Katalog

SELAMİ ŞİMŞEK’TEN “ATLARA SÜRME ÇEKİN” ‘Vurgun yemeden çıkmalıydım’ Selami Şimşek, ikinci şiir kitabı “Atlara Sürme Çekin” ile geldi okurlarının karşısına. Yusuf Alper, Şimşek’le şirini, şiir anlayışını ve kitabını konuştu. yusuf alper A tlara Sürme Çekin adlı ikinci şiir kitabınız yayımlandı. Çok ilginç imlerle dolu bu kitabın şairini biraz tanımak isteriz. Kendinizi tanıtır mısınız? Bu olgun söyleyişi ikinci kitapta edinmenizin sırrı nedir? Çocukluğunuz masalcılar, halk hikâyecileri arasında mı geçti? Nasıl bir şiir dili eğitiminden aldınız? n Bin dokuz yüz elli yılının ocak ayında Şarkışla’nın Saraç köyünde doğmuşum. Nüfus kayıtlarına yanlış yazılmış, bu yüzden doğum günüm belli değil. Beş yaşımdayken kaybettim babamı, zatürreden. İyi bilirim acıları, buğulu cam arkasında kalan görüntüleri. Kenger sakızını köyden köye hediye gönderen, günlük azığını yemeyip akşam çocuklarına götüren insanların arasında büyüdüm. Step iklimin güz günlerinde su değirmenlerinde sıra bekler ve buğday çuvallarının üzerinde uyurdu, ayın altında insanlar. Cahit Külebi’nin dediği gibi “Bir rüzgâr eser ki, bıçak gibi// El ayak şişer.” Dağılır insan. Özel bir dil eğitimi almadım, özgün bir çağrışım yansıyorsa bu yö renin türkülerinden ve ozanlarından geçmiştir. Bundan daha da önemlisi doğayı, iç sesi dinlemek olabilir. Duyacaksın buz altından akan suyun donma korkusunu, göreceksin gün batımı akşamın telaşını. Dizeyi kurarken taş ustasının inceliğini, kemer suyunun akışkanlığını düşünürüm. “ŞİİR, BİR ÜNLEM” n Şiir çalışmalarınızda teknik incelik; fazlasız, ekonomik dil hemen kendini gösteriyor. Bunu edinme sürecinizden söz edebilir misiniz? n Serbest ve hece ölçüsüyle yazdığım şiirler olsa da şairyazar Veysel Çolak ile tanıştıktan sonra serbest ölçüde karar kıldım. Şiirlerimi beğendiğini belirterek yol kavşaklarındaki nirengi noktaları gibi gideceğim tarafa yönlendirildim. Şiir tekniği konusunda bilgiler edindim, gereksiz sözün yük olduğunu, seksek taşlarının şiiri yorduğunu gördüm. Bir ünlem olan şiirin ayrıntılara ihtiyacı yoktu. Milyarlarca bilgiyi, hepi topu yirmi dokuz harfle anlamlı kılıyoruz da şiir niye ayrıntılı olsun. Şiir roman ve öykünün süzülmüş kristal halidir. Gülen çocuğun yüzü kadar pürüzsüz, ışıyan gün kadar umutlu olmalıdır. Herkesin yastığının altında bir şiir bulunsa dünyamız daha güzel olacaktır. Burada; çalışmalarıma moral destek veren şairyazar Hüseyin Peker’i, Oğuz Tümbaş’ı ve kitabı bas kı öncesi gözden geçiren eleştirmen yazar Mehmet Yaşar Bilen’i saygıyla anmak isterim. n Bu ilginç, kimselerde görmediğimiz imgelerin kaynağı nedir? Cemal Süreya, şiirin genç yaşta (1525) başlanılması gereken bir yazın alanı olduğunu söyler. Oysa siz çok geç yayımladınız (belki yanılıyorumdur). İlk kitabınızı 2012’de yayımlamıştınız. Nerelerdeydiniz? Neyle oyalandınız? Neler söyleyebilirsiniz? n Cemal Süreya’nın düşüncesi haklı bir gerçekliktir. Bu dönem; verimlilik, yaratıcı düşünce, sıçramalar bakımından etkin, duyguların aşınmadığı, insanın kapıyı çarpıp gittiği yıllardır. Ağaçlar da en iyi meyvelerini beş on yaşlarında verir. İyi de şimdi ne diyeceğiz çınarın gölgesine, elmasın oluşum sürecine. Şiir kitabımı geç yayınladığım doğru, yanılmıyorsunuz. İster kanyon diyelim, ister göçük, istersen derin bir deniz; vurgun yemeden çıkmak zorundaydım yüzeye. Satranç oynamaktan başka oyalandığım bir şey olmadı. “Biri bağda pekmez kaynatıyor” dedikleri kokuyu duya duya geldim Tesla’nın ışık oyunlarına, Ritsos’un Kastania’sına. İmgeye gelince sarıyı yeşilken tanıdım, sözün iki başlı olduğunu çocukken. Bilgi, hayal gücü, esin kaynağı, duygu; bir de okur olursa gerisi kolay. Parmağımızdaki yüzükte elektronlar dönüp durur da eğilip bakmayız içine nedense. n Bir şiirinizde “Dölyatağına gömün beni” diyorsunuz. Böylesi içeriği daha çok isyancı genç şairlerde görürüz. Bu yaşta, nasıl bir duygudur bunu size söyleten? Hayatölümşiir ilişkisiyle ilgili neler söylersiniz? n Bir iki şiir okumuştum erotik özellik taşıyan. Açlıktan tüyü dökülmüş, uyuz çakallara benziyorlardı. Oysa sahilde güneşi emziren Artemisler görmüştüm bir zaman. Belleğimden çıkarıp o şiirlere bir tepki olarak yazıldı “Çıralı Duruş’’. Bu nedenle; “Yoksa sözü bitti mi şairin?” dedim. Hayat dediğimiz şey şiirin tam da kendisidir. Erişkin bir yaşta tüm duyularımızla ilk defa günlük bir yolculuk yapsaydık bu dünyada, sanıyorum yeniden yazılırdı şiir. Var olmak bir armağan bu sonsuzlukta. Ölüm son dizesi hayatın. Yüz binlerce şiir yazılıp ağıt yakılmıştır üstüne. Bildiğimiz kadarıyla insan elli yedi elementin dizilişinden meydana geliyor. Bozulma sonucu suya, toprağa ve havaya karışan bu elementlerin bir hafızası olması gerekir. Henüz sorgulanmadı karbonun belleği, nereye gitti bu ağıtlar bu çığlıklar, nişan yüzüklerinden yansıyan ışıklar. “EVRENİN BELLEĞİ OLMALI...” n Birçok şiirinizde geçen Güneş’i hep büyük harfle yazıyorsunuz. Güneş sizin için ne ifade ediyor? n Güneş, aslında hidrojen gazının on beş milyon derece ısı ve korkunç bir basınç altında helyuma dönüşmesinden oluşan termonükleer bir tepkimedir. Biz onun hiç de umurunda değiliz. Bir tandırın içindeki alevin dışarı çıkması gibi kendi derdinde o. Ne ilginçtir ki; bu gezegen ve üstünde yaşayan her şey, varlığımızı bu paradoksa borçluyuz. Onun varlığı ile açıyor çiçekler, akıyor sular. Ona bağlı doğum ve ölümler. Bu enerji bitmeden ve yok olup gitmeden insan, dilerim yeni bir dünya bulunur ve sorarlar insana: Sen güneşin neresindensin? n Kitabınızı babanıza ithaf etmişsiniz. Yine bu durumu, daha çok gençlerde görmeye alışığız, diyeceğim. Neler söylemek istersiniz? n Gençler yaratıcı güçlerinin ilk örneklerini anne ve babalarına ithaf ederler. Bu doğal ve güzel bir süreçtir. İleriki yıllarda başka değerler devreye girecektir. Benim içimdeki çocukluk bitmediğinden, birikimlerimi bir armağan olarak sundum babama. Bir belleği olmalı bu evrenin. n Atlara Sürme Çekin/ Selami Şimşek/ Noktürn Yayınları/ 60 s. KItap 18 Ağustos 2016 11