Katalog

18MAYIS2003.SAYI895 sında çok etkilendi. Tek eleştirisi heykellerin gereğinden çok kontrast içermesiydi. Rodin'e göre biçimlendirmede "yumuşaklık.kumrallık" gerekliydi. CAMÎLLE... TAN KIZILLlGl... 1885'te Rodin, Camille Claudel'e atölyesinde çalışmayı teklif etti. Aynı yıl "Giganti"ve"IhtiyarHelene"adlıçalışmaları sergilendi. Rodin ona çoğu zaman mesafeli, neredeyse düşmanca davranıyor, sonra da ansızın fikrini soruyordu. GiderekRodin'in hayatındaki rolü, öğrencilikten çalışma arkadaşlığına, ilham veren kişiden sevgiliye dönüştü. Onbeş yıl süren tutkulu ve fırtınalı bir beraberlik başladı aralarında. Bu aşk, müthiş, şiddetli bir hikâyeye dönüştü. 1885'te Rodin, Camille Claudel'in büstüolan "L'AuroreTan Kızıllığrnı yaptı. 1886'dayaptığı "LePenseeDüşünce'yi deona adadı. Camille'den yayılan "içalev",Rodin'in esinkaynağıydı. Camille bu dönemde daha çok Rodin'in çalışmalarına katkıda bulundu. Ona bağlandı ve kendi çahşmalarını ikinci plana atmaya başladı. Çünkü o, "güveninceye kadar vahşi bir hayvan ama sonra vericilik ve şefkat hazinesiydi". Babası, Camille Claudel'in Rodin'le çalışmasını hoş karşılamıyor, " Neden onunla çalışıyorsun sen büyük birheykeltıraşsın.Bubirvazgeçiş.Özgürlüğünü harcayacaksın" diye eleştiriyordu. Babası gibi düşünen başkaları davardı. Camille Claudel, ailesinden ayrılıp Rodin'in kiraladığı LeClos FayenLa Folie Neuborg'da yaşamaya başladı. On beş odalı olan bu bakımsız evde Camille Claudel, çoğu geceleri yalnız kalıyordu. Çünkü büyük bir rakibi vardı: MarieRose Beuret. Rodin onunla Camille Claudel'in doğduğu yıl (1864), kendisine modellik yapmasını teklif ettiğindetanışmıştı.Osıralarda on sekiz yaşında bir terzi olan MarieRose Beuret ile Rodin'in beraberliğinden bir de oğulları olmuştu. Fakat evli değillerdi. Rodin, Beuret ve Camille Claudel arasında seçim yapmak istemiyordu. Hatta bazen başka geçici ilişkileri de oluyordu. Rodin, Beuret'ye gençliğindeki yoksunlukları paylaştığı için biraz da vefa duygusuyla bağlıydı. Camille Claudel iseonun beklentilerineen iyi cevap verebilen kadındı. ALTIN KENDİ İÇÎNDE... Bu çalkantılı dönemde Camille Claudel, birHintefsanesindenesinlenerekSakountala (1888), adlı eserini yarattı. Mansiyon kazanan bu eserinin mermer ve bronz uyarJamasını iseancak 19()5yılındagerçekJeştirebildi. Clarles Morice'nin yorumuyla: " Aşkta kutsal olan ne kadar yan varsa Camille Claudel bu olağanüstü esere yerleştirmişti." 189091 yıllarında eserleri sergilenmedi. Rodin'le olan ilişkisi onu iyice yıpratıyordu. Yirmi altı yaşındaydı ve hiç sipariş alamıyordu, buna karşılık bir de insanların dedikoduları, kıskançlıkları ile uğraşıyordu. Oysa heykeltıraşların arasında yeri vardı artık. Ama hâlâ öğrenci yaftasını kullanmakisteyenlerdevardı. Rodin, "Onanerede altın bulacağını gösterdim belki ama bulduğu altın kendi içinde" diye onu savıınuyordu. Neyse ki bu zor döneminde yanında bir arkadaşı vardı: ClaudeDebussy. Debussy ile birlikte heykel yapma isteği yeniden canlanmaya başlamıştı. Camille müzikten pek anlamıyordu ama Debussy ona sonatlardantatalmayıöğretmişti. "CamilleClaudel, Rodin'in tekniğinden,katı açıkl amalardan.orantılardan, modellerden uzaklaşıyordu. Debussy ile birlikte, gizli söylenmemiş olanla ilgilenenin tek kendisi olmadığını fark ediyordu. Kas yerine sis, bir anlamda yasayı çiğneme hakkı"... Camille Claudel, Rodin'in ona verdiği sözleri tutmadığının farkındaydı. Ne modeli vardı, ne de mermer alacak ya daeserlerini bronza döktürecek parası. Oysa onıın kaybedecek zamanı yoktu. "Yaşamak istiyordu. îki ayağının üzerinde doğrulup, ileri atılmak, topal ayağıyla uçmak istiyordu." 1892'de Folie Neuborg'dan ayrıldı. Bu ayrdığa rağmen Rodin'in bronz büstünü sergiledi. Kendi atölyesini kiraladı. 1893 'te " La Valse" ve " Clotho" adlı eserlerini sergiledi. "La Valse" ölümün rüzgârıyla savrulan bir çifti betimliyordu. "Clotho" ise üç kader tanrıçasından doğuma bakanın adını taşıyordu. Her ikisi de çektiği acıları dile getiriyordu. UÇUPGÎDENTANRI Artık Rodin'le daha az görüşüyor, birbirlerine her şeyi heykelleri ile anlatıyorlardı. Tutkularını, kırgınlıklarını vedemutluolmalarınınolanaksızlığını." Le dien envoleUçup giden Tanrı" bütün bunları simgeliyordu. Ateşli kişiliğinde, umut onu bir an yükseklere çıkarırken, umutsuzluk büyük düşüşleryaratıyordu. Kimi zaman her şeyini ortaya koyuyor, kimi zaman ise sanatı bırakmayı düşünüyordu. Buinişçıkışlargidereksağlığınıbozuyordu. Çalışmaktan yorgun düştüğü 1897 'de" L' AgemürOlgunluk Çağı", " La VagueDalga" ve" Le CouseusesKonuşkan Kadınlar" adlı eserlerini tamamladı. 1898'de Rodin'den tamamen ayrıldı. Aynı yıl bronzdan yaptığı "La Profonde PenseeDerin Düşünce"yi sergiledi. "L'Agemür"ün ikinci uyarlamasını tamamladı. "Clotho"yu sergilediğinden beri eserleri her yıl düzenlenen Salon de la Societe Nationale des Beaux Arts'ta yer alıyordu. Yeni heykelleri azdı. Mermer, hep tercih ettiği malzemeydi, ama parasızlıktan dolayı doğrudan doğruya mermere çalışamıyordu. Eserlerini önce kilden veya alçıdan yapıyor; eline para geçtikçe mermere ve bronza uyarlıyordu. Bu yüzden aynı temayı tekrar tekrarçalışıyordu. "Büyüksabrı öğrenmişti artık ". Yine de bütün bu aksamalar, maddi problemler, çevrenin ilgisizliği, yalnızlığı onu giderek yıprattı. eserleri kırmayı ve bunları gömmeyi alışkanlık haline getirdi. Buna rağmen son büyük sergisini 1908'de yine Eugene Blot'nun galerisinde açtı. Sekiz eserinin bronz kopyaları burada sergilendi. Ama artık çok geçti. Dostları, çaresiz " Onu izlemek istediği yolun sonuna kadar özgür bıraktılar." 3 Mart 1913'teheponudestekleyen,evi terk ettiği zaman bile evde yemek yemesine izin veren babasını kaybetti. 10 Mart 1913 'te hayatının geri kalan otuz yılını geçireceği Montdevergues'deki akıl hastanesine kapatıldı. Burada madalyalar yoktu. Yalnızca numaralar vardı. Kırgındı vesuçluyordu: "Evim diyebileceğim biryeresahip olma hakkım bile yok! Onların keyfine kalmışişim! Bu, kadının sömürülmesi, sanatçının ölesiye ezilmesi... " • Kaynakça: Anne Delbee, Bir Kadın, Çev.: Ayşe Kurşunlu Ortaç, Everest Yayınları. Monique Laurent, Bruno Gaudichon, Camille Claudel, Les Plessis Robinson, 1984. . Jacques Vilain, Rodin at the Musee Rodin, EditionsScala, 1996,Paris. SakineÇil, "Anlaşılmamış Bir Sanatçı: Camille Claudel", Tombak, Sayı: 31, Nisan 2000. Not: Camille Claudel'in yaşamını anlatan kitap"Anne Delbee, Bir Kadın" (çeviren: Ayşe Kurşunlu) Everest Yayınlarınca yayımlandı. Dijitürk'ü olanlar Mezzo kanalında zaman zaman gösterilen C. Claudel belgeleselini izleyebilirler. Kafası karışık imgelerle doluydu. " Yorgun gözlerinin önünde her şey titriyordu. însani anlamda büyük sefalet çekiyordu."O,erirken Rodin yükseliyor; L'egion d'honneur nişanı ve f ahri doktora unvanları alıyordu. 1905 yılının aralık ayında. Eugene Blot'nun galerisinde on üç eserinden oluşan büyük bir sergi açtı. Başarısı herkesçekabuledilmişti artık. Sergide babası ve kardeşi Paul Claudel de( 18681955) yanındaydı. Bu serginin ardından Camille Claudel'in hezeyanları arttı. Her yaz eline çekici alıp atölyesindeki