Catalog
Publication
- Anneler Günü
- Atatürk Kitapları
- Babalar Günü
- Bilgisayar
- Bilim Teknik
- Cumhuriyet
- Cumhuriyet 19 Mayıs
- Cumhuriyet 23 Nisan
- Cumhuriyet Akademi
- Cumhuriyet Akdeniz
- Cumhuriyet Alışveriş
- Cumhuriyet Almanya
- Cumhuriyet Anadolu
- Cumhuriyet Ankara
- Cumhuriyet Büyük Taaruz
- Cumhuriyet Cumartesi
- Cumhuriyet Çevre
- Cumhuriyet Ege
- Cumhuriyet Eğitim
- Cumhuriyet Emlak
- Cumhuriyet Enerji
- Cumhuriyet Festival
- Cumhuriyet Gezi
- Cumhuriyet Gurme
- Cumhuriyet Haftasonu
- Cumhuriyet İzmir
- Cumhuriyet Le Monde Diplomatique
- Cumhuriyet Marmara
- Cumhuriyet Okulöncesi alışveriş
- Cumhuriyet Oto
- Cumhuriyet Özel Ekler
- Cumhuriyet Pazar
- Cumhuriyet Sağlıklı Beslenme
- Cumhuriyet Sokak
- Cumhuriyet Spor
- Cumhuriyet Strateji
- Cumhuriyet Tarım
- Cumhuriyet Yılbaşı
- Çerçeve Eki
- Çocuk Kitap
- Dergi Eki
- Ekonomi Eki
- Eskişehir
- Evleniyoruz
- Güney Dogu
- Kitap Eki
- Özel Ekler
- Özel Okullar
- Sevgililer Günü
- Siyaset Eki
- Sürdürülebilir yaşam
- Turizm Eki
- Yerel Yönetimler
Years
- 2024
- 2023
- 2022
- 2021
- 2020
- 2019
- 2018
- 2017
- 2016
- 2015
- 2014
- 2013
- 2012
- 2011
- 2010
- 2009
- 2008
- 2007
- 2006
- 2005
- 2004
- 2003
- 2002
- 2001
- 2000
- 1999
- 1998
- 1997
- 1996
- 1995
- 1994
- 1993
- 1992
- 1991
- 1990
- 1989
- 1988
- 1987
- 1986
- 1985
- 1984
- 1983
- 1982
- 1981
- 1980
- 1979
- 1978
- 1977
- 1976
- 1975
- 1974
- 1973
- 1972
- 1971
- 1970
- 1969
- 1968
- 1967
- 1966
- 1965
- 1964
- 1963
- 1962
- 1961
- 1960
- 1959
- 1958
- 1957
- 1956
- 1955
- 1954
- 1953
- 1952
- 1951
- 1950
- 1949
- 1948
- 1947
- 1946
- 1945
- 1944
- 1943
- 1942
- 1941
- 1940
- 1939
- 1938
- 1937
- 1936
- 1935
- 1934
- 1933
- 1932
- 1931
- 1930
Our Subscribers Can Login And Read Original Page
I Want To Register And Read The Whole Archive
I Want To Buy The Page
Y
õllarca tartõşõldõ;
eğitimciler, hu-
kukçular, uzman-
lar bilimsel akõlla doğru-
larõ anlattõ durdu. Meslek
lisesi görüntüsündeki
imam hatipler sonunda
muradõna erdi. Bu haber,
üniversite seçme sõnavla-
rõnda otuz bin gencin sõfõr
çekmesini unutturdu; hep
böyle oluyor.
Hepsi birbirinden ya-
şamsal olan kimi konular
bir anda unutturuluyor;
“Ak Parti” diyerek yeri-
ni ve yönünü açõkça belli
edenlerin önemliyi önem-
siz kõlma çabalarõ, TV’ler
eliyle başarõya ulaşõyor.
Milli Eğitim Baka-
nõ’nõn, sõfõr çeken otuz
bin gencin durumuyla il-
gili olarak doyurucu bir
açõklama yapmasõnõ bek-
ledik; kaç hafta geçti;
yok... Sayõn bakan,
YÖK’ün “katsayı uygu-
laması”nõ es geçemedi.
Aslanlar gibi savundu. Sa-
vunsun; görünen o ki ulu-
sal eğitimin, ulusal yanõ-
nõn kalmadõğõ ortada...
Eğitim, en çok da son al-
tõ yedi yõl içinde ulusal ol-
maktan çõkmõş, açõkça
partisel eğitime dönüş-
müştür.
MEB, uzun zamandõr
başõna geçen kişilerin bağ-
lõ olduğu politikaya göre
yol almakta; uzun za-
mandõr partisel kaygõlar
aklõn öncülüğüne, bilim-
sel, sanatsal verilere da-
yalõ, çağdaş eğitim-öğre-
tim anlayõşõnõn önüne geç-
mekte, en yetkili ağõzlar
da içi boş kitaplarõ “be-
dava” dağõtmakla övün-
mektedir. İmam hatipler,
katsayõ uygulamasõyla
fark atarken, çoğu çoktan
imam hatipleşen öteki li-
selere yazõk olacaktõr. Fi-
zik, kimya öğretmenleri-
nin kimi konularõ “ilahi”
güce dayandõrdõklarõnõ,
Türkçe ve edebiyat öğ-
retmenlerinin yeniden Os-
manlõcaya sarõldõklarõnõ,
kimi din kültürü ve ahlak
bilgisi, vatandaşlõk bilgi-
si, tarih öğretmenlerinin
“bedava” dağõtõlan kitap-
larõn da dõşõna çõkõp nasõl
zõrvaladõklarõnõ yõllardõr
duyuyoruz. Örneklerimiz
de var; ancak mesleğinin
bilincindeki gerçek öğret-
menleri topun ağzõna sür-
mek istemeyiz.
MEB’in bilgisunar say-
fasõ, Milli Eğitim Baka-
nõ’nõn ziyaretleriyle, açõ-
lõşlarõyla, konuşmalarõyla
dolu. Sayõn bakan giysi-
leriyle, güneş gözlükle-
riyle “bir cumhuriyet kı-
zı” görüntüsü veriyor; ne
yazõk ki başõnda bulun-
duğu kurum, uzun za-
mandõr “cumhuriyetin
ilk açılan bakanlığı” ol-
masõna karşõn “laik cum-
huriyetin kurumu” gö-
rüntüsü vermiyor. Demek
ki görünüşe aldanmamalõ;
şõk giyinmek, “bedava”
kitap, bilgisayar dağõt-
makla çağdaş olunamõ-
yor. Kitaplar “bedava”
olabilir; ama eğitim çok-
tandõr “bedava” değildir.
Hem okullar var, hem de
dershaneler...
Bu, hak ve özgürlükler
açõsõndan da tartõşõlmasõ
gereken bir yaradõr. Üni-
versite harçlarõ, çoğu ai-
lenin altõndan kalkama-
yacağõ ölçüde ağõrlaştõrõl-
mõştõr; bu uygulama, pa-
rasõ olmayan okumasõn
ya da para dağõtõlanlarõn
kucağõna düşsün, demek-
tedir.
Sayõn bakanõn bu ko-
nularda da bir açõklamasõ
yok; böyle gelmiş, böyle
gitsin havasõ, bugün hiçbir
kurum için geçerli ola-
maz; hele MEB’de hiç
olamaz. Sayõn bakanõ
Meclis televizyonunda so-
rulara yanõt verirken bir-
kaç kez izledim.
Doğaçlama konuşurken
pek çok vekil gibi o da sõ-
kõntõlõydõ; kõrk yõldõr dille
uğraşan biri olarak şunu
söyleyebilirim: İnsan en
çok en az bildiği, en az il-
gilendiği, pek içselleşti-
remediği, uzman desteği
almadõğõ, uzmanõ olmadõ-
ğõ konularda görüş bildi-
rirken böyle sõkõntõ çeke-
bilir.
MEB, Atatürk ve ar-
kadaşlarõnõn ilk kurduğu
bakanlõktõr. Savaş sürer-
ken, onca yoksulluk için-
de MEB’e pay ayrõlmõş,
okullar kapatõlmamõştõr.
2009 Türkiyesi’nde okul-
lar hem açõk, hem kapalõ-
dõr. 1920’lerin MEB’i ulu-
sal eğitim için savaş bit-
meden kollarõ sõvamõştõr;
günümüzdeki MEB, ade-
ta eğitimi ulusallõktan çõ-
karma çabasõ içindedir.
Ne yana baksanõz sorunlar
dağ gibi yükseliyor.
İktidarõnsa tek derdi kat-
sayõ uygulamasõ; demok-
ratik bir sonuç yaratma-
yacağõ şimdiden belli olan
bir uygulamanõn, ulusal
eğitime katkõ vereceğini
düşünmüyoruz. Ulusal
eğitime katkõ vermeyece-
ği belli; ama partisel eği-
time katkõ vereceği de
belli... Sayõn bakanõn ve
TV’lerdeki “Ak Parti”
sözcülerinin savunmala-
rõndan çõkan sonuç bu-
dur. Her zaman olduğu
gibi bedeli de gençler öde-
yecektir.
CMYB
C M Y B
SAYFA CUMHURİYET 31 TEMMUZ 2009 CUMA
2 OLAYLAR VE GÖRÜŞLER
AÇI
MÜMTAZ SOYSAL
Anayasayı Zorlamak
ZOR bir sorunu kısa zamanda çözmeye kalkı-
şanlar ortaya çıkmışsa pürdikkat kesilmek gere-
kir.
Hele onlar, temel yasaları ulus-devlet anlayışı-
na dayanan bir ülkede çözülmesi gereken sorunun
adını yanlış koyup hatalı ucundan başlamak ni-
yetindeyseler.
Hele bu yaklaşım yüzünden dış ülkelere bakıp
kendi sorunlarına benzer sandıkları yabancı ör-
neklerden ders almayı düşünmekteyseler.
Hele sorun çözücülerin zaten anayasaya ilişkin
birtakım sorunları varsa.
Dikkat kesilmek gerekir; çünkü bir sorun çözü-
lemeyince bu ülkede hemen başvurulan kestirme
yol anayasa değişikliğine gitmektir. Böylelikle
anayasa düzeninin olur olmaz nedenlerle kuşa çev-
rilmesi işten değildir. Yabancı yatırımcılarla dev-
let arasında çıkan uzlaşmazlıklarda uluslararası tah-
kime gidişi sağlayan değişikliğin Türkiye’deki ulu-
sal yargının canına okunmuş olması gibi.
Şu günlerdeki “açılım”ın “Kürt” sözüne bağlan-
ması içinden çıkılmaz yeni sorunlar yaratacaktır.
Etnik haklar ve özgürlükler alanında yapılacak olan-
lar, yalnız tek bölgede oturanlar için yapılırsa bir
türlü, ülkenin bütünündeki Kürt kökenli vatandaşları
da kapsarsa başka türlü. Her iki durumda da, işin
içinden çıkmak son derece zorlaşacaktır.
Türkiye’nin güneydoğusundaki sorun, İspan-
ya’nın Katalan ve Bask bölgelerinin sorunlarına ben-
zemez; Büyük Britanya’da İskoçya’yla İngiltere ara-
sındaki durumlardan güneydoğumuz için dersler
de çıkmaz.
Her ülkenin sorunları kendine özgüdür ve ken-
di tarihinin, coğrafyasını ve inançlarının ışığında çö-
zülmesi gerekir.
Bu bakımdan, Türkiye’deki açılımda şunlara dik-
kat edilmelidir:
Her şeyden önce, bölge yönetimi için kurulacak
yeni mekanizmanın ya da konacak yeni kuralların
bütün bölgeler için kurulup konmasına dikkat
edilmelidir. Bir tek bölgeye tanınacak özelliklerin
zamanla özerkliğe ve sonuçta kopuşa yol açaca-
ğı bilinmelidir. Katalonya’ya ya da Bask bölgesi-
ne tanınan özel yönetim statülerinin İspanya’da-
ki terörü sona erdirmediği ve son olayların da gös-
terdiği gibi tam tersine azdırdığı anımsanmalıdır.
Şimdiye kadar yanlış yönde atılmış adımlardan
da dönmek gerekir. Devlet televizyonundan Kürt-
çe yayın yapılması yanlıştı. Bu, bir özel girişim
işi sayılabilir ve özel kanallara bırakılabilirdi. Dev-
letin resmi dil dışında bir dille kendi vatandaşları-
na sesleniyor olması, öz işini, yani vatandaşlara
Türkçe öğretme ödevini resmen ihmal etmesi de-
ğildir de nedir?
Şimdi asıl atılması gereken ekonomik ve sosyal
adımların heder olmaması ve bir kopuşa yol aç-
maması, devletin anayasal yapısına ters düşen
adımlardan sakınılmasına bağlıdır.
PENCERE
F Tipi Teftiş...
Bekliyordum...
Neyi?..
Neyin ne olduğu dün bizim gazetenin birinci say-
fasındaki başlıkta çok güzel özetlenip vurgulan-
mıştı...
Üst başlık:
“Adalet Bakanlığı, ‘Gül yargılansın’ diyen Sin-
can Ağır Ceza Mahkemesi’ne 3 müfettiş gönder-
di.”
Alt başlık:
“Gözdağı gibi teftiş...”
Haberden birkaç satır:
“Adalet Bakanlığı, Cumhurbaşkanı Abdullah
Gül’ün ‘Kayıp Trilyon’ davasından yargılanması-
na karar veren Sincan 1. Ağır Ceza Mahkemesi’nde
baskın gibi teftişe başladı.”
Olayı okurlarımız biliyorlar; pek meşhur “Kayıp
Trilyon” davasında Erbakan yargılanıp mahkûm
olmuştu. Şüphelilerden Abdullah Gül, o dönem-
de dokunulmazlığı olduğu için yargılanamadı...
“Şüpheli” sıfatıyla Cumhurbaşkanı oldu...
Sincan 1. Ağır Ceza Mahkemesi Başkanı Os-
man Kaçmaz, Abdullah Gül’ün yargılanması
gereğini karara bağlamıştı...
Haberi gazetelerde okuyunca kendi kendime de-
miştim ki:
- Eyvah...
Neden eyvah?..
Çünkü AKP, iktidarına ters düşenlerin canına
okumak için elinden geleni yapıyor, devlet yetki-
lerini de bu amaçla kullanıyor...
Gazeteci mi?..
İşadamı mı?..
Şirket mi?..
Yargıç mı?..
Savcı mı?..
Rektör mü?..
Profesör mü?..
Sendikacı mı?..
Birdenbire hiç beklemediği bir yerden saldırı-
ya uğruyor...
Şu sırada denetçiler, müfettişler, savcılar, gö-
revliler AKP iktidarına ters düşen kişi ve kurum-
ların açıklarını yakalayabilmek için seferberlik
halindeler...
F polisi bütün bu işlerde gizli açık AKP’nin em-
rinde...
Herkes korkuyor...
Korku devleti olduk...
Teknolojik olanaklar da F polisi marifetiyle
devreye sokuluyor...
Devletin yargıcına teftiş baskını yaptıran iktidar,
sıradan yurttaşa neler de neler yapmaz?..
Ergenekon davasında yüz binlerce sayfa, kişi-
lerin özel telefon görüşmeleriyle dolup taşıyor...
Peki, devlet adına bu işleri kimler yapıyor?..
Günün sorusu bu...
Poliste gizli bir kadro mu oluştu?...
Dünya çapında örgütlenen Feto’nun Türki-
ye’deki teşkilatı mı bu işleri çeviriyor?..
Artık bir devlet memuruna, savcısına ya da po-
lisine bakan yurttaşların aklına şu soru takılıyor:
- Acaba Fetocu mu?..
B
ir süredir, siyasal güç, çoğunluk
hakkõna dayanarak hukuka sal-
dõrõyor. Bu tutum, “çoğunluk
mantığı”na dayanõyor. Oysa,
hukuk felsefesinde, “Hukuk sal-
dırıya uğradığında bile, mantıksal olarak
geçerlidir” diye öğretilir. “Hak, güçlünün-
dür” savõna karşõ, hukukun varlõğõnõ ortaya
koyuyor bu düşünce. “Güç” ve “hak” eşde-
ğerse, hatta, “hak”õ güç saptõyorsa, “hak ile
haksızlık, eşitlikle eşitsizlik, adalet ile ada-
letsizlik, özgürlükle tutsaklık” arasõnda bir
ayrõm yapmak olanaksõzlaşõr.
Bugün, ülkemizi yöneten siyasal güç, “ulu-
sal istenç” (milli irade) kavramõna sarõlarak,
özgürlükleri baskõ altõna alõyor. Öncelikle, bi-
limsel düşüncenin karşõsõna dinsel düşünce-
yi çõkarõyor. Kadõnõ horluyor, bağõmsõzlõğõ dõş-
lõyor ve dinciliği, toplumsal öğreti yapõyor. Bü-
tün bunlar, demokrasi kavramõ içinde sunu-
luyor halka.
Demokrasi, evrensel boyutta, “halkların
kendi yazgılarını belirleme hakkı” olarak ta-
nõmlanõyor ama.. ABD, Irak halkõnõn yöne-
timini doğrudan ve askersel güçle belirliyor.
Afgan halkõnõ kendi istencine uydurmak için
tüm sömürgeci güçlerle yardõmcõlarõnõ kul-
lanõyor. Bütün bunlar, “demokrasi” adõna ya-
põlõyor. Güncel siyasayõ yanõltabilir ABD, ama
tarihi asla yanõltamaz. Ne ki, Vietnam acõsõ-
nõ, Somali açlõğõnõ, Latin Amerika’nõn din-
meyen kanõnõ unutturamõyor tarih.
Eski kent demokrasilerini bir yana bõrakõr-
sak, çağdaş demokrasi, evrensel ve yasal ör-
gütlenme hakkõ olarak Fransõz ve Amerika
devrimlerinde gerçekleşti. Her iki devrimin
özü de, “laiklik”e dayanõyordu. Laiklik, dü-
şüncenin özgürleşmesi için zorunludur.
Mantık dışı bir sav
Düşüncenin üst düzeyde tartõşõlan konusu,
Doğu’da din, eski Yunan’da felsefe ve Ro-
ma’da “hukuk” oldu. Felsefe, varlõğõn ve bil-
ginin kaynağõnõ aradõğõndan, doğa yasalarõy-
la tanõştõ, eski Yunan dünyasõ. Anlağõn (zih-
nin) dolaysõz ürünü olan matematiği ve dil-
bilgisini kurdular. Dil ve matematik, anlağõn
ürünleri olarak, bilimsel düşüncenin “göste-
rim”ini yaptõ. Roma bilgeliği (sagesse Ro-
main), salt “hukuk”u içerir. Roma felsefesi
Yunan’dan, Roma Hõristiyanlõğõ Ortado-
ğu’dan (İbrani) kaynaklanmõştõr.
Giorgio del Vecchio, dünyaca ünlü bir hu-
kuk felsefecisidir. Suut Kemal Yetkin tara-
fõndan Türkçe’ye çevrilen “Hukuk Felsefe-
si Dersleri”, uzun yõllar, İstanbul Üniversi-
tesi Hukuk Fakültesi’nde okutulmuştur. Gi-
orgio del Vecchio, “Hukuk saldırıya uğra-
dığı yerde bile, mantıksal olarak yürür-
lüktedir, geçerlidir” diyor. Bizim Başbaka-
nõmõz Recep Tayyip Erdoğan, toplam nü-
fusun yarõsõnõn oyunu bile almadan, tüm
partilerden çok oy almasõna dayanarak, “ulu-
sal istenci temsil ettiğini” söylüyor sürekli
ve “Devlet laik olur, ama birey laik olmaz”
gibi mantõk dõşõ bir sav ileri sürüyor.
Her şeyden önce, bu söz, düşüncenin öz-
gürleşmesini engelleyen bir içeriğe sahiptir.
En önemlisi de laik olmayan birey, düşünce-
sini, “vahy”in buyruğundan kurtaramaz.
Cumhuriyetin toplumumuza kazandõrdõğõ en
önemli insan hakkõ “laiklik”tir. Binlerce
yõldõr vahyin tutsağõ olan düşünce, ancak, la-
iklikle özgürleşebilmiştir. Erki kullanan güç,
kazanõlmõş haklarõ yok edici siyasalar izler-
se, “hak arama” istenci, toplumsal bir güç
olarak belirmeye başlar.
Dinci, kendi öğretisi gereği, “insan hak-
ları”nõ savunamaz. Çünkü, İslam hukukuna
göre (kaynağõnda tüm dinlerin hukukuna gö-
re), “erk”i, Tanrõ adõna, toplumu yöneten
“emir” kullanõr. Yani, dinci için “ulusal is-
tenç” yalandõr, sahte bir kavramdõr. Tanrõ adõ-
na yönetimde “halkın oyu” söz konusu de-
ğildir, “biat”tõr esas olan. Biat (Ar. ad, biri-
nin egemenliğini kabul etme), istençdõşõdõr.
Güç, birini ya da bir topluluğu, kendi is-
tencine boyun eğmeye zorlamõştõr. “Ben ço-
ğunluğum, her istediğimi yaparım” demek,
“Hak güçlünündür” önermesiyle aynõ anlamõ
içeriyor. Kaynağõnda, dincinin mantõğõna
uygundur da.. ama demokrasiyle bağdaş-
maz. Kaldõ ki, “ulusal istenç” kavramõ da çok
kaypaktõr. Tarikatçõ, inandõğõ dinsel doğrularõ
belirleme gücünü “şeyh”ine bõrakõyor; mil-
liyetçi de, ekinsel varlõğõnõ “başbuğ”una
çizdiriyor. Ulusal istenci, işte bu güçler yön-
lendiriyor. Laik olmayan halkõn “özgürlük bi-
linci” ve “insan hakları” olamaz. Demokrasi
hakkõ, dinsel ve õrksal güçlerden arõnmõş la-
ik toplumun hakkõdõr.
Hak ve Güç...
Vecihi TİMUROĞLU
Güç, birini ya da bir topluluğu, kendi istencine boyun eğmeye zorlamõştõr.
“Ben çoğunluğum, her istediğimi yaparõm” demek, “Hak güçlünündür”
önermesiyle aynõ anlamõ içeriyor. Kaynağõnda, dincinin mantõğõna
uygundur da.. ama demokrasiyle bağdaşmaz.
Ulusal Eğitim mi, Partisel Eğitim mi?
Sevgi ÖZEL
Üniversiteye Hazõrlõk ve Gençlik
Burak ÇİÇEK
D
aha iyi bir gelecek için üniversi-
teye hazõrlanõyor yüzbinler. Da-
ha yüksek yaşam standartlarõ,
daha iyi bir kariyer, toplumda saygõ gör-
mek için…
Başarõlõ ya da başarõsõz, kariyer sahi-
bi ya da değil; bu hazõrlõk sürecini bir şe-
kilde tamamlayan gençlik, dönüp geçmişe
baktõğõnda ne görüyor acaba? Güle oy-
naya yaşanmõş bir çocukluk, yaşamõ
olanca güzelliğiyle kucaklayan ergenlik
dönemi, insanlõğa umut õşõğõ olan genç-
lik mi; yoksa sunulan seçeneklerden en
iyisini seçmeye programlanmõş, hayatõn
güzelliklerini tatmayan hayat mõ?..
Utanõlmasa anne karnõnda başlanacak
“sayacaklarımdan en iyisini seç” eği-
tim modeliyle genç nesiller dar kalõpla-
ra sokularak egemen sisteme uygun bir
hale getirilmeye çalõşõlõyor. Liseye ha-
zõrlõk sürecinde dört şõktan en doğru
olanõ, üniversiteye hazõrlõk sürecinde
beş şõktan en doğru olanõ seçtirmeye yö-
nelik eğitim politikalarõyla gençler üret-
meyen, düşünmeyen, tabii duygulardan
yoksun, merhametsiz ve bencil varlõklar
haline geliyor. Birbirleriyle yarõştõrõlõyor,
en yakõn arkadaşlarõn dahi birbirlerine
düşman kesilmesi için çabalanõyor. Ve de
en önemlisi toplumsal sorunlardan uzak
tutulduklarõ için genç dinamiklerden
yoksun, ilerlemeye sõrt çevirmiş yöne-
timlerle karşõ karşõya kalõyoruz.
Dünya geneline hâkim genel mantõk,
aşağõ yukarõ bu düzeyde iken durum Tür-
kiye’de daha derin bir boyut kazanõyor.
Okullarda okutulan kitaplarõn dahi dog-
matik anlayõşa göre hazõrlandõğõ ülke-
mizde “bilim”, formüle edilmiş belli ka-
lõplar üzerinden aktarõlõyor. Kişinin duy-
duğu, okuduğu, gördüğü her şey düşün-
ce merkezine kök salmõş dogma etrafõn-
da şekilleniyor. Üretmeyen, hep birtakõm
kalõplar üzerinden mantõk yürüten kişi bi-
limi anlamõyor, yalnõzca anladõğõnõ sa-
nõyor. Ve bu profile sahip insanlar ço-
ğaldõkça çoğalõyor: Kamu kurumlarõnõ iş-
gal ediyor, ülkeyi yobaz bir yapõya bü-
ründürüyorlar…
Gençler karamsar bir tablo ile karşõ kar-
şõya… Her ne kadar bugünlere, güdülmek
istenen devlet politikalarõnõn sonucunda
gelindiyse de çözüm yine sorunun için-
de, gençlerin elinde. Yeter ki bu durumun
farkõna varõlsõn, yeter ki gençler istesin…
Yeter ki isteyin!
mumtazsoysal@gmail.com