Katalog

1914 yıhnda Limoges'da | doğdu. Sağlık nedenlerinden ötürü felsefe öğrenimi yarıda kaldı. Henüz on altı yaşındayken modern şiirle ve Proust'un yapıtıyla tanıştı. Şiir ve düzyazılar yazmaya başladı. 19331938 yıllarında Cahiers du Sud, Nouvelles Lettres ve Esprit'teyazılaryazdı. 1939 yılında evlendi ve Paris'te yaşamaya başladı. Erteşi yıl doğduğu yere döndü. Önce Poitiers'da, daha sonra Toulouse'da edebiyat fakültesinde okudu. Cezayir'de MaxPol Fouchet'nin yönetdği Fontaine dergisinin redaksiyon komitesine girdi. Bu dergi Fransa işgalinde direnişçilerin yazılarını yayımlıyordu. Ilk şiir kitabını 1943 yılında yayımlayan Clancier, 1971 yılında bütün yapıtları için Fransız Akademisi Büyük Ödülü'nü aldı. 1976'daFransız Pen Kulübü'nün başkanı oldu. Iki yıl sonra Eugene Guillevic'in başkanlığını yürüttüğü Mallarme Akademisi üyeliğine seçildi. Raymond Queneau, Clancier için şöyle yazıyor, Michel Georges Bernard'ın Poetes d'Aujourd'hui dizisi için hazırladığı kitapta (1967): "Corneille'in yıldızlarından düşen kapalılık ve Oğul Perrault'nun masallarının özünü biçimlendiren gizemli açıklıklar; bütün bunları Fransız edebiyatı tarihi boyuncabulabiliriz. Bu aynı zamanda Nerval'in yapıtında zorlu biçimde yeniden ortaya çıkan bir kaynaktır. GeorgesEmmanuel Clancier'nin şiirine, saydam ve donuk nitelikleri, yakın tarihe ilişkin ve hep şimdiki zamanda var olan bir geçmişe doğru olmaktan çok, sınırsız geleceğe uzanan bir çevre hazırlığını veren aynı kaynaktır." SAYFA 10 Georgesemmanuel Clancier den Şiırler/ Çeviren: Halil Gökhan Hazırlayan: Ceval Çapan "Kendime kavuşmak için kaçtım ben" • BOZGUN Çekip gidiyor, çıplak, kulaklanndaki rüzgardan hafif Adımlannı döven kum tanelerinden kaygan. Sanıyor ki bir gülümsemeyle geri dönseydi eğer Aylak aylak dolaşan ve her adımda bir duran Ensadıkgölge En kardeşçe bakışla göğsüne y avaşça çarpardı Ve ona büyülü bir dua okumak için Kaldırırdıbaşını. Geridönmüyor. Çiçekler yıldızlanıyor çevresinde Ve sonsuz izler üzerinde ölüyorlar o düşünmeden. II Alnınuı duvannda güneş dinleniyor Akıcı bir gerdanlıkla om uzları okşayan güneş Ama kıpırdanmadan tek bir uyuşuklukla Kurtardığı bakış aydınlık içinde uykuya dalıyor. Etin vahşi kanı oluyor bir ışık, Bir ışık yavaşça düşüncesinde pathyor. O yabancının onun için acele ettiği kaynağa doğru Yalnızlık sabahının şarkısını söylemesine izin veriyor. Çekip gidiyor, çıplak, saf imgesini devşirmeye hazır Daha çok saydamhğa terkediyor onu her adım. III Bin adım, ölümün alaycı bin resmi Geri çekiliyor ellerinin gölgeli atılışıyla sonra geri geliyorlar, Bin kehanet zaferlerini kazanıyor onun. Bilmiyor gözlerinin yaş halkalarında bitmeye hazır Yüzünü. Hissetmiyor büyüdüğünüonu izleyerek Ülkeyi ve dönüş umudunu silen bu bozgunun. Ama ne zamandır kimsesizler söküyor onun gözlerini Ve yüreğin körpe yerlerinde yırtıyorlar kendilerini. IV Dev bir kalabalık koşusu, etin durgun alavere Havuzunu keser. Kandan akış yukarı halktan fışkırmış Hatıra delisi köpekler, yabancılar, arzular Gerilmiş kaslannı öçleriyle kalburdan geçirdüer: Onun ötesinde sıçrıyor yalanıp duruyorlar Bay raklar gibi kayıp gidiyor ağızlarına onun parçalan. ı V Rüzgar çemberi sürü uzaklaşıyor düşüyor ovaya Ve inildiyor. Soluk alıyor. Irmaklar, çocuklar, Kadınlar ve uykular tırmanıyor kaynağın Bolluğuna. Yükseldiğinigörüyorbakışlardabirleşipellerin Taçlarını, suyun saygılı ipeği altında C U M H U Rl Y E T KİTAP SAYI I 229