Katalog

Zaman durunca… Her günü birbirinin kopyası, birbirine yapıştırılmış sıkışık telaşlarla yaşamaktan; kendine, sevdiği işlere fırsat bulamamaktan ya da yoksunluktan yakınan çocukların gözünden zamanın nasıl göründüğü, algılandığı üzerine kurduğu hikâyesinde Fatma Burçak sıkı bir gündelik hayat eleştirisi sunuyor. Teyzesi çöpten bulduğu kitapları eve sokmasını iste- Y. BEKİR YURDAKUL miyordu. Zer de dışarıda, çöp arabasına yaslanıp oku- Naz, yine kitabını oku- yordu. Soğuk bir gece, aklında atma Burçak, Zaman Bekçileri’ni sımsıcak bir maya durdu. notla açıyor: Romanın ilk cümlelerini karanlık bir O kitaptaki kahraman olmayı diledi bir an. “Bu fikir F kış günü yazmış. Ne ki kısa bir süre sonra ona çok hoşuna gitti. Sanki böyle bir şey olabilirmiş, bir ki- rehberlik eden bulutunu ve aklındaki hikâyeyi yitiriver- tabın içine girebilirmiş gibi gecenin karanlığına doğru miş. Hadi, merak edin: var gücüyle haykırdı: ZAMAN DURSUN!” “Bulutun rehberliği” hikâyenin akışı içinde fantastik bir yolculuk olarak çıkıveriyor karşımıza… Ve Burçak, YAKINMALAR FARKLI OLSA DA… Zaman Bekçileri’ni, Bursa Nilüfer Belediyesi’nin bü- Ezo, Nes, Teo, Zer… Birbirlerinden habersiz ne ki yük bir titizlik ve istikrarla yıllardır hizmete açık tuttuğu aynı anda aynı şeyi dileyince olanlar olur ve kesişir yol- “Göl Yazıevi”nde tamamlamış. ları. Oysa onlar, kendilerinden habersiz dayatılan içi tı- Gelelim kahramanlarımızın dediklerine… ka basa doldurulmuş zamana ilişkin durumu anlatma- ya ve bundan kurtulmaya uğraşmışlardı. ORTAK DİLEK: ZAMAN DURSUN… “Zaman durursa tüm sorunlarının çözülebileceğine “Okul saatlerini büyükler değil de çocuklar belirle- kalpten inanıyorlardı.” Her şeyi birbirine bağlayan bu yebilseydi, sabah karanlıkta kalkıp okula gitmek yerine ipi, düğüm olmaktan kurtarmanın bir yolu olmalıydı. doya doya uyuyup… yataktan mutlu kalksalardı. Hafta Geçmişin bekçisi bilge keçi Rapus, geleceğin bekçi- sonu yetişmeye çalıştıkları etkinlikler de okulun bir par- si meraklı Temora ve başka karakterler de katılır bu il- çası olsaydı. Hem bu kadar uzun sürmezdi okul hem ginç olduğu kadar sürükleyici oyuna... de daha ilginç bir yer olabilirdi…” Evrenin çözemediğimiz sırlarını anlamak, belki de Ah be Ezo! Hoş, güzel söylediklerin de bunları konuş- kendimizi oyalamak için hikâyeler uydurduğumuz gibi mak için zaman yok ki! Herkesin yetişmesi gereken işle- Rapus, Temora ve ötekiler de sırlarını korumak için il- ri, programları… Daha da sıkılıyordu Ezo bu telaşlardan: ginç yöntemler bulmaya uğraşırlar. “Hepimiz saatler tarafından yönetiliyoruz… Saçma de- ğil mi bu, saate bakmadan hiçbir şey yapamaz mıyız? Za- GÜNDELİK HAYAT ELEŞTİRİSİ mana aldırmadan yaşayamaz mıyız? Bıktım artık! Bütün Zaman, belki en çok kafa yorduğumuz, bizim uydur- saatler ortadan kalksın, zaman dursun istiyorum.” mamız olmasına karşın sanki dışımızdaymış gibi dav- Ona endişeyle bakan Teo ve Nez’e aldırmadan başı- randığımız bir olgu. nı gri bulutlara doğru kaldırıp bağırdı: “ZAMAN DUR- Yakın biz zamana değin gökyüzü yön verirken yaşa- SUN!” Okula gitmemek değildi ki onun derdi. Plan mımıza şimdilerde artık zamanı, kendi bitip tükenme- yapmayı da istemiyor değildi. yen planlarımızı sığdırmaya uğraştığımız yaşamımızla Ne ki her şeyin üstelik kendisine sorulmadan ve önce- düzenler olduk. Ne kadar düzenlediğimiz ve neleri ıs- den bağlandığı saatler… Köle gibi hissediyordu kendini. kaladığımız da ortada! “Saatin kaç olduğunun farkında mısın? Tam bir bu- Her günü birbirinin kopyası, birbirine yapıştırılmış sı- çuk saattir oynuyorsun.” kışık telaşlarla yaşamaktan; kendine, sevdiği işlere fır- “Ödevlerimi yaptım, sınavım yok. Neden biraz daha sat bulamamaktan yakınan çocukların gözünden za- fazla oynayamıyorum baba?” manın nasıl göründüğü, algılandığı üzerine kurduğu “Bir gün yapılması ya da yetişmesi gereken şeyler yüzün- Babasına ilk kez gördüğü biriymiş gibi bakarak ko- hikâyesinde Fatma Burçak sıkı bir gündelik hayat eleş- den nefes almayı bile unutacaklar” diye düşündü Nes… nuşmuştu Teo. Hem yalnızca oynamıyordu ki o! Ye- tirisi sunuyor bize. Saatler, planlar ortadan kalksa; bütün toplantılar, ni bir oyun programlıyordu. Üstelik neredeyse sonu- Yaşadığımız anın değerini zaman zaman unutsak da randevular iptal olsa ne iyi olurdu!.. O an kalbinin atış- na gelmişti. çocukların bunun farkında oldukları bir gerçek. O bü- larını duyabiliyordu. Dudaklarından dökülen kelimeleri “Saatler! Kendisinin değil ama ne yazık ki babasının yülü çağlarımızda hepimiz için durum aynı aslında. He- de ancak kendisi duyabilirdi: “ZAMAN DURSUN!” saatlerle, bilgisayarlarla, oyunlarla ilgili sorunları vardı… le ki sıkıntı veren bir işin içinde kaybolmamışsak. Za- Nes’in isteği çok açıktı oysa: İnsanlar birbirlerine daha Oynadığı oyundaki büyücü kahramanın güçlerine sahip ten o durumda da yakınmalardan payı zaman da alır. çok zaman ayırsınlar, aileler daha çok birlikte olsunlar… olmayı diledi o an. Hayatın gülümsetmelerini unutarak uyacağımız plan- İlkokulu bitirdiği yaz babasını, kız kardeşi Naz’ın do- Gözlerini kısıp parmağını ekranın sağ alt köşesinde- ların başarısıyla kıvanç duymak yerine her yönüyle var- ğumunda annesini yitirmişti Zer. Kimseleri yoktu. Tey- ki dijital saatin üzerine koydu.” Kendi kendine haykır- sıl ve ortaklaşa tasarlanmış bir gündelik hayata göz kırp- zesine sığınmışlardı. Kardeşi okusun istiyordu, bu yüz- dı: “Kaybolmanızı istiyorum zaman yutucu saatler! ZA- mamızı anımsatıyor. Dar vakitlere sıkışmış günleri gün den okula da gidememişti. MAN DURSUN!” ışığıyla aydınlatmanın yolunu bulacak da bizleriz değil- Önce eniştesinin yanında çaycı çıraklığına başladı. Ünlü bir dans grubunun, dans okulu öğrencileri için se bir şeylerden, örneğin zamandan yakınmak değil. n Sonra kâğıt toplayıcılığı… “İnsanlar ne kadar çok kitap özel olarak sunacağı gösterisine Nes’i kim götürecek- ti? Annesinin bitmeyen toplantıları ve yazışmaları, ba- atıyorlardı çöpe… Zer bulduğu bütün kitapları siliyor, Zaman Bekçileri / Fatma Burçak / Kelime Yayın- basının hasta muayeneleri… temizliyor, okuyordu…” ları / 144 s. / 10+ / 2023. 7 Aralık 2023 24 Desen: NAZLI ŞAHİN