Katalog

Miles Davis bu kez otobiyografisi ile karşımızda.. 'Ben bir efsanevim' Kapak konusunun devamı. •* 1926 Mayıs'ında Ulinois'de doğan Milcs Davis, bir dişçinin ogiudur, ilk trompctini 13. yaşgününde alır. Lisedekı bıgband kıırslarından sonra Clark Terry ilc karşılasmca kendini bebop'un göbeğinde buluverir. Billy Eckstine'in orkestrasında Charlie Bird Parker ve Dizz Gillespie ile karşılaşıp bir turneye çıktıktan sonra, tek düşü New York'a gidip onları bulmak olur. 19 yaşında Dizzy, Monk, Benny Carter, Colcman Havvkins'le birliktc calar, özellikle dc Bird ile plak çalışmalarına katılır. Yeteneği onu dosdoğru götiirür, ama uyuşturucu kuyusuna düşmesini engellemez, daha sonralan kurtulmak için büyük çaba sarf etmesi gerekecektir. Gil Evans, Mulligan ve Konitz ile karşılaşması, sanat yaşamının ilk büyük adımına dönüşecektir. Ilcinç bir düzenlemeyle hazırladığı Birth of the Cool adh albümlc cool müzik tarihine girer. Daha sonra, cool deneyimlerinden, Horace Silver ve Sonny Rollins'in yoluKİTAPTAN BİR BÖLÜM Dinle. Hayatımda duyduğum en büyük haz elbiselerim üstümdeyken1944'te St. Louis, Missouri'de Diz ve Bird'ü beraber çalarlarken dinlediğim andı. ü n sekiz yaşındaydım ve Lincoln Lisesi'nden yeni mezun olmuştum. Diz ve Bird'ü B'nin orkestrasında dinlediğimde kendi kcndime, "Ne? Nedir bu?" demiştim. Öyle müthis, bir şeydi ki; korkunçtu. Dizzy Gillespie, Charlie "Yardbird" Parker, Buddy Anderson, Gene Ammons, Lucky Thompson ve Art Blakey, hepsi bir arada; B'yi henüz saymadım: Billy Eckstine bizzat. Çok orospu çocuğu bir orkestraydı. O müzik içime işlemişti moruk. Müzik kanıma girmişti ve duymak istediiim tek şevdı. O orkestranın çalış şekli duymaK istediğim her şeydi. Müthişti. Ve ben çıkıp onlarla çalıyordum. Diz ve Bird hakkında önceden bilgim vardı, müziklerini dinliyordum özellikle Dizzy'yi, trompet çalmadan ötürü filan. Ama Bird'ü de dinliyordum. Dizzy'nin ""Jouldn't You' diye bir plaftı vardı bende, bir de Bird'ün de çaldığı bir Jay McShann plağı, "Hootie Blues". Diz vc Bird'ü ük kez bu plaklarda dinlemiş, kıılaklanma inanamamıştım. Korkunçtular. Bunlardan başka bir Coleman Hawkins, bir Lester Young, bir de başta Jimmy Blanton'un çaldığı Duke Ellington SAYFA 4 plağım vardı. Bütün plaklarım bu kadardı. O sıralar ilahım Diz'dı. Bendeki o tek plagında çaldığı bütün sololan aynen çalmaya çalüjirdım. Ama Clark Terry, Buck Clayton, Harold Baker, Henry James, Bobby Hackett ve Roy Edridge de sevdiöim trompetçilerdi. Daha sonraki yıllarda Roy oldu ilahım. Ama 1944'te Dizzy idi. Billy Eckstine, orkestrası ile Plantation Kulüp'te çalmak için St. Louis'e gelmişti, kulüp beyaz gangsterler taraıından işletiliyordu. Bir gangsterler şehriydi St. Louis o yıllarda. B'ye diğer sıyahlar gibi arka kapıdan girmesi gerektiğini söylediklerinde orospu çocuklarına kulak asmayıp bütün orkestrayı ön kapıdan sokmuştu. nu açtığı hardbop'a geçer. Clotrane, Garland, Chambers ve Philly Joe Jones ile unlıı beşlısını kurar. Parts'dc Ascenseur pour I'Echafaud filminin müziğini kaydeder. Aynı dönemde Gıl Evans ile Sketchets of Spain ve Porgy and Bess üzerinde çalısır. Yetmişli yılların baslarından itibaren, Miles yavaş yavaş fusion'a yöneldi. Bitches Brew caz ile rockun incelikli karışımıdır, böylelikle o güne dek gerçekleşemcyeccğine inanılan bir birleşmeyi ba^arır, birbirinden son derece farklı iki dünyayı bi araya getirerek müzik tarihinin en önemli sayfalarından birini daha çevirir. Bundan böyle yaptığı müzik caz olmaktan çıkmıştır, kendisi New Music der, kısaca Miles! 75'teki albümü Agharta'dan sonra, bir araba kazası, kalça kemiği amcliyatı, eroin tutkusundan annma çabası gibi birçok 1 Billy Eckstine. CUMHURİYET KİTAP SAYI 267 J