Katalog

24MART 1996. SAY1522 boşluk çıktı. Bu boşluk bizimle ortak anılarımız, dış gerçek gibi her gün içli dışlı olmamız gereken şeylerle aramızdaydı. Böy le bir alan, uzun süre boş kalmadı hiç kuşkusuz. Onu, kayıtsızlık, kadercilik ve "ne yaptığımızı bimiyoruz"culukla doldurduk, ya da 'durumu nasıl değiştireceğimizi bilmiyoruz'Mle. Buboşluğa,Tanrısalbirşeymişgibi bakmaya başladık. (...) Ortaya özel bir dil çıktı. Benlsrail radyosundaöğleden önceleri anahaberprogramındaçalışıyordum. Kullanılan bu özel dili benimsemediğim içitı, işimden atıldım. 1988 kasımında Arafat'ın konuşmasınısansürettilcr. "Bunuyapamayız. önemli bir konu. Bırakın adamın ne düşündüğünüöğrenelim,"dedim."Hayır,"dediler,"bunuyayımlarsak,işgalbölgelerinde ayaklanırlar". Ertesi sabah gazetelerde işimden atıldığımı okudum. Eğer kişi gerçeğitanımlamazsa.gününbirinde gerçeğin içinde bulur kendini ve o zaman tanımlayacak sözcük kalmamıştır. lsrail asla ülkenin bir işgal gücü olduğunu kabul etmedi.Hiçkimse,Filistinliler'inbirha!kolduğunu görecek cömertliğe, akılcılığa sahip olmadı. Ancak şimdilerde liderlerimiz"Filistin halkı" sözünü kullanmaktalar. Bu durumda, kendi kendime sormak zorundayım: Ben kime sadık kalacağım? Belirli birhükümete mi? Benim inandığımher şeyi tehdit eden, bununla yetinmeyip, Yahudikültüründekikimliğimi,lbranice'yi,çevremde her an gördüğiim her şeyi tehdit eden bir hükümete mi? Ben bir dilin halkın ulusal arşivi olduğuna inandığım için ansızın bunun elimden alınmakta, başka bir dile zorlanmaktaolduğumunbilincinevardım. Bu durumda benim gıbiler, değişik sadakatler arasında bir seçim yapma durumunda SLAVENKADRAKULİC Yazmadan yapamam ama daha fazla birşeyler yapabilmem gerekir. Içimdeki vatandaşın mı, yoksa yazârın mı ağır bastığını bilmiyorum ama, bir insan olarak bu durumdan acı çekiyorum. Yeterli çaba gösteriyor muyum? Hayır. lar. Bir yazar olarak ben, çevremde olağan bir ortam yaratmak zorundayım. Bu da benim bencilliğim. Ben de Slavenka gibi yazann bencil olmasından ve diline sahip çıkmasından yanayım. Ne varki, sonbarış sürecinin başrolündeki kişilerden bazılarının açıkça zıtlıklar içinde olan bilincine gerçeğin yeni nüanslarının nasıl girdiğine tanık oldum. Bu durumda bizlerin bencilce kitap yazması sonucu belki ikiüç kişi bilgi sahibi oluyor. lşin ilginç yanı, tehlike altındaki varlığına karşınlsrail, bizlerin özgürce konuşmasına izinveriyor. Bubüyükboşluktabulunmayı çoğumuzun kabullenmiş olması ise, büyük birgvzem. S ALMAN RÜŞDÜ: David Grossman'ınaz önce dcdikleri, bir bakıma Orhan Pamuk'un tanımladığı soruna yanıt oluşturuyor. Sorun, benim anlayabildiğim kadarıyla, ifade özgürlüğümeselesiyle, farklı biçimlerde ortaya çıkan hoşgörüsüzlüğe karşı mücadeleyi ayırmak; görüş belirtme özgürlüğü için verilen uğraşın kışkırtıcı yanının düşmana yararlı olacağı konusunda duyulan kaygı. Eğer kişi olabilecek en kötüolasılığı hesabakatarsa, David Grossman' ın az önce sözünü ettiği o "dil dışındaki büyük boşluğa"düşer. Diliniterkeder. Kullanmaya cesaret edemez; ya daha sonra bana karşı kullanılırsa, diye. Ama, kişinin kendı dilindenbaşkabirdiliyoktuneğerbaşkasının dilini kullanmayı yeğlerse, polemik yaratır gibi olacak ama, tam oraya, "di 1 dışındaki büyük boşluğa" düşer. Ancak David'in sözlerinde, ilginç bir yankılanma görüyorum, Orhan'ın söylediklerine karşı birmuhalcfet. Slavenke Drakulic benim aynı görüşte olmadığımı söyledi; oysa biz, yazarlann ille de savaşlaratepkigöstermesigerekmediğikonusunda görüş birliği içindeyiz. Ben kişisel olarak "savaşa tepki göstermeme" tutumu içindeyim. Kendimiheppolitikayla ilgili bir yazar olarak gördüm; oldukça açık politik ve tarihsel düny a görüşü olan bir yazar olarak. Açıkça diyebıîirim: Artık politika yeter! Başka şeylerle de azımsanmayacak derecede ilgileniyorum. Bu tür bir kurtuluş, "The Moor's Last Sigh"ı (Arab'ın Son Nefesi) yazmama neden oldu. Çünkü bu kitap, Salman Rüşdü'nün başına nelergeldiğiyle ilgili değildi. Evet, katılıyorum: Yazarın nasıl yazması gerektiğiyle ilgili her türlü direktife karşıyım. Katılmadığım tek konu, "yazarın bencilliği". Hiç kuşkusuz, yazaryazarken kendiyle dolu olmalıdır. Elindengcliyorsa.kendi derinliklerine bakmalıdır. Ben bunu bencillik olarak tanımlamıyorum. Doğal olarak ben'le veben'in yok edilmesiyle ilgili. Ancak bunu yazar, diğer insanlann yapamadıklarıbirbiçimdeyapar. Bu noktada, üzerinde tartışılması ilginç olan bir sorun var: Kişi, konunun esasından uzaklaşmadan tarihle nasıl ilgilenebilir? (...) Eğer kişi tarihi tümüylegözardı ederse, işin esasını kaçırır gibi bir izlenim edindim. LAVENKA DRAKULİC: Ben "kendi kendimle doluyum" diyebilirim bencillik sözcüğü yerine. O sözcüğü, alışagelinmiş anlamda kullandım, profesyonel anlamında değil. Bir süre önce kendimi çıkmazın içinde buldum. Sonunda dayanılmazbir noktayagelmişti. Birgazeteciyle karşılaşmıştım. lki yıl önce Saraybosna'ya gitmişti. Yedi aylık birbebeği, Selma'yı evlatedindi. Saraybosna'danalıpgötürdü. lşte böyle bir davranış karşısında, gerçek bir insanın birinin yaşantısını değiştirdiğinde, kendimi tamamen hiçbirişeyaramazhissettim.(...) Evet, yazmadan yapamam ama, daha fazla bir şey ler yapabilmem gerekir. Içimdeki vatandaşın mı, yoksa yazarın mı ağır bastığını bilmiyorum ama, bir insan olarak bu durumdan acı çekiyorum. Hiç kuşkusuz dile sadık kalma bakımından David Grossman'a katılıyorum. Yalnızcabunedenle yazmadan yapamıyorum. Yalnız dile sadığım. Ama bir insan olarak bu acı veriyor bana. Yeterli çaba gösteriyor muyum? Hayır, göstermiyorum. RHAN PAMUK: Katılıyorum. Geçerli olan, kişinin içinden gelen sestir. Yazarın sadık kalması gereken tek şey odur. On iki yıl önce yazarlığa başladığım zaman Türkiye'nin ağırlık sahibi birçok yazarı İcendilerini siyasi olarak bağımlı, "politik" görürlerdi.Kitap yayımlamaya başladığım zaman, provokatif olarak bütün bu türtanımlamalardan uzakdurdum; zamanın gözde eği limlerinden kendimi uzak tuttum. Aradan on yıl geçti. Şimdi önceki neslin temsilcilerinin çoğu artık yok. * • DERGIDEN Merhaba, Bu hafta biz de Oscar rüzgarlarına kaptırdık kendimizi. Amerikan sinemasını Amerikaldardan daha sıkı takip ettiğimize göre, yakışıklı sarı heykelcigi kim kazandı, kim kazanamadı elbet bununla da ilgileneceğiz! Oscar törenleh bir kaçyddır canlı olarak televizyondan da yayımlanıyor. Salı sabaha karşı siz de töreni canlı yayından izleyeceklerdenseniz, bu haftaki dergimizi birkaç gün saklayın... Sevin Okyay kendi tahminlerini ve seçtiklerini de serpiştirerek bir Oscar yazısı yazdı. Kapak düzenlemesi ise arkadaşımız Bülent Örkensoy dan. Bu pazar dergimizde sinema dünyasıyla ilgilenenlerin çok severek okuyacakları biryazı daha var. Meksikalı yazar Carlos Fuentes 'le, Jean Seberg'in 1969 da yaşadıkları aşkın öyküsü... Yıllar sonra bu da nereden çıktı diyeceksiniz. Ama aşka taraf kişilerden biri yazar olunca durum değişiyor, Carlos Fuentes küllenen aşkının öyküsünü 26 yıl sonra roman yapmış. Dinar depreminin üzerinden beş ay geçti. Depreyıi yaşayanlar her zamanki gibiyine tek başlarına kaldılar. Üç hafta kadar önce bir mektup aldık Denizli den. Lise ikinci sınıf öğrencisi Selin ÖzkaVdan... Dinar 'a gitmiş ve orada yaşananları yazmaktan kendini alamamıştı. Selin 'in, unutulan Dinar 'ı anlatan yazısını olduğu gibi kullandık. 1995 yılı başından beri öykü yayımlıyoruz sayfalarımızda. Amatör yazarlann öyku'lerine yer veremedik başından beri. Bu öyküleri okuyup seçecek konumda olmadığımız için... Bir süre için öykü yayımlamaya ara veriyoruz. Çünkü elimizdeki öyküler tükendi. Şimdilik ara sıra yayımlamayı vaadediyoruz. Bugüne dek öyküleriyle dergimizi zenginleştiren tüm yazarlara teşekkür ediyoruz. tyi bir hafta sonu geçirmeniz dileğiyle... tpek Çalışlar CUMHURİYETDERGİ İMTİYA2SAHİBİ BERİNNADİBBASANVEYAYAN: YENİ GÜN HABER AJANSIBASIN VE YAYINCILIK A.Ş.1GENELYAYINYÖNETMENİ. ORHAN ERİNÇ • GENEL YAYIN KOORDİNATÖRU HİKMET ÇETİNKAYA •YAZIİŞLERİ MUDURLERh DİNÇTAYANÇ (SORUMLU), İBRAHİM YILDIZ • YAYIN YÖNETMENİ' İPEK ÇALIŞLAR • GÖRSEL YÖNETMENAYNURÇOLAK • REKLAM:MEDYA C KAPAK TASARIMI: BÜLENT ÖRKENSOY S O Yazarın nasıl yazması gerektiğiyle ilgili her tiirlü direktife karşıyım. Katılmadığım tek konu "Yazarın bencilliği". Hiç kuşkusuz, yazaryazarken kendiyle dolu olmalıdır.