Katalog

O K UY A N /O K UT A N Ö Ğ RE T ME N LE R D EN ME K TU P L AR R E NK L İ K AL E ML E R Kim o kapıyı tak tak vuran? Benim ben aç, Aç Tırtıl... ? Fevzi GÜNENÇ (Emekli eğitimci) ani telefonun zili “acı acı çaldı” derler ya… O zaman kötü bir haber alınacağı düşünülür, ürperilir ya… Buna benzer bir şey oldu bugün. Zil çaldı… Ama acı acı değil… Tatlı tatlı… Hem de telefonun zili değildi çalan. Kapının ziliydi. “İyi bir haber alacağız,” dedi Fatmacık. “Kim o?” diye seslendim. “Benim…” dedi. “Yabancı değil, aç… Ben Tırtıl…” “Hangi tırtıl? diye sordum. Hemen tanıyamadığım için canı sıkılmış gibiydi. “Aç Tırtıl…” dedi keyifsiz keyifsiz. “Ha, öyle söylesene,” dedim. “Kendini tanıtmazsan Aç Tırtıl olduğunu nereden bileyim?” Sevinçle bağırdı Fatmacık. “Geldi mi!” “Geldi geldi…” Yanıma uçtu küçük kitap kurdu. Kapıyı kendisi açtı. “Hoş geldin Aç Tırtıl!” dedi coşkuyla. Fatmacığın hoş geliş edişi keyfinin yerine gelmesini sağlamıştı Aç Tırtıl’ın. “Hoş bulduk bakalım…” dedi gülerek. İçeriye buyur ettik. Baş köşeye oturttuk. Bir de zırhlara bürünmüştü ki demeyin gitsin. Güç bela kurtardık onu üstlüklerinden. İşte üç boyutuyla capcanlı karşımızdaydı Aç Tırtıl. Doğanın en yeşiliyle öyle de güzeldi ki… Bir rozeti vardı. “mavibulut” yazıyordu rozetinde. Bir de kolyesi vardı. Kolyesinde de “Eric Carle” yazısı okunuyordu. “Bu Eric kim” diye sordu Fatmacık. ”Babam…” dedi övünürcesine Aç Tırtıl. “Beni o yazdı.” “Ne iyi…” diye iç çekti küçük kız. “Karnın aç mı?” diye sordum Aç Tırtıl’a. “Önceleri açtım…” diye anlatmaya başladı. Güneşin sımsıcak doğduğu bir pazar günü dünyaya gelmiş. Doğar doğmaz acıktığını hissetmiş. Hemen yiyecek aramaya başlamış. Pazartesi bir elma, Salı iki armut, Çarşamba üç erik, Perşembe dört çilek yemiş. Cuma bir şey yememiş. Cumartesi çikolatalı pastayla başlayıp dünyanın yiyeceğini tıkınmış. Bu kadar çok şey yersen karnın ağrır elbet. Neyse ki doğumunun hafta dönümünde taptaze bir yaprak yemiş de karnının ağrısı geçmiş. O yüzden aç değilmiş. “Görüyorsunuz artık minicik bir tırtıl değilim…” dedi. “Görüyorum…” dedi Fatmacık neşeyle. “İzninizle şuraya bir yere bir koza kurup içine yerleşeyim. Dinlenmem gerek.” “Tamam…” dedik. Tırtıl kozasını hemencik kurdu. İçinde kayboluverdi. Fatmacık’ın keyfi kaçmıştı. Onunla uzun uzun söyleşmeyi, oyunlar oynamayı kuruyordu küçük kız. “Bari kozasından çıkmasını bekleyeyim,” dedi. Bekledi ama bu bekleyiş epeyce uzun sürdü. Aradan iki haftadan biraz fazla zaman geçmişti. Küçük kız, tırtılın artık H kozadan asla çıkmayacağını düşünmeye başlamıştı ki: “Günaydın Fatmacık” sesiyle irkildi. Sese baktı. Tırtılı görmeyi umuyordu ama tırtıl yoktu. Sağa sola bakınmayı sürdürdü. “Bana bak, bana…” Ses tırtılın sesiydi ama Fatmacık onu göremiyordu. “Neredesin!” diye sızlanırcasına sordu. “İşte karşındayım ya…” Fatmacık dikkatle baktı. Karşısında bir kelebekten başkası yoktu. “Tanıyamadın beni galiba…” Konuşan kelebekti. “Tanımam mı gerekiyor” Elbette. Arkadaş değil miyiz. Ben senin Aç Tırtıl’ın değil miyim? “Aç tırtıl mı! Ama sen kelebeksin!” “Ne olacaktım ya?.. Senin de Hayat Bilgin sıfırmış doğrusu. Tırtılların kozadan çıkınca kelebek olduklarını öğrenmemiş miydin?” “Ah akılsız kafam!” diye yazıklandı Fatmacık. “Doğru ya! Sen benim Aç Tırtılımsın. Gel kucaklayayım seni.” “Uzak dur!” diye gürledi Kelebek. O kadar hassas bir yapım var ki, parmağının ucuyla dokunsan toz duman olurum.” “Tamam,” dedi Fatmacık. “O zaman ben de seni gözlerimle severim.” Onları baş başa bıraksam iyi olacaktı. O günden sonra Fatmacık Aç Tırtıl kitabıyla yattı, Aç Tırtıl kitabıyla kalktı. Bu üç boyutlu kitabın her gün bir sayfasını tablo gibi açıp duvara asıyordu. Karşısına geçip onunla konuşuyordu. En çok da son sayfadaki kelebekle senli benli olmuştu. O kelebek de senli benli olmayacak gibi değildi canım. Her kanadının üstünde bir gökkuşağı vardı. Dünyanın en güzel hazinesine sahipti sanki artık Fatmacık. Çocukların sevgili yazarı Fatih Erdoğan’ın çevirdiği kitap taaa Çin’de basılmış. Tasarım Mike Haines ile Mick Wells tarafından Londra’da yapılmış. Kâğıt Mühendisliği Kaith Finch’e ait. Yaşınız üç yaş üstüyse. Böyle bir hazineye siz de sahip olmak istiyorsanız, annenizin babanızın gözünün yaşına bakmayın. Bu Aç Tırtıl’dan edinmenin bir yolunu bulun. Bakın ben size bir yol göstereyim. Dünyanın neresinde olursanız olun, girin internete. İnternet kitapçılarından birinin Koy Sepetine yazılın. Ertesi gün sizin de kapınızı çalacaktır bu Aç Tırtıl denen güzeller güzeli. ? Yazarlara merak ettiğimiz soruları sorduk. Aslında bu yanıtları okurları da çok merak ediyordu; biz de hem sorduk, hem okurlarıyla paylaştık… Konuğumuz Ayla Çınaroğlu. ? Aytül AKAL angi türlerde kaç kitabınız var? 33 okulöncesi, 26 ilkokul okuma, 1 şiir, 7 tiyatro, 4 el beceri kitabım var. Toplam 71 ediyor. Sizce çocuklar okudukları bir kitabı neden sever? Çocukların kitap beğenileri, kendi iç yapılarına ve ilgilendikleri konuya göre farklılık gösterebilir. Ama acaba genelde mizah ağırlıklı kitaplar mı daha çok sevdiriyor kendini? Açıkçası çocukların bir kitabı sevmesi için bir formül olduğunu sanmıyorum ve kendime de böyle bir hedef koymuş değilim. Ben kendime göre, belki de bana benzeyen çocukların seveceği biçimde yazıyorum. Ama değişmeyen kural bence içtenliktir. Çocuğu hafife almayan, içtenlik ve özenle yazılmış kitapların sevildiğini varsayıyorum. Bir okurunuzla aranızda geçen sizin için hoş bir anı... Özel bir tanesi şu an aklıma gelmiyor ama çocuklar genelde karşılarında bembeyaz saçlı, yaşlı bir teyze görünce şaşırıyorlar ve yaşımı soruyorlar, öğrenince de (73) kocaman bir “aaa!...” çıkıyor ağızlarından. Sonra da “hâlâ yazıyor musunuz?” diye soruyorlar. Bu beni mutlu ediyor, tabii ki hâlâ yazabildiğim ve bu konuda çocuklara söyleyecek çok şeyim olduğu için. Son okuduğunuz çocuk kitabı... Son okuduğum çocuk kitabı Michael Morpurgo’nun yazdığı, Tudem Yayınları’ndan çıkan “Savaş Atı” idi. Güzel bir kitaptı. Filmini de görmek isterdim ama kaçırdım. ? H *Aç Tırtıl, Eric Carle, Çeviren: Fatih Erdoğan, Mavibulut Yayınları, 2011, 4+ ÖĞRETMENLERE DUYURU Okuyan/Okutan Öğretmenlerden Mektuplar köşemizde sevgili öğretmenlerimize kulak veriyoruz. “Bu kitabı öğrencilerimle okuduk/okuyoruz. Çünkü…” diyecek öğretmenler. Çocuklara salık verdiğiniz, birlikte okuduğunuz kitapları, niçin bunları seçtiğinizi bize yazar mısınız? Adresimiz: [email protected] ? İffet DİLER ökçe Ateş Aytuğ’un çevirisiyle okuyoruz ajan Amelia’nın maceralarını. Mekanik inekler, atlar, devasa pastalar, tehlikeli ikizler ve şeytanî planları olan bir müzik öğretmeni. Güzel vakit geçirmenin izini sürenlere merak, heyecan sunuyor Amelia. Hele çalışmak giderek güçleşirken. Cemreler havaya, suya, toprağa yakın olunca gençlik başka türlü hissediyor kendini. Zamanında yaşamak sevgiye tat katıyor. Matematik, kimya, tarih, abece, yaklaşan sınav tarihleri ile ilgili sıkıntıları olanların elinden tutuyor Amelia. Haydi bakalım sayfalardan sokağa gidiyoruz. “Bahçenin ortasında bir mekanik mekanizma, yaylar ve metal at parçaları yığını vardı.” Syf: 52 “Lanetlenmiş ya da tılsımlı olabilirler ya da içlerine ruhlar sıkışmış olabilir; yani antikalara asla güven olmaz.” Syf: 65 Amelia heyecanlı olduğu kadar telaşlı biri. Yer yer yazmayı unuttuğu harfler, bıkmadan yaptığı yinelemeleri var. Abecenin yabancısı olan bir ajanın bağlaçları da bilmemesi doğaldır. Winx Club (?) iki kitapla merhaba diyor okur KONUK HARFLER G Çeviri çocuk kitaplarından larımıza. Kaç yaşında buluşur tüm periler? Saçları bu kadar mükemmel ne zaman yaşını bulur çocukların. Erken ergenlerin yüzyılı muhteşem olanı geçmek üzere. Düşlerin ötesinde bir dünyanın peşindeyiz. Kusursuz ölçüler var aynaların karşısında. Her şey herkes yeni, pırıl pırıl. Bozulmuş, buruşmuş görüntülere izin yok. Büyük alışveriş merkezlerinde, korumalı dairelerde dışarıdakilerden uzak günler, mevsimler. Friendshıp Wınx Club pembe sarı süslü kapakları eşliğinde ilginç içeriğiyle karşımda duruyor. Gerçek mi diye düşünmeden olmuyor. Ölçüler, birbirine uygun etekler, maskeler, sevgiler, cadılar, büyüler ve kötülükler…pembe bir dizi. İlk kitap Kalp Asla Yalan Söylemez, ikinci kitap Eski Dostlar. “Yakında aralık olacak” Syf: 16, “Sihirli kalp mısır patlağı gibi patlayıp yok olmuştu” Syf: 17, “Elbisenin mercan kırmızısı rengi saçlarının koyu siyahıyla mükemmel bir zıtlık içindeydi. Elbisenin zarif çizgileri düzgün vücudunu gözler önüne seriyordu. Mavi aksesuarları ise çok şıktı.” Syf: 23, “Sonra makinenin içindeki hafıza kartını çıkarıp içindeki fotoğrafları bilgisayarına kopyaladı.” Syf: 27, “Garip giyinişli biriydi ve nerede olduğunu bilmediği için yol tarifi almaya çalışan birine benziyordu.” Syf: 27, “Bir an için şüpheye düştü; bu altın rengi ama kötü gözleri daha önce bir yerde görmüştü ama nerede?” Syf: 28, “Miusa dikkatle kendi nişanlısına dadanmış olmuş bu kızı incelemeye başladı.” Syf: 34, “Riven atlayıp kendini dalganın önüne attı.” Syf: 55 Cümlelerdeki özensiz sözcük yinelemelerinden rahatsız olmuyorsanız ne iyi. Siz de defter kenarlarını süse boğar mıydınız? Odanızın duvarlarına elinize ne geçerse, kapı pencereyi boş bırakmadan çıkartmalar, yaldızlar ve fotoğraf kesikleri. Parmaklarınızda yapıştırıcının izi. Artık önceliklerimiz farklı. Kıvrımlar, renkler, markalar… “arkadaşlığın hitler listesinde ilk sıradaydı.” Syf: 9 “Öğretmenleri de Alfea’dakiler kadar sert değildi. Ayrıca pek eski bir okul sayılmazdı, yeni yapılmıştı ve Alfea kadar prestijli de değildi.” Syf: 13 “Boynunda parlayan mor bir gerdanlık vardı. Etrafında sürekli aynı daireleri çizerek uçan bir güve vardı.” Syf: 15 “Bana yeterince cesaretiniz yokmuş gibi geldi. Bu fırsatı kaçıramazsınız. İntikam zamanı geldi.” Syf: 15 Bloom, Flora, Miusa, Tecna, Layla…Winx perileri başka bir dünyada yaşıyorlar. ? *Esrarengiz İnekler, Michael Broad, Çeviren: Gökçe Ateş Aytuğ, İş Bankası Kültür Yayınları, 144 s., 2011, *Winx Club , Igınıo Straffı , Çeviren: Bahar Ulukan, Kalp Asla Yalan Söylemez, Artemis Yayınları, 64 s., 2011 *Winx Club, İginio Straff, Çeviren: Bahar Ulukan, Eski Doslar, Artemis Yayınları, 64 s., 2012 SAYFA 32 ? 24 MAYIS 2012 CUMHURİYET KİTAP SAYI 1162 SAYF