Katalog

ŞUBAT 19% SAY1515 ykhe'nina^kı etkılerdi Ayşe'yı. Hani, ınvıncy ı öğretmek ıçin yola çıkan iki tanrınöyküsü... Ayrı kaldıklarında mektuplaşırlardı. "Çok vgiliCelıleırTdiyebaşlardısatırlarına Ay"Scni haddınden fazlaözlcdim. Heryer, herzaman hep seni anıyorum, herzaman ıksun diye çok ü/üliiyorııın, artık gel." OERGI DEN Merhaba, Joe Hill V tanır mısımz? Isveç nnıhabirimiz Gürhan Uçkan, Joe Hill 'le ilgili bir yazı gönderiyorum dediğinde doğnısıı onıı tanımıyordıık. Şarkılan dildcn dile dolaşan bir işçi önderi alduğıınıı kabaca telefbnda anlatiı. Pekiyi, ya fötografmı nereden bulacaktık? Yıllar önce Amerika da idam edilmiş, idam edildiginde bile küçücük haber olarak adından söz ettirmiş bir fsveçli işçinin fötografinı bulmak hiç de kolay değildi. Gürhan, ODTÜden sık sık inlernet aracığılıyla haberleştiği arkadaşı Güney Gönenç 'in hize bu komıda yardımcı olacağım söyledi. Dediği gibi de oldu. Güney Bey, üstünde çalışma yaptığı Joe Hill 'le ilgili görsel malzemeyi bize postaladı. Ama tabii bunların hiçbiri, görsel yönetmenimiz Aynur Çolak 'ın asla kabul etmeyeceği Jbtokopilerdi. Gelgelelim Joe Hill 7 tanıdığımıza hepimiz sevinmiştik. tki adını ötemizde oturan çizer arkadaşımız Senüh Poroy 'a seslendik: "Semih! Joe Hill 7 tanır mısın? " Tabii ki tanımıyordu. Önce fötokopilere baktı, sonra dayazıya. "tşte tanıdık," dedi. Semih hef zaman son anda teslim ettigi çizgisini bu kez bir günde bitirivermişti. Ve Joe Hill pembe ceketi, siyah papyonıt, başında şapkast ve ellerinde kelepçeleriyle karşımızdaydı. Pembe ceketi hariç. fotokopideki adamın ta kendisiydi. 20 Kasım 1915 tarihinde Amerika 'da idam edilen Joe Hill sanki bu resim için poz vermişti. Işçi hakları için kavga Veren bu adam 81 yıl sonra isvecAnkaratstanbııl üçgeninde aniden canlanıvermişti. Hücresinde hıraktığı vasivette şöyle demişti Joe: "Benim vasivetim çok basittiı; çünkü paylaşılacak bir sey yoktıır." Sonra da eklemisti: "Yuvarlanan taşlar yosıın tııtmaz..." Gerçekten deyosıın tııtmamıştı. Geçen hafia Tan Gazetesi ile ilgili yazıda Ytldız Sertel bir dil sürçmesi sonıtcu Tan Gazetesi 'nin 50. yıldönümü çalısmalarından söz ederken Tiirk Tarih Vakfı yerine Türk Tarih Kurıımu yazmıs. Bizim de dikkatimizden kaçmıs. Düzeltir öziir dileriz. Yeni bir Cıımhuriyet Dergi de bulusmak üzere... Ipek Çalışlar CUMHURİYET DERGİ İMTİYAZSAHIBI BERİNNADİ1BASANVEYAYAN. YENİGÜN HABER AJANSIBASINVEYAYINCILIK A.Ş.BGENELYAYINYÖNETMENİORHANERİNÇ • GENEL YAYIN KOORDİNATÖRU HİKMET ÇETİNKAYA •YAZIİŞLERİMUDURLERİ DİNÇTAYANÇ(SORUMLU), İBRAHİM YILDIZ • YAYIN YÖNETMENİ İPEK ÇALIŞLAR • GÖRSEL YÖNETMEN AYNUR ÇOLAK • REKLAM MEDYA C KAPAK FOTOĞRAFI ERZADE ERTEM zgürlük ve pişmanlık Dolaşmalar bitmış, artık Ankara'ya yer>ınişlerdi. Celile Hanımda mevsimlik ayıklarıbırakmış\onlarlabırlikteoturuyorı Ayşe, Ankara Kız Lisesi'nin orta bölüünübitirmişJisebölümünegeçmişti.Şimlerde Mısırresimlerinedüşınüştü. Babasın tarih kitaplarındahokııdukları.çoeukluında gittiğı Ivrıs'te gördügü Hitıt kabartasınınetkisiydibu. Bu aralar gördü, dayısı Nazım Hikmet'l ckezevdesjirlennıokurken.sokaktaherıngi biri gibi yürürken. Abidin Dino, akraılarıMehmet Alı Aybarcvlerininayrılmaz >nuklarıydı. Yinebu aralar yazıyordu, NanıHıkmet,Tevrat'tageçenbirhikayeyiantanYusufıleZeliha'yı.EskiMısırresimlene düşkünlüğüne bir neden daha çıkmıştı te. Dokunmanın, dilediğinde görmenin tadıçabuk yitırdı Celile Hanım. Nazım Hikct, oğlu, ülke dışına kaçmak zorunda kaııea yıkıldı, "Bır daha göremeyeceğim ıu." Ayşe de büyümenin adını koyma telaşı ındeydı.Öneeodasınıayırdı.Kendineait r mekanı olmalıydı, arkadaşlannı ağırlayaığı. Kıskandı Celıle Hanım. Arkadaşlarına ırti verip, romantik olsıın diye ışığı da loş!>tırdıklanndakapıyıaçıpsoraroldu,"Ni:böylekaıanlıkburası?"Tavanarasınada :k çıkmıyordu artık Ayşe. Portresıni yaplak ısteyen Celıle Hanım'ı peijinden koı>tuıyordu. "Anıan, nene" diye söylenmeleri, ıçmalarıarasındayinedcbirportresiyandı. Yalnızdı Celile Hanım. TorunuAyşe'nin, ugündendünebaki!>ıyla,"Kcndinidi!}lanııı> hıssediyordu". Zayıflamaya basladı. 1ıde kanserı tanısı konulduktan bır hai'ta inıadaöldü. Ü7gündü Ayşe. Viedanazabı ekıyordu."Celilem"inölümü, yaşamıboıınca peşinı bırakmayacak, pişmanlıklar mcınnınılkhalkasıydı.Odasınıayınnasayı, gençliğin dağılmalarına kapılmasaydı, üyümeseydı... Yıllarsonıaannesı Samiye lanım'dan, yazdığı mekhıpları Celıle Haım'ıngöğsündesakladığınıduyuncabüyüıektcn daha da utanıroldu. Ölümün gerçckğinı bir .suç gibi taşıdıyüreğinde. „ amamlanmamışların anısı... Daha Ivrıs'te.oHıtıtk.ıbaıtmasınıgöıdüü gün aklına koymuştu, "Ben, arkeolog olaağım." Liseyi bitirince Ankara Üniversiteı, Dil Tarih Coğrafya Fakültesi'nın Arkelojı bölümüne yazıldı. Ekrem Akurgal'ın ğrencisiydı. Baijarılıolmasınabasarılıydı ma dört sınıfın bir arada okumasına alışaİSıadı bir türlü. Onca tarih bilgisine karsın, çdörtscneokumuslarlabıılikteolmaktan ıkıldı.lkincıyılınsonundaokulubırakıprcımeadadıkendını. Resim üzerineeğıtimalmak ıstıyorduama knkara'da güzel sanatlaıa ait ne akademı aıdı.nedebirbölüm. tstanbul'dakıakrabasrından Ayşe Baştımaı\yanınaçağırdı. Sanıye Hanım, belkı de kızını yanından ayunak ıstemedığınden ızin vermedi. Yıllar ^ onranedenınısorduğunda/'Öylebiıseyha ^ ırlamıyorum"diyceekti Ayşe'ye. [Jj Ankara Tenıs Kulübirne üyeydı. Ba/en Q lynaıken, bazen seyrederken, gazetelerde ^ otoğranarıçıkıyordu,"^ılı millitakımıyla ^ ııaçyapanTenısMıllı rakımımız..." Ayşe, is ıluslararası turnuvalara katılmadı ama bır ,^ e7Türkıyedördüncüsüolarakya/ıldıtenis S ü arıhıne Şehır planlamacısı Aydın Ger illıııi} \ılıııyor^ıııılıığıııııı rc\iııılc silmeye çalışıyor tyy Yaltıruıı. nen'leburadatanıştı. Bııbııçukyıllıkbır«"