Katalog

25 ACiUSTOS 2002. SAYI 857 Domuz baklası satan "Çekirdekçi Neslim'"i hatırlıyor musunuz? Lcon Müsafir: Ilaaevet, Nesim Varol, biliyoruzonu.bilmezolurmuyuzhiç... lsrail'de bankada çalışan Haim Uyaroğlu, onun karısınınkardeşidir... Simha Müsafir: Nesim'in kardcşi de Fli Varol'dur. Fczacıdırkendisi. Simdiki Park CaddesPnde Madencilerin cvi olarak bilinen bir ev var. Bu ev kimindi? Leon Müsafir: Oevde Amatolarotururdu. Onlar da bu Tarika'nın akrabasıydı. Tarika'nın bütün işlerine onlar bakardı. Tarika, 1950 yılında vefat etti. Onun mirasçısı oldu bu Amatolar. Oevyüksekbirevdi. F.vinzemini çakıl taşları gibi parlak ve tnozaik şeklindcydi... Milas'ta bir havranız vardı dcğil mi? Leon Müsafir: livetikitaneydi. Birisidaha önde,okulayakın, birisidahaarkada. Bilmıyorum ncolduonlara... Havrada, 10 kişidcıı az olıınursa ibadet başlanıazdı. 1 laftanın her günü olurdıı, sabahları. (,'ok isleyenler, cumartesigüniidedevamederlerdi. Türkiyesiziniçinneifadeediyor,neanlama geliyor? Simha Müsafir: Oncelikle bizim anavatanımızTürkiye,doduğumuz yer...Onun için ter mirli olmadığımız halde gittik o güne. [Neleryapıyorsunuzgörii$tiiğ$nüzde? Leon Müsafir: Mılaslıların başkanı haber eder herkese, bizleri bir araya toplar. Gider büyükbir parkta, bulıışunı/. Piknikyaparız.^arkılar, türkiılersüylcriz.. F.ski günleri konuşur, anıları tazelerİ7; Milas'taki komşularımızı, arkadaşlıklarıınızı, ögrencilikgünlerimizi... Simha Müsafir: Bizim için, Milas'ta geçirdiğimizgiinler çok güzel, unutulmazgünlerdir. Hiçbirzamanunııtamayızogünleri. Nasıl bir bağ var Milaslılar arasında? I eon Müsafir: Milaslılar, daima kendi aralarındacvlcnmişlerdir. Haşkalarıylaevlenenlerede,'Niyelznıirliyleevlendin, Milaslıkalmaclı mı?" diye kızarlar. (,'ok bağlılardır birbirlerine. Ankaralılar, IzmirlilervediğerYahudiler, Milaslılargibibirbirinebağlıdeğildir. Birbirini onlar kadararayıp,sormazlar. Bunıı neye bağlıyorsunuz? Simha Müsafir: Hıırası kiiçük bir yer, bu yüzden insanlarbirbirlcrincçokalıştilar. Küçükyerolması.herkesin birbirini tanıması. iyi günde kötü giinde herkesin birbirini aramasıııın,sormasının birsonucubııbence. I ,eon Müsafir: Burada bir mahallede otıırurduk, 1 loca Bedrettin mahallesinde. Milas yemeklerini çok severim ben, onları birtürlü BAŞKENT GÜNLERİ Alabalıklan dinlerken... MÜŞERREF HEKİMOĞLU A labalıkların şarkısı çalıyor radyoda. Neler anımsıyorum! Yıllar öncesıne dönüyor 1990 yılında bir nisan akşamını düşünüyorum. Mesleğimde 40 yılı kutluyorum o akşam. Ancak, bir kez yaşanan bir olaya tanık oluyor Hilton'da buluşanlar. Her meslekten, her kuşaktan yüzlerce kişi selamlıyor beni. Devlet protokolü ile oluşan bir mozaik. Bir cumhuriyet kızının mutluluğunu paylaşıyor. Hayli çarpıcı olaylar yaşanıyor. Örneğin, Genelkurmay Başkanı Orgeneral Necip Torumtay toplantıya gelmeden evine gidiyor, üniformasını çıkarıyor, sivil elbise giyiyor. O kalabalıkta beni çok etkileyen bir ayrıntı bu. Mesut Yılmaz ve eşinin Antaya tatilini kısaltarak Ankara'ya gelmesi de benzer bir olay. ANAP ile sıcak bir ilgim yok, ama dostluklar var. Yılmazlar'ın davranışı belleğime yerleşen bir olay Mehmet Ali Aybar'ın bir otobüsle Ankara'ya gelip, öteki otobüsle Istanbul'a dönmest de çok etkiledi beni. Ayrıntı değil, sevgiyi, dostluğu kanıtlayan bir olay. Yazarken düşünüyorum, insan ilişkileri giderek doğuyor galiba. Sevgiden yana fakirleşiyoruz. Belli duygulardan yoksun yaşıyoruz. İnsan değil ot gibi, soluğu da yok, rengi de! Başkentli ressamlar da güzel bir sergi açtı Hilton salonlarında. Adı Duvardaki Dostlarım, ünlü fırçalardan bir selam resimsever bir yazara. Sevginin, içtenliğin başka görkemi var. 30 Nisan akşamı güzel boyutlandı belli duygular. 50'nci yılımda o coşku gerılerde kaldı. Yüzyılın yarısını iletişim fakültesinde kutladım. Süleyman Coşkun'un girişimi ile gerçekleşen bir olay. Salonda öğrenciler, öğretim üyelerı coşkulu alkışlar, yanımda Cüneyt Arcayürek ve Altan Öymen. Iki gözüm ikı çeşme, yaprak gibi titriyorum. Belki sevinçle, belki hüzünle, belki kuşku ile. Çünkü güzel olaylara karşın belli sorunlara takılmaktan geri kalamıyorum. Geçmiş yıllarda güzel olaylar da olsa sonuç çok parlak değil. Işte gerçekler, işte istatistikler, işte görkeme karşın cüce kalan sayılar. Bireysel başarıların mutluluğu yetmiyor. Gerçek sayılar tablolar karşısında yerini bulamıyor, acısını derinden hissediyor insan. Bireysel olaylarla dağları aşıyoruz, doruklara ulaşıyoruz ama genel tabloda yerimizi bulamıyoruz, buruk acılara gömülüyoruz. Burada bir kırılganlık, yeniden yapılanma gereksinimi, yeni bir solukla kanatlanmak zorunluluğu var. Bu zorunluluğu hissedenler giderek çoğalıyor çevremizde. Isimlendirmek hoşuma gitmiyor ama kişileri de kuruluşları da iyi tanıyoruz artık. Üstelik karşıtları ile birlikte. Belli davranışlar karşısında utanç ve acı duyuyor insan. Sevgiden yana çok çorak kişiler. Kel tepelere benziyor, yeşermeyı solduruyorlar. Ama kelliğe ödün yok toplumda. Tepeleri yeşertmek çabası tırmanıyor giderek.^ Malki Kaıdı'iti'r ıv eşleri de sık sık Milas 'a %eliyortar... unutamadım. Bamya, börülce, biber, patlıcan, dumalcsdolmasuyoğurtlama... Simha Müsafir: Bizim evimizdchâlâ Milas ycmcklcri pişer,yenir... Mecburenbizdeöğrendik Milas usulü yemek yapmayı. Dolma haftada bir mııtlaka yapılır evimizde. Ben şinıdi tzmirusulüdcğil, Milas usulü yemekler yapıyorum. Si/.in tatlılarınız, reçelleriniz, macunlarınız çokgüzelmiş... Leon Müsafir: lla,evet... Annemrahmetli güzel reçeller, tatlılaryapardı. Meselaportakalın kabuğundan, greyfıırt kabuğundan reçelleryapardı. Ay vadan da yapardı. Sııyundan da tatlılaryapardı. Kadayıfı çok güzel yapardı anneın.lıamurunayumurta, içinedecevizkoyardı.Şahanehirşeyolıırdu. Anneminkadayıfla^naTürklerbayılırdı."NasılyapIyorsıınuz bunıı" diye sorarlar, "bize de öğret" dcrlerdi.. Birdemeşhuı 'DomuzBaklası'nızvar... Leon Müsafir: Musevileryapardı.Türkler bilmez domuz baklasını. Tadi, çok lezzetli, güzeldir... Önce sııyun içinde kaynatılırdomuz, acılıgı gider. Sonra yıımıışaması beklenir, sonra tıızlanarak fırına verilir. Hâlâyapılıyormubilmiyörumama lsrail'de yaparlarbunu. ''••• cih ediyoruz. Sonra havası, suyu, insanlan...Bazılarıiyigünleryaşamamıştır,doğduklarıyaşadıkları yeri unutmak isterler. Ama biz Fürkiye'de her zaman güzel günleryaşadık, Türkiye'yi, insanlarını unutmak hiçbir zaman mümkün değildir bizim için. Bizimen güzel günlerimiz burada geçti. Leon Müsafir: Bazı yerlerde bize 'pis Yahudiler'derlerdi. AmaTürkiye'de hiçbir zaman bu tür laflarduymadık. Hiçbir Türk kötü davranmadı bize, başkalan kötü davrandığındada bizi kollarlardı. Sıksıkjjelirmisini/? Leon Müsafir: Biz her sene bir kereikikere mutlaka Türkiye'yegeliriz. Antalya, Marmaris, lzmir, Bodrum, Milas... Buralaragelirgezer,tanıdıklarıziyareteder,anılarımızıtazeleriz. Özlüyor musunuz buraları? Simha Müsafir: labii, özlemez olur muyuz? Anavatanımız bıırası. Biz Türkleri çok severiz. lsrail'e gelen I ürklere de yardımcı oluruz elimizden geldiğince.. .Ömrümüz yettiği sürece sık sık buralaragelipziyaretedece * Milas Belediyesi Basın ve Halkla llişkiler Sorumlusu Alabalıkların şarkısını 1819'da besteliyor Schubert. önce Lied sonra Beşli, 1990 yılında ünlü bir kemancı, Atatürk'ün müzik devrimini gerçekleştiren kuşağın bir öncüsü, Suna Kan bir Cumhuriyet kızına armağan ediyor bu beşliyi. Berin ve Nadir Nadi, Cumhuriyet kızı diye çağırırlardı beni, bu seslenişten çok hoşlandım. Bir uyarı, duyarı diye algıladım her zaman. Ancak karar veremedim bu adı taşımayı hak ettim mi acaba? Geldiğimiz ortam kuşku veriyor bana. Cumhuriyet kuşakları bekçilik görevini başaramıyor! Karşıdevrimler yol alıyor. Mesleğimde 40 yılı, yakın dostlarımla kutlamak istedim. Isteğimi Suna'ya da söyledim. O anı unutamam. Sesi hâlâ kulağımda "Benim için şarkı da söyleyebileceğini, ama 40 yılı başka bir birliktelikle kutlamamın daha iyi olacağını" söyledi. Arada bayram tatilleri de var ama hiçbir şey aksamadı, alabalıklar güzel selamladı Başkentli dostlarımı. Bundan daha güzel bir selam düşünemezdim. Ama bir de fırçaların selamı var. Yıllar öncesinden bir an... Suna Kan ve Gülay Uğurata.