Katalog

Ş iir Atlası BD’li şair Billy Collins 1941’de New York’ta doğdu. Holy Cross Üniversitesi’ni bitirdi. Riverside’daki Kaliforniya Üniversitesi’nde yüksek lisans ve doktora yaptı. 1968’den 2001’e kadar New York City Üniversitesi’nde ders verdi. ABD’nin değişik üniversitelerinde çeşitli görevlerde bulundu. 1975’te Michael Shannon ile birlikte MidAtlantic Dergisi’ni kurdu. Birçoğu antolojilere giren şiirleriyle başarılı bir şair olarak tanındı. 1994’te Poetry dergisi tarafından yılın şairi seçildi. 1995’te yayımlanan Boğulma Sanatı adlı kitabıyla Lenore Marshall Şiir Ödülü’nü kazandı. ABD Saray Şairi (20012003) ve New York Eyaleti Saray Şairi (20042006) unvanlarına layık görüldü. 2005’te Mark Twain Şiirde Mizah Ödülü’nü, 2007’de Washington Irving Edebiyat Liyakat Madalyası’nı aldı. New York Times Dergisi’nce Amerika’nın en popüler şairi olarak belirlendi. Şiirlerinde sıcak bir ses ve yumuşak bir üslupla yaşama bilincini işler, kısıtlayıcı biçimleri reddeder. Kitaplarından bazıları: İfadesiz Yüz, Paris’i Şaşırtan Elma, Meleklerle İlgili Sorular, Dokuz At, Şiir Sorunu, Henüz On Yedi Yaşındaydı… Billy COLLINS / Şiirler Çeviren: Baki YİĞİT CEVAT ÇAPAN ‘Başlıyorlar ona vurmaya bir hortumla/ aslında ne dediğini anlamak için’ A ZAMAN YOK Bu işgünü sabahı, telaş içinde, annemle babamın düz birer granit altında yan yana gömülü olduğu mezarlığı hızla geçerken korna çaldım. Sonra bütün gün düşündüm babamın beni onaylamadığını göstermek için yerinden doğruluşunu, annem ona geri yatmasını söylerken sakince. ATLAS OKYANUSU’NU YAYA GEÇMEK Tatil kalabalığının kıyıyı boşaltmasını bekliyorum, adım atmadan önce ilk dalgaya. Yakında Atlas Okyanusu’nu yaya geçeceğim İspanya’yı düşünerek, balinalar, deniz hortumları var mı diye bakınarak. Değişken ağırlığımı kaldırmasını hissediyorum suyun. Salıncaklı yüzeyinde uyuyacağım bu gece. Ama şu anda düşlemeye çalışıyorum bir görünüp bir kaybolan tabanlarımın balıklara nasıl gözüktüğünü aşağıdan. BUGÜN Çok harika bir bahar günü olsaydı bugün kesik kesik esen ılık bir rüzgârla canlanan, içinde evin tüm pencerelerini açıverme isteğini uyandıran ve sana kanarya kafesinin mandalını açtıran, aslında, küçük kapısının pervazını söktüren, sade tuğla yolların ve şakayıklarla coşan bahçenin güneş ışığında çok dağınık göründüğü ve kendini salon sehpasının üzerindeki cam kâğıt ağırlığına vurmak için eline bir çekiç almış gibi hissettiğin bir gün, karla kaplı küçük evlerinde oturanların dışarı çıktıkları ve el ele tutuşup bu mavi beyaz büyük konağa göz ucuyla bakarak dolaştıkları; şey, bugün tam da öyle bir gün işte. KEDİYİ UYUTMAK Yardımcısı tutuyor kediyi masanın üzerinde, gevşek kürkü sarkıyor küçücük iskeletinden, kaldırıyor şırıngasını veteriner, onun dokuzuncu canına bir çizgi çekecek. “Acıtmaz,” diyerek güvence veriyor bana, “yüzden geriye sayar gibi,” ama ben ona söylemek istiyorum zavallı kedimiz sayamaz hiç, ne yüze kadar, ne de geriye. n 1 3 0 6 2 6 Ş U B A T 2 0 1 5 n S A Y F A 2 3 ŞİİRE GİRİŞ Bir şiiri alıp renkli bir slayt gibi ışığa tutmalarını istiyorum ya da onun kovanına kulaklarını dayamalarını. Şiirin içine bir fare atın, çıkış yolu aramasını izleyin, diyorum ya da şiirin odasına girip duvarlarda bir ışık düğmesi arayın. Bir şiirin yüzeyinde su kayağı yapmalarını istiyorum yazanın adını dalgalandırarak kıyıda. Ama onların tek yapmak istedikleri, şiiri bir iple sandalyeye bağlayıp itirafa zorlamak. Başlıyorlar ona vurmaya bir hortumla aslında ne dediğini anlamak için. SÜRÜ Gutenberg İncili’nin her nüshası için 300 koyun derisinin gerektiği hesaplanmış. Görebiliyorum onları, ağıla tıkılmışlar baskının yapıldığı taş binanın ardında. Kıvranıyor hepsi küçük bir boş yer bulmak için, öyle çok benzeşiyorlar ki saymak neredeyse olanaksız. Söyleyen yok hangisinin getireceğini Efendi’nin bir Çoban olduğu haberini, zaten bildikleri birkaç şeyden biri. C U M H U R İ Y E T K İ T A P S A Y I