Katalog

CMYB C M Y B SAYFA CUMHURİYET 23 OCAK 2010 CUMARTESİ 2 OLAYLAR VE GÖRÜŞLER PENCERE Ömer Hayyam’dan Dağlarca’ya... İlerici-gerici çatışmasının tarihteki değişmez göstergelerinden biri de içki üzerine tartışmada ortaya çıkar... Ömer Hayyam bin yıl önce İran’da yaşamıştı; rubaileri (dörtlükleri) çok ünlüdür: “Biz hırkadan sonra küpe gelmişiz; Kıpkızıl şarapla abdest almışız. Medresede kaybettiğimiz ömrü Meyhanede aramaktır işimiz.” Bin yıl önceki Hayyam’a bir bakın, bir de bin yıl sonraki İran’a ve Türkiye’ye... Hayyam’dan bir dörtlük daha: “En büyük söz denen Kuran bile Arada bir okunur besmeleyle. Kadehteyse öyle bir âyet var ki Okur insan her zaman, her yerde.” Bizim Hayyam’ımız yok mu? Fazıl Hüsnü Dağlarca!.. “İçtiğimiz Karanlık korkusundan İki akşamda bir batsa güneş İki akşamda bir içsek” Hayyam bin yıldan beri var, Dağlarca bin yıl sonra olacak; Fazıl Hüsnü meyhanenin tam Türkçe’sini yeğliyor: İçkievi!.. “Katık” başlıklı şiiri: “Peynirle mi kavunla mı leblebiyle mi İçki denilen Neyle içilir - Usla” Kim derdi ki Hayyam’dan bin yıl sonra Dağlarca gelecek, Türkçe’nin şiirini doruğa çıkaracak.. Kim derdi ki Hayyam’dan bin yıl sonra Türkiye’ye bir Atatürk gelecek... Akşamları dorukta sofrasını kuracak.. Kim derdi ki Atatürk’ten sonra bir takıyyeci siyasal iktidar gelecek.. Elinden gelse içkiyi yasaklayacak... Fazıl Hüsnü ne yazmış?.. Şiirin adı: “Üzüm’le Erik...” “Bilseydi sevinirdi Asma’yla Dal Ta nerelerde Başlarının döndüğünü” Batı’nın 21’inci yüzyıla erişmiş toplumunda iki tartışma yok: İçki ve tesettür!.. Bir ülkenin düzeyini anlamak istiyorsan, politikada tartıştığı konuların içeriğine bak!.. İçki yasağı.. Ve türban!.. Zavallı Türkiye’m!.. Sen bu hallere mi düşecektin!.. “Bu kör ışık ne mi Bardakta kımıldayan? En eski günlerden kalma Gecenin biri” Uygarlık eski Ege’de şarap testisini yudumlamış, Hayyam’ın dörtlüğünde demini sürmüş: “Seni kuru softaların softası seni! Seni cehenneme kömür olası seni! Sen mi Hak’tan rahmet dileyeceksin bana? Hakk’a akıl öğretmek senin haddine mi?” İçki yasağı.. Ve tesettür.. Laik Cumhuriyet’in ‘Aydınlanma’ döneminde yaşadığımız bu karabasana ‘irtica’ yerine ‘demokrasi’ adını takmak isteyenler ayık mıdırlar?.. Sarhoş mu?.. (31 Aralık 2005 tarihli yazısı) KIBRIS konusunda sürüp giden hukuk rezaletlerine en köklü biçimde son vermek için, dün bu sütunda yazılan Orams davası akıllıca kullanılmalıdır. Şimdilik, aile telaş içinde: Arsanın eski mâliki Meletis Apostolides’e tazminat ödeyip arsayı geri vererek Güney Kıbrıs Rum Yönetimi’nin hukukunu tanımış olacaklarını, işgal ettikleri süre kadar kira ödeyeceklerini, inşa ettikleri villayı yıkmak zorunda kalacaklarını düşünmekteler. Onlar yalnız bırakılır mı? KKTC’nin başındaki M. A. Talât henüz konuşmadı ama sözcüsü Hasan Erçakıca kararı uygulamayış yolunun araştırılacağını söyledi. Ankara ise kararı “düşündürücü” bulup “görüşmeler bundan etkilenmesin” demekle yetindi. Kimse çıkıp bu sorunların başlangıçta Birleşmiş Milletler’ce onaylanmış tek pratik yol olan “toplu takas”la çözülmesi gerektiğini söyleyebilmiş değil. Öyle anlaşılıyor ki, sonuçta sorun Strasburg’taki İnsan Hakları Mahkemesi’ne taşınacak, orası da “işgalci Türkiye”yi gaspla suçlayıp her şeyi bize yıkacaktır. Ne münasebetle ve hangi hakla? Çıkmazın püf noktası budur ve Gül diplomasisi, Loizidu kararına karşı pekâlâ geçerli olabilecek evrensel bir hukuk kıyameti koparmak yerine, tazminat ödemeyi kabul ederek hata işlemiştir. Üstelik, “bir defalık ödeyin, sonrası için bağlayıcı olmaz” biçimindeki uluslararası diplomatik yalana da kanarak. Artık, bu çıkmazdan kurtulma ve doğru olanı yapma zamanı gelmiştir. 20 Temmuz 1974’ün üzerinden 36 yıl geçtikten sonra bu ne biçim bir “işgal ve gasp”tır ki, söz konusu toprakların halkı itirazsız işleyen demokratik bir devlet kurmuş ve asıl Kıbrıs Cumhuriyeti unvanını yüzkarası bir soykırım girişimiyle gasp etmiş olan Rum devleti bu gasbı fütursuzca sürdürebilmiştir? Bu aşamada kesinlikle ortaya konması gereken tutum şudur: Kuzeyde Türkiye’ce tanınmış meşru bir devlet vardır ve hukuken ona yönelmesi gereken istemler Ankara’ya yöneltilemez. KKTC ise mülkiyet sorununun hakça çözülmesini asla reddetmemiş ve toplu takas yöntemini önererek Kuzey’deki mülkün eski sahipleri lehine ortaya çıkabilecek toplu değer farkını ödemeyi de kabul etmiştir. Güneyde bırakılmış Türk mallarının encamından hiç söz etmeden yedi düvelin hukuk mekanizmalarıyla KKTC’ye çullanmanın anlamı nedir? Dolayısıyla, anlamsız yeni girişimler karşısında Türkiye’nin sağır duvar olup başlangıçtaki doğru noktaya dönülmesinde ısrar etmesi ve sağlam durması gerekir. Şu günlerde Rum yönetimi ve arkalarındakiler, “garantici” devletleri de işin içine sokup Annan Planı’ndan daha kötü bir çözümü Türk tarafına kabul ettirme çabasındalar. Bu kumpası kabul edecek bir Ankara diplomasisi; Atina ve Londra’dan gelecekleri, KKTC gerçeğini resmen tanımaya ve o gerçeğe dayalı bir çözüm seçeneğini benimsemeye davet etmedikçe önüne çıkan tarihsel fırsatı iyi değerlendirmemiş sayılacaktır. mumtazsoysal@gmail.com AÇI MÜMTAZ SOYSAL Orams’ları Yedirmemek Uğur Mumcu’ya Saygõ 24 Ocak’õn hüz- nü içime çö- küyor, yüre- ğimi sõzlatõyor. Uğur Mumcu aydõnlanma sa- vaşõmõnõn ve Kemaliz- min õşõğõnõ ülkemize sa- çan, Türkiye üzerine oy- nanan kirli oyunlarõ, em- peryalizmin iki yüz yõl- dõr çevirdiği dolaplarõ belgeleri ile ortaya çõ- karan, demokrasiye gö- nül vermiş gerçek bir Kemalist idi. Yaşamõ boyunca ül- kemizi çökertmeye çalõ- şan dõş güçlere, onlarõn içimizdeki uzantõlarõna karşõ amansõz bir savaş verdi. Vurguncularõn, soyguncularõn, esen rüz- gârlara göre fikir ve kim- lik değiştirenlerin kor- kulu rüyasõydõ Uğur Mumcu. İçimizde ve çevre- mizde hõzla gelişerek günümüzde tehlikeli bo- yutlara ulaşan olaylarõn, düpedüz emperyalizmin bir oyunu olduğunu Uğur Mumcu yõllar ön- ce söylemedi mi? Kürt’ü Türk’e, Türk’ü Arap’a ve Kürt’e düş- man eden uğursuz siya- setten söz ederken bu siyasetin yaratacağõ teh- likeleri o dönemin yö- neticilerine her fõrsatta hatõrlatmadõ mõ? Daver DARENDE Emekli Diplomat-Yazar 8. Sayfada