Katalog

Gürgun ve Fazıi Say, Htnvaii Adast 'nda anne Say 'tn doğum gününü kutluyor. ¥ü:1993. FazılSay, altıyaz tatillni geçirdiği annesi Gurgün Say'ın Florya'daid evinde... FazılSay, Amerika'daki ilk konserinde annesi Gürgun Say'la birlikte... *• 1 . Sayfanın devamı değil, insanlık tarihine de baktığınız zaman, kadınlar sanki hiçbir şey yapmamış gibi hep erkeklerin yaptıklan işler.eylemleryazıhr, böylebiralışkanlıkvar. Kendi kendıme, biz kadınlann hiç mi suçu yok diye. Yazmamışız ki, tarihe geçelim. Ben zaten yazanm, bütun bu sorulann yanıtlannı yazabilirim dedim. Fazıl'la öyle dikkatli, öyle araştırmacı duyarlığıyla yaşamışını ki... Biriktirmişsiniz... tnsan üç dört yaşındaki çocuğunun fotoğrafını çeker, ben repertuvar defterini, kasete aldığım gürültülenni saklamışım. Şimdi dört yaşında çaldığı şeyleri kımse beş dakika olsun dinleyemez, ancak bir anne onu ümıt ve gururla dinleyebilir, busesleri, kaydetmişim. Tabii ki arka planda ona ilerisi içın kurduğum hayaller var, yen gelecek onun hayatıyla ılgilenecekler, lazım olacak, aman ben deverilerolsun. Okadarçokverivarki,yüzde beşini kullandım. Hayalleri kurduğunuz andan itibaren mi veri biriktirmeye başladınız? tki yaşından itibaren hayal kurmaya başladım. Önümüzde tdil Biret örneği olmasa hiç bir şey yapamazdım. Hiç kuşkuya düşmediniz mi, ben bir hayalin bir peşinde gidiyorum ama sonucu belli olmayan bir şey için çok zaman ve emek harcıyoruz, hetn biz hem çocuk gücümüzfi yitiriyoruz, gibi kuşkularınız ol madımı? Başlangıçta, daima Fazıl önden gidiyordu, biz bu çocuğa nasıl yolu açalım da, daha hızlı gitsin diye düşünüyorduk, çocuğumun piyanist olmasını istiyorum, diye bir şey yok. Fazıl o kadartutkulubircoşkuylamüziği istiyordu ki, onun yolunu nasıl açanz telaşındaydım. Benim etkili olduğum dönem, ıki üç yaşlan arasıydı, dört buçuk yaşında Mithat Fenmen'in öğrencisi oldu, ondan sonrahocalan götürdüler... Siz oğlnnuzun yeteneğinin peşinde koşarken diğer annelerin eleştirileri, yargılanyla karşılaştınız mı? Toplumdagenel yargılar, sabit fikirlervar. Enyakınlanmdanbile, bukadarcıkbirçocuğun yaptığı gürültü nitehğindeki şeyleri önemsemek nedir sorusunu duydum... Her anne kendi çocugunu önemser yargısından korkarak, kimseyle paylaşamadan yaşadım duygulanmı... Yolda yürurken, okulda, "aaa Fazıl, bilmem ne notasını çaldı" sevinciyle Cumhuriyet Kitapları'ndan çıkan "Müziğin Doruğuna Fazıl Say Yolculuğu"nda anlatılan, bir annenin tanıklığı. Gürgün Say, bazen despot, bazen sevecen bir anne kimliği sunuyor kitabında. Kitap, ünlülerin arkasmda bir de anne olduğunu anımsatıyor. kendi kendime gülerdim. Oğlunuzun yeteneğinin peşine düşmenizin, bu kadar koştunnanmn alünda bir hırsvarmıydı? Valla onu başkalanna sorun. Ben kendimi pek hırslı diye tanımlayamam ama güçlü birisiyim, yapabılıyorum, yapacağım dediğim şeyleri yapanm. Hiçbir zaman olmaz diye bir şey düşünmedim, ama size şunu söyleyeyim, sanmayın ki ben üç yaşındayken bugünkü Fazıl' ı görebiliyordum, hayır. Doğru bir yoldayız ama nereye giderse... Mesela sevdiği bir işi yapmasına çok memnun oluyordum, onu seviyor, onu yapıyor, mutluluk da oradan gelecek... Mutluluk... Evet, özgeçmişime bakarsanız ben kırk yerden diploma almışım ama hiçbirisini sevmedim.. Oğlunuzun başansını sadece yeteneğe bağlamıyor, üstünün inşasını önemsiyorsunuz, bunu yaparken de, en azından oğlunuzla seyahat ederken ekonomik bir Say'ın eşi, Fazıl Say'ın annesi olmadan önceki siz kimsiniz? Ben zengin bir ailenin çocuğuyum ama anne ve babamı erken kaybettim, yanı Fazıl doğduğu zaman benim kimsem yoktu. Dolayısıyla kökenle ilgili bir şey söyleyemeyeceğim ama ben tek başıma varlık göstermiş bir insanım, Fazıl'ı yurt dışında gezmelere götürebiliyorsam, gerektığı zaman bütün sıkıntılannda parasal olarak yetişebiliyorsam, öyle gücünüz olduğu görülüyor... Ahmet