Katalog

İletişim'den /'i/Jii iiLA/j\tİ Barbaros Devecioğlu lle 'Otoyol Kenarında Yanan Atesler1 üzerine Tehcir Anılan 1915 ve Sonrası " Adlı Çocuğun 'Bu topraklarda yaşayan, bu topraklara borçludur' **»u geçen şehırlı ımanlan avlıyorlar. Tıpkı tinera çocuklar gibi. Stz gelecek konmunda bu kadar karannar nmınız, yoksa gunumuzle la\ı dıgU benzerlıklerden yola çıkanak, böyle ol masın diye atılan bir çığltk mı, endışeden dogan bir haykınş mı yazdıklarınız ? Aslında gelecek knnıısunda karamsarım, iyimser olmaya çalıştıgım hcr gün iyiımerli ğimi yeıle bir cılen tonla şeylc knrşılaştı^ımızı diişünüyorum. tnsanın kcndisi i(,itı iyim ser olması (sadccc kendisi ve ailesi için) çok bir nıana ifade etmiyor. Oncmli olan mcmleket için iyimser olmak, örneğin beıı kı/ııııın geleceği için iyimser düşiincelere sahip olmak isterını ancak kızımın geleceği bu ıııemlcketin geııc ku^ağınm tümünün geleceği ile birbiriııe taıııamıyl.ı bağlı, o yıızden nıühiın olan memleket i(,in iyimser olmak. Bu topraklarda ya^ayan, bu topraklarda doğup büyümüş olan herkes bu topraklaıa boıçlııdıır (bence), benim kızımın geleceği ile tanımadığım başka bir kıiçıık çocuğun geleceği aıa sında bir lark yok Menıleketre mevcut adaletsizlik ve cşıtsı/ltk dıuelmedikce, bunun düzelmesi, diizeltilınesi için yapılacak şeyler bize değil baijkalanna bırakildıkca hiçbir ijey düzclmez, nitekim o zaman iyiıııseı olmak da gücle^ir kanısındayım. Bu mınvalıle bir endişenın varlığı bence açık seçik. ! .Vr e '**•'* ^5*JHJ Sk •T 11 K H» t [>**%. 1 %r< «» ««r*~ r «*•«• 'X \U^i V Barbaros Devecioğlu nun "Ümit ederim, ileride kızım bunu okuduğunda 'babam amma da sallamış' der. Aksi takdirde bizim ve bizden sonraki kuşakların, özellikle de çocuklarımızın geleceği hiç de iç açıcı görünmüyor" cümleleriyle başladığı kitabı onun ilk romanı. Ama kitabı kurgusuyla, ritmiyle, üslubuyla ilk yapıt izlenimi yaratmıyor, yazar oldukça ustave öyküsüne hakim. • veida DÖNMEZ "•r Tr ıtap ıleriki bir zaman Jılımınde ğ^r gecıynr Ama gııntımiaün dina#^k mıklcrı bu gelecektekı çıiğın M . i V . ana damarlannı olttşturuyor. RoMıin modern febır ılc onun dı\ında bıra hıbnı\ ınsanların çatı^ması üzerine kuruluyor Yokuıllar madern şehrın vanıl ıınanlarıyla bir araya almmadıklan ıçn, bir ztimanlar kcndılerınmde n,ınde nldugu n yere hasrct nloyol keınınndü barmmaya başlıyorlar. ötoyol bıtımmdch ya^anılası \ebır bir ruya, bir ıılopya gibi Amerıkan ruyası belkı dc. Mad dı anhımda tum stkmtılann çözüldüg'ü, güvenlı, stcril ve konjnrlu bir ya^am alanı. Evlcre elchtronık kartlarla gırılıyor. ulaynı belıkopter ılc \ag~laniyor leh \orun uzun yaşaınanın \ırrmı bulamamak. Otoyol kenarın daysa çadırdan cvlcr, bastalıktan alen ınsanhır, üçlıh ve sefalet var tehlıkc vc şiddcl Tıp kı Utanbul'un semtlerı araundakı uçurumlar gıbı. Otoyol kenarında yaşayanlar ötckıletfırdiklenmızden Yol kcnartnda ateşler yakarak DİBE VURUŞ ğidim., 9 yaşında Tehcir'e uğradı. Iki gün îçinde annesini de babasını da kaybetti; etrafındaki herkes öldürülmüştü. Bir tür esir pazarında satıldı. Evlatlık gittiği evlerden kaça kaça, on yıl dolana dolana sonunda hayatta kalan akrabalarını buldu. Halep, uzun yıllar Kıbrıs, en sonunda Avustralya... Tehcir anılarını onlarca yıl sonra teybe okurken bile ismirti vermekten ürken, "Benim ismim M.K." diye söze baştayan Manuet Kırkyaşaryan çocuklarına, 91 yıllık ömrünün son demlerinde şuntarı söylemiştî: "Ben dokuzumda öleceğidim. Bu hayat bana Atlah'ın tütfudur..." Manuel Usta'nın yaşadığı bu biiyiik acıları kinle değil, anılarını yayına hazırlayan Baskın Oran'ın dediği gibi affetmeye hazır, sevmeye hazır bir dille anlatması, başka bir türlii sarsıyor insanı... Cıünıımuıdc de tıpkı o uzıik şchrı olıı^lıı ran dınamıklcr ve ıdeolo/ı ttıevaıt Ba^artlı olanların i'nitı'da çult^ındya yönclmaı, krizler, ekonomık sorunlar, bızı de bırdıbe vıırıı^ ınu beklıyor aeaba mrtmı takılıyor zthınlere Ne der\ınız? Ümit ederim ki bızi dibe vıırus, bekleiııiyordıır fakat bana öyle geliyor ki kazandığı nıı/dan lazla harcıyoruz, liıettığınıızden fazla tüketıyoruz, bu dıırumda hesaplaıııı deıık gelmesi olasılığı tabii ki düşiık, bu dıırumda bir gün isjerın sarpa sarnıası ihtııııali mev cut. Bu memlekette eskideıı insanlaı zengınliğiııi gösternıe/di, bu ayıp savılırdı ancak şımdı zengınliği teijlıir etmek bir tüı ıloğal davraııii} biçimine dönüştü. Adaletsızliğin bu adaletsizlıği en ağtr biçimde yaijayanların adeta gözüne sokulmasi giderek şıddet ve ötltesi büyüyen bir rahatsı/lık yaratacakııı Otoyol mctujoru neye karşılık geliyor1 Bizler o/oyolun nerestndeytz uzce' Yol bir nevi özgürlüktüı ancak Türkiye için yolun birçok anlamı var. Astaltın geçtiği her yerde bir tür zenginlik olu^lu, buııdan bir kısım insan çok biiyiik bir pav kaparken bir kısım insan ise tahmin ettiğinden dalıa kıiçük bir pay kaptı. Şimdileıde ise o yollar da kullanabilmek için (ilesıye borçlanıp venı arabalar alıvorlar. Ama aradaki hırk o kadar büyük ki asialttan biiyiik /engınlık kapanlar zaten artık o asfaltı kullanmıyoıiar. Ote yandan diğerleri borçlarıııı ödeyebilmek ıçın yeni borçlar bulmaya çalışıyorlar. Aslında bu sorunuzun cevabı oldıı ııuı bilenııyonım aına asfaltın yayıldığı yıllarda memleket insa nına kazandırdığı cizgürlük hiss.i sjnıdilerde bir ekonomik prangaya donüijüyor • Otoyol kenarındakı ya^lı ıhliyımn anlattıg"ı sıyah m<,lı bir kız var O neyı tfade edıyorS Siyah saçlı kız, ihtiyarın hcnüz gençken K İ T A P S A YI 7£ Bmbırdırek Meydanı Sokak, lletişlm Han No 7 Cagaloğlu 34122 Istanbul • Tel 212 516 22 60 6162 Faks 21? 516 12 58 • em»l iletlsımöılellsıın com tr • Dağıtım Tel 212.638 55 45638 55 71 • Faks 212 51/ 71 57 1 ü AYhA 16 C U M H U R İ Y E T