Katalog

M ÜZİK Burak Eldem John Lennon Notalardaki undan tam iki ay önce, tüm dünya John Lennon'ı ellinci doğum yıldönümünde andı. Pek de sessiz sedasız bir anma töreni değildi bu; dünyanın değişik yerlerinde yaşayan milyonlarca insan, aynı saatte bir ağızdan Lennon'ın unutulmaz barış şarkısı "Imagine"i söylerken televizyon kuruluşları da olaya geniş yer veriyor ve haber bültenlerinde anma töreni ilk sıralarda yer alıyordu. Ne var ki şarkıların ömrü pek de uzun sayılmadığı gibi etkileri de fazla kalıcı değildi: Imagine'in son notası da çalınıp "evrensel barış" dilekleri gösterişli biçimde yinelendikten hemen sonra hayat normal akışına geri dönüyor, az önce şarkıyı mırıldananların pek çoğu, Basra Körfezi'ndeki düğümu çözmek için Saddam'a haddinin bildirilmesi gerektiği düşüncesine geri dönüyordu. "Imagine" ve onunla birlikte duyulan art niyetsiz barış özlemi, resmi bir toplantıya giderken istemeye istemeye takılıp iş bittikten sonra dolaptaki yerine kaldırılan bir kravat gibiydi. önümüzdeki günlerde ayın 8'inde de Lennon'ın (bu kez ölümünün) yıldönümü on yıl önce eşi Yoko ile birlikte sessiz sakin yaşadığı New York'taki evinin önünde, biraz fazla "fanatik" bir hayranının tabancasından çıkan kurşunlarla altmışlı ve yetmişli yılların efsane adamı ölmüştü. İki ay içinde iki kez Lennon'ı anmak biraz fazla bulunabilir belki; ama savaş rüzgârlannı koklaya koklaya yaşadığımız ve ergenlik çağındaki gençlerin "savaşa hayır" dedikleri için tutuklandığına tanık olduğumuz bu iki yüzlu ortamda Lennon ve Imagine hiç aklımızdan cıkmıyor ki zaten. "Bir tek şey söylüyoruz: Barışa bir şans verin" diyordu Beatles, "Give Peace A Chance" adlı parçada. Bu tip Beatles parçalarının çoğunda olduğu gibi sözlere imzasını koyan John Lennon, tüm hırçın ve agresif görünümüne karşın yaşamı boyunca hep aynı özlemi vurgulamış durmuştu: Barış ve huzur. Belki de bu, savaşın en şiddetli günlerinde, bomba sesleri arasında dünyaya gözlerini açmasından ötürü böylesine önemli bir tutkuydu onun için. ö t e yandan Lennon'ın kafasındaki barış kavramı, anma törenlerinde çoğu kez içeriğinden koparılıp donuklaştınldığı gibi kof, belirsiz, havada kalan bir şey de değildi. tdealindeki barış ve onun önündeki engeller, ilk dinleyişte çok sıradanmış gibi gclen Imagine'de son derfce net biçimde tanımlanmıştı. "Ülkeler" ve sınırlar olmamalıydı her şeyden önce; uğruna ölecek ya da öldürecek hiçbir şey olaına/dı. Insanlar üzerinde yaşadıkları gezegeni paylaşmalıydılar. lkincisi, "cennet" ve "cehennem" diye bir şey de yoktu ve insanlar bugün için yaşamalıydılar. Savaşlann, aynlıkların ve gerginliğin nedenlerinden biri olarak ortaya çıkan "din" kavramına da yer yoktu böyle bir modelde. Üçüncü ve en önemlisi de, açlığın ve açgözlülüğün tek besleyici kaynağı olan "miilki B vercını Film Müziği (Epic/Uzelli) Kış sezonunun başlamasıyla birlikte film müziği kasetleri de yavaş yavaş artmaya başladı. "Days Of Thunder"ın müzıklenni içeren kaset, bunların en yenılerinden. Parçaları seslendirenlerın çoğu. rock dünyasının süper ısımlen David Coverdalo, Tlna Turnor, Chlcago ve Elton John'ın da yer aldığı kasette, özellıkle Bob Dylan'ın sevilen şarkısı "Knockln On Heavan's Door"a heavy metal topluluğu Guns'n Ro«»»'ın getlrdiği yorum ılgi çekici. Neville Brothers (A and Ml Topkapı) iki yıl kadar önce "Yellow Moon" ile dinleme olanağı bulduğumuz Nevv Orleanslı topluluk Neville Brothers, 1990 albümlerinin kasetiyle karşımızda. Blues, folk, reggae gibi çok sayıda müzikal kaynaktan yararlanan ve özellıkle bulduklan dinamik ritmler ve vokal tekniklerıyle dinleyiciyi hemen yakalayan Neville Brothers, bu albümde de değişik tatlar sunuyorlar dinleyiciye; tıpkı Nevv Orleans'ın ılginç soslarla süslenmiş spesiyaliteleri gibi. Days Of Thunder Brother's Keeper Andres Segovia (EMI/Kent) Klasik gıtar sevenlerin dlnlemeye doyamayacakları bu kaset, ünlü gitarist Andre Segovla'nın 1927 ile 1939 arasında kaydedilmış yorumlarının ilk bölümünü oluşturuyor Toplam 61 dakikalık kasette Segovia, ağırlıklı olarak Bach, Mendelssohn ve De Vlsee'nın eserlerını seslendinyor. Kayıtlar çok eski olmasına karşın başarıyla filtre edildığınden, en küçük bir rahatsız edici sese de rastlamıyorsunuz. Segovia ve klasik gitar tutkunları bu nefis derlemeyi kaçırmamalı. (Live In Montreux) (VVEA/MMY) Sevilen blues topluluğu "Blues Brothers Band", temmuz 1989'da Montreux Caz Festivali'nde verdiği konserle aylarca adından söz ettirmişti. Bu konserin kayıtlarından oluşan kasette, uzun ve gösterişli sololarla renklendlrilen toplam on iki parça yer alıyor. Kasetin bir özelligi de, "Blues Brothers" fılmınden kısa bir süre sonra ölen John Belushl'nın anısına ithaf edilmesi. Yoko Ono ve John Lennon'ın beraberlikleri, 10 yıl önce bir tabancadan çıkan kurşunlarla sona erdi... yel"in olmadığı bir dünya kurgulanıyordu Imagine'in dile getirildiği barış özleminde. Içi boş, klişe "banş" söylevleriyle yasak savanlar için Lennon'ın dile getirdikleri, sırasıyla "enternasyonalizm, ateizm ve komiinizra'M çağrıştırdığından, hiç sevimli bulunmuyor; dilinden barış sözcüğünü hiç duşürmeden bir yandan da düzenli ordular besleyip sahip olduğu silahlardan ve savaş uçaklarından gururla söz edenlerin kafasındaki dünya modelinde Lennon'ın tanımladığı gerçek barışa yer yok tabii ki Imagine'in Uzerine bir çarpı atmanın en bilinen, klasik yöntemini uyguluyorlar: "Canım biz de isteriz tabii, ama mümkiin değil. Bunlar iitopya". Oysa Lennon, kuşkusuz alaycı gülümsemelerle kendisine "ütopik" olduğu eleştirisinin getirileceğini bildiğinden yanıtını da hazırlamıştı Imagine'de: "Hayalci diyebilirsin bana / Ama yalnız degilim ben / Bir gün sen de katılırsın umanm / Ve bir biitün olur dünya". Çok basit ve net bir yanıttı bu: "Sen inanırsan, iitopya olmaz!" Beatles dağıldıktan sonra kafasındakileri gerçekleştirme konusunda kendini çok daha özgür hisseden Lennon, eşi Yoko'nun da etkisiyle ayaklarını yere daha sağlam basmış ve müziğiyle dünya görüşünü olabildiğince net bir biçimde çakıştırmayı bilmişti. "Working Class Hero", "Power To The People" ve tabii Imagine, bu dönemin ürünleriydi. Ayrıca günlük yaşamı da aynı doğrultuda seyrediyordu Lennon'ın; Vietnam savaşı aleyhtan toplantılar düzenliyor, Yoko ile birlikte akla gelmedik çarpıcılıkta gösteriler planlayarak insanların dikkatlerini barışın yaşamsal önemine çekmeye uğraşıyordu. Yetmişlerin ikinci yarısında bir ara yoruldu ve yılgınlığa düştü; sessiz kalmayı yeğledi. 1980'de "Double Fantasy" ile yeniden ortaya çıkarken eskiye oranla çok daha huzurlu ve inançlıydı sanki. Yoko ile birlikte kaleme aldığı "Ne'yi, Ne Zaman'ı, Niçin'i Soran İnsanlara Mektup"u, şu cümlelerle bitiriyordu: "Bir daha aklınıza gelirsek anımsayuı ki bizim sessizligimiz sevginin ve eşitligin sessizligidir. Anımsayın ki biz bunu kâğıt yerine gökyiiziine yazıyoruz. Bu, bizim şarkımız. Başınızı kaldınn ve gökyiizüne bakın, orada mesajımız yazılı. Başınızı tekrar kaldınn ve çevrenize bakın, toprağa değin uzanan, üzerinde yüriidügünüz gökyüzünü göreceksiniz. Topraktan çok, o gökyüzünün birer parçasıyız. Ve anımsayın, sizi seviyoruz." Evet, Lennon öleli tam on yıl oldu. Sınırlar da duruyor yerinde, uğruna savaşlar yapılan dinler de mülkiyet de. Hiç değilse bir dakika durup "Savaşa hayır" diyen genç kızın tutuklanması karşısında "vah vah, çok yazık" demekten başka ne yaptığımızı düşünsek, Imagine'in yazarının ölüm yıldönümünde. D Blues Brothers 11