Katalog

Beni seven sevgilimi seviyorum. Ve unutma: Yaşlıyım. Biraz bekle, beni ürpcrtmcden önce donuk ihtirasıyla karanlık gözlerinin: gençlerinki gibi parıldayan, aşkın gülüşü bakışlarımı altın suyuyla boyayan Hazırlavan: Cevat Çapan Bella Akhmadulina/ Şiirler/ Çeviren: Kemal Özüdoğru Şimdi gidiyorum...Şubat soğuk yüzümden ateş çıkarıyor... Kar yüksek... Iffetsizce aşkın içsel cazibesini yayıyorunı. Yaşam niçin? IMipin delirsen bile? Bella Akhmadulina Bella Akhmadulina (1937, Moskova) bir memur ailesinin kızıdır. Çağdaşı Rus şairleri arasında şiir alanının genişliği, sağlam tekniği vc ruhsal yaklaşımıyla göze çarpar. Rus eleştirmenleri onun şiirlcrini "formalist" "Akmeist" (sanatsal gerçekliğin en yüksek derkecesi Rusya'da bir şiir akımı) veya "sosyal realist" olarak nitelendirirler. Çok genç yaşta şiir yazmaya başlayan Akhmadulina'nın şiirleri ilk olarak 1955 yılında "Ekim" dergisindc yayımlanmış, ilk kitabı Struna (Şaz teli) ise 1962 yılında çıkmıştır. Daha sonra basılan kitaplarından bazıları, Oznob (Ürpermeler, 1968), Metcî (Kar Fırtınası, 1977), Sny o Gruzii (Gürcistan Düşleri, 1977), Taina (Giz, 1983) ve (Seçme Şiirler, 1988) sayılabilir. BAHÇE Bahçeden çıktım fakat "bahçede" söz ckıruyor, bolluk içinde. Fışkıran bir gül tomurcuğu gibi sesi, kokuyu ve bakışları güçlendirerek. Söz beni kuşatan şeylerden daha geniş içindeki her şey iyi ve özgür; onun zengin kara toprağı üretiyor öksiiz oğlanlarla kızları ve devşirilmiş tohutııları. Karanlık yeniliklerin fidesi Ah "bahçe", söz, bahçıvan sensin sensin makasın parıldamasıyla, artan tıkırtısını ve saçılan meyveleri taşıyan. Senin lıür vc rahnt mekânındaki lidan eski bir nıülktür ve bir ailenin kısmeti çoktan bitmiştir ve onların bahçe kanepesinin beyazlığı solmuştur. Sen topraktan daha mümbitsin seiı diğerlerinin taçlarının köklerini beslersin meşedeıı mcşeağacına, meşecoçuğuna, sensin yüreklerin ve kelimelerin zırhı Aşk, kan. Senin gölgeli korıın karartılır her zaman fakat neden sevgili tarafından terkedilmiş dantel şemsiye utançla önüne bakar gelen sıeak hava karşısında. Belki ben, yumuşak bir eli arayan, kim kendi çenemi taşlarda kırmızıya boyayan? dikkatsiz ve fakir bahçıvan, ne arıyorum? Nereye bakıyorum? Eğer gitseydim, gerçektcn nereye gidecektim? Şimdi mayis ve katı çamur. Ilarap bir ülkeye gittim ve orada hayatın ölü olduğunu öğrendinı Olii! Gitmiş! Acele etmişti, nereye? C) sadece kımımıış sözsüz dudaklarm SAYFA 14 TARUSA'YA DÖNÜŞ Toprak Oka'dan önce diz çöker; Tarusa yolıı yorgıındur. Yüzlerce kederli yolcu eski günlerde yiirüdü yavaşça toz içinde. Şimdi Mayıs, ve sanırım diinyası altüstolan topraktan ve yarıklardan fışkırıyor. Ruh kendi hüznüyle sınırlanıyor bilerek: varoluşun bu anının tamamlandığını. Gözlerim Bekhova kilisesine yönelmiş sonra geriye bakıyorumMakul; (Jlmalı söylemeliyim ki hayat kötü bir başarı değil gerçekten ve her şey, doğru çıkıyor. Doygun dudakların sorması gerekmez. çiçeklerin kırların güzelliğini. Bu cennet ne kadar kimsesiz nasıl boş eğer Maina gitmişse. acısını tatmıştı ve sonra anlattı: her şey ebedi; benim için sadece bir an. Bir an için ne kendimi ne de bahçeyi açıkça görmcyi başaramadım. "Bahçeden çıktım" bıı muydu yaptığımı yazdığım? O zaman iyi, orada yapacak bir şeyler olmalı. Oradahayret nasıl da bahçeye gidiyor hareketsiz. Gerçekten bahçeden çıkmadım. Sadece her zaman yaptığım gibi yazdım, "Bahçeden çıktım..." BAŞKA BİR ŞEY "Ne oldur' Geçen yıl bir şiir bile yazamadım artık biltniyorum nasılnünerimi kaybettim elle tutulıır bir şey kalmadı takat ağır bir suskunluk ağzımı dolduruyor." Diyeceksin ki, "Bak şimdi bir kıtan var. Dörtlük, dört mısralık. Hazırlanan tümün bir parçası" "Bahsettiğim bu değil. Benim ikinci tabiatım" mısraları sözcük sözcük bir araya getirmek. "Bunlardan sorumlu olan biri el. Hayır demek istediğim bu değil. Diyeceğim, önce, olan şiir olmadığında başka bir şeydi. Neydi? Hatırlayamıyorum." "Merak ediyorum sesimin böyle korkusuzca arsızlık ettiğini göriince korkuı mu? Ve açık dudaklarımdaki kahkaha misali güklü mü? Ve istediği her zaman ağlayacağı gibi ağladı mı?" BANA ÇOK ZAMAN HARCAMA Bana çok zaman harcama; sorıılar sorarak ya da ellerimi senin velalı nazik gözlerine bağlamaya çalışarak, mühim değil. Mühim değil, baharda beni tiim gölcüklerin arasından izleyişin. Biliyorum bir daha karşılaşsak bile bıından daha fazlası olmayacak. Sen beni her yere böyle gittiğim ve seninle arkadaş olmadıgım için gururlu sanıyorsun. Gurur değil fakat böyle başımı dik tutan kederli yüreğim. BÎR BÜYÜ Benim için ağlama Devam edcceğim Yoksul fakat mutlu, iyi niyetli bir mahkum, kuzey soğuğunda donmuş bir güneyli bir şeytan huylu sıtmalı, güneyde TB'li hasta bir Petersburglu devam edeceğim. Benim için ağlamaDevam edeceğim bir kadın topallayarak, kiliseden mümkün olduğunca C U M H U R İ Y E T KİTAP SAYI 3 2 9 HEY ÇOCUK Her geçen çocuk! Ne görüyorsun? Yiirii ve öyle mağnır olnıa.