Katalog

HAYVANLAR, NESNELER, ŞEYLER, 1 Sümüklüböcek Dıştan, bir daireye çalar gibidir ama, tam kapanacağı yere geldiğinde iki ucunu birden kıvırıp içine dönüverir. Bir bungalov! Küresel. Biçimler biçimi! Anlayacağınız kendinden başka hiçbir şeye benzemez. llle de benzetmek ıstersek tedirgin bir su damlası diyebiliriz. (Pusatlı, Şom, parlak) Zar inceliğinde kavklı, o denlı de yeğnı, saydam. Bir sarmal. Albenili.f) Işaret parmağınızla kabuğuna vurduğunuzda: Tın! diye bir ses duyacaksınız. Çıt! diye de kırıldığını. Elinize alıp baktığınızda, güzeller güzeli kabuğunu bir yumak gibi incecik bir zarın sardığını göreceksiniz. Hızla da büyüyen ve yiten. Ama gene de karanlık bir kuyu gibı düşünün bunu. Dipsiz bir kuyu ya da. Yalnız inilen, çıkılmayan. Kostak bir puzzle da diyebiliriz. Varlık eytişimseldir. (Ben zayıf bu sarmalı çizmeye kalktığında her seferinde tökezleyip durmamış mıdır?) Bu içe dönük eğri için (eğri dünyanın payandasıdır) geometrıyle az mı dolaşmıştır. ten, öyleyse kavkın ağzından o çetin yerden başlayacağız anlatmaya. Böcekbilimcilere göre de kış uykusuna yattığı yerden, tepesinin sağ, göbeğinin sol çentte büküldüğü yerden. Her şey de orda değil midir? Akciğer (ki nerdeyse en çok yeri o kaplar), kalb (bir sümüklüböcek olan kalbi), sümükbezi (varlığını nerdeyse ona borçludur biliyoruz, hiç değilse sakarlığını sümüklüböcek sakardır), bağırsaklar (ki bir uçtan bir uca uzanırlar), dölyolu (ki her an hazırdır), anüs (ki kösnüldür), beyin (ki henüz kapağı açılmamıştır), dil (ki gider gelir), dokunaçlar (ki tetiktedir hep, hem değil mi ki gözleri ordadır) vb... Küçük bir dünya (küçük, kime göre?)! Işte ordan bakacaktır dünya dediğimız yere: Gerip antenlerini, gözlerinı de geçtiği yerlerın her karesine tutarak ve düşürerek bir ayağını yavaşça (bize göre yavaşça: Dakikada 1,85 m. 112 m.) sırtlanıp evini anakarayı arşınlayacaktır. (Şimdi ben bu yazıyı yazarken de öyle yapmıyor mudur?) Bırakalım, arşınalsın öyleyse! iç De bana, sümüklüböcek, beni seviyor musun? Sunu Sevgili sümüklüböcek, sen ki benim niceleri gibi sevdiğim sılık, horlanmış sakinlerimdensin; ne zamandır senı yazmak istiyordum, kaç kez kalem elimde gıtti geldi, kâğıt kaydı durdu kısmet bugünmüş. Bu yazıya başlarken böcekler içinde en iyi seni yazacağıma inanıyordum (bu belki bunca yıllık tanışıklıktan ya da benim sana olan özel, evet özel, ama bunu çözmüş değilim hâlâ sevgimden geliyordu), bu istekle dolup taşıyordum; bunu yapabildiğim için bilemeyeceğin denli sevinçliyim. Sevinçliyim çünkü sen benim küçük evimin nice yaratıklan gibi her yerde ayağıma dolaşan, kalemlehmin, kâğıtlarımm üstünde gidip gelen yakınlarımdansın; şimdi de benim sıradan yazılarımın arasında boy gösteriyorsun. Nasıl sevinmem ben? Hoşçakal. V W. Blake, kutsal der miydi sana? 52312