Katalog

Pek arkadaşım yok, çünkü Esad’ın İstanbul‘da ajanları var. Burada ne söylersen söyle, Suriye’de duyuluyor. Ailene zarar verebilirler. Buraya gelen herkes, yakın çevresi dışında hiçbir Suriyeli ile görüşmüyor. Gergin, sinirli ve yorgun olmasını bekliyordum. Tam tersi, konuşmamız boyunca o rahatlattı beni. “Relax!” dedi, ağız dolusu...Hayata asılmış, zamanı bir yerinden tutmaya çalışan biri olarak karşıladı. 2012 yılbaşından beri ülkesinden uzakta. Geri dönemiyor. “Geri dönersem, savaşmak zorundayım” diyor. W.E.’den bahsediyorum. Sayıları 2 milyonu bulan Suriyelilerden biri... Adını ve yüzünü sizinle paylaşamıyorum, ailesi hâlâ Şam’da. Onlar için endişeleniyor. Her gün yollarda karşılaştığımız Suriyelilerden çok farklı. 28 yaşında. İşletme okumuş. Üç dil biliyor. İstanbul’da İngilizce dersleri veriyor. Kiraladığı bir odası, “Ben yine de şanslıyım” dediği bir hayatı var. İki milyondan biri Suriyeli. 28 yaşında. İşletme mezunu. Savaşmamak için kaçtı. 8 ülke dolaştı. Sığınamadı. Son durağı İstanbul. ŞAM’DA DOĞDUM, HAYATIM GÜZELDİ Şam’da doğdum. Hayatım güzeldi. Her aile ailedir ama benim ailem gerçekten iyiydi. Suriye’nin en eski lisesi Jawdat AlHasmi’de okudum. Bu okul elitlerin çocukları için açılmış ilk lise özelliğini taşıyordu. Ta ki geçen yılın nisan ayında bombalanana kadar. Liseden sonra çok seyahat ettim. Dönüp üniversiteye başladım. Babam elektrik mühendisi. Annem edebiyat öğretmeni, bir okulda müdürdü. Bir kız, bir erkek kardeşim var. Mutlu bir çocukluğum vardı. Şam’ın orta gelirlilerinin oturduğu bir bölgede büyüdüm. Hayat standartlarım normaldi. Şam’da mutluyduk. AMERİKA, DUBAİ 4 YIL GEZDİM Üniversiteye girmeden önce pazarlama müdür yardımcılığı yaptım. Amerika’ya büyükannemi görmeye, oradan Dubai’ye gittim. Dört yıllık bir boşluğumu böyle geçirdim. Çalışmak, eğlenmek, gezmek istedim. Bu arada Hafız Esad ölmüş ve yerine Beşar Esad geçmişti. Beşar 2005’te özel üniversitelere izin verince ben de University for Science and Technology’ye girdim, işletme okudum. SURİYE ZAMANLARI SEVGİLİMLE GEÇEN GÜZEL GÜNLER Liseden mezun olmadan önce erkek arkadaşım vardı. 17 yaşımda. Beş yıl beraberdik. Beraber seyahatlere çıktık. Ailem bir erkeği sevmemi yadırgamadı. Zaten 18 yaşıma girince evden ayrıldım. Erkek arkadaşımın annesi Amerikalıydı. O dört senelik boşlukta beraber Ameirka’ya gittik, Dubai’de yaşadık. Dönünce Şam’da beraber aynı evde bir yıl yaşadık ve sonunda bitti. ?? ? VE İNSANLAR DELİRDİ Sana tüm hikâyeyi anlatayım:?Suriye bir aile devleti. Beşar ve onun siyasi şubenin başındaki kuzeni ve Dera valisi. Dera nerede biliyor musun? Şam’ın güneyinde, Dera’da 20 çocuk duvara “We need freedom” yazdı ve aynı gece İstihbarat evlerini bastı. Gözaltına aldılar, tecavüz ettiler, tırnaklarını çektiler. Beşi öldü, diğerlerine ne oldu bilmiyorum. Birisi benim arkadaşımın kardeşiydi. Ve Dera’da eylemler başladı. Tek istedikleri Dera Siyasi Şube Müdürü Atıf Necib’in görevden alınmasıydı. Ama cevap olarak “Karılarınızı gönderin, size çocuk yapıp göndereyim” dedi. Ve insanlar delirdi. Dera’daki tüm insanlar sokağa döküldü ve Başkan’dan Necib’i değiştirmesini istedi. Beşar, adamı Dera’dan alıp İdlib’e atadı. Beş gün sonra İdlib ayağa kalktı. Sonra Humus’a atadı ve devrim başladı. Çünkü Esad kuzenini cezalandırmadı. Cezalandırma bile değil. Görevden alsa, evine gönderse yeterdi. Eylemler yaz sonuna kadar barışçıldı. Ama polis herkesi öldürmeye başlayınca, Humus caddelerinde traktörlerle insan cesetleri taşındı. Sonuçta orduyu etkiledi. Ordu kim, halk. Eğer halkı öldürmeye başlarsan asker, subay görevini bırakıp ailesini korumaya gider. Böylelikle iç savaş başladı. OKULDA BOMBALANDIK Üniversitede protestolara katılıyordum. Özel kuvvetler geldi ve bizi bombaladı. Üniversitenin içinde. O olay benim hayatımda birçok şeyi değiştirdi. Bu olaydan sonra, şöyle düşünmeye başladım; iyi insanlar ve kötü insanlar var. Bir de şeytani (berbat) insanlar var. 12 NİSAN 2015 Günel Cantak 12 Fotoğraf Can Erok