Katalog

S iyasette son dö- nemde yaşanan hõzlõ değişimler, bu konuya en ilgisiz va- tandaşõn dahi gündemi haline gelmişken, siyaset ve siyasetçiye ilişkin dü- şüncelerimizi paylaşmak istedik. Maalesef siyasetin bir meslek edinir gibi de- vam edilip diploma alõ- nan fakültesi yok. As- lõnda bu son derece do- ğal. Çünkü siyaset yap- ma olgusu bir meslek ifasõ gibi düşünülemez. Siyaset yapma, bir hiz- mettir. Her meslekten insanõn ülkesine fayda- lõ olmak için eğer mil- letvekili ise bir veya ya- pacaklarõ bitmediyse birkaç dönem, gerçek işini bir kenara bõraka- rak bayrağõ başka bir hizmetkâra devredeceği güne kadar, vekil ol- mayacaksa partisi için- de alacağõ görevleri, yi- ne verimli olabildiği sü- rece sürdürmesi gere- ken bir vazifedir. Bu anlayõş çerçeve- sinde kendi dünya görü- şüne yakõn bir parti içe- risinde siyaset yapan ve- ya yapmak isteyen in- sanlarõn bizce ilk dikkat edecekleri nokta, kişi- sel çõkarlar değil, ülkeye mensubu olduklarõ par- tinin ilkeleri doğrultu- sunda katkõ sunmak ol- malõdõr. Elbette siyaset bir ekip işidir. Ancak ekip konusu, çok dar ele alõnmamalõdõr. Şucu ve- ya bucu diye adlandõrõl- mak uğruna bazõ değer- ler yok sayõlmamalõdõr. Önemli olan, bulunduk- larõ partinin tüzelkişili- ğinin ilkeli bir şekilde temsilidir. Bu temsil ba- zen genel başkan olarak ifa edilir. Bazen sade bir üye olarak. Hatta 1., 2. veya 3. adamlõktan sade üyeliğe geçişten sonra o kişilerin söz ve ey- lemleri, gerçek bir dev- let adamõ olup olmadõk- larõ yolunda topluma da- ha somut veri sağlar. Bazen de parti içinde önemli görevler aldõğõ halde kendisinden bek- lenmeyen acemiliklerle kredisini cömertçe har- cayanlar olur. Bunlarõn tümü, siyaseti öğrenme- ye çalõşanlar için birer ib- retlik derstir. İşte siyaset gerçekte denize atlayõp yüzme öğrenmeye çalõşmak gi- bi ancak somut olarak parti çalõşmalarõna katõ- lõp, yaşanan her deneyi- min biriktirilmesi ve bu birikimden çõkan değer- lere göre şekillenmesiy- le yapõlmaktadõr. Hiçbir teorik ders, pratik bir dersten öğre- nilenden üstün değildir. Siyasetin okulu, siyasi partilerin bizatihi ken- disidir. Bu nedenledir ki si- yasi partiler, tüm iyi ni- yeti ile hizmet etmek isteyenlere eşit davran- malõ, herkese aynõ şan- sõ vermeli, parti içeri- sinde herkesin hak ve hukukuna saygõ göster- melidir. Gerektiğinde susmayõ bilmek, bir mevkiden uzaklaştõktan sonra yine canla başla çalõşabilmek, bunu da takdir görmek için değil, doğru olduğu için ya- pabilmek ne güzeldir… Ancak bazõ tehlikele- re de dikkat etmek gere- kir. Siyasi partilerin kur- du, dedikodu ve iftiradõr. Bir partinin yönetimi özellikle bu iki faaliyet için etkili önlemler al- malõdõr. Çünkü pek çok değerli insan, sarf ettiği iyi niyetli sözlerinin çar- põtõlmõş halinin ulaştõğõ noktada siyasi hayatõ- nõn bittiğine üzüntü ile tanõk olmuştur. Bizce bu gibi durumlarda hakkõn- da söz üretilen kişi mut- laka dinlenmelidir. Ve mümkünse lafõ taşõyan için disiplin meselesi dü- şünülmelidir. Siyasetçi için en önemli özellik özü sö- zü bir olmak, siyaseti idealler uğruna amatör bir ruhla yapmaktõr. Parti içi demokrasi ve parti içi hukuk ise si- yasetteki kalite çõtasõnõn yükselebilmesi için ol- mazsa olmaz iki koşul olduğu gibi her partili için de önemli birer gü- vencedir... CMYB C M Y B SAYFA CUMHURİYET 30 HAZİRAN 2010 ÇARŞAMBA 2 OLAYLAR VE GÖRÜŞLER AÇI MÜMTAZ SOYSAL Bölünmeler ve Kopamayışlar YILLARDIR hep söylenir: “Belçika bölünüyor” derler; sanki eskiden bütünmüş gibi. Napoleon sonrasının Avrupası’nda, savaşlar ve istilalarla yorgun düşen insanları tepeden inme bir hanedanın krallık zamkıyla birbirine tutturmak ve farklı dilli iki halktan bir çeşit ulus-devlet yaratmak kolay mıydı? Kolay olmadı diye, her dönemde yeniden ortaya çıkan ayrışma eğilimlerinin dıştan genellikle sanıldığı gibi çatlamalara, çatışmalara, kapışmalara, boğuşmalara dönüşeceğini sanmak da yanlış. Hele orası gibi ülkelere bakıp Türkiye’ye dersler çıkarmak kadar büyük yanılma olamaz. Her ülkenin bölünüşü kendine. Üstelik, hem sömürgecilik yıllarından hem de savaş sonralarından gelme göçler öylesine karışık yeni bir kesim yaratmış ki o topraklarda, neredeyse zamk olarak onlar kalmıştır ve onlar kaldıkça bölünme daha da zor olacaktır. Çünkü o insanlar, devletin öncesini ve başlangıçlarını yaşamamış oldukları için, kuruculara karşı yılların gerisinden gelme önyargılar, kırgınlıklar, hınçlar içinde değildir. Eski sömürgelerden gelenler de önceki günlerine ve çektiklerine göre daha rahat bir yaşam sürdürürler. Daha da önemlisi, o topraklarda iki-üç kuşaklı bir yaşanmışlık, ister istemez, orada doğup büyüyen, yeni farklılıklar edinen, köklü bağlılıklarını bir ölçüde gevşeten, hukuken de yeni yerin uyruğu olan insanlar yaratmış oluyor. Hatta Fransızca konuşulan güneydeki Valonya bölgesinde, kuzeyin Flaman eyaletlerinde ve başlı başına ayrı bir bölge sayılan başkent Brüksel’de çeşitli basamaklardaki yönetimlere seçilmek için partilere giren, aday olan ve seçilebilen bir yığın yabancı kökenli insan bile var. Türkler de. Doğal olarak, onların kolayca liste başı yapılıp hemen seçilmelerini beklememek gerek. Sırf biraz daha oy toplayabilmek için listelerin ortasına konanlar çoğunluktadır. Ama yine de o yoldan yeni ülkelerinin kaderiyle bütünleşen, dolayısıyla artık oradan zor ayrılabilecek olanlar hiç eksik değil. Belki, yalnız küçücük Belçika’da değil, Avrupa’nın başka bütün ülkelerinde daha sık yaşanan ve gitgide dramatikleşen durum şudur: Avrupa Birliği’nin şemsiyesi altında toplanan ülkeler birbirine yaklaştıkça, o ülkelerin içlerindeki bölünmeler, kopmalar ve dağılmalar artık birer kişisel özlem ve hicran kaynağı olmaktan çıkmıştır. Herkes aynı kâsenin içinde, üç aşağı beş yukarı, eski yaşadıklarını yaşamakta, yeniden fazla değişiklik görmeksizin. Asıl dramatik olan, bundan böyle yaşlılıklarını, emekliliklerini bile orada geçirmek zorunda kalan ve artık ne orada edinilmiş çocuklarından kopabilen ne de eski yurtlarına dönmeyi göze alabilenlerin durumudur. Bağlılık rahatlığı gibi görünen ama yürek parçalayıcı ve hüzün verici olan o kopamayıştır. [email protected] PENCERESiyaset-Siyasetçi Av. Meral ÇİL