Katalog

SAYFA CUMHURİYET 19 AĞUSTOS 2013 PAZARTESİ 6 DİZİ ‘Karşı darbe’ korkusu 12 Eylül 1980 askeri darbesine giderken Genelkurmay Karargâhı’nda, ülke yönetimine “müdahale için gerekli hazırlık” çalışmalarının ilki Mart 1980’de tamamlandı. 25 dosyalık “taslak darbe planı”, 4 Mart günü Genelkurmay Başkanı Orgeneral Kenan Evren yurtdışında olduğu için Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Nurettin Ersin ile Genelkurmay II. Başkanı Orgeneral Haydar Saltık’a sunuldu. Anayasal düzen içinde artık ülke sorunlarının çözümlenmeyeceği savunulan darbe etüt çalışmasında “parlamento feshedilmek ve yeni bir anayasa yapılmak suretiyle; bir konsey ve kurucu meclis teşkil edilerek geleceğin güçlü Türkiye’sinin oluşturulabileceği” sonucuna varıldı. Cuntacılar, yönetime el koyduktan sonra en çok “TSK içinden”, “halktan” veya “dış güçlerden” “karşı darbe” yapmasından korktu. Planda, özellikle halkın bir kesiminden kaynaklanabilecek 12 Eylül darbesi için ilk taslak çalışma Mart 1980’de komuta kademesine sunuldu. Darbeciler, en çok halktan ve TSK içinden gelecek ‘karşı müdahaleden’ endişelenmiş RTE Topa Tutuluyor ABD ve AKP: Nereye 2: Son bir yılda, özellikle de Gezi protestolarına karşı iktidarın cani şiddeti ve sonrası, RTE ve iktidarı görülmemiş biçimde eleştirildi, alaya alındı, diktatörlükle suçlandı... Öyle ki, bu eleştirilere bakıldığında, henüz bir iki yıl öncesine kadar yağlayıp balladıkları Erdoğan ve iktidarına karşı, aşırı dozda eleştiri yağmuru bile denebilir... Hayır yanlış anlamayın, eleştirilerin içeriği ve dozu aslında çoktaan olması gerektiği gibiydi; aşırı doz derken, kısa sürede bir uçtan diğer uca savrulmayı kastettim! Bunu, RTE ve iktidarına karşı siyasi bir karşı duruşa geçtiğinin işareti olarak görmek gerekir. Şimdi bazı başlıklara kısa kısa bakalım. bu tür karşı hareketleri önlemek için; “anarşi ve bölücü mihrakların ‘her çareye başvurularak’ süratle ve şiddetle ortadan kaldırılması” önerildi. 10 Mart’ta toplanan kuvvet komutanları, darbenin zamanlamasını tartışırken Süleyman Demirel hükümetinin düşmesinin iyi olacağını ifade ederken, “Okulların kapanacağı, vergi gelirlerinin hazineye akacağı hazirantemmuz ayları müdahale için düşünülmelidir” görüşünü kaydetti. Müdahale ‘G gününde’ Genelkurmay Başkanlığı’nın 12 Eylül davasına gönderdiği belgelere göre 13 Eylül 1979’da üç subaydan oluşturulan grup, çalışmalarını Mart 1980 başında tamamladı. Darbeye ilişkin yapılan çalışmalar, 25 dosya halinde 4 Mart 1980 günü Genelkurmay Başkanlığı’na vekâlet eden Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Nurettin Ersin ile II. Başkan Hasan Saltık’a takdim edildi. Karargâh’ta saat 14.30’da başlayan toplantıda yapılan sunumun ardından, bu hazırlıkların etüt edilerek 10 Mart günü toplantıya katılmayan kuvvet komutanları ile Jandarma Genel Komutanlığı’na arz edilmesi emredildi. Taslak darbe çalışmasında, müdahale tarihi “G günü” olarak nitelendirildi ve burada “G gününden önceki hazırlıklar, G günü ve G gününden sonra yapılacak faaliyetler” anlatıldı. Sunumu yapan subay, sözlerine “Müdahale için gerekli hazırlıklar ile bugün içinde bulunduğumuz durumun değerlendirmesini sunacağım” şeklinde başlarken, “Sayın komutanım. Eylül 1979’dan bugüne kadar ülkenin içinde bulunduğu son derece önemli ekonomik, sosyal ve anarşik ortamda demokratik hür parlamenter düzen içinde sorunların çözümlenmesi hakkındaki umutların maalesef gün geçtikçe kaygı verecek bir şekilde azaldığı ve ülkenin bekası açısından hayati kararların verilmesi arifesinde bulunulduğu yüksek malumlarıdır” ifadesini kullandı. Hazırlanan taslak darbe planına göre, kurucu meclis kurulana kadar yasama görevi ile yürütme organlarının denetim görevleri Milli Birlik Komitesi’ne (MBK) verildi. Başkanlığını Genelkurmay Başkanı’nın üstleneceği MBK’nin 32 üyeden oluşması planlandı. Bunların 11’ini kuvvet komutanlarının arasında bulunduğu askerlerin oluşturacağı, MBK’nin 16 üyesinin ise sivil kişilerden oluşması düşünüldü. Siviller; yargı, parlamento, basın, meslek kuruluşları ve üniversitelerden seçilecekti. 5 üye ise İcra Komitesi’ni oluşturacaktı. Ancak 12 Eylül darbesi yapıldığında Milli Birlik Konseyi değil, Milli Güvenlik Konseyi kuruldu ve bu konseyde siviller yer almadı. falık taslak plan, el yazısı ile kaleme alındı. Ancak planın kim tarafından yazıldığı belgeler üzerinde yer almadı. Taslak planda, askeri müdahale sonrası sıkıyönetim ilan edilmesi, yeni bir anayasa hazırlanması, Milli Birlik Konseyi kurulması, kurucu meclis oluşturulması, siyasi partilerin kapatılması, TRT yönetimine el konulması dahil 27 konu anlatıldı. EL YAZISIYLA 74 SAYFA Darbeye ilişkin hazırlanan 74 say Alican ULUDAĞ ‘Milli Birlik Komitesi’ Sonuç: Darbe şart aporun sonuç kısmında, ülkedeki siyasi bunalımın çözülmesi konusunda TSK’nin R ümitli olmadığı ifade edildi. Yönetime el konulması istenilen planda, şu ifadeler kullanıldı: “Bugünkü meclislerden bir erken seçim kararı çıkmayacağı, APCHP işbirliği veya koalisyonun gerçekleştirilemeyeceği, cumhurbaşkanının APCHP işbirliği gerçekleştirilmeden seçilemeyeceği, TSK’nin uyarı mektubuna rağmen tutum ve davranışlarını değiştirmeyen siyasi partilerimizin ve diğer anayasal kuruluşların ülkenin acil sorunlarına çözüm getirmeyecekleri açıkça belirlenmiş bulunmaktadır. Sonuç olarak anayasal düzen içinde ülke sorunlarının çözümlenmeyeceği, parlamento feshedilmek ve yeni bir anayasa yapılmak suretiyle; bir konsey ve kurucu meclis teşkil edilerek veya sadece kurucu meclis teşkil edilerek geleceğin güçlü Türkiye’sinin oluşturulabileceğini yüksek tensiplerine arz ederim.” ‘Ne zaman yapsak?’ ‘Yüz bin kişi organize olur’ Onlarca sayfalık taslak planda, en geniş anlatılan bölümü “karşı darbeler” ve bunlara karşı alınacak önlemlerin oluşturması dikkat çekti. Taslak planı hazırlayan subaylara göre, Silahlı Kuvvetler’in ülke yönetimine el koymasıyla birlikte ordu içinden, halktan ve dış güçlerden karşı darbelerin olabileceği belirtildi. Taslak planda, geçmişte Talat Aydemir’in 1960 ihtilalcilerine karşı yaptığı başarısız darbe girişimleri ima edilerek “Hele emir ve komuta zinciri dışında yapılacak müdahalelerin yeni darbeleri davet ettiği yakın tarihimizde acıyla yaşanmıştır” denildi. Darbecilerin ikinci endişesini ise halktan bir karşı darbe gelmesi olasılığı oluşturdu: “Yıllardır anarşik ve bölücü güçler silahlanmakta ve eğitilmektedirler. Anarşik ve bölücü güçlerin organize edilmeleri halinde birkaç yüz bin kişinin karşı darbede kullanılabileceği değerlendirilmektedir. Ayrıca bu güçlerin Silahlı Kuvvetler içinden ve dış güçlerden destek görmeleri halinde, olayların büyük boyutlara ulaşabileceği kıymetlendirilmektedir. Halkın bir kesiminde kaynaklanabilecek bu tür karşı hareketleri önlemek için; anarşi ve bölücü mihrakların her çareye başvurularak süratle ve şiddetle ortadan kaldırılması, anarşi ve bölücü güçlerin TSK’ye sızmalarının önlenmesi, sızmaların tespit edilerek derhal etkisiz hale getirilmesi, muhtemel karşı darbeleri süratle yok ederek dış fırsat verilmemesi, hassas bölge ve mahallelerin devamlı ve etkin bir şekilde izlenmesi gerekli görülmektedir.” ‘Dış ülkeler baskı yapabilir’ Planın “harekât emri” bölümünde ise müdahalenin gizlilik içinde ne şekilde yapılacağı anlatıldı. Darbeyle birlikte sıkıyönetim emrine verilecek Emniyet teşkilatındaki “suçlu ve yanlı polislerin” tutuklanması, derneklerinin kapatılması ve teşkilatın Silahlı Kuvvetler gibi disipline edilmesi tasarlandı. Planda, yargı için ise “Yargı organlarının devlet içinde devlet olma durumlarına son verilmesi esas alınmış, yüksek mahkemelerin sadece yargıçlardan değil karma meslek gruplarından oluşması öngörülmüştür” denildi. Müdahale sonrası dış tepkiden korkan darbeciler, planda bunu “Ülkemizde Silahlı Kuvvetler’in yönetime el koyması ile komşularımızdan Sovyetler Birliği, Bulgaristan, İran, Irak ve Suriye’nin ülkemize karşı bekle gör politikası; Yunanistan ve Kıbrıs Rumlarının da genelde aynı politikayı uygulayacakları fakat dünya kamuoyunda aleyhimizde bir hava yaratmak için geniş ve yoğun bir propaganda faaliyetlerinde bulunacakları değerlendirilmektedir. Demokratik düzene geçiş uzun süre askıya alındığı takdirde NATO, AET, IMF, Avrupa Parlamentoları Birliği gibi Batı ülkelerince oluşturulan siyasi ve ekonomik kuruluşlar normal demokratik düzene geçişi sağlamak amacıyla siyasi ve ekonomik baskılar yapabilirler” sözleriyle yansıttı. Genelkurmay’ın Günlük Karargâh Ceridesi’ne göre Haydar Saltık, “HaziranTemmuz 1980 tarihi hazırlık için hedef olarak düşünülmelidir” diyerek darbe tarihine işaret etti. Darbenin “etüt çalışması” olarak nitelendirilebilecek sunumun ardından Karargâh’ta 10 Mart günü bir toplantı daha gerçekleştirildi. Bu toplantıya Orgeneraller Ersin ve Saltık’ın yanı sıra Hava Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Tahsin Şahinkaya, Deniz Kuvvetleri Komutanı Oramiral Nejat Tümer ve Jandarma Genel Komutanı Orgeneral Sedat Celasun da katıldı. O sırada yine yurtdışında olduğu için toplantıya katılmayan Genelkurmay Başkanı Evren’e sunum daha sonra yapıldı. 10 Mart’taki toplantıda, darbenin ne zaman yapılması gerektiği konusunda komutanlar şu görüşleri kaydetti. Nurettin Ersin (KKK): Müdahale için hükümet (Demirel hükümeti) düşene kadar bekleyelim. Aldığı ekonomik tedbirlere yardımcı olalım. Eğer bu hükümetle sorunları çözmek mümkünse biz de yardım edelim ve bundan memnun oluruz. Hükümetin icraatını nereye kadar izleyelim. Bu zaman da tayin edilmelidir. Hükümet giderse müdahaleyi o zaman düşü nelim, şimdi zamansız ve acele olduğunu düşünüyorum. Deniz, Hava ve Jandarma komutanları: Yeni bir Meclis oluşturulması uygun olur. Zaman kazanmakta yarar vardır. Haydar Saltık: Hükümetin düşürülünceye kadar devam etmesi uygun olur. Müdahale zamanının tayininde faktör olarak hazineye döviz ve vergi gelirlerinin akması ile birlikte okullarda öğrencilerin en az bulunduğu bir zaman da dikkate alınmalıdır. Haziran ayı, vergilerin toplandığı, yatırımların başladığı aydır. Hazirantemmuz ayları uygun olabilir. Nurettin Ersin: İç kamuoyu olarak halkın genelde bizi destekleyeceğini kabul ediyorum. Aşırı uçlar halkı istismar edeceklerse de büyük problemler çıkarmayacaklarını düşünüyorum. İç kamuoyundan Sovyetler ve Batı kadar endişeli değilim. Hükümet bir anda düşerse ne yapalım? Sedat Celasun (Jandarma): Hükümet düşünce, yenisinin kurulamaması kamuoyu oluşturur. Beklemek de yararlı olacaktır. Nurettin Ersin: Hükümet düşünce iç politika izlenmelidir. SÜRECEK l Türkiye’deki paranoyak politika tarzı, iktidarın baskıcı yönünü gösterdi. Erdoğan’a destekçileri sırtlarını çevirdiler, Türklerin en son istediği, bir Vladimir Putin’e sahip olmaktır... Türkiye yıllardan bu yana cami ve devleti birbirinden ayırabilen bir Müslüman ülke örneğiydi. Erdoğan, döneminde hem din hem de moderniteye düşman olmayan İslamcı bir demokrasi örneği haline gelebilirdi. Ergenekon mahkeme kararları ile Ortadoğu’dakine üzücü şekilde benzer bir tablo ortaya çıkıyor: Kaderi, güçlü tek bir adamın anlık kararlarına göre çizilen bir ülke. (The Wall Street Journal) l Siyasal İslam demokrasi meşruiyetini kaybetti. l Erdoğan: Otokrat lider... Türkiye’de demokrasi eksikliği, sorunları depoya atıyor... İnsanların demokrasi umudu giderek çok hızla azalıyor... (Guardian) l Erdoğan’ın Türkiye’deki protestolara tavrı, Putin’le benzerlik taşıyor. l Erdoğan’ın gözden düşüşü Şekspirvari trajedi gibi. l Avrupa Erdoğan’ı mahkum edebilir. AB Türkiye’den bir demokrasi mucizesi beklemiyor... Türkiye’nin Avrupa adaylığı zora giriyor. Avrupa Konseyi: Türk polisi aşırı şiddet kulllandı. l Ergenekon davası adalet mi intikam mı? Türk demokrasisi için ileriye doğru atılmış, geri dönülmez bir adım olacaktı. Ancak beş yıl süren ve aralarında ordu mensupları ve onların işbirlikçisi olduğu iddia edilen 275 sanığın darbe komplosu kurmakla suçlandıkları Ergenekon davasında 5 Ağustos’ta verilen ağır cezalar, pek çok kişinin, aksi yöne gidildiği inancını pekiştirdi. (The Economist) l Muhalefetin baskılanması, Türkiye’yi geriye götürdü. Erdoğan’ın hükümet aleyhtarı gösterilere şiddetli tepkisi, Türk Başbakanı’nın muhalefete karşı alerjisini kanıtladı. Daha da kötüsü, bu tutum Türkiye’nin siyasi ve ekonomik geleceği için önemli sonuçlar doğurur... Erdoğan daha önceleri de kendisine karşı çıkmaya cüret gösterenleri cezalandırıcı tutuma girmişti... Bu eylemler Türkiye’nin hukuk devleti içeriğine büyük zarar verir... (F.Times) l Uluslararası tanınmış kişiler The Times’a verdikleri ilanda, Endoğan’ı Nazi yöntemi ile propaganda yapmakla suçladı. Erdoğan kızgın. (Die Welt) HHH Ergenekon davalarında verilen ağır cezalara karşı ABD ve AB’den yapılan açıklamalar bile, Erdoğan ve hükümetinin arkasındaki dış desteğin nasıl yok olduğunu açıklamaktadır: l ABD Dışişleri Bakanlığı Sözcü Yardımcısı Marie Harf: “İstanbul’daki özel mahkeme tarafından açıklanan karar ve cezaların sertliğiyle ilgili medya haberlerini takip ediyoruz... Çok sayıda Türk vatandaşı, dava sürecinin uzunluğu ve şeffaflık eksikliği ile mahkeme kararı ve cezaların verilme şekli bağlamında ciddi kaygılar dile getiriyor...” Beraber çıktıkları yol, ayrıma geldi, RTE başka yola, ABD başka yola saptı! Peki Avrupa Birliği Komisyonu ne diyor, kısaca: “Ergenekon davası dahil, tüm gelişmeleri yakından izliyoruz. Aday ülke olarak Türkiye’de yargı sürecinin işleyişinin Avrupa standartlarına uygun olup olmadığı konusuna odaklanmaktayız… Adil, bağımsız ve hesap verebilir yargı sistemi, olgun ve işleyen bir demokrasinin temel dayanağıdır...” HHH Bu eleştiriler, arkasında ABD ve AB siyasi iktidarlarının “yorum ve değerlendirmeleri” olmasaydı, bu denli doğrudan, adını koyarak, hedef alarak olmazdı... Amerikan ve Avrupa basını, hükümetlerinin de izenimlerini alarak duyarlılıklarını yansıtmaktalar... Buradan çıkarılacak tek sonuç, ABD ve AB’nin, belki AKP’yi değil ama RTE’yi çoktan gözden çıkardıklarıdır. Bir meslektaşım şöyle dedi: ABD Kongresi’nde birçok milletvekili ile görüşüyoruz; istisnasız hepsi, Cumhuriyetçi olsun Demokrat olsun, Erdoğan ve Davutoğlu’ndan, haaa onlar mı eleştirel bir beden dili ve yüz ifadesiyle ve sözel olarak burun kıvırarak bahsediyorlardı!.. Daha ne diyeyim!