Katalog

YENİLGİ İHTİMALİ BİNDE BİR Büyük Taarruz sıralarında Bolu Mebusu olarak Meclis’te bulunan Cevat Abbas (Gürer) Bey, Mustafa Kemal Paşa’nın cepheye hareket etmeden evvel kendisine ve Fuad (Bulca) Bey’e verdiği vazifelere dair hatıralarını şöyle anlatır: “Atatürk, 26 Ağustosta başlayacak olan taarruzu idare etmek üzere cepheye hareketini herkesten ve her taraftan gizli tuttu. Hükumetçe yapılacak son tedbirleri aldırttıktan sonra 19 Ağustos gecesi TuzçölüKonya üzerinden cepheye hareket edecekti. Hareketinden evvel hareketini gizleme tedbiri olarak da Anadolu Ajansı gazetelere Çankaya’da Atatürk’ün çay ziyafeti verdiği haberini yaymakta idi. Doğrusu ben de, Fuad da bu şerefli taarruzun başında bulunacak olan Büyük Kumandanımızın emrinde cepheye gitmek için can atıyorduk. Beni, Meclis’ten beraberinde Çankaya’ya getiren Atatürk, mevki kumandanı Yarbay Fuad’ın da köşke gelmesi emrini vermişti. Zaman akşam üzeriydi. Atatürk hareketini gece yapacağı için birkaç saatlik vaktini, bazan heybetli kaşlarını çatarak düşünmeğe dalmakla, bazan da güler sevimli bir yüzle yaptığı ufak tefek lâtifelerle geçiriyordu. Ve fakat, büyük ruhu oturduğu yere sığamıyordu. Bir aralık ayağa kalktı. Köşkün önünden beraberce yürüyerek Çankaya methalindeki birinci nöbetçi kulübesine kadar gittik. Oradan Fuad Bulca’nın geldiğini gördük ve durduk. Atatürk, yapacağı büyük işe bir an evvel kavuşmak isteyen ve fakat çabuk geçmeyen saatlere kızan bir his içinde nöbetçi kulübesinin hemen arkasında sivrilen tabiî kaya yığını işaret ederek: Burada oturalım, emrini verdi. Kendisi kayanın yüksek yerinde oturdu, biz de dizleri dibinde yer aldık. Üçümüzden başka kimse yoktu. Fuad beni, ben Fuad’ı takviye ederiz düşüncesiyle yapacağı savaş hizmetinden bizi mahrum etmemesini evvelâ ben Atatürk’ten rica ettim. Fuad da aynı ricada bulundu. Atatürk gülerek: Sizin her ikinizin Ankara’da işiniz var, alamam, dedi. Fuad da, ben de bu, alamam, sözünden müteessir olmuştuk. Fakat her ikimizde başka bir mütâlea ile ricamızı tekrar etmeyi münasip bulmadık. Sigaralarımıza sarılmakla teessürümüzü dağıtmaya uğraşırken, oturduğumuz yere yakın bulunan Fuad’ın evinden üç kahve geldi. Tabiatin kudret ve kuvvetini gösteren bu kaya üzerinde ellerimize gelen bu üç şekerli kahve bana mevhum çay ziyafetini hatırlattı. Gülümsedim ve Atatürk’e: Çay ziyafeti birer kuru şekerli kahve ile geçiyor Paşam, dedim. Bir an için, ‘Alamam’dan mütevellit teessürlü sükumuz bu sözlerimle bozulmuştu. Bu esnada Atatürk: İkinizin de burada iki vazifeniz var. Biri Ankara’da sizin gibi yakınlarımın kalması; birkaç güç için hareketimin gizli tutulmasına hizmet edecektir. Her ikiniz de Mecliste, şehirde görüldükçe ve benden bahsolundukça burada olduğumu muhataplarınıza temin edersiniz. Diğeri, pek zayıf bir ihtimal ise de, çok dikkatli takip olunacak bir iştir. Taarruzda behemehal muvaffak olacağım, ancak binde bir ihtimal dahi olsa; ordunun ileri, geri hareketlerini burada fena tefsir edenler bulunabilir. Bana dönerek: Sen, Mecliste her türlü cereyanı takip eder ve ona göre icabedenleri tenvir edersin. Tezvirata meydan verme, alacağın haberlere nazaran arkadaşları irşad edersin. Sonra da mevki kumandanı olarak dikkatli ve daima her hadiseye karşı hazır bulun. Ankara efkârına sahip ol. Ve her ikimize birden: Aleyhimize göreceğiniz en ufak hareketleri bile benimseyin. Ve şifre ile bana bildirin. Alacağınız emrime göre kat’î harekete geçersiniz, emirlerini verdi. Akşam olmuş, karanlık gittikçe koyulaşıyordu. O günlerden itibaren ‘Hacet Taşı’ ismini verdiğim kayayı terk ettik. Köşkte hazırlanan sofraya sıralandık. Yemeği müteakip hareket olundu. Ellerini öperek Atatürk’ü uğurladık.” Akşehir’de Mustafa Kemal Paşa ve diğer kumandanlar. 260