Katalog

Ş İ iir Atlası CEVAT ÇAPAN TE HANH / Şiirler Çeviren: Yaşar ALTAN ‘Ağaçların yaprakları yerinde mi dersin, renk renk o canım çiçekler hele...’ lkin Fransız, ardından Amerikan ordularına otuz yıl direnen ve sonunda yengiye ulaşan Güney Vietnam halkının içinden, evrensel düzeyde ozanlar da çıktı. Onlar hem bu direniş savaşlarına katıldılar, hem de halkın inanılmaz direnişini şiirlerle, öykülerle dillendirip destanlaştırdılar. Bu ozanların en ünlülerinden ve 19212009 yılları arasında yaşayan Güney Vietnamlı Te Hanh da; yaşadıklarını, gördüklerini, toplumcu bir görüşle şiirlerine aktardı. Ayrıca yabancı yazarlardan çeviriler de yaptı Te Hanh. “Çiçek Çağı”, “Güney Vietnam’ın Yüreği”,”Günlerin Akışında” adlı şiir kitapları, en tanınmış şiir kitaplarıdır. Ho Şi Min Edebiyat ve Sanat Ödülü’nü de alan Te Hanh, ardında yirmi kadar şiir kitabı bıraktı... Ama bir sabah kırdı mapusane kapılarını, Yiğit neferleri Güney Vietnam’ın. Ve dalgalar gibi dalınca mapus odalara, Birden çözüldü kadının dili: “Kardeşlerim!...Yoldaşlarım!...” (1968) ANAYURDUMUN HASRET YÜZÜ Senin o güzel yüzün var ya, sevgilim, Tam da bir ayna gibi, Anayurdumu görüyorum ben hep orda. Bir de o gözlerin, o sevecen gözlerin... Hele sen hasret ırmak, nasıl da pırıl pırılsın, O lekesiz alnınla sepserin, Uzaklardaki bir gökyüzü bir şiirsin. Sonra nasıl unuturum o şenşakrak gülüşlerini... O sıcacık güneşin altında hani, Sen yemyeşil bir bahçesin. Bir de o tanıdık sesini duydum mu, Çınlıyor birden kulağımda, Ezgileri o hasret yurdumun. Ve dün düşman Yankelerin öfkesi, Nasıl da üzmüştür kimbilir seni! Oysa bugün, o uzun kirpikli kaşlarını, Örtmüş usulca bir sis perdesi… Yurdum Vietnam’ı görüyorum yüzünde sevgilim, Çevirince sana gözerimi! Dokuz yıllık hasret anlarsın, dokuz yıl bu, Senin yüzün artık benim tek vatanım oldu. (01.01.1963) YERALTI SIĞINAĞINDAKİ ÇOCUK “Bütün dünya çocuklarına...” Bombalar yağmaz olunca, yerüstüne salar mısın beni anne? Yavrum ne işin var orda? Gökyüzünü göreceğim işte, güneşi çok özledim. Nasıl pırıl pırıldır ışıkları şimdi, öyle di’mi anne? Bombalar yağmaz olunca, yerüstüne salar mısın beni anne? Yavrum ne işin var orda? Ağaçların yaprakları yerinde mi dersin, renk renk o canım çiçekler hele... Onlar duman kokmuyordur, di’mi anne? Bombalar yağmaz olunca, yerüstüne salar mısın beni anne? Yavrum ne işin var orda? Köy yolumuz yerinde mi bakacağım, pirinç tarlalarımıza ne oldu? Köyümüzü çok özledim. Bombalar yağmaz olunca, yerüstüne salar mısın beni anne? Yavrum ne işin var orda? Amcalarımı teyzelerimi de özledim. Nasıl savaşıyorlar acaba Yankelerle? Yankeleri göreceğim bir de... Sahi onlar insana benziyorlar mı anne? (1971). DİLSİZ KADIN Tam yedi yıl mapus tuttular onu. Tam yedi yıl çıkmadı ağzından tek bir söz! Gece gündüz gözetlediler onu, Uyurken bile kulak kesildiler nefesine, Kadın sustu da sustu... Gözleriyle elleriyle konuştu gerektiğinde, Sessizliğiyle konuştu koğuşlarda, Çalışıp ürettikleriyle konuştu... C U M H U R İ Y E T K İ T A P S A Y I 1285 2 E K İ M 2014 n S A Y F A 23