Catalog

Bir başarı arayışı… Dicle Keskinoğlu; sakinleri, ilişkileri, güvenli ortamıyla büyük ve kalabalık bir eve benzeyen mahalleden, onun sokaklarından, ev içlerinden sesleniyor. Gelişen teknolojinin ortadan kaldırdığı özenli ve ince emeğe saygıyı, kuşaklararası sevginin yaşama kattığı rengi öncelerken çocuk dünyalarımıza da sızmayı başarıyor. Ali Çetinkaya’nın özenli desenleriyse çoğaltıyor anlatıyı. partisine çağırır torununu. Başka bir gün Y. BEKİR YURDAKUL çiğdem gelir masaya. Babaanneye göre “gün bugün, saat bu saat”tir! “1997 yılında çok ilginç şeyler yaşandı.” Kahraman çabuk öğrenir babaannesinin Dicle Keskinoğlu’nun aklımızın sinemasında dilini, sevinir de üstelik. Ne güzel İzmirce diye oynasa heyecanıyla kaleme aldığı bir dili de konuşmaktadır. Şekerpare’nin Sandalyeleri’nin ilk tümcesini Aa, sahi Şekerpare nerede kaldı, merak okuyunca aldı beni bir merak. Kapattım kitabı, başladım düşünmeye. ettiniz değil mi? Babaannenin “kırkları karışmış” çok eski arkadaşıdır Şekerpare. Sahi, neler olmuştu o yıl? Üstelik epeyce bir Çok geçmeden tanışır onunla da zaman da geçmiş aradan! Ne güzeldir bir kitaba daha ilk sayfasında Kahraman. “Şekerpare Teyze!” diyecek olur, düşünerek bir oyunla başlamak! Sonra bir kızar Şekerpare. Adı zaten uzundur, bir de solukta okudum o yıl olup bitenleri ya da arkasına laf eklemenin gereği yoktur. onca yaşananın arasında öne çıkanları. Ama kendi halinde, içine kapanık, Bölümün sonunda hikâyenin sonuna değin çağrılmazsa görünmeyen biridir Şekerpare. birlikte olacağımız kahramanımız Kahraman Bir de yalnızca sandalye satılan bir dükkânı da çıktı sahneye! Şu “kahramanımız vardır gününü geçirdiği. Kahraman” nitelememi aklınızda Neden kimse girip çıkmaz dükkâna, tutun lütfen! tabelası da yoktur üstelik. DESEN: Ali Çetinkaya 1997, Kahraman için de önemli Bir de neden gün boyu hep aynı bir yıldı çünkü Şekerpare’yle sandalyede oturup kalır Şekerpare Teyze? gün sonra da binbir tembihin ardından tanışmıştı. O yıl neler olup Yok “teyze” demeyecekti Kahraman ama bu anne babası işlerinin başına dönerler. bittiğinden açmadım sözü, istedim sorunu da çözecekti. Hem başarılı olursa belki bir Kahraman, filmin birini çıkarıp ki siz de kendinizi sınayın. Biz kahramanlık yapmış olur, adının önüne hak ettiği birini taktığı düş sinemasında bir dönelim şimdi Kahraman’ın sıfatı da eklettirmiş olurdu. yandan yeni arkadaşlar, yeni bir kent, hikâyesine... babaannesiyle geçireceği geniş vakitleri Okuldayız, karneler veriliyor. USTALAR GİTTİ, ARASTALAR ISSIZ ARTIK hayal ederken bir yandan da ortaya Öğretmenleri, bütün öğrencilerini, Kahraman’ın “kahramanlık” öyküsünün ardında koyacağı kahramanlığı ve edineceği yıl içinde sergiledikleri beceri ya heyecanla yol alırken arada / çoğu zaman öyküden sıfatı düşünür. da tavırlarına yakışan birer sıfatla ayrılıp şehirlerin, kasabaların elemeği, alın teriyle Babaannesinin evi biraz eşya dolu, (en esnek, en babacan, en komik, çeşit çeşit ürünler ortaya konan arastalarında aldım biraz fazla kahverengi, her şey örtülü mü en hazırcevap, en hızlı...) yanına soluğu. gelir başta Kahraman’a? çağırıp karnelerini verirken “Ve Bildiğim arastaları dolaştım birer ikişer. Ama sevgi dolu seslenişi, içten şimdi de Kahraman geliyor!” Kemeraltı’dan Urla’ya, Mardin’den Erzincan’a, davranışı, yemekleri, ne yapacaksa önce deyince kahramanımızın süngüsü Kayseri’den Akşehir’e... söyleyip yapmaları, bir de İzmir ağzı düşüyor! Çok değil kırk, elli yıl öncesine değin yoğun emekle konuşmaları bambaşkadır. Hani onun sıfatı? Yok! ortaya çıkan hemen her şey makinelerle üretilir Komşularıyla, sokaktan gelip geçen Yalnızca Kahraman. Çok sıradan bir oldukça ne o yılların ustaları kaldı şimdiye ne de o satıcılarla, çarşı esnafıyla ilişkileri sevgi doludur. Kahraman! Sadece Kahraman olarak çağrılması, bir güzelim arastalara sığmayan dostluklar, yaşam. şeyleri değiştirmesi gerektiğini anlamasını sağlıyor İZMİRCE DİYE BİR DİL Hadi, küçük bir ipucu da olsun; parmakla kahramanımızın ve yaz tatilini bu hedefe ulaşmak Kahraman’ın İzmir günleri bizi bir anda alır, gösterilen, her biri elemeği ve biricik, dahası üzere planlamaya daha sınıfta başlıyor. insan ilişkilerinin anlayış ve sevgiyle biçimlendiği, “evladiyelik” sandalyeleriyle ünlü Erden ustanın Ne güzeldir öğretmenlerin çocukları yakından sokakların, çarşının, mahallenin, parkın bizim olduğu ardından yaşadıklarıyla Kahraman’ımızı da harekete tanımaları, onlara bireysel becerilerine vurgu yaparak bir döneme, gün geçtikçe elimizden kayıp giden bir geçiren Şekerpare’nin gizemini çözerken “daha seri seslenmeleri! Okul yaşamında, “sıfatı” şöyle dursun, çağa götürür. ürün, daha sık değiştirme, daha çok satış ve aslında numarasından başka “adı” olmayanlar için de İnsanın insana, bilgiye, görgüye, emeğe değer daha çok kâr” çılgınlığını da düşünelim istiyor Dicle çıkacaktır yola Kahraman. verdiği; iyiliği herkes için istediği, çocukların Keskinoğlu. mahallenin çocukları olduğu bir zaman kesitinde BABAANNENİN KOYU RENK DÜNYASI Haydi, şu çağın filmini bir oynatalım kendi buluruz kendimizi. Kafasında kendine yakışacak bir sıfatı bulmanın sinemalarımızda. Kahraman; babaannesinin, kendisine yeni, farklı, filmiyle eve gelince yaz tatili için bambaşka ama Bu arada yaşı kırkın altında olanlarımıza epey değişik gelen günlük programına çok geçmeden heyecanlı bir programla karşılaşır Kahraman: Tatili, yabancıdır piyasa ekonomisinin hiç hoşlanmadığı babaannesinin yanında, İzmir’de geçirecektir. uyduğunu fark edecektir. “evladiyelik” kavramı. Onu da bir düşünelim. n Yalnızca bir kez o da bebeklik çağında gittiği Üstelik hiçbir zorlama olmadan. Kapıların sevgiyle, Şekerpare’nin Sandalyeleri / Dicle İzmir’den aklında kalan hiçbir şey yoktur. saygıyla açılması onun için de yeterlidir. İstanbul’un yoğun, sıkışık ortamından çıkıp neşeli Arada farklı şeyler yapmayı da bilir babaanne, Keskinoğlu / Resimleyen: Ali Çetinkaya / Can bir yolculuğun ardından soluğu İzmir’de alır aile. Bir yaramazlığı da. Bir sabah, parkta tulum-gevrek Çocuk / 156 s. / 10+ / 2025. 15 28 Ağustos 2025