünesi aşklar mutlaka vardır. Galiba zor ve kötü günlerde bu aşklara daha çok ihtiyaç duyarız. Çünkü dünya aşkın sayesinde dönüyor. n Ve masal... Aslında bu soru değil de masalın senin çocukluğundan bugününe değin hayatındaki yeri ve bu romana işleme, ruh üflemesine ilişkin neler düşündüğünü öğrenmek istiyorum... n Masal benim için karanlık odamdan dışarıya açılan penceredir. Masal dinleyince ruhum kanatlanır, diyar diyar dolaşır. Masallarla insanlık tarihiyle tek vücut olup onların bir devamı olduğumu hissederim. Bir masalı dinlerken bu masalı yüzyıllar boyunca anlatan ve dinleyenlerle bir olurum. Dinlediğim ve okuduğum masallara sığınarak ve seslerini ödünç alarak bu romanım için Cevizler Vadisi masalını yazdım. Artık hiçbir satır yazmasam da gözüm açık gitmemiş olur çünkü benim de artık bir masalım var. Bu masal önümüzdeki günlerde değerli arkadaşım, ressam Ahmet Güneştekin’in resmetmesiyle ayrı bir kitap olarak da yayımlanacak. Açıkçası şimdiden masalın Ahmet Güneştekin tuvalinde nasıl renk bulacağını heyecanla bekliyorum. “BU DÜNYA SADECE İNSANLARIN DEĞİL” n Ba’dan bahsedelim biraz. İktidara giden yol gibi ona sahip olmak tüm dünyaya hükmedebilmek gibi ama gel gör ki salt iktidar değil aşk da var işin içinde. Ona güç içinde sahip olmak isteyebilir insan sadece aşktan da... Sen yazarken nasıl canlandı Ba? n Atları çocukluğumdan beri çok severim. Mağrur duruşları, asil bakışları, güzellikleri... Masalların, efsanelerin ve söylencelerin vazgeçilmez kahramanı atlardır. Tarihleri insanlıkla yaşıt sayılır. Birçok kahraman atıyla bilinir. Dinlediğim birçok masalın içinde atlar vardı. Ba’nın masalını yazmak çok zor olmadı. Çünkü Ba’yla birlikte büyüdük. Ba’yı defalarca oğluma anlattım. Çünkü masal gücünü yazıdan değil anlatmaktan alır. Onun nerede heyecanlandığını, nerede sıkıldığını merak ediyordum. Şimdi kitap çıkınca oturup masalı okudu. Masal bitince üzülmüş gibi “Ba geri dönecek mi?” diye sordu. Ben de bilmiyorum dedim. Ba, Amar Dağı’nda sonsuza dek koşacak. Onu özlüyorum. n Bu romanda en başından beri dikkatimi çeken şey tam pastoral diyemeyeceğim ama sanki tabiata ve üzerinde yaşanan tüm canlıların o anlarda yapıp etmelerinin detaylarına inmen oldu. Sadece olayı, kişiyi değil o an tüm o mekânda nefes alan her şeyi anlatıyorsun... n Bu dünya sadece insanların değil, içinde yaşayan ve bulunan herkesin. Doğa ile insanın kaderi birbirine sıkı sıkıya bağlı. Yılan, kaplumbağa, sincap, ağaçkakan, meşe ağaçları, Amar, Cemişt, At Kafası Kayalığı vd. Cevizler Vadisi’nin birer parçası. Onlar olmazsa Cevizler Vadisi diye bir yer olmaz. Onların hikâyesi Cevizler Vadisi’nin hikâyesidir. Bu romanın ana kahramanı Cevizler Vadisi’dir. Bir yeri yakıp yıktığımızda sadece orada yaşayan insanlar etkilenmiyor, yılanıyla, kuşuyla, kaplumbağasıyla, ağacıyla her şey etkileniyor. n Yavuz, ne olsun ya da ne olacak günün birinde, devamını getirsen; Günün birinde... n Umutlu, güzel ve aydınlık günler göreceğiz. Bu kapkara, kötü, korku dolu günler geride kalacak. Umutluyum çünkü insan derdi kadar büyük olur Sibel. Sayıları az da olsa bu Felaket Çağı’nda derdi büyük olan insanlar hâlâ var. Onlar bu kapkara kötü günleri üzerimizden çekip alacaklar. Günün Birinde tüm ihtişamıyla bahar gelecek. n Günün Birinde / Yavuz Ekinci / Doğan Kitap / 148 s. Masaldan gerçek dünyaya... “Benim için hep hikâyeydi çekici olan. Hikâyelerin büyüsüne kapıldım. Derdi olan metinleri okumayı seviyorum. Ben de derdi olan metinler yazmak istiyorum. Bir metin rahatsız etmeli, insanın uykusunu kaçırmalı. ” HASAN AKARSU Y avuz Ekinci, ‘Günün Birinde’de, Amar Dağı ve Cevizler Vadisi’yle ilgili tarihsel bilgiler veriyor. Dağı aşıp Cevizler Vadisi’ne yalnız Muhammet ve Cengiz Han ulaşabilmiştir. Şahmeran’ın derisine yazılan bir masal vardır. Asura diyarındaki Kral Daryus’un atı ünlüdür ve bakıcısı Kikkuli’dir. Dicle Nehri’nden çıkan bir at, kıyıdaki kısrakla çiftleşir ve yiter. Bunun haberini alan Kikkuli, kısrağa sahip çıkar ve köyüne götürür. Kısrak doğurunca tayın bakımını üstlenir, adını da Rahs koyar. Böyle bir at olduğunu duyan Kral Daryus, ata sahip olur, bakıcısını ve atın özelliklerini bilenleri öldürtür. Atına Ravân adını verir. Girdiği tüm savaşları bu atıyla kazanır. Düşmanları Ravân’ı öldürme planı yapar. Karabüyücü Beko Avan’ın planı uygulanır. Saraya girilir, Kral’ın oğlu Şapel ölümle korkutulur ve çaresinin de Ravân olduğu söylenir. Büyü tutar ve Kral’ın oğlu Şapel atı alıp kaçar. Ravân, Şapel’i uçurumdan atar ve öldürür. Kral, acısından atın seyisini öldürtür. Ravân ise kaçıp kırk gün sonra Samira’ya ulaşır. Samira Miri, avcı olup atın sesine gider ve atı üç günde kendisine alıştırıp tutar. Adını Ba koyar. Seyis İbrahim, Ba’ya âşık olur. Atın çiftesinden yaralanır ve ölür. Mir’in kızı Sara, düşünde gördüğü Ba ile konuşur. “Atla konuşan kız” olarak ünlenir. Mir, Amar’ı seyis seçer. Sara, seyis Amar’a tutulur, sevişirler. Mir, kızını böyle görünce seyisi öldürtmek ister, kırk gün sınadıktan sonra da bağışlar. Seyis Amar, Garzan Miri’ne gider. Nar ülkesinde Amar’ı atın sırtında baygın bulurlar. Yağız atla Sara da Garzan’a gelir ve iki sevgili birbirine kavuşur. Kız yüzünden savaş çıkmasın diye Garzan Miri, onları Cevizler Vadisi’ne götürür, korumasına alır. “Ekin, biçin, çoğalın” diyerek mağarada bırakır. Yazar, köyde yaşayan ailenin üç kuşağını tanıtır. Eyüp dede, yatalaktır ve ikinci eşi Peyruze ile gelini Havva bakar hastaya. Oğulları Kasım, Cemşid ve Amar’dır. Herbiri, babasına Amar Dağı’ndan gelenleri anlatır. Sakallı, kirli adamlar köpekleriyle köylere gelip evleri, hayvanları yakıp kadınlara da el atarlar. Köylüyü bir korku kaplar. Amar anlatır: “Dağdan koşarak gelen adamı gördüm. Göğsüm daraldı. Dizim tutuldu. Dilim damağım kurudu.Yakın civarda yakılmadık dağ, ateşe verilmedik köy kalmamış. Gelenler önce evleri ateşe veriyor, sonra da çoluk çocuk, yaşlı genç demeden herkesi öldürüyormuş.” (s. 88). Amar, eşi Süryani kızı Şmuni öldüğü için aklını yitirir neredeyse. Mezarlıktan çıkmaz. Köylü bu korkuyla evlerindeki eşyayı mağaralara taşıyıp köyü boşaltmaya başlar. Yazar, köylülerin korkusunu, telaşını çok güzel yansıtır. Yatalak Eyüp dede de olanları öğrenmeye çalışırken öte yandan ne denli korksa da ölümü bekler. Cemşid de Amar gibi anlatır olayları: “... Kapımıza dayanmışlar. Geliyorlar! Yakın, uzak köyler bir bir ateşe verilmiş. Kimi yerlerde erkekleri çırılçıplak soyup köy içinde gezdirmişler...” (s. 112). Tüm bu korkulara karşın, Cemal ile eşi Havva sevişir ve cenabet ölmemek için soğuk suyla yıkanırlar. Havva, Eyüp dedenin hançerini saklar göğsüne. Amar, ölen eşinin yanına kendisi için de bir mezar kazıp içine yatar. Herkes mağaralara sığınmaya çalışır. Her yer yakılır; ağaçlar, evler, hayvanlar yanar. Yavuz Ekinci, köyleri yakan barbarların kimler olduğunun bilinmesini okura bırakır. Yakın zamanda yaşanan olaylara göndermede bulunur. Masal dünyasından bakarak gerçek dünyayı anlatır ve korkunun insan üzerindeki etkilerini başarıyla yansıtır. n KITAP 31 Mart 2016 13