Katalog

Cumhuriyet Ankara 221/26 Eylül 2008 Bypass ameliyatı sonrası sol kolunu hareket ettiremeyen Ötenel, yaşama küsmedi ‘Sol elim yeniden piyano üzerinde dolaşacak’ ürkiye’ye ilk caz albümünü kazandıran isim Tuna Ötenel. Daha 2.5 yaşındayken müziğe başladı. İlkokuldan sonra, ünlü müzisyen Mithat Fenmen’in de teşviki üzerine konservatuvar eğitimi almak için Eskişehir’den Ankara’ya geldi. Yıllarca caz müziğine hizmet etti. Yurtiçinde ve yurtdışında sayısız konserler verdi. Sayısız bestenin altına imza attı. Geçen şubat ayında bypass ameliyatı olan Ötenel, o günden bu yana sol kolunu hareket ettiremiyor. Ameliyat sonrası oluşan sorunlar nedeniyle yaklaşık 6 ayını, eşi Berin Ötenel ile birlikte hastanede geçirmek zorunda kaldı. Ancak yaşadığı tüm olumsuzluklar Ötenel’i caz tutkusundan vazgeçirmedi. Ötenel, yeniden müzik çalışmalarına başlayacağı günü sabırsızlıkla bekliyor. “En yakın arkadaşlarımdan Selçuk Sun bana, sol elimi kullanamadığım için çok üzgünüm dediğim anda, ‘Ben senin sol elin olmaya talibim’ dedi. Selçuk Sun şimdilik benim sol elim olacak ve benim ellerim yeniden pi ‘Utangaçbir müzisyenim’ Türkiye’de bir dönem caz müziğinin yasak olduğundan bahsettiniz. Şimdi yasak değil ama caza olan ilgi hâlâ çok sınırlı. Caza olan ilgiyi artırmak için neler yapılabilir? I Eskişehir’de, 1950’li yıllarda herkesin evinde bir piyano bulunurdu. Babam da evlere ders vermeye gidiyordu. O dönemlerde insanlar mutlaka sanatın bir dalına ilgi duyardı. Bu zamanla yok oldu. Radyolarda büyük orkestralar caz müziği çalardı. Ama şimdi maalesef bugün radyolarda caz müziği çalınmıyor bile. Ancak ne olursa olsun caza ilgi duyan çok ciddi bir kitle de var. Örneğin üniversiteler. Üniversitelerde konser vermekten çok haz alıyorum. Beğeniyle izliyor ve içten alkışlıyor çünkü oradaki kitle sizi. Bir de ben aslında yapı gereği utangaç bir insanımdır. Yani utandığım için enstrümanları gözlerim kapalı çalarım. Rahatsızlığınıza gelecek olursak. Zor bir dönemden geçtiniz. Bize biraz o dönemden bahseder misiniz? I Geçtiğimiz şubat ayıydı. Göğsümde bir ağrı hissettim ve hemen doktora gittik. Ameliyat olmam gerektiğini söylediler. Kabul ettim ben de. Ameliyat sonrası çeşitli sorunlar yaşanmış. Uzun süre uyutmuşlar beni. Uyandığımda, sol elimin hareketsiz olduğunu ve çok zor konuştuğumu gördüm. Sonrası ise malum. Yaklaşık 6 ayımızı hastanede geçirdik. Çok zor günlerdi benim ve ailem için. Her geçen gün de daha iyiye gidiyorum. Müzisyen olarak, piyano çalan ve beste yapan biri olarak sol elimi kullanamamak beni çok üzüyor. Ancak beni umutlandıran şeyler de oldu. Örneğin, sevenlerim sağlık durumum hakkında bilgi almak için sürekli beni aradı. Çok yakın arkadaşım Selçuk Sun, beni ziyarete geldiğinde, ona sol elimi kullanamadığım için çok üzgünüm dediğim anda, “Ben senin sol elin olmaya talibim” dedi. O an duyduğum mutluluğu anlatmam mümkün değil. Ben tamamen sağlığıma kavuşana kadar Selçuk benim sol elim olacak ve benim ellerim yeniden piyano üzerinde dolaşacak. Ayrıca beste yapmaya da devam edeceğim. T ? Selda GÜNEYSU yano üzerinde dolaşacak” diyor. Ötenel’le caz üzerine bir söyleşi gerçekleştirdik: Caza olan tutkunuzdan bahseder misiniz? I Herkes benim 5 yaşında müziğe başladığımı sanıyor ama bunun ötesi var. Müzisyen bir aileden geliyorum. Babam Cevdet Bey çok yönlü bir müzisyendi. Çok sert ve disiplinliydi işinde. Benim de müzikle ilgilenmemi istiyordu. Hatta ben daha bir yaşındayken eve bir piyano almış. 2.5 yaşında da piyano çalmaya başladım zaten. Düşünsenize o dönem “nota” bile diyemiyormuşum. “Anne ben ‘lota’ çalacağım” diyormuşum. Babam Eskişehir Şeker Fabrikası’nda 10 yıl boyunca orkestra şefliği yapmıştı. Beni de o orkestranın içinde çekirdekten yetiştiriyordu. Burada yalnızca piyano değil, çeşitli vurmalı çalgılar da çalıyordum. Hatta boyum yetişmediği için ayakta davul çalmak zorunda kalıyordum. Babam bu durumu fark edince bana bir tabure yaptırdı. Birgün, sanırım 1959 yılıydı, rahmetli Mithat Fenmen, konser vermeye geldi Eskişehir’e. Babam kendisine benim nasıl konservatuvara gidebileceğimi sormuş. O da “İlkokulu bitirince Ankara’ya konservatuvar sınavlarına gelsin girsin” demiş. Onun sözü üzerine ilkokul 4. sınıftan 5. sınıfa geçtiğim dönem, Ankara’ya gittim. Ankara Devlet Konservatuvarı sınavlarına girdim. En yüksek notu alarak kazandım konsevatuvarı. Konservatuvarda, Ferhunde ve Ulvi Cemal Erkin’in öğrencisi oldum. Profesyonel müzik yaşamım böylece başlamış oldu. Caz müziği her zaman en büyük tutkumdur ve bir caz müziği sanatçısının her türlü müziği en iyi şekilde çalması gerekir. Ben her türlü müziği çalıyordum iyi bir caz müziği sanatçısı olmak için... Caza olan tutkunuz sizin konservatuvardan uzaklaştırılmanıza da neden olmuştu... I Evet, ne yazık ki caza olan ilgim yüzünden okuldan uzaklaştırma cezası aldım. Bütün notlarım çok iyi olduğu halde... Çünkü o dönemlerde Türkiye’de caz müziği yasaktı. Sol yazarları okumak da yasaktı. Hocalarım karar vermişler. “Bu çocuktan klasik müzik sanatçısı olmaz” demişler ve benim okuldan uzaklaştırılmamı istemişler. Nefret etmiştim okuldan. Ama ne kadar nefret edersem edeyim benim caza olan tutkum hiç eksilmedi. Hatta okuldan uzaklaştırılma cezası almam beni kamçıladı. Daha çok caz müziğiyle ilgilenmeye, ünlü caz müzik sanatçılarının eserlerini çalmaya başladım. Kendimi çoğu kez onların yerine koydum. Konservatuvardan çıkınca babamla birlikte Ankara’nın çeşitli barlarında çalmaya başladık. 13 yaşında gece hayatıyla tanıştım böylece. Babamın gözetiminde giriyordum tabii o dönem barlara. Çok geniş bir müzik yelpazemiz vardı. Barlarda çoğu kez oyun havaları çaldık. Bu yelpaze caz müziğini daha iyi tanımama neden oldu. Sonra da 1964 yılında Metin Gürel’le karşılaştık ve onun caz orkestrasında çalmaya başladım. 1970’li yıllarda da “Ali’yi Gördüm Ali” hariç bütün besteleri bana ait olan, Türkiye’nin ilk caz albümü “Caz Semai”yi çıkardık. Erol Pekcan gibi isimlerle çalıştım. Yani konservatuvardan uzaklaştırılmak aslında yeni bir kapı aralamıştı. Ötenel, eşi Berin Ötenel ile birlikte... 16