Catalog

()lmak ve olmamak sonsuz, gelip geeici. Koskoca kanaiları /.ineirden bir melek! Yeter Dıi.şünün bir düstügüm deh^eti, diyelim Tanrı, tek canlı, var olmasa va da diyelim, olsa arna şunlardan oluşsa valnı/.ca, yer, su, ateş, gölge ve yel. Ve diyelim, ölıim, tüyler üıpertiei öliim, bir merdivenin ışıksı/ bir aralığı, kaçi|i saklanılaeak koea bir bosjuk kasvetli, neıııli bir sessı/.lik i«,inde Oyleyse, ya^amanırı anlamı nedir ananııı oğulları; neye gerek renkli camlar, hac,Iar ve benzerleri? Olüm yeter. Yeter. Kes, Tanrım, bi/i lıırpalamayı. Hayır diyorsan, bııak atalım kendimi/i ııstüne Setıin gürüldeyerek akan ta^kın bir ırmak. Hazırlayans C«vat Çapan "jşte karşınızda, tiipküsüyle ve gönlüyle, insan/ içten seven, vasavan ve ö l e n " 1916'da Bilbao'da doğan lspanyol ozan llJ79'da Madrıd'dc ölür. Blas de Otcro'nurı şiir yolculuğu 1939'dan günümüze lspanyol şiirinin evrimini de sergiler: Köklerinden kopmuş bir kuşağın insanlık durumunu dile getiren bir başlangıçtan sonra, ortak bir barış, eşitlik ve adalet umudunu söze döken toplumsal şiire geçış; sonunda, yeni çıkış yollart arayan, yeni kapılar aralayan deneyci şiir. Başlangıçta Yaşamı yitirdiysem, zamanı, fırlatıp attıgım ner şeyi, bir yüzüğü atar gibi suya, fundalıklarda yitirdiysem sesimi eğer, söz kalır bana geriye. Susuzluk açlık çektiysem eger, benim olan her şeyi ve sonunda bir hiç olan, sessizce gölgeleri biçtiysem eğer, söz kalır bana geriye. Dudaklarımı araladıysam eğer, katıksız ve korkunç yüzünü görmeye yurdumun, dudaklarımı araladıysam yırtılasıya sessizlik, söz kalır bana geriye. görmekse gözlerinde elimin kolumun bağlandığını. Tanrı öpüeükleriyle öpüyorsun. Ağız dolusu içiyorsun yaşamımı. Soğuruyorsun. Acı vermeden, kokleyip söküyorsun beni, ölümüm açıyor dudaklarının çiçeğinde. Sonra, şımartıyorsun onu serinletip okşuyorsun öpüeüğünle. Tannm, Tanrım, Tanrım, seni görmek için bir öpüeiik yetse, sonradan ağlayan bir öpücük çünkü, ah çiinkü, yetmez bu. Dalma Uykuya! Saat sabahın ikisi. Oter bir horoz, bir başkası yanıtlar. Kırları yurdıınıun dinlenmektedir yarımay altında u/anmış. Ah par<,alanmı^ Ispanya eski kırık gitar, dikcl, aç gözkapaklarını (ötüyor noroz) çünkü gelmekte, yaşam dolu, gündoğumu. Blas de Otero/ Şiirler/ Çeviren: Ayşe Nihal Akbulut Yazgı Sayrılıklarla yıkımlar arasııula karmakanşık kuleler aıasında ve dudaklarda kan seni böyle görüyor, böyle buluyorum seni bcnim minik yoluk güvercinim gözleri kısık, gemiler aıasında karla .^imşek ara.sıntla oyuncak bebek kolların ve (,'irpı butlarınla remsilciliklerle eczaneler arasında alnında öpücüklerin parıltısı bir mendile sarılmış uracık sesinle o saydam kutsal ckmck karnınla köşelerle bunaltıeı haberler arasında dizlcri solgun renkli gelinciklerden pıskoposlar arasında seni böyle buluyor, böyle tanıyorıım seni tüm yıkımlarla okullar arasında buhardan parmaklarınla gönlümün köşesini pençeleyip yok edilemez felaketlerimin yanıbaşında yoluk güvercin dallar arasında at binen gcnçlik gemilerle ıssız nhtımlarcla dünyanın son gençliği gündogumunun fırlattığı tclgraf yüzyıllardan yüzyıllara seni böyle görüyor, böyle buluyorum seni ve yitiriyorum her gece teller arasında düşürüp yüreğinin radarında uçaklar yansıyor gökyüzünün mavi çanı günbatımının hüznü böylece bırakırsın gec,sin kalabalıklar camlar arasında bir yıldız gibi benzersiz sayrılıklarla yıkımlar arasında böyle bulurum seni ölümün ortasında menekşe rengine bürünmüi; ve gözüme çarpan kuş özensiz ayağınla di/.elerimin basamaklarından inerken. Bağlılık Insana inanırım. Ince incc yarılmış sırtlar gördünı katncı izleriyle, sıçrayarak cıkagelen kör gönüller (atına binmiş ispanyalar acının ve açlığın). Ve inandım ben. Barışa inanırım. Yükseklerde yıldızlar göıdum, alazlanan tanyerleri, tutuşan derin ırmaklar, ötekı ışığa yönelmiş insan kalabalığı: gördünı ve inandım ben. Sana inanırım, yıırdum. Söylerim gördüklerimi: öl"ke şimşekleri, soğuk sevgi, ve çığlık çığlıg'a bir bıçak, parça parça doğıayan ekmeği: bugiin burada gölge var yalnız, arna gördiim ve inandım ben. ve Söz Utıyorıııu, 1955) Yığınlara lşte karşınızda, türküsüyle ve gönlüyle, insan, içten seven, yaşayan ve ölen vc günlerden bir gün sokaklara dökülen: o zaman anlayan: ve tüm şiirini yırtıp atan. Işte böyle. Bir gece vakti gözlerinden buharlar saçarak çekip giden, aşktan başı hoş, ne yana gittiğini bilmeden: havanın leş gibi ölüm kokmadı^ı yerlere. Barış çadırlarıydı, otlara bürünmüş bayraklardı kolları onun, yele tutulmuş alevler gibi; göğüslenen kan dalgaları, koskoca nerret dalgaları, görün, tüm bedene çarpan. Buraya! Celin! Ah! yırtıcı meleklerdir yerin üstünden göüü gecenler; iğrenç metal balıklardır denizin sırtında yol alan, bir limandan ötekinc. Tüm şürlerimi barış içinde ınsana adıyorum. Iste karşınızda, ete kemiğc bürünmüş, son isteğim benim. Bilbao, onbir nisan, elli küsur. SAYFA 15 İn san Savaşırken, göğüs gögüse gelmiş, ölümle bir uçurumun kıyısında, haykırıyorıım Tanrıya. Ve sessizliği onun, gürüldüyor, kıpırtısız boşjukta boguyor sesimi. Ah Tanrım. Ölecekseın, dilerim ııyanık olmanı. Ve, gccelerden hangi gece, ne zaman bilemem duyarsın sesimi. Ah 'latırım. Bir başjma konus,urum, Cîölgeleri aralayarak seni görmeye. Elimi kaldırııım, kesip atarsm elımı. Cözlerimi kaldırııım: canlı canlı oyarsın. Susuzluk çekerim ve tu/a döniişür kumların. Işte budıır insan olmak: avııe dolusu dehşet. Bir Şimşck Çakar Gibi Yiyip bitirecekmişçesine öpüyorsun beni. Deniz öpüdikleriyfe dişleyerek lebiderya Kllerin şakaklarımda ve dalmış en dibe bakışlanmız. Ben, .savaşmadan, silah bırakıp, yenilgimi kabullcniyorum, eğer yenilmek CUMHURİYET KİTAP SAYI 353