Katalog

17 KASIM 2006 CUMA CUMHURİYET SAYFA DİZİ 9 Rumlar, Wilson ilkelerine göre egemenlik elde edebilecekleri inancıyla bölgeye göç hareketi başlattılar Pontus’un ‘çoğunluk’ girişimi R umlar özellikle istanbul’daki metropolit eliyle Pontus adını verdikleri bölgede egemen olabilmek için, Wilson İlkeleri’ne göre çoğunluğu sağlayabilmek amacıyla önemli bir girişim başlattılar. Trabzon, Samsun, Sinop, Amasya bölgelerindeki Ortodoks din liderlerinin buyrukları altında çalışmalar hızlandırıldı. Bu bölgedeki Rumların nüfusunu artırmak amacıyla Rusya ve Kafkaslar’dan Rum ve Ermeni göçmenler getiriliyordu. (İngiliz Devlet Arşivi FO/4158/113183S.R. Sonyel, Türk Kurtuluş Savaşı ve Dış Politika, C. 1, s. 48) Rusya’dan getirilen yerli göçmenlerin sayısı 250.000’i bulmuştu. Aynı zamanda yerli Rumları da silahlandırmaya başladılar. İstanbul’da Rum kilisesinin liderliği altında KORDUS adı verilen bir yardım komisyonu kuruldu. Aslında yardım perdesi altında kurulan KORDUS örgütü, Yunanistan’dan gelenlerle İstanbul’dan gönüllü yazılanları silahlandırıp Karadeniz’e yolluyordu. (Tayyip Gökbilgin, Milli Mücadele Başlarken, C. I., S. 154.) Bu gönüllülerden ve yerel Rumlardan Rum çeteleri oluşturuldu. Çeteler, Trabzon’dan Samsun’a kadar bölgedeki Türk köylerine saldırmaya başlamışlardı. 47. Giresunlu Gönüllü Alayı’nın kurucusu Topal Osman Ağa. İki taraftan kuşatma P ontus Rum Devleti’ni kurmak amacıyla Samsun ve Tokat dolaylarında fiilen 6 Aralık 1920’de ayaklanma başladı. Bu ayaklanma Yunan ordusunun 1921 yazındaki kara ve deniz harekâtına paralel bir gelişme göstermiş, böylece Türk ordusunun iki taraftan kuşatılması amaçlanmıştı. TBMM kuruluşundan itibaren bu konuyu önemle ele almış, Merkez ordusunu kurmak ve kıyı kesimindeki şüpheli kişileri iç kısımlara sevk etmek suretiyle bu oyunu bozmuştu. Pontus Ayaklanması Yunan ordusunun Batı cephesinde kesin bir yenilgiye uğratılmasıyla ciddi bir tehlike olmaktan çıkmış, ancak Pontus çetelerine karşı başlatılmış olan harekât 6 Şubat 1923 gününe kadar sürdürülmüştü. rılıkçı hükümeti için teşekkül eden mükemmel ve siyasi bir kulüp olduğu anlaşılan bir kuruluş haline gelmişti.” (TBMM Zabıt Çevirileri, C. 15. s. 241) İŞGAL GÜÇLERİ Çalışma alanını Rize’den İNGİLİZ ÇIKARLARI Mondros Ateşkesi’nden sonra İngilizler hemen bir hafta içinde önce petrol bölgesi Musul’u, sonra da Kafkaslar’ı denetim altına almıştı. 8 Aralık 1918’de Batum’u işgal etmişler, Ocak 1919’da da Kars’ı ele geçirmişlerdi. İngilizler Kafkaslar’ı işgal ettiklerine göre, kendileri için önemli olan Karadeniz kıyıları, özellikle Trabzon Limanı’nın Rumlar tarafından denetim altına alınmasını çok olumlu karşılıyorlar, bu nedenle Rum çetelerinin gelişme ve girişimlerine hoşgörüyle bakıyorlar ve destekliyorlardı. Bu noktada İngiltere, Osmanlı Devleti’ne bir nota vererek Karadeniz’de oluşan Türk çetelerinin yerel Rumları taciz ettiğini bildirdi. (21 Nisan 1919) İngiltere Rum çetelerinin yaptıklarını görmezlikten geliyor, suçu Türklere atıyordu. İngiltere bu ultimatomunda yöreye dirayetli bir komutan atanmasını, olmadığı takdirde Samsun ve bölgesini işgal edeceğini bildirdi. Nitekim İngiltere 9 Mart 1919’da 200, arkasından 150 kişilik bir İngiliz birliğini Samsun’a çıkarmış ve Merzifon’u işgal etmişti. İngiltere Kafkaslar’daki petrol çıkarlarını korumak için Türkle Ordu’ya kadar yaygınlaştıran Trabzon Muhafazai Hukuku Milliye Cemiyeti gittikçe azgınlaşan Rum çetelerine karşı koyabilmek için “silahlı savunma”ya yönelmek zorunda kaldı. Bu amaçla ilk aşamada motorcu ve kayıkçılar örgütlendi ve silahlandırıldı. Yörenin sözü geçen ailelerinden Serdaroğulları Akçaabat’ta; Tuzcu ve Mataracıoğulları RizeHopa dolaylarında, Sarıalioğulları ve Çakıroğulları Of’ta kendi adamlarını silahlandırdılar. Rum çetelerinin en etkin olduğu Giresun’da ise kendi başına çete kurmuş olan kayıkçı Topal Osman, derneğe katıldı ve Rum çetelerine karşı ciddi hizmetler gördü. Ömer Fevzi, Abanozoğlu Hüseyin, Murathanoğlu Emin, Nemlioğlu Şevki, Müftüoğlu Han Ahmet görev aldılar. İsminden de anlaşılacağı gibi, bu dernek bir Kuvayı Milliye kuruluşuydu ve Faik Ahmet Barutçu’nun başyazılarını yazdığı İstiklal gazetesi de derneğin görüşlerini yansıtmaya başladı. Çok geçmeden derneğin Giresun, Of ve Ordu şubeleri açıldı. Giresun şubesi Dizdaroğlu Eşref’in başkanlığında öğretmen Niyazi Tayyip, İbrahim Hamdi, Dr. Ali Naci ve hukuk öğrencisi Ethem Nazif’ten oluşuyordu. Ayrıca Işık, Karadeniz ve Yeni Giresun gazeteleri bu ulusalcı girişime destek oluyorlardı. Rum çetelerine karşı bilinçli mücadeleye giren dernek, o derece hassastı ki, yönetim kurulu üyelerinden Ömer Fevzi, ABD Yüksek Komiserliği’ne başvurarak Amerikan mandasından yana olduğunu bildirmesi üzerine üyelikten atıldı. (M. Goloğlu, Erzurum Kongresi, s. 173) KARABEKİR’İN ULUSALCI TAVRI TBMM’ye şikâyet ettiler ontuslardan kimilerinin İstiklal Mahkemesi’nde ölüm cezasına çaptırılmaları Eylül 1921’de işgal güçlerini harekete geçirdi, TBMM hükümetine şikâyette bulundular. Ancak hükümetin bunlara verdiği yanıt gerçekten ilginçtir. Bu yanıtta özet olarak şu noktalar üzerinde durulmuştur: ? Yunanlılar Trakya’da ve İzmir’de çok kötü hareket etmiş, Marmara Bölgesi’nde 20.000 Türk öldürmüşlerdir. ? (Karadeniz bölgesindeki) Rum azınlığını çoğalmak için Yunan hükümeti ile Patrikhane, her tedbire başvurmakta ve Rusya’nın güneybatısında yaşayan Rumları Anadolu’ya göç ettirmektedirler. ? Mondros Mütarekesi’nin imzalandığı tarihten 1920 Eylülü’ne kadar geçen zaman içinde Rum çeteleri, yalnız Samsun çevresinde 699 kişiyi öldürmüş, 59 kişiyi yaralamış, 15 kişiyi dağa kaldırmış, 13 Türk kadınını kirletmiş, 41 köy ile 26 çiftlik ve değirmeni yakmışlardır. ? Yunanlılar, devletler hukukunu hiçe sayarak Türk uyruklu Rumları silah altına almaya başlamışlardır. ? Yunanlılar tarafından silahlandırılan Samsun bölgesindeki Rum köylerinde 2.500 tüfek ile 1.200.000 mermi bulunmuştur. ? Batı Anadolu’da bulunan Yunan kuvvetlerinin Anadolu içlerine bir ilerleme yapması halinde, Karadeniz kıyılarında bulunan ve Yunanlılar tarafından silahlandırılmış olan Rumların Türk Ordusu’nu arkadan vuracakları anlaşılmıştır. Bu nedenlerle Karadeniz kıyılarındaki Rumlar, Anadolu içlerine gönderilmiş, ancak bu gönderiliş sırasında kendilerine hiçbir kötülük yapılmamıştır. (G. Jaeschk, Kurtuluş Savaşı Kronolojisi, s. 161, İstiklal Harbi İç Ayaklanmalar s. 148) RUM MEZALİMİ P Rum çetelerinin yörede yaptığı mezalimin tam rakamlarını bilmek pek kolay değildir. Ancak sadece Samsun yöresinde 699 Türk’ün öldürüldüğü bilinmektedir. Öteki yörelerde öldürülenlerle birlikte ölü sayısı 1921 sonuna kadar 1641’i buldu. Yaralanan ve evleri yakılan binlerce Türk vardı. Hayvan sürüleri, mallar yağmalanıyor, terör ve baskı her yanda kol geziyordu. Çeteler artık ciddi bir ayaklanma içine girmişlerdi. Onlarla baş edilemiyordu. Çetelerin ortadan kaldırılması amacıyla bölgeye gönderilen 15. Tümen’in alayları başarılı olamadılar. Aralık 1920’de Amasya’da Merkez ordusu oluşturuldu, başına Sakallı Nurettin Paşa atandı. Nurettin Paşa sert önlemler alarak ayaklanmayı bastırmaya girişti. Samsun metropolit vekili Rapaz Eftim, İstiklal Mahkemesi’ne gönderildi. MERZİFON AMERİKAN KOLEJİ rin hiçbir harekette bulunmamasını, Rum çetelerinin de bölgeye egemen olmasını istiyordu. ULUSAL HAKLARI KORUMA DERNEĞİ’NİN KURULUŞU Yunan isteklerinin açık biçimde belli oluşu, yerel Rumların çeteler kurarak Müslüman halka saldırmaları karşısında ulusalcı kesimler harekete geçti. Trabzon’da, Trabzon Muhafazai Hukuku Milliye Cemiyeti’nin (Trabzon Ulusal Hakları Koruma Derneği) kuruluşu gerçekleşti. Başkanlığını Belediye Başkanı Barutçuoğlu Ahmet Efendi’nin üstlendiği dernekte, oğulları Faik Ahmet ve Hafız Mehmet, Eyüpoğullarından İzzet ve XV . Kolordu Komutanlığı’na atanan Kazım Karabekir, Nisan 1919’da Trabzon’a geldi. Dernek yönetimiyle konuştu. Halkın elindeki mevcut silahların antlaşma devletlerine teslim edilmeyip, halkın “meşru savunması” için kullanılması kararı verildi. Karabekir’in gelişi derneğin çalışmalarını olumlu yönde etkiledi. Merzifon Amerikan Koleji’nde Türkçe öğretmeni Zeki Bey’in öldürülmesi üzerine TBMM ulusalcı güçleri Merzifon Amerikan Koleji’ni ablukaya aldılar ve içeriye girdiler. Amerikan Koleji’nde ayrılıkçı Pontus Rum Cemiyeti’ne ait çok sayıda belge ve harita, Yunan bayrağı ve Pontus’la ilgili armalar ve belgeler ele geçirildi. Pontus hareketine temel olan bu kışkırtıcı belgelerin ele geçirilmesiyle, kolejin sorumlu Amerikalı yöneticileri yurtdışına zorunlu olarak gönderildi. Bu baskından sonra, Pontus Cemiyet’nin çalışmaları daha etkin bir biçimde denetlendi. Ortodoks din adamları daha ciddi olarak izlemeye alındı. Çeteciliğe yardımcı olan kimi Rum köyleri boşaltıldı. 1922 yılı başında, Rum çetelerinin faaliyetlerinin ve ayaklanmanın bastırılması için TBMM hükümeti kesin harekâta başladı. Bu konuda biraz daha ayrıntı verelim: Merzifon Koleji’nde ele geçirilen bu belgelerden sonra TBMM’de yapılan konuşmalarda zabıtlara geçen noktalar aşağıdadır: “Okul niteligini kaybetmiş ve Pontus ay İnebolu’nun bombalanması T ürk İstiklal Savaşı’nda kullanılan si Amasya’da kurulmuş olan Merkez Orlah ve cephanelerin Anadolu’ya dusu’nun önerisi üzerine, Samsun ve geçiş noktası olan İnebolu’nun bomba İnebolu’ya bir Yunan çıkarması olasılanması olayı, Pontus hareketi ile bağ lığına karşı, kıyılardaki Rum erkeklerin iç bölgelere göç ettirilmesine karar lantılıdır. 9 Haziran 1921’de sabah saat 6’da verdi. Pontus çetelerinin hareket halinde olYunanlıların Kilkis adındaki savaş gemisi ve muhripleri İnebolu Limanı’na duğu, Karadeniz sahillerinin Yunan torgirdi. Karaya çıkan iki subay, Türk si pidoları tarafından bombalandığı bu sıvil ve askeri makamlarına bir nota ver cak ortamda, Sivas ve civarında İngilizdi. Buna göre 2 saat içinde İnebolu’da lerin kışkırtmalarıyla Koçgiri İsyanı patbulunan “savaş araç ve gereçleri im lak verdi. Aslında isyan 1921 yılının ha” edilecek, “toplar tahrip” edilecek mart ayında başlamış ve sürüyordu. Nurettin Paşa’nın etkin komuve top arabaları ile halkın elinde butanlığı sayesinde Pontus isyanı lunan silahlar, telefon ve telgraf giderek denetim altına alındı. makineleri, limandaki tekneontus Merkezi Amasya’da buler Yunanlılara teslim edilunan Merkez Ordusu kolecek, ayrıca şehirdeki kuvfaaliyetleri ve mutanlığına Nurettin Paşa vetler de şehri terk edecekisyanı ancak getirildi. Karadeniz kıyılerdi. (Türk İstiklal Harbi İzmir’in sındaki şehir, kasaba ve Deniz ve Hava Harekâtı, kurtuluşundan köylerdeki Rumlar iç kıs. 43) sonra tamamen sımlara nakledildi, 4 Şuİnebolu’daki yetkililer bat 1921’de Samsun Methemen Ankara ile temasa ortadan ropolidi Eftimos ile başpageçtiler. Ankara, Yunan nokaldırıldı. paz Platon Matnoz İstiklal tasının reddedilmesi ve düşMahkemesi’ne verildi. Bu aramana silahla karşı çıkılması tada Samsun ve Trabzon metropolitlimatını verdi. İnebolu’nun güvenlik altına alınması içinde Refet Bele lik merkezlerinde arama yapıldı. Burada Pontusçulara ait belgeler ele geçirilPaşa İnebolu’ya gönderildi. Yunan gemilerinden karaya asker çı di. Pontus ayaklanması 6 Aralık 1920’de karılması durumu karşısında, İnebolu’ya destek birliği gönderildi. Yunan başladı, 23 Şubat 1923 tarihine kadar 15 ların gerek İnebolu’yu savaş gemile ay sürdü. Temel olarak Samsun, Bafra, riyle taciz etmeleri, gerekse Pontus çe Amasya, Merzifon, Erbaa, Niksar, Toteleriyle sürekli halka baskı yapmaları kat ve kısmen Trabzon dolaylarında etve bölgede terör estirmeleri üzerine, si kili oldu. Pontus çetelerinin faaliyetleri ve isyalah ve cephane gelişinin denetim altına alınması amacıyla Ankara hüküme nı, İzmir’in kurtuluşu 9 Eylül 1922’den sonra, 23 Şubat 1923 tarihinde tamamen ti bazı önlemler aldı. Bakanlar kurulu 12 Haziran 1921’de, ortadan kaldırılabildi. Yunan baskınına karşı halk imeceye koştu Haziran 1921’de Sovyet Rusya’dan gönderilen önemli miktardaki savaş 1 malzemesi, Bahricedit vapuruyla İnebolu’ya geldi: Yunanlıların baskınından korkuluyordu. Bütün yakın köylere haber salındı. Herkes kıyıya koştu, sandıklar, denkler elden ele, omuzdan omuza uçuruldu. Gümrük, banka, telgrafhane ve diğer taş yapıların arkasına taşınarak üzerleri muşambalarla örtüldü. (Nuretin Peker, İnebolu, Kastamonu ve Havalisi Deniz ve Kara Harekâtı, s. 329) Bunun üzerine 2 Haziran 1921’de Yunan torpidosu, Karadeniz Ereğlisi’ne gelerek kıyıya top atışı yaptı. Bunun üzerine İnebolu’ya indirilen cephane, savaş araç ve gereçleri halk tarafından yavaş yavaş iç kısımlara taşınmaya başlandı. “İnebolu köylerinden duyan koşuyordu: İnebolu’ya cephane gelmiş, haydi imeceye!”, 8 Haziran 1921’de İnebolu Kaymakamı’ndan Kastamonu Valiliği’ne gönderilen telgrafta şöyle diyordu: “Bugün askeri eşya yüklü manda ve öküz arabası yola çıkarılmıştır. Arz olunur.” (Z. Sarıhan, Kurtuluş Savaşı Günlüğü, III, s. 560) 9 Haziran 1921 günü gece sabaha kadar 250 tonluk bir gemi İnebolu’ya savaş araç ve gereçleri boşaltmaya başladı. Karadeniz’de dolaşan Yunan devriye gemilerinin bir baskınından endişelenen İnebolulular, gelen silah ve cephaneyi boşaltmak için gene seferber oldular. Ancak sabaha karşı Yunanlıların Kılkış ve Averof adlı gemileri İnebolu Limanı’na girerek kenti bombalamaya başladılar. P Pontusların gerçekleştirdiği katliamlara karşı vatanını savunan bir grup Karadenizli Kuvvayı Milliyeci milis. SÜRECEK CUMHURİYET 09 K