Katalog

Kürtajın yasak olduğu ülkelerden biri de Polonya. Serbest sularda dolaşan bir getni, isteyen kadınlara kürtaj olanaği sağlıyor. Polonya Gdynia Limanı'nda "Dalgaların Üstündeki Kadınlar" hareketi kürtaj gemisine veda ediyor. 21 Haziran 2003. Kürtajıyapacakkişidoktordeğildi.sanınm. Ultrason uzmanı gibi biriydi. Beni tam olarak bay ıltmadı. O yüzden kürtaj yapılırken her şeyi yarı uyanık bir şekilde izledim. Masada çok acı çektim. Bu olaydan kısa bir süre sonra da eşimle ayrıldık zaten. Şimdi ncrede, öldü mü, kaldı mı? Bilmiyorum. O bebeği doğurmayi aklıma bile getirmemiştim. Ona verebilecek hiçbir şeyim yoktu. Ama ultrason kağıdını hâlâ yanımda taşıyorum. Bazen sarhoş olduğumda bakıp, ağlıyormuşum." Ülkemiz yasalarına göre, 18 yaşından büyük ve evli olan kadınlar, hcm kendi hem de eşlerinin nzası ile kürtaj olabiliyorlar. 18 yaşından küçükler için ise veli veya vasi onayı gerekli görülüyor. Kürtaj bir mahkemesonucu verilmiş bir karar ise işlemden önce mahkeme kararının tebliği gerekiyor. Evli olmayan kadınlarda ise eş rızası aranmıyor. Yasalar, evlilik dışı dıırıımlarda kararı kadına bırakıyor ve erkeğin rızasını almıyor. Onlar, ancak devlet ve anneden sonra kürtaj olayının tarafı olabiliyorlar. Ahmet Keskin "Bana, hastanede altında sorumlu yazan bir kâğıda imza attırdılar. Hastane ve devlet beni sorumlu tutuyordu. Sonradan anladım ki kız arkadaşım da... Ve sanırım kendim bile..." diyor. Keskin, 28yaşında, fotoğrafçı..." " Hamile kalmış olabileceğine hiç ihtimal vermiyorduk. Regli bir ay gecikince, önce günleri karıştırdığımızı sandık. Bu arada o özellikle otobüsteyken baş ağrısı, nıide bulantısıgibisıkıntılaryaşıyordu.Migrenivardı, o yüzdendir, diye düşündük. Sonra bir ayı da geçince prediktör aldık ve test yaptık. Sonuç pozitifti. Önce inanmadık tabi. Bir hata olmalıydı. Sonra bir hastaneye gidip, kan testi yaptırdık; çünkü hem sonuç kesin olsun istedik; hem de tam olarak hangi gün hamile kaldığını bilmek istiyorduk. Hastanede hemşire yanımıza gelip "gözünüz aydın" dedi. Sanırım o bizden daha mutlu olmuştu. Kız arkadaşım benden hamileydi. O ana kadar hep inkâr etmiştik; ama şimdi kaçabileceğimiz bir yer kalmamıştı. O sıralarda ilişkimiz sekizinci ayına girmişti. Birbirimizden uzaklaşmayabaşladığımız, sorunlar yaşadığımız bir dönemdi. Bu durum bizi birbirimize yaklaştırmadi; ama ben onun bana ihtiyacı olduğunu düşündüğüm için çok ilgileniyordum. Bırlikteyken şakalar yapıp, birbirimizi rahatlatmayaçalışıyorduk. Ancak gecelerio kendi evinde kalırken, beni arayıp " Bu bebeği istemiyomm" diyerekağlıyordu. Doktordan 5 gün sonrası için randevu almıştık. O içerideyken, hastane yetkililerı bana bir belge imzalattüar. tmzaladığım yerin altında 'sorumlu' yazıyordu. Sanırım o ankendimi ilk defa ciddi olarak kötü hissettim. Operasyon sona erdiğinde, kız arkadaşım çok mutluydu.Hastanedekigörevliler bile onun bu haline şaşırmışlardı. Gülüyor, şakalar yapıyordu. Ameliyattan sonra bir süre benim evimde kaldı. O gece kamerayla onun görüntülerini çektim. Yatakta uzanmışvekarnınadokunup, "artıkyoko artık burada değil" diyordu. Bana "senin yüzünden, bütün bunlar senin yüzünden oldu" dedi. tlk defa beni suçlamıştı. îyileşene dek ona tüm gün hizmet ettim. Bunu suçluluk hissimi hafifletmek için mi, yoksa ona verdiğim değer yüzünden mi yapıyor dum, bilmiyorum. Bu durum, bizi kısa süre için yakınlaştırmış olsa da bir süre sonra birbirimizden daha da uzaklaştık. 2 ay sonra sorunlarımız iyice arttı ve ayrıldık. Şimdi okaset onda. Arada bir seyrettiğini söylüyordu. Artık çok sık görüşmüyoruz. Ve ben kasctlere ya da o olaya dair bir şey söylediğimde, tepki gösteriyor. O çocuğu istedim mi? Hayır; ya da bazen evet. Bilmiyorum. Ben zaten hiçbir zaman çocuk sahibi olmayı düşünmemiştim. Ama iş oraya gelince zaman zaman, onu istiyorum, düşüncesini taşıyordum galiba. Ama imkânsızdı. Test yaptığımız prediktörü saklıyorıım. Sanırım hâlâ oradakikırmızılığın geçmesini bekliyorum. Çünkü uzun süre ona bakıp, beklemiştik." Bazı ülkeler ise kürtajı kadın ya da erkeğin rızasına başvurmadan, yasalarla zorunlu hale getirmiş durumda. 1984 yılında Çin' de yürürlüğe giren mevcut Kürtaj yasası, Çinlilere sadece bir çocuk sahibi olabilme hakkı tanıyor. Bunun dışındaki hamilelikler ise kürtaj ile sonlandırılıyor. Hamilelikler, bazen Çin'de olduğu gibi yasalar ile son buluyor, bazen de sadece bir tarafın isteği doğrultusunda. Emre Çolak, "Hayatta en çok istediğim şey bir kız çocuğu" dediği bir zamanda sevgilisinin hamile kaldığını öğreniyor. Ancak kararı, kız arkadaşına bırakıyor vebebeği aldırıyorlar. Çolak, tiyatrocu. Onun kız arkadaşı da geçen sene kürtaj olmuş. Çolak:" Ilişkimizde birbirimize en yakın olduğumuz zamandı. Ona aşıktım. Bu olayı yaşamadan bana daha önce de kürtaj olduğunu anlatmıştı. Bu yüzden de sürekli eski erkek arkadaşım suçluyordu. Sanırım bir canı öldürdüğü için de derin bir suçluluk hissiduyuyordu Kız arkadaşım o zaman 21 'indeydi ve öprenciydi. Bense 3 3 yaşına gelmiştim. Sosyal konumum ve yaşım itibarıyla çocuk yapabilecekdurumdaydım. Sürekli olarak "hayatta en çok istediğim şey bir kız çocuğu" de1dururdum. Öğrendiğimizde bebek üç haftalıktı. Kız arkadaşım beni suçladı. Bense bebeği birlikte yaptığımızı ona anlatmaya çalıştım. Gel beraber ağlayahm; ama beni suçlama, dedim. Doktoru da bana önemsiz bir durummuş gibi davranmamı öğütledi. " Karar senin. Neye karar verirsen ver, son uçlarını beraber üstleneceğiz " dedim. Ancak içim yanıyordu. Sevdiğim kadın benim çocuğuma hamileydi. O çocuğu istiyordum. Zaten çocuk yapabileceğim yaşları geçmek üzereydim. Ama bebeği istediğimi ona asla söylemedim. İlk defa ona sahip olmaya bu kadar yakın olmuştum. Kız arkadaşıma doğru davranmak için elimden gelen her şeyi yaptım. Ama benim de doğru davranılmaya ihtiyacım vardı. Eğer o bebeği isteseydi, dünyanın en şımarık hamile kadını olurdu. Aldırdıktan sonra bir dediğini iki etmedim. Depresyonda iken sürekli yanındaydım. Bir süre sonra ben, ilişkide her istenileni yerinegetiren biri durumuna gelmiştim. O iyileşmişti; ama ben hastalıklı biri olmuştum. Birine duygularımı söylemeye çok ihtiyacım vardı. .Birbirimizden uzaklaşmıştık. Kafamı kaldırdığımda kendimi derin bir suçluluk duygusunun içindebuldum.Kendimden öte artık var olmayan bebeğime karşı sorumluluk duyuyordum. Onun ola bilme ihtimalini, ben yok ettim." • Nol hımler de&tştırilmtşlır