Katalog

SAYFA CUMHURİYET 24 MART 2008 PAZARTESİ 2 OLAYLAR VE GÖRÜŞLER AÇI MÜMTAZ SOYSAL Suç İşleyen Parti Kapatılır Uzun zamandan beri AKP’yi uyaran Yargıtay Başsavcısı en sonunda “laiklik karşıtı eylemlerin odağı haline geldiği gerekçesiyle” parti hakkında kapatma davası açmıştır. Bu, onun bir görevidir. Yasalarımıza göre bu davayı açmadığı takdirde görevi savsaklama suçunu işlemiş sayılacaktır. İmaj FİKRET BİLÂ o gün “Seksen yaşını aşmış bir yazarın sabaha doğru evinden götürülmesi AB’yle müzakere eden ülke konumuyla övünen Türkiye’nin imajını hem iç hem dış kamuoyunda zedeleyecek bir durumdur” diye yazmıştı. Dil, ne tuhaf bir canlı: Türkçede işaret ya da belirti anlamına gelen “im” sözünden yararlanarak oluşturulan “imge” sözcüğü fizik biliminin “optik” dalını iyi anlatmakta işe yarıyor da, sıra zihinlerdeki genel izlenimleri anlatmaya gelince Batı dillerinden alınma “imaj” sözcüğü devreye giriyor. Batı’daki imajımıza çok düşkünüz. Kendimizi en çok üzen ve derinden düşündürmesi gereken olaylarda bile aklımıza hemen dıştaki imajımızın zedelenmesi gelir. Niçin? Çünkü, o imajımızın zaten hayli kötü olduğunu bildiğimiz ve düzeltmek uğruna hep çırpınıp durduğumuzdan, bir rektör, bir parti genel başkanı ve bir yazarın gözaltına alınış tarzındaki hoyratlık, imaj düzeltme konusundaki çırpınışımızın beyhudeliğini anımsatıyor da ondan. “Genlerimizde kötü bir şeyler var da acaba ondan mı yaptıklarımız hep hakkımızdaki imajla örtüşüyor?” diye düşünmekten kendimizi alamadığımız zaman özgüvenimizi sarsan bir durumla burun buruna gelmiş oluyoruz. Aynada kendini çirkin görmek gibi bir şey. Oysa, çirkinleştiğinizi hissettiğiniz anlarda aynaya bakmaya sizi zorlayan kimse yoktur. Üstelik, buna gerek de yoktur. Belki son olayın tek iyi tarafı, başkalarının ayıplamasına gerek kalmadan kendi yönetenlerimizi bizim ayıplayabilmiş olmamızdır. Cumhuriyetçi kitlelerin olaya gösterdikleri büyük tepkiyle gurur duymamız gerekir. aten bugünün Türkiye’si gibi bir ülkede başkalarının övgüsüne ya da yergisine sevinmek ya da kızmak kadar yanlış bir şey olamaz. Bir defa, her yeni durumla oluşan imgenin zihinlerdeki yerleşik imgeyle karşılaştırılarak değerlendirildiğini bilmek gerekir. Türkleri zaten “zalim, kaba, barbar” diye bellemiş olanlar, basit bir çağrıyla savcılıkta ifade vermeye gelebilecek insanların sabahın köründe apar topar götürülüşlerinde pek “imaj zedeleyici” bir yenilik görmeyebilirler. Hele götürülenlerin tutumları onların hesaplarına uygun düşmüyorsa. Kendi açımızdan üzücü ve bir ölçüde de düşündürücü olan budur. er şey bir yana, olup bitenlerden çıkarılabilecek sonuç herhalde şudur: Denizcilerin deyimiyle “hava dönmüş” ve AKP iktidarı artık inişe geçmiştir. Bilâ’nın haklı olduğu nokta da bu galiba: İnişin telaşıyla Başbakan ve çevresince yapılan hatalar, ülkenin dışta zaten kötü bilinen imajından daha çok iktidarın başlangıçta kendisi için yaratmayı başardığı olumlu imajı yıkmaktadır. Takıyye dışta da iflas etmiş sayılır. M. İskender ÖZTURANLI Z “D H [email protected] in ve mezhep hiçbir zaman politika aracı olarak kullanılamaz.” “Dini devlet işlerinde kullanan bir siyaset adamı, en büyük alçaklığı yapar.” Bu tümceler büyük devlet adamı Atatürk’ündür. Ve bunları yaşamı boyunca uygulamaya çalışmış, Türk ulusuna laik bir devlet armağan etmiştir. Ne var ki Atatürk’ten sonra gelen siyasetçiler, din ve mezhebi politikaya karıştırmak suretiyle anayasal suç işlemekten çekinmemişlerdir. Refah Partisi ve Fazilet Partisi böyle yaptıkları için Anayasa Mahkemesi’nce kapatılmıştır. Refah Partisi Genel Başkanı Necmettin Erbakan, o günlerde kendisinin ilkel davranışlarını görmezlikten gelerek “parti kapatmanın ilkellik” olduğunu, “çağdaş dünyada parti kapatmanın söz konusu olmadığını” söylemiştir. Ne yazık ki oradaki partilerin suç işlemedikleri için kapatılmadıklarının ayrımında değildir. Çağdaş hukuka göre nasıl bir kişi suç işlediği zaman cezalandırılıyorsa, bir parti de anayasa ve yasalara aykırı davrandığı takdirde cezalandırılabilir. Dünyanın hiçbir yerinde partilerin suç işleme özgürlüğü yoktur. Aynı yıllarda Refah Partisi hakkında kapatma davası açılması üzerine o günün İstanbul Belediye Başkanı Tayyip Erdoğan, şöyle konuşuyordu: “Sonu ölümle noktalanacak bir maratonun koşucularıyız.” Ve şunları da ekliyordu sözlerine: “Bir parti bakkal dükkânı gibi kapatılamaz. Eğer kapatılırsa, önce altı buçuk milyon kişiyi gömecek bir kabristanın bulunması gerekir... Biz, ölmeye hazır olan davanın neferleriyiz.” Refah Partisi kapatıldı, ama Erdoğan’ın gıkı çıkmadı. Çünkü Anayasa Mahkemesi kararları yasama, yürütme, yargı organlarını, tüm özel ve tüzelkişileri bağlayan temel hukuk kurallarıydı. Hukuk devletini ve hukukun üstünlüğünü kabul eden devletler, Anayasa Mahkemesi’nin kararlarını da benimsemek zorundaydılar. “Yargıtay Başsavcısı’nın açtığı kapatma davasının hedefinin AK Parti değil, Türk demokrasisi ve millet iradesi” olduğunu söylemiştir. Bir gün sonra da Erdoğan, Siirt’te yaptığı konuşmada açılan davanın “milli iradeye karşı atılmış bir adım” olduğunu yineleyerek, davanın bir “ayıp ve garabet” oluşturduğunu belirtmiştir. Bilindiği gibi öteden beri gerek Başbakan, gerekse yandaşları cumhuriyet savcılarının kendileri hakkında açtıkları davaları ve mahkemelerin aleyhlerine verdiği kararları kıyasıya eleştirmişler, ama lehlerine olan kararları göklere çıkarmışlardır. Sonra da hiç çekinmeden hukuk devletinden söz edebilmişlerdir. CUMHURİYET’TEN OKURLARA İBRAHİM YILDIZ Cumhuriyet’in Gücü İmtiyaz Sahibi ve Başyazarımız İlhan Selçuk’un sabaha karşı evine yapılan baskınla gözaltına alınışı gündemin ilk sırasına oturmuştur. Toplumun her kesiminden yoğun bir tepki gören bu gözaltı biçimine gazetelerin yaklaşımı da farklı olmuştur. Cumhuriyet gazetesi çalışanları ve okurlarının sergilediği tutum ve alınan sonuç gazetenin toplum içindeki saygınlığını göstermiştir. Bilindiği gibi Cumhuriyet gazetesi gücünü bağımsızlığından ve okurundan almaktadır. İstanbul başta olmak üzere bürolarımızın bulunduğu kentlerde okurlarımız yaşadığımız sıkıntılı günlerde bizi yalnız bırakmamıştır. Örneği olmayan okur dayanışması gazete çalışanlarına güç vermiştir. Gözaltı haberinin duyulduğu ilk saatlerden itibaren gazetemize gelen, sabahlara dek yanımızda yer alan okurlarımıza, dostlarımıza, siyasi parti temsilcilerine, meslek örgütlerine ve sivil toplum gönüllülerine gazete çalışanları olarak teşekkür borcumuz var. ??? Geçmişte sıkça sıkıntısını çektiğimiz kutuplaşmanın bir başka örneğini bugün medyada yaşıyoruz. Olaylar karşısında bizden olanolmayan ayrımı gazete manşetlerine ve yorumlarına yansımaktadır. Tehlikeli yöneliş ve tutumların ülkeye vereceği zararın bilinmesi gerekir. Medyanın bu tutumuna siyasi iktidar da önayak olmaktadır. Panik havasında, çeşitli paranoyalardan kurtulmanın tek yolu olaylar karşısında sağduyulu olmaktır. Ülkeyi yönetenlerin, birliği, bütünlüğü ve dirliği sağlaması için çaba göstermesi önemlidir. Korku salma yöntemleri iç huzursuzluğu arttırır. Her yurttaş hukuk devletinin güvencesini hissetmeli ve öyle yaşamalıdır. Karanlık dönemlerde, dikta rejimlerinde görülen uygulamaların AB’ye aday bir ülkede yaşanması kabul edilemez. Türkiye, bizden olan ve olmayanlar ikileminden kurtulmalıdır. Demokratik yargının temellerini sarsmak bu ülkeye yapılacak en büyük haksızlıktır. Hırs ve öfkeyi frenlemezsek tehlikeli noktalara sürüklenir, hukuk dışı uygulamalara prim vermiş oluruz. Yaşadığımız bu sıkıntılı süreçte başta da belirttiğimiz gibi sağduyudan uzaklaşmayalım. İyi haftalar... Terimleri çarpıtma Ayrıca Sayın Erdoğan, “milli iradeyle milli egemenliği” birbirine karıştırmaktadır. Beş yıldan beri de ulusal mutabakat sonucunda türban yasağının kaldırılabileceğini söylemektedir. Ama 22 Temmuz seçimlerinde oyların yüzde 46.6’sını aldığı için her şeyi yapabileceği düşüncesiyle ulus iradesinden söz ederek türban sorununu kendi gücüyle çözmeye kalkışmıştır. Ulus iradesiyle ulus egemenliğinin başka başka kavramlar olduğunu anlayamamıştır. Oysa ulusal irade, ulusal egemenlik değildir. Ulusal irade, bir ya da birkaç partiye anayasa ve yasalar çerçevesinde ülkeyi yönetmesi için verilen bir yetkidir. Ulusal egemenlik ise ulusun tükenmeyen gücüdür. Ulusal iradenin sınırlı bir gücü, ulusal egemenliğin sınırsız gücü vardır. Ulusal irade yeni bir anayasa yapamaz, ama ulusal egemenlik yapabilir. AKP iktidarı bu ayrımı anlayamadığı için, önce yeni ve renksiz bir anayasa ile türbanı serbest bırakacağını sanmıştır. Ne var ki ulusun çeşitli kesimlerince 1982 Anayasası’nın değişmez ve değiştirilmesi önerilemez maddeleri kendisine hatırlatılınca duraklamak zorunda kalmıştır. Çünkü okullardaki ve kamu alanındaki türban yasağı laiklik ilkesine dayanmaktadır. Tüm mahkeme kararları bu gerçeği vurgulamıştır. Türbanın yeni bir anayasa ile serbest bırakılamayacağı anlaşılınca başka yollar aranmaya başlanmış, ama olumlu bir formül bulunamamıştır. En sonunda yeni anayasa bir yana bırakılarak, MHP’nin de desteği sonucunda 1982 Anayasası’nın 10. ve 42. maddeleri değiştirilmek suretiyle amaca ulaşılmak istenmiştir. Konu Anayasa Mahkemesi’ne götürülmüştür. Nasıl bir karar çıkacağı henüz belli değildir. Yargısal saldırı Uzun zamandan beri AKP’yi uyaran Yargıtay Başsavcısı en sonunda “laiklik karşıtı eylemlerin odağı haline geldiği gerekçesiyle” parti hakkında kapatma davası açmıştır. Bu, onun bir görevidir. Yasalarımıza göre bu davayı açmadığı takdirde görevi savsaklama suçunu işlemiş sayılacaktır. Kuşkusuz dava açma, karar verme değildir. Başsavcı Anayasa Mahkemesi’ne 162 sayfalık bir iddianame sunmuştur. İddianamede tüm suçlar birer birer sıralanmıştır. Yüksek Mahkemece dosya incelendikten ve taraflar dinlendikten sonra karar verilecektir. Ne var ki Başbakan ve kurmayları iddianamenin tek satırını bile okumadan, yanıt yerine savcıyı suçlamaya kalkmışlardır. Önce AKP Genel Başkan Yardımcısı Dengir Fırat, davanın açıldığı gün Sonuç Kapatma davasının açılması üzerine AKP kurmayları yaylım ateşe geçmişler ve Başsavcı’yı acımasızca suçlamaya, hatta yargıya da dil uzatmaya başlamışlardır. Bu arada başta Cumhurbaşkanı olmak üzere birçok siyaset adamı “açılan davanın vahim siyasal sonuçlar doğuracağını” söylemişlerdir, söylemektedirler. Aynı zamanda “demokratik ve ekonomik istikrarın bozulacağını” ileri sürmüşlerdir. Oysa yargının görevi olayın hukuka uygun olup olmadığını saptamaktır. Yargı siyasal sonuçla ilgilendiği takdirde, yargı olmaktan çıkar ve siyasallaşır. Olayların vahim siyasal ve ekonomik sonuçlar doğuracağını düşünmek yargının değil, siyasetçinin sorumluğundadır. Böyle bir davanın açılması demokrasimiz için iyi olmamıştır. Ne var ki demokrasi de kendini savunmak zorundadır ve savunmaktadır. Bu nedenlerle başta siyasetçiler olmak üzere Anayasa Mahkemesi’nin kararını sükunetle beklemek hepimizin başta gelen görevidir, görevi olmalıdır. Muayene, Teşhis, Tedavi TÜRK KALP VAKFI 19 Mayıs Cad. No: 8 Şişli/İstanbul Tel: (212) 212 07 07 (pbx) Faks: (212) 212 68 35 İnternet: http://www.tkv.org.tr email: gen.sekreter?tkv.org.tr koordinator?tkv.org.tr C MY B C MY B