Katalog

CUMHURJYET DERGİ "Siz küçük olmanıza karşın son derece akıllı çocuklardınız. Benim sizi önemsediğim kadar, siz de beni önemsiyordunuz...." Emre Kongar'ın Kızlanma Mektuplar'ı bir babadan kızlanna yazılmış açık yürekli satırlar... Yaşamdan satırbaşlan öğretimüyesi, damşman.yönetici, araş yazarhzlanna kamuyaaçıkbumektuplartırmacı, müsteşar ve.... Emre Kongar. Cum dan birbölüm sunuyoruz. huriyet okurlan onu daha çokyazar kimliğiyle tanıyoriar. Emre Kongar 'ın itdzhzları "Fırtınalı bir okyanusun ortasında dalgaElifileEbru'yayazdığımektuplarRemziKi larla boğuşan küçüçük yelkenliler gibi yaşatabevi'nden "Kızlanma Mektuplar, Yaşam mın ve geleceğin belirsizliklerine doğru yol dan Satırbaşlan " adıyla piyasada. Emre aldığınız şu sıralarda, sizlerle geçirdiğimiz Kongar kızlanna neden mektup yazdığını eski günler gözümde tütüyor. şöyle anlatıyor... Artık iyice yaşlanıyorum gal iba. Sizlerle birlikte dolu dolu yaşadığımız es" Sizlerle birlikte geçirdiğimyirmi küsur yılı ve belki de bu arada tümyaşamımı irde ki günleri anımsadıkça bazen gözlenm yaşaleyen, kendimi sorgulayan ve vardığım so nyor, özlemle! nuçları sizlerle paylaşacak olduğum mekGeçen gün, Cumhuriyet gazetesine, Aytupları Ebnı 'yu Amerika 'ya uğurladıktan dınlanma yazımı yazarken, yüreğimdeki dasonrayazmaya karar verdim." yanılmaz özleminiz yine beni eski günlere götürdü. KadıköyKaraköy vapurunda pek çok genç ktzın elindegezinen mektupkitap çoğu Gazeteye demokrasi konusunda bir yazı anne babanın da merakını çekti. Babalann yazmayı planlamıştım. kızlarıyla az konuştuğu bir toplumun okur Her an gözümun önundeki hayaliniz, her KudaruHA Mektuptir YAŞAMDAN SAT1RBAŞLAR1 EMRE KONGAR tkider: Elifve Ebru ortaokul yularında... an kulaklarunda olan sesiniz, bu konuda da, sizlerle birlikte yaşadığımız olaylann nostalj ik fotoğrafkarelerine sürükledi beni. Oturdum ve uzun uzun, sizin yetişme döneminizi, bu dönemde size yeterli bilgi aktarabilip aktaramadığımızı, bilgi aktanrken sizleri sıkıntıya sokup sokmadığımızı düşundüm. Gözümun önune yine hep birlikte buluştugumuz ve birbirimize içimizi döktuğümüz sofralanmızgeldi. Aile sofralanmızı, yemek yemenin yanında bir düşünce şölenine çeviren konuşmalanmız arasında, duvann rengi ömeğini verdiğim tartışmayı anımsadım. Aslında ben bu konuşmayı hiç ama hiç unutmamıştım. Daha doğrusu siz bu konuşmayı bana hiç unutturmadınız. Çunkü çok sonraları, her ikiniz de farklı zamanlarda, o konuşmamızda kullandığım bu örneğı çeşitli tartışmalannızda başkalanna karşı kullandığınızı söylemiştiniz ve beni çok mutlu ctmiştiniz. Aramızda bu konuşma geçtiğinde ve ben aşağıda anlatacağım örneği size verdiğimde daha henüz ilkokuldaydınız. Yemekteki konuşmalanmız sırasında biriniz, (hangıniz olduğunu hatırlayamıyorum) şimdi ne olduğunu tam anımsayamadığım ama nesnel gerçeklere uygun olmayan bir iddiada bulunuyor ve ben,"O öyle değil", dedikçe de, "Bu evde demokrasi yok mu, benim de söz hakkım yok mu, benim söy lediklerim de seninkilerle eşit değerde değil mi", diye kcndisini savunuyordu. Böylece annenizle benim, ailede daima uyguladığımız demokrasi kavramına sığınarak, çevremizde hemen görülebilecck bir gerçeği, yanlış algılama ve bu yanlışta ısrar etme eylemini, demokrasi adına savunmaya çalışıyordu. Daha hcnüz, çok küçüktünüz. Kuramsal tartışmalann hiçbir anlamı olmayacaktı. Bu nedenle ben de o anda soyut demokrasi tartışmalanna filan girmedim. Demokrasi nedir, ne değildir, konusunda nutuk da atmadım. Sadece evin bembeyaz badanalı duvarlannı göstererek," Eğer bu bey az duvarlara siyah diyerek bir tartışma başlatmak isterseniz, bu konuşma demokrasi adına sürdürülemez. Çünkü demokrasi gerçekleri saptırmak için kullanılamaz. Ancak, bu beyaz renk, biraz fildişini andınyor, ya da kemik rengine benziyortürü, gerçeklere uygun bir tartışma demokratik kurallar içinde yapılabilir" dedım. Siz küçük olmanıza karşın son derece akıllı çocuklardınız. Aramızdaki sevgi ve güven bağı, birbin mize duyduğumuz karşılıklı saygıya dayalıydı. Benim sizi önemsediğim kadar, siz de beni önemsiyordunuz. Söylediklerime duygusal bir inatçılıkla değil, akılcı biryaklaşımla karşılık vermeye çalışıyordunuz. Bilgiye açtınız ve bütün konuşmalanmızın odak noktasında sizin kendinizi geliştirmc arzunuz yatıyordu, çünkü o sırada ortaokul için sınavlara hazırlanıyordunuz. Ben bu örneği verince tartışma sona erdi. Çünkü her ikiniz de akıllı, mantıklı ve gerçeklerden kopuk olmayan normal kişiliklere sahiptiniz. Benim ne demek istediğimi hemen anlamıştuıız. Böylece eşitliğin ve demokratlığın, gerçeklere aykın iddialarda bulunmayı haklı çıkarmadığını en kısa yoldan öğrenmiş oldunuz. (Keşke bunu günümüzdeki polıtikacılar dabilse!) Çok sonralan bir gün Elif, "Baba bugün bir tartışmada senin duvann rengi örneğini kullandım", demişti bana. Bir başka gün Ebru," Senin duvann rengi örneğin gibi", diye, bir konuşmamızda bu örneği hatırlatmıştı. Bu iki olay da bana yaşamının en mutlu anlannı yaşatmıştı. Böylece demokrasinin biricik ve en önemli sının ailemizde oybirliğiyle kabul edilmiş oluyordu: Gerçeklere uygunluk. Evet, artık bu suurı soyut biçimde de ifade edebilirm: Çevremizdeki nesnel gerçeklere sırt çeviren bir demokrasi yaşayamaz. Bu satırlan yazarken, bir yandan o güzel günler burnumda tütüyor, bir yandan da, masadaki konuşmanın gerisi aklıma geliyor. Belki siz o konuşmanın gerisini anımsamıyorsunuzdur. " Şu anda bir oylama yapsak ve yerçekiminin kaldırılması konusunda oybirliği ile bir karar alsak, yerçekimi kalkarmı" diye sormuştum sizlere. Tabiı derhal sorgulayıcı beyniniz ve sınavlara hazırlanırken bilenmiş zekânız ne demek istediğimi anlamıştı. Böylece demokrasinin sınırlan konusunda bilginiz genişlemeye başlamıştı: Ikinci sınırdoğaidi. Şimdi bu konudaki soyut ilkeyi de söyleyebilirim. Demokrasi kararlan ancak gücümüzün yettiği alanlarda geçerlidir. Masa sohbetimiz sürüyordu. Daha sonra sigara içme konusu tartışılmıştı: Sigara içmeyenlerin yanında sigara içip iç Emre Kongar aüede demokrasiden yana...