Katalog

'ugünlerde, Avrupa ülkelerinde gündemin ilk maddesi, 19921er Avrupası... On ikilerin Avrupası, Amerikan ve Japon firmalarımn A vrupa pazarmdaki durumunu tartışmanın dışında, kendi sanayilerinin ve meslek gruplarının 1992 'den sonra karşüaşacakları sorunları araştırıyor... Yavaş yavaş ve gelişi güzel de olsa, bu araştırma ve tartışmalar, ülkemize de yansıyor... Türkiye için de bir "A vrupa'ya hazırlık'' sorunu, ülkenin değişik sektörlerinde yaşantyor... İşte biz, böyle bir dönemin özelliklerini de göz önünde bulundurarak geçen yılın son günlerinde biçimlendirdiğimiz bir çalışmanın ürünlerini, uzun bir araştırma döneminden sonra, bu hafta sizlere sunuyoruz... Amacımız, Türk otomotiv sanayiinin üç büyük yapımcısının tarafsız bir değerlendirmesini hazırlayabilmekti... Bugüne kadar gazete sütunlarında yer almıs rakamlar, otomobil sektöründeki yenilik haberleri ve genel değerlendirme yazılarının dışına taşan bir anlayışla hazırladığımız bu çalışmanın ilk adımı, yanttlamları için bizzat üretici firmalara yönelttiğimiz sorular oldu. Üretici firmalara, yalmzca bugünün ve dünün üretim ve satış rakamlarını değil, geleceğe yönelik projelerini de sorduk... Söz konusu sorularımızın birkaçı şöyle sıralanabilir: • Türkiye için ideal otomobil tipi hangisidir? • 2000 yılımn aile otomobili ne gibi ö'zellikler taşımalıdır? • Avrupa Topluluğu'nun otomotiv standartlanna uymakta ne gibi zorluklar var? Bu araştırmamızın, otomobil sektörüyle uzaktan yakından ilgilenen ve Türk otomobillerindeki gelişmeleri yakından izleyen okurlarımıza ilginç geleceğini umuyoruz. B. Otomotivciler gaza Türkiye'nin otomobil üreticisi üç büyük firma, 1\ Üretimleri, pazarpayları ve beklentileriyle Türkiye' büyükleri, 1990'lara yönelik olarak ne yapıyorla, yapacaklar?.. Bedrl Zenginkuzucu G eçen yıl, otomotiv endüstrimiz için olağanüstü bir yıl oldu. Rekor sayıda araç üretildi, yine rekor sayıda Turk otomobili, içte vc dışta alıcı buldu. Yeni modellcr ilan edildi ve geleceğe dönük planlara hız verildi. Ancak, otomotiveilenmiz bütun bunlardan mcmnun değil gibiler... Belirgin bir hu7iırsuzluk vc kaygı içindegozuküyorlar. Sanki son yılların sürckli gelişme halindıkı başarı grafiği, bir doruğa crışmiş ve geriye donuş var. Oysa, gecen yıldan sarkan ve otomobil alıcılannı la varmadan tumüyle yok olmuştu. Satışların hızı duşmesin dıve bazı modcller resnıi fiyatııı altında bile salılabiliyordu. Maliyetleri arttırıcı etkcnlcr ise fiyat ayarlama mckanizmasını dıır maktan alıkoyamamıştı geııe. Şöyle ki yıl boyunca fiyatlar altı kere ayarlanını> oldu. Ama geııe de tcdirgınliğin kaynağı bunlar dcğildi. Asıl neden, otomobil üretiminin bir önceki yıla oranla yüzdc 12.7 artmış olmasına rağmen, öngörülen 127 bin 400'lük hedeften yaklaşık 7 bin tedirgin edeıı "uzun bekleme sureleri", yarı yı araba geride kalınmış olması idi. Eğer hedef alınan satış miktarı gerçekleşmiş olsaydı, önümüzdekı yıllarda tasarlaııan kapasite arttınmına yapısal uyurn sağlama yatırımlan aksamayacak ve belki de 199O'lı yılların ortaları için öngörülen 'sihirli' 250 bin adetlik üretim seviyesine ulaşabilecektik. Avrupa Topluluğu'na yeni kimliğinıizle girebilmcmizde oldukça zorunlu görülen bu kapasiteye ulaşabilmemiz için, 1988 yılı boyunca otonıotiveilcrimiz tarafından eesurca atılımlar yapıldı. Bunlara kısaca değinmekte yarar var. Doğan: En iyi satılan model Yıllardır otomobil pazarında liderliği koruyanTOFAŞyeni yıla yeni ürünlerle başladı. Eski ınodcllcrine talep lıad safhada iken, lisans anlajmasıyla bağlı olduğu dev ttaJyan kuruluşu FIAT ile bırlikte geliştirdiği yeni model Doğan, Şahin ve Kartal'lar, alıcılar tarafından bcğcnilip ilkin adeta kapışıldı. Kuruluşun Bursa'daki tesislerinde kapasite arttırımı çalışmaları tamamlanmış, üretim istendiği zaman yılda 100 bin otomobil seviyesine getirilebiliyor. Böylece, satışlar 1988'in mayıs ayı ortalarına kadar beklenen 16