Katalog

Batı Yakası'nın ANİTA'sı... Ayça Varlıer, kendine güvenen, genç bir oyuncu. 10 yıllık Amerika deneyiminde kendini ve müzikal tiyatroyu keşfetmiş. Şimdi oyunculuk serüvenini Türkiye'de sürdürüyor. Onu bugünlerde, "Gümüş" dizisindeki Pınar ve "Batı Yakası Hikâyesi" müzikalindeki Anita rollerinde görebilirsiniz. Nilüfer Zengin yça Varlıer, genç bir oyuncu. Kendine güvenen, dişleri porselen olmayan, yüzü estetiksiz genç bir kadın. Amerika'da tiyatro ve müzikalle geçen bir on yıldan sonra Türkiye'ye alışmaya, kendini burada var etmeye çalışıyor. Şu sıralar "Gümüş" dizisindeki Pınar karakteri ve "Batı Yakası Hikâyesi"nin Anita karakteriyle karşımızda. Bir dizi, bir de miizikalle karşımıza çık A tınız... Nerelerdeydiniz bugüne kadar? 16 yaşında, bir değişim programıyla Amerika'ya gittim, liseyi orada bitirdim. Türkiye'deyken de caz söylüyordum, tiyatro kolundaydım... Amerika'da müzikali keşfettim Sahnede her şeyı yapmak istediğimi anladım ve kararımı verdim. Ilk olarak Oz Büyücüsü'nde oynadım.Liseden sonra Connecticut Hardford High School Of Music'i kazandım. Müzikal tiyatro bölümünü bitirdim. Yazlan "Batı Yakası Hikâyesi"nden bir kare... Ingiltere'de sıkılaştırılmış Shakespeare kurslarına gittim. Tiyatro denen şeyin köküne inmek istedim. Haluk Bilginer'in gittiği okula gittim. Rahmetli Arda Acar'la aym sınıftaydık. Harvard'da yüksek lısans yaptım. Mezun olduktan sonra New York'a yerleştim. Bir ajansa kaydoldum. Sendıka üyesi oldum... Dönme kararını nasıl verdiniz? New York'ta işlerimi düzene koyduğum sırada yeşil kart sorunu yaşamaya başladım. Bu nedenle gelen teklifleri değerlendiremiyordum. Biriyle evlenmem gerekiyordu. Evlenmedim, döndüm. Türkiye'ye döndüğümde 5 ay evden çıkamadım, depresyona girdim. Hem kendi ülkemde, hem de alışık olmadığım bir yerdeydim. tlk set deneyimim "Karım ve Annem" adlı sitcom'da oldu. Sonra bir gün AKM'de Batı Yakası Hikâyesi'nin sahneleneceğini duydum. E ben müzikalciyim, gittim müdürün kapısını çaldım. Anita'yı canlandıracağım söylendi. îki ay önce de Gümüş başladı. Sabrettim ve her şey yavaş yavaş oldu. Bir de Nardis Klup'te caz söylüyorum. Türkiye'nin en iyi basçılarından Eylem Pelit eniştem. îstanbul Senfoni Orkestrası'nın eski şefi Erol Erdinç'le de pek çok konser verdik. Amerika'daki sistemden söz ettiniz... Burada hem devlet operasını hem televizyonu tanıdınız... Farklar? Benzerlikler? Onlar 1956'da bir sendika kurmuşlar bile. Televizyon için ayn, tiyatro için ayrı sendikalan var. Sendika demek, hak demek. Türkiye'de böyle bir şey yok. Ancak Devlet Tiyat rosu'nda, Opera ve Balesi'nde olacaksın ki, halclannı alabilesin, aylık nıaaş alabilesın... Orada sendika üyesiyseniz 6 saatten fazla çalışmıyorsunuz, çalışırsanız da fazla para alıyorsunuz. Ama buradaki kurallar başka, sahneye çıkan da çıkmayan da parasını alıyor, herkes bundan yakınıyor. Yani bir düzensizlik var ve bu düzensızlik içinde günlük düzenler kuruluyor. îlginç olan, Türkiye'de herkes çok açık, çok yetenekli insanlar var... Amerika'da ise kalıp içinde olma hali var. KENDİMGİBİYİM... Şu dönemde parlayan oyuncularda bir kendini ağırdan satma hali seziliyor. Aşırı tevazuyla, küçük dağları ben yarattım arası tuhaf bir hal... Sizse "Amerikanvari" diyeceğim, bir rahatlık içindesiniz... Kendim gibiyim. Böyle davrandığım için de çok yadırgandım. Herhalde rahat olduğum için ukala dediler. Burada kendimi, rahatlığımı kısmak zorunda olduğumu hissettiğim anlar oldu. Bu durumdan korktum da... Bir dengeye oturacak yavaş yavaş... Türkiye'de neden çok az müzikal oynanıyor sizce? Bu iş için gerekli disiplin yok. Her tiyatrocu müzikalde oynayamaz ya da her operacı müzikal şarkı söyleyemez. Bu başka bir dal. Dans ettiğinde balerin gibi olmayacaksın... Opera tekniğinde şarkı söylemeyeceksin... Bir depresyon ve bekleme sürecinden sonra iyi bir çıkış yaptığınız söylenebilir... Bundan sonrası ne olur? Devlet Opera ve Balesi, Balkanlar'ın en büyük sahnesi. Bu sahnede, böyle bir ekiple oynamak, bu eseri çıkarmak benim için büyük bir onur. Şu anda başka bir şey düşünmüyorum. tçinde olduğum projelerde verimli işler çıkarmaya bakıyorum. Her yapılan iş, sonrakı projeler için hazırlıktır tabii. Caz söylemekten söz ettiniz... Evet çok caz dinliyorum. Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan, Diane Reeves idollerim. Bunun dışında enstrümantal caz, fusion caz ve klasik müzik dinliyorum. Ayrıca müzik konusunda geldığimden beri, operacı Yıldız Turr bııJ'dan şan dersJeri aJıyorum. Müjdat Gezen Sanat Merkezi'nin opera bölümünün başında kendisi. Bana büyük emeği geçti. Ben de o bölümde, operacılara sahne dersi veriyorum. Bir de anket sorusu soralım... Sevdiğiniz yönetmenler? Mesela Pedro Aknodovar türü bir filmde oynamak çok isterim. Tarantino da benim için çok cazip bir yönetmen. Fatih Akın'ı da çok beğeniyorum. Anneniz Duygu Varlıer de bale sanatçısı değil mi? Bu yola girmenizde etkisi olmuştur herhalde... Annem küçükken beni baleye göndermedi. Onun bale pabuçlarını çalar bale yapar dım. Provalarına gider, seyrederdim. Onun için o estetik bakış bende de gelişti. Ama daha sonra annem de, babam da bana çok destek oldular. • Trikonun dönüşü f " \ r m e kumaş anlamına gelen ve I I çözgülü örme makinelerinde V > ^ üretilen triko, dilimize Fransızcadan girmiş. Yani triko, bir tür kumaş. Kullanılan ipliğe göre değişen kalınlıklarıyla kazak veya tişört olabilir. Türkiye'de triko sektörünün temellerini Halil Karaca atmış. Ilk ihracatı ise Hayrettin Karaca tarafından 1961'de yapılmış. Triko hayatımızın bir yerinde mutlaka kullandığımız bir ürün. Giymesi rahat, yıkama sorunu yok. Fakat son yıllarda, eğilim konfeksiyona yönelmişti. Bu kış ise ceketler, şık gömlekler yüzünden, arka plana itilen trikolar gün yüzüne çıkıyor. Renk renk desen desen trikolar, jean pantolonların üzerinde pratik giysiler olarak kullanıldı. Kalın kazak tipinde olanlar soğuk günleri kurtarırken, ince askılı hafif modeller ceketlerin içinde büstiyer görevini üstlendi. Kar motifleri, baklava desenleriyle farklı renk kombinasyonları, yaratıcı modellerde kullanıldı. Mağazalarda bu kış tam bir triko şöleni yaşandı. Biz kadınlar kendi yaratıcılığımızı trikolar sayesinde ortaya koyduk. Broş yardımı ile şık hırkalar yarattık. Her ne kadar trikoların kalınkışlık giysiler olduğu fikri kafamıza yerleşmiş olsa da bu sezon dantelli, askılı hatta straples modelleri günlük hayatımıza uyguladık. Boyundan bağlamalı simli abiyeler, boncuk işlemeli twin setler, minik aksesuvarlar ile kapanan kısa ceketler, kalın ama delikli desenli body'ler konfeksiyon ürünlerinin pabucunu dama attı. Bu sezon trend'lere ayak uyduran trikolar boncuk, pul ve payetler ile süslendi, konfeksiyon ürünleri ile bırleştirildi. Kolları triko jean ceketler tasarlandı. Deri ile birleştirildi. Bütün bunların dışında triko aksesuvarlar yaratıldı. Minik çiçekler, ponponlar konfeksiyon ürünleri üzerinde kullanıldı. Bununla yetinmeyen tasarımcılar trikoyla daha ağır akseasuvarlar tasarlamaya başladı. Kemerler, hatta çantalar kış aylannın soğuğuna inat trikodan üretildi. Türkiye'nin trikö üretiminde çok ilerlemiş olması da tabii ki çok yardımcı oldu. Tasarımcılar, triko pantolonlar, hamile elbiseleri, kısa etekler, çok kalın iplikten dokunmuş kabanlar ürettiler. Tasarımcılar trikoyu bu kadar özgür kullanabildikleri için yaz aylan için koleksiyonlarına kattılar. înce merserize yünlerden hafif likralı yünlere kadar birçok farklı iplik ile renk renk desen desen triko tasarlandı. Görünen o ki, yaz sezonunda da trikolar en beğenilen ürünlerden olacak... • Cumhuriyet DERGÎ* Imtiyaz Sahibi: Cumhuriyet Vakfı adına îlhan Selçuk Genel Yayın Yönetmeni: tbrahim Yıldız Editör: Berat Günçıkan Görsel Yönetmen: Aynur Çolak Sorumlu Müdür: Mehmet Sucu Yayımlayan: Yeni Gün Haber Ajansı Basın ve Yayıncılık AŞ Baskı: îhlas Gazetecilik AŞ 29 Ekim Cad. No: 23 Yenibosna /Îstanbul tdare Merkezi: Türkocağı Cad. No: 3941 Cağaloğlu, 34334 Îstanbul. (0212) 512 05 05 Cumhuriyet RekJam (0212)512 41 19/ 512 48 30 512 47 78 * Cumhuriyet Gazetesi'nin parasız pazar ekıdır. Yerel süreli yayın. cumdergi@cumhuriyet.com.tr