Katalog

C SPOR VOLEYBOL 13 OCAK 2009 SALI n e d i n e y e Yin A I L A T A N Natalia Türkiye’de daha fazla sevgi ve ilgi gördüğünü belirterek “Bu yüzden Türkiye formasını seçtim” dedi VOLKAN AĞIR oleybola Moskova’da 8 yaşında başladı. Rusya’da beden eğitimi ve spor bölümünü bitirdi. CSKA Moskova’da ‘profesyonel’ oldu. Daha sonra Odinsova’ya transferi gerçekleşti. Ancona’da (İtalya) oynadıktan sonra Kocaelispor’a geçerek ilk kez bir Türk takımıyla tanıştı. Bu sırada Rus Ulusal Takımı’nda da görev yapıyordu. Ancak Türkiye’ye geldikten sonra yine bir voleybolcu olan Hakan Hanikoğlu’yla evlenerek Türk vatandaşı oldu; Türk voleybolunun da önemli isimlerinden biri haline geldi. Kariyerini Eczacıbaşı Zentiva’da parlatan Natalia, bir süre Dinamo Moskova’da (Rusya) spor yaşantısına devam etti. Ancak çok özlediği ‘ülkesi’ Türkiye’ye geri dönebilmek için sezon başında Beşiktaş’a transfer oldu. Şu anda 33 yaşında olmasına karşın en az 5 yıl daha salonlarda olacağını söylüyor... Türkiye’ye dönmeyi neden istediniz? NATALIA HANİKOĞLU: Moskova’ya gitmeden önce uzun süredir Türkiye’de oynuyordum. Oradayken Türkiye’yi çok özledim. Geçen yıl da Türkiye’den birkaç iyi teklif geldi. Eşimle oturup konuştuktan sonra yeniden Türkiye’de oynamaya karar verdim. Voleybolla anneliği beraber götürmekte zorlanıyor musunuz? N.H: Tabii ki zor oluyor. Birbirimizi çok özlüyoruz. En zor kısmı da bu zaten. Ama şartlar böyle. Neyse ki hem ailem destek oluyor hem de şu anda bir bakıcımız var. O da ilgileniyor kızımla... Kızımı şartlar değişmediği sürece Türkiye’de büyütmek istiyorum. Gelecek ne gösterir, bilemem. Belki Rusya’ya eşimin yanına da dönebiliriz. O da şu anda Dinamo Moskova’da kariyerine devam ediyor. Voleybol oynamaya ara vermek sonraki performansınızı etkiledi mi? N.H: Hayır, etkilemedi ama yeniden aynı performansı yakalamak çok zor oldu. Ligde orta sıralarda bulunuyorsunuz. Art arda yenilgiler geldi. Takımın genç olmasının bir tecrübesizliği mi bunun nedeni? N.H: Hayır, takım içinde hiçbir sorun yok. Güzel bir arkadaşlık var takımda, en önemlisi de bu. Lige iyi başladık ama sonrasında güçlü takımlarla karşılaştık. Takımımız genç oyunculardan oluşuyor. Zorlu maçlarda da tecrübe eksikliği yaşadık. İkinci devrede eksiklerimizi kapatıp devam edersek üst sıralarda kolayca yer bulabileceğimizi düşünüyorum. Kariyerinizin başında İtalya Ligi’nde oynadınız. Sonra neden Türkiye’ye transfer oldunuz? N.H: Aslında bu biraz zorunlu bir transferdi. Ben İtalya’nın Ancona takımında kiralık oynuyordum. Sözleşmem bitince beni Kocaelispor’a gönderdiler. Ama Türkiye’ye geldiğim için hiç de pişman değilim. İyi ki de gelmişim. Çünkü burada eşim Hakan’la tanıştım, aşık oldum. Hem de oyunumla kendimi gösterme şansı buldum. Takımdaki kızlarla iyi arkadaşlıklar kurdum. Ben de sonrasında gitmek istemedim. Hem Rus hem de Türk ulusal takımlarında oynadınız. Sizin için ne ifade ediyor bu durum? N.H: Bu büyük bir şans. İki takımda da oynadım ama Türkiye’de sevgi ve ilgi daha fazla. Bu yüzden Türk Milli Takımı’nda oynamayı daha çok seviyorum. Ulusal takım değiştirdiğiniz için tepkilerle karşılaştınız mı? N.H: Yok, hayır. Fazla tepkiyle karşılaşmadım. Rus Milli Takımı’nda oynamam için Uralockha’ya geçmem gerekiyordu. Ben de zorla başka bir takıma geçmek istemiyordum. Sonra bana Türk Milli Takımı’ndan teklif geldi. Ben de kararımı Türkiye’den yana kullandım. Hem benim hem de Türk Milli Takımı için çok daha iyi oldu. Çünkü aynı anda hem benim performansım hem de milli takım yükselişe geçti ve güzel günler yaşadık. Voleyboldaki Rus ekolünü neye bağlıyorsunuz? N.H: Bir kere çocuklar daha küçük yaşta başlatılıyor spora ve bu yaşlarda daha fazla ilgi gösteriliyor. Her yaz 3 ay boyunca sporcu kampları düzenleniyor. Daha fazla çalışma imkânları bulunuyor. Sizce ulusal takımımız 2003’teki başarılı yıllarına yeniden ulaşabilecek mi? N.H: Bence bu çok mümkün. Çünkü Türkiye’de çok başarılı genç sporcular var. Takımın başındaki İtalyan hoca da tecrübeli bir isim. Sporcularla yakından ilgileniyor. Şu an genç oyuncuların sadece tecrübeye ihtiyaçları var. Tecrübe edindikten sonra başarılı olamamaları için hiçbir neden göremiyorum. V 12