Katalog

2 27 Ağustos 2011 Cumartesi Bir tarafta açlık Savaşlar, yükselen gıda fiyatları ve kuraklığın korkunç bileşimi çaresizlik içindeki 11 milyondan fazla insanı kıskaca aldı. Bu işin bir yönü. Madalyonun öteki yüzünde ise sanayileşmiş zengin ülkelerde ise yiyeceklerin sofrada tüketilmek yerine çöpe gittiği gerçeği yatıyor. Modern dünyanın insanları her yıl 220 milyon tondan fazla gıdayı paketini bile açmadan çöpe atıyor. BM'nin Gıda ve Tarım Örgütü'nün araştırmasına göre ise dünyada 1.3 milyar ton yiyecek çöpe atılıyor. J ÖZLEM YÜZAK frika Boynuzu'nda başta Somali olmak üzere insanlar açlık içinde... Savaşlar, yükselen gıda fiyatları ve kuraklığın korkunç bileşimi çaresizlik içindeki 11 milyondan fazla insanı kıskaca aldı. Dünya Bankası’nın yıllık olarak yayınladığı Gıda Fiyatlarını İzleme raporu özellikle Afrika’da baş gösteren kıtlığın en önemli nedenlerinden biri olarak yüksek gıda fiyatlarını gösteriyor. Dünya Bankası verilerine göre açlığın krize dönüştüğü Somali’de, yerel olarak üretilen ve ülkede en çok tüketilen ürünlerin başında gelen mısırın fiyatı, son bir yılda yüzde 240, süpürge darısının fiyatı ise yüzde 154 artış gösterdi. Raporda hızlı yükseliş gösteren gıda fiyatlarının, dünya genelinde yoksulların daha da yoksullaşmasına ve açlık riskiyle karşı karşıya kalmasına neden olduğu vurgulanıyor. Bir işin bir yönü. Madalyonun öteki yüzünde ise sanayileşmiş zengin ülkelerde ise yiyeceklerin sofrada tüketilmek yerine çöpe gittiği gerçeği. Modern dünyanın insanları her yıl 220 milyon tondan fazla gıdayı paketini bile açmadan çöpe atıyor. BM'nin Gıda ve Tarım Örgütü'nün araştırmasına göre ise dünyada 1.3 milyar ton yiyecek çöpe atılıyor. Bu rakam küresel gıda üretiminin üçte biri. A Yılda kişi başı 100 kg çöpe Bilim insanları zengin ülkelerdeki büyük tüketimin boyutlarına şu verilerle dikkat çekiyorlar. ABD ve Avrupalılar yılda kişi başına 100 kilogram yiyecek maddesini çöpe atıyorlar. Gelişmekte olan ülkelerde üretilen ürünlerin yüzde 40'ı insanlara ulaşamıyor. Bugün dünya nüfusu 7 milyar. Ve bu insanların 7'de biri açlık çekiyor. Die Zeit gazetesi ise Almanya'dan çarpıcı örnekler veriyor. Aslında bu örneklerin Türkiye'nin varsıl kesimi de dahil olmak üzere her ülke için geçerli olduğunu belirtelim. Gazete büyük marketlerin raflarında yer almayı başarabilen ürünlere dikkat çekiyor. Örneğin sadece 10 santim uzunluğunda ve 10 mm'den fazla eğriliği olmayan salatalıklar yerlerini alabiliyor. Market raflarının koşulu boy Eğer bu standarta uymuyorsa marketlerde satılma şansı yok. Salatalık standartı 2009 yılında Avrupa Birliği'nde sonlandırılmış ama diğer ürünler hıyar kadar şanslı değil ne yazık ki. Raflarda yer alabilmesi için elmanın çapı en az 6 cm olmalı. Ve yalnızca iri, yuvarlak ve lekesiz patateslerin raflara girme şansı var. Biber, domates ve daha bir sürü sebze sadece raf standartına uymadıkları için çöpü boyluyor. Ekmek ve pastane ürünlerinlerinde yaşananlar da farklı değil. Fırınlar ve süpermarketlerde dükkân kapanıncaya kadar bütün çeşitleri orada tutmak zorundalar. Ve bir sürü ürün satılmadan kalıyor raflarda. Unlu mamüllerin yaklaşık yüzde 10’u tüketilmeden çöpe gidiyor. Bunlar ya hayvan yemi olarak kullanılıyor ya da yakılıyor.. 'AÇ BIRAKAN' TARIM EMPERYAL ZM Kimi Afrika ülkelerinde tarım yapılabilecek alanların yabancı yatırımcılar tarafından uzun vadeli olarak kiralanarak "endüstriyel tarım" için kullanılması da Afrika'daki açlığın bir diğer boyutu. "Tarım emperyalizmi" olarak da adlandırılan bu durum son yıllarda iyice arttı. Yabancı şirketler biyoyakıt elde etmek veya kendi ülkelerindeki gıda ihtiyacını karşılamak üzere ekim yapıyorlar. hracata teşvik veriliyor olması, iç pazara dönük satışları bitiriyor. ç pazara satış yapanlar da küçük çiftçilerle rekabet ediyor. Tahıl fiyatları yüzde 200 arttı Bu durum fiyatların da yükselmesine neden oluyor. FAO’ya göre 2000 yılından beri dünya tahıl fiyatlarında yüzde 200 üzerinde bir artış yaşandı.. Die Zeit "Tüketim toplumu rafları daima tıka basa dolu görmek istiyor. Az çeşit var burada diye burun kıvırıp başka