Katalog

14 GEZGİN AİLESİ GÜNCEL GÖRSEL BULMACA Bir çok uygarlığa ev sahipliği yapmış olan Giresun zengin bir kültür mirasına sahip. Bu kültürün önemli bir yanını geleneksel yemek çeşitliliği oluşturuyor. Anadolu’nun kuzey bölgesinde yer alan Giresun’un farklı coğrafyaya sahip olması nedeniyle ilin kıyı kesimlerinde ot, yapraklar ve deniz ürünlerinden oluşan yemekler hakimken, Şebinkarahisar, Alucra ve Çamoluk gibi iç kesimlerde ise tahıl ürünlerine dayalı et yemekleri ağırlıkta. Giresun’un zengin bitki örtüsü ile kaplı olması mutfak kültürünü doğrudan etkilemiştir. Yörede yiyecekler genel olarak otsu bitkiler, ot yaprakları, diken uçları, sebzeler ve mantarlardan olmuşmuş. Yaz mevsiminde bunlar günlük taze olarak tüketilir. Kışlık yiyecekler, fırınlanmış kuruluklar, tuzlular, konserveler, turşular, pekmezler, reçeller, kompostoluk ve çerezlik olarak hazırlanır. Giresun bir kıyı kenti olduğu için deniz ürünleri bes MUTFAK KÜLTÜRÜ Karadeniz’in otlu ve fındıklı mutfağı lenme kültüründe önemli bir yere sahip. Hamsi, mezgit, istavrit, palamut, kefal, izmarit, tirsi, barbun ve midye en yaygın türleri. Giresun yaylalarında yapılan hayvancılığa bağlı olarak beyaz peynir, tulum peyniri, küp peyniri ve çökelek yapılır. Küp peyniri ve çökelekler güveçlerde yazdan toprağa gömülerek kışa saklanırlar. Türkiye’nin fındık tarımı yapan en önemli illerinden biri olan Giresun’da fındıkdan yapılan çeşitli ürünler de yaygın. Şebinkarahisar’da yapılan cevizli, fındıklı, çedeneli sade pestiller oldukça lezzetli. Bitkilerin bir kısmı kurutularak içecek olarak kullanılır. Kekik, ıhlamur, nane, çay, taflan yaprağı, kuşburnu ve yayla papatya ve bunların dışında bol miktarda çay yetiştirilir. Çalıçiçeği, mendek, karalahana çorbaları yörede sevilerek tüketiliyor, etli pancar, ısırgan, hamsi böreği, yağlaş, kiraz uzlusu kavurması, merevcen kavurması, yöresel yemeklerden birkaçı. Fotoğraftaki yapının adı ne ve hangi ilimizde? Medrese üzerinde yapımla ilgili hiçbir kitabe bulunmuyor. Anadolu’nun en büyük medresesidir. Açık avlulu dört eyvanlı ve iki katlı medreseler grubundadır. Selçuklu Sultanı Alaaddin Keykubad’ın kızı Hundi Hatun veya İlhanlı Hanedanı’ndan Padişah Hatun tarafından yaptırılmış olabileceği düşüncesiyle buna Hatuniye Medresesi de denmektedir. Genelde 13. yüzyıl sonlarında yapıldığı kabul edilir. Osmanlı Devleti döneminde Dördüncü Murat zamanında tophane, daha sonra kışla olarak kullanılmıştır. 26x10 metre ölçülerindeki avlu revakla çevrilidir. Medrese içerisinde ve özellikle taç kapısında bitkisel bezemeli bordürler, Anadolu Selçuklu dönemi taş süslemesinin en güzel örnekleridir. Doğru yanıt veren okurlar arasında yapılacak çekilişle üç kişiye Cumhuriyet Kitap’tan kitap armağan ediyoruz. Yanıtları, 19 Mart Çarşamba saat 17:00’ye dek adres ve telefon numaranızı yazarak faks ya da eposta ile bekliyoruz. Geçen sayı Yanıt: Phaselis antik kenti, Antalya Kazananlar: Ömer Karaosmanoğlu (Aydın), Gülsüm Akyol (Bursa), Mihriban Şenli (İstanbul). HAMSİ BÖREĞİ Malzemeler: Bir kilogram hamsi, iki adet orta boy soğan, iki su bardağı pirinç, bir çay bardağı sıvı yağ, bir demet maydanoz, bir tutam kuru nane, bir tutam karabiber, bir tatlı kaşığı tuz, bir tatlı kaşığı salça, yeteri kadar su, biraz mısır unu. Yapılışı: Yağ, soğan, salça, kav rulur. Pirinç eklenip pilav yapılır. İyice dinlendiktin sonra tuz, karabiber, nane katılıp ocaktan alınır. Hamsiler iyice yıkanır mısır ununa bulandıktan sonra kılçıkları çıkarılır. Yaklaşık 26 santimetre çapındaki düz kapaklı çevirme tavasına bir çorba kaşığı sıvı yağ koyduktan sonra hamsiler sırtları dışa gelecek ve boşluk kalmayacak şekilde tavanın iç ve yan yüzlerine dizilir. İç pilav tavaya yayılır. Hamsilerin dışarı taşmış uçları üste kapatılır. Ocakta hamsilerin alt yüzeyi piştikten sonra tavanın kapağına ters yüzü çevrilir ve tavaya sıvı yağ ekleyerek diğer yüzleri de pişirilir.