Katalog

32 KARAMAN Yörükler göç yollarında Yazı ve fotoğraflar Zeki Oğuz li Uçar’ı (bilinen adıyla A Kuş Ali) tanıdığımda, gerçek bir Yörük beyiyle karşılaştığımı anlamıştım. Taşkent’in Ilıcapınar beldesinin Elmaağaççığı yaylasında yaylıyordu. On devesi, ikisi erkek, sekizi kız çocuğu, dört yüzü aşkın kara keçisi ile gerçek bir Yörük beyi. Eşi Hatça Hanım da obayı çekip çeviren, obanın önemli işlerini omuzlayan gerçek bir Yörük hanımı. Elmaağaççığı Yaylası organik elma fidanı dikimi için parsellenince o da Kecimen köyünün yaylasına çıkmaya başlamıştı. Geçen yıl yanına vardığımızda sözleşmiştik. Kuş Ali kışlaktan yola çıkınca bana haber verecek ben de onlara katılacaktım. Oğlu Mahmut aradı “abi Ermenek yakınlarındayız” diye. Bir Ermenek otobüsüne atlayıp düştüm yola. Her beldenin bir gezgini, delice seveni vardır. Ermenek’in gezgini de Yaşar Yalçın’dır. Ne zaman o taraflara düşse birlikte gezeriz. Beni Ermenek garajında karşıladı. Birlikte Kaymakam Ali Yılmaz’ın yanına gittik. Kuş Ali’nin ErmenekGülnar arasında bir yerde olduğunu, ona ulaşmak için araca ihtiyacımız olduğunu anlattık. İkiletmedi ricamızı. Kaymakamlığın bir aracıyla düştük yola. Karamanoğulları tarafından yaptırılan Görmeli (Alaköprü) Köprüsü’nü geçerken içim sızladı. Göksu (Ermenek Çayı) deli dolu akıp gidiyordu altımızda. Köprünün sol tarafında dimdik kayalıklar yükseliyordu. Bu kayalıkların arasında iyice daralıyordu ırmak. Ve biraz ilerde Ermenek hidroelektrik santrali barajının inşaatı hızla ilerliyordu. Sağ tarafımda yüksek dağların arasında cennet gibi bir vadi var dı. Baraj inşaatı bittiği gün bu cennet vadinin de sonu gelmiş olacaktı. Büyük bir ikilem içinde kalıyor insan. Bir yanda enerji ihtiyacı olan bir yandan su altında kalacak bereketli topraklar. Görmeli köyünün yirmi kilometre uzağında bulduk obayı. Kuş Ali her zamanki güler yüzüyle karşıladı bizi. Kısa bir sohbetten sonra Yaşar Bey Ermenek’e geri döndü. Kara çadıra vardığımızda Hatça Ha