Katalog

BİLECİK 5 Bilecik’e bağlanmış. Yörenin en önemli antik dönem kalıntısı Sakarya Nehri’nin karşısında demir yolunun geçtiği tepecik üzerindeki Trak mezarı. İlçede gezmeyle bitmeyecek kadar tarihi eser bulunuyor. Rüstem Paşa Camisi, Hagios Georgios Kilisesi, Balaban Meydanı, Kırgılı Camisi, Boyunkaya ve Düzmeşe köylerindeki Bizans dönemine ait su kemerleri, yine Düzmeşe köyündeki Selçuklu gözetleme kuleleri, Göksu üzerinde bulunan Mimar Sinan’ın yaptığı Taş Köprü, görülmesi gereken EGE’NİN İMBATI Serdar Kızık serdarkizik?cumhuriyet.com.tr bir ova görünümünde. Sakarya Nehri’nden dolayı yöre, verimli tarım arazilerine sahip. Aklınıza gelebilecek her türlü sebze ve meyve burada yetişiyor. Domatesten karpuza, şeftaliye Türkiye’nin meyve ve sebze ambarı. Yöresel yemekler, tarihi kalıntılar ve doğanın güzelliğiyle Osmaneli, gezilerin her gününü ayrı bir güzelliğiyle dolduruyor. Şimdilerde konaklama imkanı olmasa da mayıs ayına dek bu sorun çözülecek. İlçede gördüğümüz Helen, Trak, Bitinya, Roma, Bizans, Selçuklu, Osmanlı eserleri, yörenin her çağda yerleşim merkezi İNCE BİR ESİNTİNİN KOYNUNDA Yaz ayları... Dinlence, eğlence, deniz, güneş, kalabalık, gürül gürül akan bir yaşam coşkusu... Bahar ayları... Sessizlik, terk edilmişlik, yalnızlık... Zamanın mekana etkisinin garip, biraz sarsıcı, değişik halleri... Datça’nın akvaryum berraklığındaki Palumutbükü Koyu’nda, ince bir esintinin koynundasın. Sahilde sessizlik... Yazları asla yaşanmayacak, derin bir sessizlik ve kimsesizlik. Mevsimler var iyi ki, doğada olağanüstü güzellik. Başka bir yerde asla rastlayamayacağınız kum zambaklarının kışkırtıcı rayihasına dört ay var daha. Ama şimdi, sessizlikte olağanüstü sesler. Mesela denizin, çakıl taşlarına sürtünmesinin sesi. Aynı çakıl taşlarında adımlarının sesi. Mesela sahildeki ılgın ağaçlarının sesi. Denize düşen yağmurun, mesela suya attığınız bir taşın, çılgın bir mavilikte sıçrayan balığın, kulağınıza tuttuğunuz, kim bilir ne zaman sahile vurmuş istiridyenin sesi... Sesler ve masalara kapanmış tahta sandalyeler... Sabra tutunan sevdalar çoktan geçmiş. Şimdi, şaşırmış bir yalnızlığın koynunda şairler geçiyor tek tek. Mesela Edip Cansever: “Sonunda baş başa kalıyoruz gene/ Baş başa kalıyoruz doğayla ben/ İşte az önce yağmur da başladı, cumartesi günlerden/ Ve yağmur hızlanıyor biraz / Uzanıp yatsam diyorum otların üstünde çırılçıplak/ Tam öyle yapıyorum/ Şimdi yağmuru seviyorum, şimdi yağmuru seviyorum, yağmuru seviyorum” Mesela Atilla İlhan: “Karanlığın insanı delirten bir ihtişamı vardır / Yıldızlar aydınlık fikirler gibi havada salkım salkım/ Bu gece dağ başları kadar yalnızım/ Çiçekler damlıyor gecenin parmaklarından/ Dudaklarımda eski bir mektep türküsü/ Karanlıkta sana doğru uzanmış ellerim/ Gözlerim gözlerini arıyor durmadan/ Nerdesin?” Mesela yalnızlığın da ötesi için “Müziğin bile seni dinlemesidir/ İnsanın kendisine mektup yazması” diyen Özdemir Asaf... Akşam oldu/ Karşıda Azmi’nin Dostlar Meyhanesi. Tam da burada mesela Orhan Veli: “Dağ başındasın/ Derdin günün hasretlik/ Akşam olmuş güneş batmış/ İçmeyip de ne halt edeceksin” olduğunu gösteriyor. Tarihin bir bölümünde“Lefke” olarak anılan kent, ismini eski Helence “Leukai” Türkçe’siyle “Ak kavaklık” deyişinden almış. Osmanlılar bu adı uzun yıllar kullanmışlar. 1913 yılında kente “Osmaneli” adı verilmiş. Bu ismin verilmesinin nedeni, 1308 yılında Osman Ğazi’nin kenti alması. Buna duyulan vefa borcuyla Lefke olmuş, Osman Gazi’nin ili. İlçe 13 Nisan 1926 yılında da yerlerden sadece bir kaçı. Sakarya boyu, Göksu ve Karasu dereleri ile Göynük Çayı, akarsuların aktığı vadiler, Oğulpaşa ve Avdan yaylaları, çam ormanlarıyla kaplı tepelerde yapılacak doğa yürüyüşleri, bisiklet turları, mağara gezileri, Selçuk Mahallesi yakınlarındaki içmeler, mesire yerleri turizm çekiciliğine sahip yerlerden. Ayrıca tarihi Osmaneli evleri, Osmanlı sevil mimarisinin en güzel örneklerini veriyor.