Katalog

rock katarak akustik caz geleneğine yeni bir kan verdiler. Ve meşhur Arista albümlerinin önü de böylece açıldı. Müzik düşüncesini kendi başına değiştirmek, çok az müzisyene nasip olmuştur. Brecker kardeşlerin de böyle bir şey yaptıklarını iddia etmek, fazla ileri gitmek olur belki. Ama o plaklarda, başka yerlerde henüz kök salmamış, hatta yeşermemiş mantıklı çözümlerle fikirleri önceden duyuran bir tur kehanetin varlığını inkâr etmek demümkün değil. Blrincismıf Onlar rock müziğini düşman Daha doğnısu, müzikte "fusiolarak karşılarına almayıp, akıl on" fıkrini itici bulmayan herkeçelici bir alternatif olarak gören se birinci sınıf iki müzisyen izleilk has caz müzisyeni kuşağının yeceklerini şimdiden müjdeleyebirer üyesiydi. O günlerde ortaya lim. Michael ve Randy, caz ve atıp geliştirdikleri fıkirler, bugürock "fusion"unun öncüleri aranün genç caz fiizyon müzisyensında saygt bir yere sahip. Philalcri kuşağı tarafından hâlâ gelişdelphia'da caz ve. R&B ile yoğtirilmekte. Geçen yıllar, Michael rulmuş gençliklerinin zengin Brecker'i son çeyrek yüzyılın en malzemesini hiç çekinmeden fazla taklit edilen saksofoncusu funk ve rock'n'roll ile aynı potayaptı. Randy Brecker ise, kendi da karmışlar. Bunun en önemli enstriimanının en büyük yeniliknedenlerinden biri de, rock müziçilerinden biri olmayı sürdürüğini düşman değil, alternatif olayor. rak görmeleri. Arista için 1975 Soul Kralı" James Brown 11 hazlranda Açıkhava Tlyatrosu'nda. 1981 yılında akülerini başka ile 1980 arasında yaptıklan plakyerlerde şarj etmeye karar verip lardan "Heavy Metal Bop", bugün de sıtlı olan yerimizi siler süpürür (Evet, yanbirbirlerinden ayrıldılar ve ayn ayn, yoBrecker'lerin manifestosu olma özelliğini lış hatırlamıyorsunuz, ben mütemadiyen ğun birkayıt faaliyetine giriştiler. Randy, korur. yerinin darlığından şikayet eden geveze e1983 yılında Brezilyalı vokalist/piyanist lemanım). Bütün müzisyenler gibi cazcılarda,ken(ve kansı) Eliane Elias ile, bir Brezilya ve di plakları dışmda, başka birçok kişinin Amerika pop ve caz füzyonu olan " AmanArista albümii yapıtlarına da katkıda bulunur, diğer icrada"yı; 1987'de de caza dönüşünü müjdeMüzik âlemine 1970'li yıllann başında cı ya da gruplarla birlikte sık sık stüdyoya leyen u I n The Idiom"ı yaptı. Gariptir ki Philadelphia'dan kopup geldikleri New girerler. Ama Michael Brecker'in albüMichael Brecker'in ilk solo albümü de anYork'a adım atan Michael ve Randy, stüdmünde çaldığı kişilerin listesi, gene de çok cak o yıl çıktı ve hem Downbeat, hem de yolarnezdindekalitelikiralık müzisyen oetkileyici: Chick Corea, Herbie Hancock, Jazziz tarafından, adı gibi, Yılın Caz Allarak itibar kazandılar. "Her plağa lazım" Charles Mingus, Quincy Jones, Billy Joel, bümü seçildi. Bir yıl sonra "Don't Try cinsinden bir şöhretleri oldu. Ama isimleDire Straits, John Lennon ve Yoko Ono, This At Home", 1990'da da Grammy'li rinin kalıcılığını bu stüdyo faaliyetinden James Brown, Eric Clapton, Paul Simon, "Now You See It... Now You Don't" gelçok, kendileriyle aynı kafada olanlarla hatta Frank Sinatra. Kendisine neden bu di. yaptıklan çalışmalann attığı tohumlara kadar yoğun talep gösterildiğini, ParliaYeniden birleşmelerinin vakti gelmiş de borçlular. Dağarcıklarındaki Philadelphia ment Superband Jazz Festival'in ilk gecegeçmişti bile, ama dört gözle beklenen bu hatırası zengin jazz ve r&b malzemesine sindeki konseri izlerseniz hemen anlayabirleşme, küçük kardeş Michael 199O'lı gözlerini kırpmadan bol miktarda funk ve caksınız. Michael Brecker, bu âlemin en yıllarda kabul ettiği çok az sayıda tekliften iyi saksofoncularından biri birine "evet" deyip, Paul olmakla kalmıyor, aynı zaSimon'm "Rhythm Of manda meslekdaşlarının The Saints" plağı ve turen fazla taklit ettiği kişilernesinin çalışmalanna kaden biri. Randy'ye gelince, tıldığı için 18 ay daha ertekendisi birkaç yıl önce yelendi. Sonunda, "The Reni haliyle açıkhavada kartum Of The Brecker şımıza çıkan (doğrusu, yeBrothers" piyasaya çıktı. ni halleri de hiç fena değilDopdotaıgeridoniş di) Blood, Svveat & Tears'in kurucu üyelerinden Geri dönmek ya da yenibiri. Ağabey olmak haseden birleşmek zor iştir, gebiyle, başkalarıyla yaptığı nellikle hayal kırıklığı yaplakların sayısı, belki de ratır. özellikle, hayli vekardeşıninkinden bile darimsiz bir dönemin ardınha hatırı sayılır bir toplama dan, geçmişin şanını şöhvanr. "Kimlerle?" şeklinretini yakalamak gibi bir deki gafıl bir sorunun cehedef belirlenmişse. Ama vabı ise, ağır bir megastar Brecker Biraderler için dökümü halinde, zaten kl Bracfcar Blradariar, yanldan blrlaşlp tOm hayal kınklıklarının önünü kaatllar. böyle bir şey söz konusu C U M H U R İ Y E T OERtl 15 MAYIS 1994 SAYI I Z İ Vouge'u, Airto Moreira & Floru Purim / Fourth VVorld'ü dinleme fırsatını de memnuniyetle karşılıyoruz. Chick Corea fanatiklerinin durumu ise cümlenin malumu. Ama bizce, Parliament '94'ün en heyecan verici olayı, ilk gecenin iki konserinden biri olacak. The Brecker Brothers'ı, yani saksofoncu Michael ile trompetçi Randy'yi dinlemek, caz takipçilerine bu yıl en fazla keyifverecek olaylardan biri olabilir. değildi. Bir defa, her zaman öylesine doluydular ki, "onlara karşı çok talep vardı" demek bile yetersiz kalır. Hatta bu program içinde geri dönüşleri, bir zamanlama harikası bile sayılabilir. Üstelik de, kısa bir kış uykusu niyetiyle başlanıp on yıla uzanan bir süre içinde tek tek de ister yaratıcı, ister ticari olsun, her yönden şöhrete erişmiş, meslekdaşlarının gözündeki seçkin yerlerini korumuşlardı. Birleştiler ve bütün hayal kınklıklarının önünü peşinen kestiler. "The Retum Of the Brecker Brothers", Michael ve Randy'nin caz füzyondaki gücünü bir kez daha, altını çizerek vurguluyor. Onca yıl önce onlar bu hareketi başlattığından bu yana füzyon iyice mülay imleşerck kendi başını yeme belirtileri gösteriyordu zaman zaman. Ama onlar "yeniden bir araya geliş" albümleriyle füzyona yeni kan verdiler, yeni sesler ve yeni ifade biçimlerine yönelik iştahlarının körelmediğini, tam tersine bütün bütün arttığını gösterdiler. Şimdi müziklerinde, Paul Simon'ungrubundaki Afrikalımüzisyenlerde uzun süre birlikte çalışan Michael'ın hediyesi bir Afrika etkisi, aynca tekno/hip hop imalar, bir reggae duygusu da var. Formüllerin hüküm sürdüğü bir dünyayı yaratıcı düşünce ile silkeliyorlar gene. Hiçbir zaman, hatta ilk günlerinde bile teknolojiden yılmamışlardı (Randy Brecker, elektrikli trompetle ilk dcncmcleri yapanlardan biridir), şimdi de onu keyifle kucaklıyorlar. Ne dıyorduk? Evet, Parliament Superband Jazz Festival '94. Aslındabuyazının bir Brecker Biraderler yazısı olacağı daha başından belliydi. Üstelik, pek de uzağa düşmüş sayılmayız. Ne de olsa, Michael ve Randy, festivalin ilk gecesindeki konserin iki yıldızı. Brecker'ler sahneyi, New Orleans kökenli ve sadece üflemeli çalgılardan oluşan genç The ReBirth Brass Band ile paylaşacak o gece. Ertesi gece de, Chick Corea ile Electric Band II var. Yani önce, lstanbullann artık hemşeri muamelesi etmeye başladığı Chick Corea solo, ardından da Electric Band'lerinin ikincisi ile gene Chick'in ta kendisi. Sonra Brezilyalı ve klasik piyano eğitimli Tania Maria ile grubu Nouvelle Vogue. Maria, özellikle Nat "King" Cole'dan etkilenmiş bir sanatçı. Onun da Grammy'si var (Corea'nın ödüllerinden hiç söz etmedik. Biliyorsunuz, yer meselesi). Yani böylece, kendisini Istanbul 1. Uluslararası Caz Festivali'ne katılacak Natalie Cole ile mukayese fırsatı da doğacak. Sonra perküsyonda dehasını konuşturan Airto Moreira ile altı oktavlık sesli (ve iki Grammy'li) kansı Flora Purim ile hiçbir kategoriye girmeyen Fourth World. Ve elbette benzersiz James Brown, gülü tarife ne hacet? Etiyle kemiğiyle, sesi ve (n'olur) dansıyla, James Brown (hâlâ inanmakta güçlük çekiyoruz). Parliament Superband uygulamasını festivale dönüştürmekle gerçekten de iyi etti. ^