Katalog

CUMHURİYET 23 Ocak 1976 ÖZLÛKUÂ SAMÎ îîHftMiMi KENDİİİNE ZATlMUHTfcfc.mLEfc YA &ifc fctİYA ALEMIVJ&E İAD£ ÛHCE Su NE Î>EMEK î< feİMİN NE OLDu&UNU ANLAYAgjLDİNÎZ Mİ ftK MUHTtfcEM M£^USLAR?« PO^USUNU Sul LÂIiM (x ANLAYAMADlMı.. ... ALLAHA 8İN }jü)4ifc OSMANLı AVAKTA DuPACAKflfc. MAYAatflfc... gıZ fruftEV &A$INİ>AY.Z. IÂZ/M (îtLEN ( i f t i t f c YAPiLMAKTAi)^ KAPAH/ r f 8 AAiMMlSTift. NE OEMEfc AMElEYf î^KENCE ? WM AEBULCANSAZ VATAN DEDİLER Taiip APAYDIN 41 Terde kıvranıyordu Yonan askerleri başma toplanmışti. sı tüfeğı kaldırmış vuracaktı, ben uyandım. Tersı olacak hala. O Yonan askerlenne vuracak. Gor d» Ayşa kadın durup duşündu Bıraz avunmuştu Haniydi byle olsa, dedı. Oh Allahım, sen bilırsm. Ellerini yüzüne kapadı, uzun uzun sallandı. Üzme kendini hala. Sen boyle yaparsan, ben ne edevım' nkiler gene bırlıkte gittıler Bırbirlenne yardım ederler. Ya • Hamit ne edıyor? Nerelerde kımbılır? Benım derdım dan juyük. Bu kez o ağlamağa başladı. Nıye buytıkmuş? Aynı, hıç farkı yok îkısi de evınden OCAan ayn. Allah yardımcıları olsun Inşallah vduşmanı tcoğarda bır gun çıkar gehrler. Ağlama hadı. Yat yerıne Bu gün de geçer. Kalkıp dışarı çıktı. Sağa sola bakmdı Gün ışımağa baş!amı«n Ökuzlere saman vermek ıçın ahıra gırdı Fırer avuç verdi. Hadi tosunlar, dedı. Yeym bakım. Çıfte gıdeceğız sızınle. ıse gelip yapıvermez bızım ışınuzı. Kendımiz yapacağız, ı arslanlarırn. Kapıya çıkıp bulutlarla kaplı gokyüzüne baktı. Gor koca Allahım, dedı Gor şu nalımızı. Dualar okuyarak ıçerı gırdı. Koyde kalan yaşlı, sakat uç beş kışi bugunlerde çıft surüardı. Köyün önündekl arpalık dedıklerı tarlalar yarı yanya ırmıştı. «Ne yapabilırsek kâr> diyorlardı. Açlıktan dlunmezlyl kötü üçer beşer dönüm yer ekmek gereklıydı. Ikı günAyşa kadın da gıdıyordu. Gerçı çok guçsüzdu. Sabana yukp denn süremıyordu. Toprağın yüzünü sıyırıyordu ancak. a olsun, hiç sürülmemişten gene lyıydı öküzleri boyunduruğa güçlükle koştu, «dâb> dedi Ne kadar ştırsa aldınnıyordu hınzırlar. Kuyruklarını kulakiarını sailakendl ntedıklen gibi yüruyorlardı. Dâh oğlum, gâvur malı mısın, yuru bıraz' Hıç tınmıyorlardı. Gevışleniyorlardı yururken Ayşa kadın bus bunalıyordu. Tarlayı bır baştan obur başa katedlnce ııp belınl tutuyor, bır zaman soluklanıyordu. Her soluk al;a kuru gbğsü çıkıp çıkıp ınıyordu Ah gençlık, dıye mınldandı. Geçmış bızden bu ışler mış emtne ne edeceksın? îş başa düştu. Bunu da gosterdı i Allah. Altınış yaşından sonra çıft surüyoruz. Oof, of! Dertaşun . Durup Kokez ovasına doğru baktı. Yunan çadırlan goruntliu. «Üşümez mi bu dürzuler çadırda""» dıye duşundu «Ulen ışıniz var burada gâvur oğlu gâvurlar' Gidın memleketınlze. ınunuru ocağınızı tuttürün. Sızın de çoluk çocuğunuz var ya? Gidin onların yanına. Ne ıstersıniz bizlm garlp vatanılan' Kendı kazancımız kendımıze yetmıyor, neyımızı alacakıf Bizı bu hallara düşürdunuz, AUahınızdan bulun » Başını eğdı, bır süre kaldı oyle Sonra gene «dâh» dedi. a soguktu. Kuru bır ayaz ınsanın elinı yüzünu ısırıyordu. nşu tarlalarda başka çift sürenler vardı. Kadınlar, ak saı ıhtiyarlar, ya da on beşinde çocuklar. Îş uremıyordu El ar tarlayı karartmak içın günlerce uğraşıyorlardı. üzaktan ıldayıp kımıldamadıklan bile bellı olmuyordu. Her şey durı gibıydı. Ayça kadın ellenne hohladı. Koltuklanna sokup ısıtmafa jtı. Çelimsız bedenı soguktan buz gıbı olmuştu. Soluk basurbaları hıç ısıtmıyordu. «Çıle, çıle > dıye soylendı. Bıragitmeyl düşündü, sonra \azgeçü. .Gelmlşken bıraz daha sum, dedi. Hıç değllse birkaç kez doneyım • Dah oğlum, buraya arpa ekerız, hadı Nasip olur da iınrsak, sız de yersinız ben de yerım. Olmemeğe çalışınz. llyün bıraz Değnefı sallayıp sıkıştırdı. Yaşlı kadın sesı bır hınltıh çıkıiu. Eğıhp u«un uzun oksürdü. öksurdukçe goğsunün derınsnnde bır yerler ağnyordu. Oh Allah! dedı. Oldur de kurtulayım bari. Daha fazlasına anamam. Yeter oldu gayrı. Islak toprağa oturup tuktırdü. Nefes ahp verdıkçe sallanılu. Sonra dizlerıne dayanarak doğruldu tekrar. Hiç bırşey lamış gıbı sabarun sapına yapıştı Hadi oğlum, bıraz daha sürehm dââh' Siz bari halden lyın. Yürüyun' Öküzler usul usul yuruduler Sabanın küçük demıri toprağı ıyordu. Başa kadar hıç durmadan gıttıler. Sonra gen doner. Kırlar tarlalar bır sessızdi Bomboz uzanıyordu, ta uzaklaaoğru. Karşıda tepenm başında Tacım dede tekkesı gorunudu. Ağaçlar çıplaktı. Tepenın onunde koy boz bır yıkıntı gıiı. Bır ıkı evın bacası tütüyordu. Ayşa kadın bır raman baktı. Sonra tekrar «dâh» dedi. Saı elınden düşürmemeğe çalışıyordu «Yavrusunu uçurmuş ek » dedı ıçınden. «Kımsesız kalnıış garıp leylek. Sesını çımadan turkü söylemeğe başladı. Ezgısını kendı yakışürdı. gençliğinden kalma bır türküye benzıyordu. DokunakU bır kuydu. Tekrar döndu, kendını sabanın sayırtısına bıraktı. ıçlığınde de çok surmüştu bu tarlayı. Rahmetlı kocası askerı. Sonra hapıse duşunce O zaman böyle zor gelmiyordu. O lan gençtı, güçlüydu. Ağn sızı nedır bılmezdı Aksamlara lar çalışırdı da yorulmazdı. Yıllar yüı kımseye boyun eğmeı ocağını tütturmuştu. O zaman Mahmudu ktıçuktu ama can laşıydı Sırtına bındirdı mıydi. her vere gıderdı. Her ışın .kından gelırdı. «Asıl zor gunler gerıde;mış meğer, dedı Boyolacagı hıç aklıma gelmezdı. Sen yol goster hey Allah'» Daah! (DEVAMI VAE) • • •• YILANI ÖLDÜRSELER Amcaların adam mı, baban vurulduğu gün, eğer onlar adam olsalardı, tutarlardı o gelinin saçından götürürlerdi Halim'in mezarının baş*na; aıınaioı YASAR KEMAL Desenler: ABIDiN OINO • • • « , ^ lardı. Şimdi o gelin de, torunumun anası, senin anan olaraktan karşımda salınıp gezmezdi. D»U»» ««A ^<ŞPVHI kin usturayı ellerine basarlardı usturayı boğazına, kellesini bir yana, gövdesini bir yana atar Roa da anan o lacak o orospu böyle yapsaydı.. Leşini kartallara, köpeklere atardı senin baban.. Kınnifi düi dısand». bir k«pek geldi durdu yanında. Şu durgun, ölü, üstünü tozdan, M rnan çöplerinden, yapraklardan kaymak bağlamış, akmıyor gı bıydı. YUıu kırı? kırıştı. Vanında bıtiverdı. Dudaklan büzüşmüştü. üzun inceydı. Kalın ^snes» ınatçıydı. Oğlu vurulduğundan bu yana kara başdrtü btflıyariu. Saçlan kınahydı, kırmırı btx parlaKhk taşıyordu kara başortünün altından. Eluıde kalın kamıştan sopası vardı. Geldı yanjıa çoktü Czakta Duldüldağı baıtır re» ginde tütüyordu Pıtırak roıcuyor du ortalık Bır sıcak ^ajhııdıyordu Anavarza kayalıklann lan akar suya doğru Su gümüş bır buğuda sallanıyordu ötede Uzaklarda uçuşuyordu, havaya asılı kalmış dslgalanıyordu eski b:r yol gibı Hasan ona hıç bakmadı. O konu şurken, bakmadan, öndekl t«K sıvri, kararıp sapsan lcesılmış dı sıni gönlyordu. îpek "ıır ku?a«c bağlamıştı kopacak gıbi 'ncelmı? belıne. Yuzu kapkaraydı. îpeklı kuşagının saçaklan kırmızı, yeşıl mavi ta dizıne kadar dok'ilUyordu. Boylesi kuşaklan ta kızlığından bu yana bağlardı büyuıcana Oğlu vurulduğundan tepeden tırnağa karalara burunmuştü va. bu kuşağı çıkaramanuştı. Ölü münde bıle bu kuşak onunla jiacaktı. Belkı de vasıyetı boyleydi Aradan bunca süre geçmış, o Anavarza kayalıklarma duşmüş orospu gelının sakladığı Abbasm olüsünü arıyordu Bulacak, o kopeğın olüsünü köpeklere ıtacaktı Bulacak onun olüsunu Kar*allara yem edecektı. Bunun içın çolufc çocuğa paralar doküyordu. H» bulduk, ha bulunuyor, uye umutla gunlerını dolduruyordu büvukana. Bır de gelın, bır 'ie Esme ogulları adam olmamış'ardı kı . «Yaaaa, aslanım, yaaaa .yığıdım Hasan, baban gıbı bır oaoayığıt yoktu koca Çukurovada. Baban değıl de babanın yerıne Mustafa oğlum vurulaydı, baban değılae anan ölacak orospuyu, jnu.. babanın yerme lbrahım oğlum Sen Sen, sen, sen Halılımm oğ\Tirulaydı. baban da sağ salaydı, lusun Halüım Binboğa kartalı gıbabayığıdım, Halilım, H>j'jlım. 3\ bıydı. Halilım DüldUl sa.jnı gıbıydı, Halilım Aladağ doğanı gığıdım, ışte o zaman gorevdin sen Baban değıl bır kadın, o kadının bıydı Aaaaaah Halıhm » obasını ordusunu, sudutjünü suHasan dınledı. Hıç bır yere lalesını sıler supurürdu. Senın de bakmadan, yüzunde en kuçuk amcaların adam mı, baban vurul bır değışme olmadan, kıpırdamaduğu gtın, eğer onlar adam ol dan, gozlerı kırış kırış kaymak salardı, tutarlardı o gelmjı saçın bağlamış suda. Bır kelebek uçudan götururlerdı Halılınun njza yordu. kocaman, kara mavi, bır rının başma, alırlardı k«»kın us kuş kadar, suya ınıyor hızla geturayı ellerine basarlardı boğazı sın gen havaja yükseliyordu. Ha na usturayı Kellesini hjr yana, sanın gozlen kelebekte, bır ınıpovdesını bır j'ana atarlardı. Sım yor bır çıkıyordu. Sonra keledı o gelın de, torununrın anası bekler çofaldı suyun yuzunde, torunum. senm anan oîaraktan mavi çıçek açmış bır çalıya doğkar$ımda sallanıp gezmezai. Baban sağ olsaydı da anan oıacak o ru uçtular. Çali gıttıkçe mavıleorospu boyle yapsaydı. Leşını ko şıyordu Mavi kocaman kelebekpeklere, kartallara atardı senm ler top top gelıp çalıva konuvorbaban Semn baban gıoısı var lardı. Çalı az sonra som mavıye kestı, ışlemelı mavi, kara, som mıydı Şu Anavarzanm k&rtalları na benzerdı. Bunlar batsm şu mavi Buyukana ağlıyordu. Bır ağıt emmılerın de adam mı' Aaaah sen buyuk olsaydın, buyuk olsay tutturdu ayağa kalkü.. Halilım, dın da elm bır tufek tu'iaydı, o Halıl Beyım, dıyordu. Çocugum yığıt ama çocucak. Çocuğun var Büyükana durmadan dinlenmeden oğlunun kanına kan istiyordu AAAAAH, SEN BÜYÜK OLSAYD1N, BÜYÜK OLSAYDIN DA ELlN TÜFEK TUTSAYDI, O ANAN OLACAK OROSPUYU, ONU... SEN, SEN, SEN.... ama bir karış daha. Senl öldürenler senın evınde, senin çocuğunun yanında, senin konağında, senin ekroefinle malına vasayarak. senın mezarına basarak .. Ben anayım, ben anayım buna nasıl dayanırım.. Ben anayım Yurudu Anavarza kayalıklanna doğru. Sesınden Anavarza kayalıkları yanküanıyordu. Vardı, Anavarza kayalığına bir taşın üstüne oturdu, gtın batıyor du, ağıdını, denn ıçten sürdürdu. Hasanın boğazına bır şey gelmış tıkanmıştı. Seni öldüren diyordu ana, senı olduren yakmda evlenecek. Senı öldiıren yatağına bır kötüyu sokacak babayığıdim Kımsem yok kı senın öcünü ala Bır torunum var. O da senın oğlun, daha kuçucuk Yoksa senın kanını yerde koymaz, ana da olsa, senin yatağına kimseyı sokroazdı. Şımdı senin gul yatağına, sev dığin senin kanının üstünde keyfedecek. Kardeşlenn adam çıkmadı, bır avradı bldüremedıler Halüun, Halilim, Hâlilim dım.... Haiiluıımiiıiim.. Oğlunun elinde de sedefll tü> fek. dıyordu. Oğlunun altında Arap tayları, oğlunun belinde d« gumüşlu hançer» Yazık, yazık kı, oğlun daha küçücük.. Tüfeği kaldıramaz fıkara, bır kocaman avradı değil, bır kanncayı Ö U W remez fıkara.. Çığlığı yankılanıyor, ağıdı tasa aşağılara, ovaya kadar yayılıyur, kayalıklarda yankılanıyordu. Gece olunca eve donau. Anan önünde yemek koydu, yivemedi. Anası onunla konuştu, ö^ltı konusamadı, çenesı kenetıenmış a|zını açanuvordu. O sece sabaha kadar uyuyamadı, anasınm nlrü ne batramadi Anası ışkillenmişti, konuşuyor du onunla Soyluyor onu opuyor kucaklıyordu. YARlNr HASAN ESHEYİ ÖLDURUR MÜ!